Ηλίας Παπαναστασίου
 |
Ζούμε ιστορικές στιγμές επιδημιολογικής, κοινωνικής, οικονομικής και εθνικής κρίσης. Όλες μαζί στην «συσκευασία» του ενός.
Οι κυβερνώντες προχωρούν σε πολιτική αύξησης
των αγορών πολεμικού υλικού περίπου 2 δις – με τα σημερινά δεδομένα– και
ήδη τέθηκε στο τραπέζι η αύξηση της θητείας στους 12 μήνες και η
στράτευση από τα 18. Προγραμματίζεται επίσης η πρόσληψη τουλάχιστον
15.000 ατόμων σαν προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων με προοπτική πιθανής
αύξησης του αριθμού.
Παράλληλα, εντείνονται οι πιέσεις από την Ευρωατλαντική συμμαχία και ΕΕ για υλοποίηση της προοπτικής διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τους κινδύνους ενός παρόμοιου διαλόγου και παράλληλα παρατηρώντας την στάση της Τουρκίας που φαίνεται ανυποχώρητη στο να διεκδικήσει εν συνόλω όλες τις «απαιτήσεις της – αβάσιμες, εννοείται– των τελευταίων δεκαετιών.
Φαίνεται πως οι Νεοθωμανιστές της Άγκυρας δεν θα υποχωρήσουν ούτε μισό βήμα από τις απαιτήσεις τους πιέζοντας παράλληλα με την ανοχή – και συμπαράσταση σε μεγάλο βαθμό – του Διεθνούς παράγοντα. Βιάζονται να «κλείσουν» την «Υπόθεση Ελλάδα» σε ένα πακέτο υποχωρήσεων που ουσιαστικά – φοβόμαστε– θα ακρωτηριάζει τμήματα της εθνικής μας κυριαρχίας και θα ανακηρύσσει σε μεγάλη, περιφερειακή δύναμη – και όχι μόνο – την Νεοοθωμανική Τουρκία.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, υπάρχουν τεράστιες πιέσεις στην παρούσα Κυβέρνηση τις οποίες θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας και ο λαϊκός παράγοντας να αποτρέψει «τάσεις» υποχωρήσεων και λύσεων «σαλαμοποίησης» του Αιγαίου η «ουδετεροποίησης» εθνικής κυριαρχίας νησιών ή άλλων τμημάτων της επικράτειας.
Ταυτόχρονα, υπάρχει ένα κλίμα φοβίας και εντόνου προβληματισμού για την στάση της Τουρκίας ενώ σε μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού παρατηρούμε έντονες τάσεις ωχαδερφισμού, αδιαφορίας και παρακμιακού συβαριτισμού. Λες και δεν υπάρχει κίνδυνος από τις βλέψεις της Τουρκίας, λες και θα έλθει ο «θείος» από την ΕΕ–Γερμάνια– ή από τις ΗΠΑ και θα «βοηθήσει» την πολύπαθη πατρίδα μας να ξεπεράσει τα «προβλήματα επιβίωσης» που έχει.
Είναι επιβεβαιωμένη η αρχή «Volo pacem, para bellum», εάν δηλαδή θέλεις ειρήνη προετοιμάσου για πόλεμο. Εάν αυτή η αρχή δεν γίνει ‘συνείδηση’ της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού είναι πάρα πολύ πιθανό – πολύ το φοβόμαστε– η Ελλάδα του 2030 ή του 2040 να είναι πολύ διαφορετική από την σημερινή. Και λέγοντας «διαφορετική» εννοούμε – δυστυχώς – μικρότερη.
Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε συγκεκριμένες προτάσεις. Η σημαντικότερη από αυτές είναι η στράτευση των γυναικών.
Μετά τις αλλαγές του 1982–83 της πρώτης Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ η ισοτιμία της Ελληνίδας με τους Άνδρες έχει προχωρήσει σε τεράστιο βαθμό. Παρόλο το γεγονός της Υπαλληλοποίησης των Γυναικών– εξίσωση των γυναικών μέσω του Διορισμού στο Δημόσιο και όχι στην Βιομηχανία– εν τούτοις οι Ελληνίδες απέκτησαν πολλά δικαιώματα, ειδικότερα στον τομέα του Οικογενειακού Δικαίου, σε βαθμό που πολλές φορές θίγει το Άρθρο 3 του Συντάγματος περί Ισότητας αλλά σε βάρος των Ανδρών.
Η θετικότατη τοποθέτηση του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Τσιάρα για μεταρρύθμιση στο Οικογενειακό Δίκαιο με περισσότερα ή ίσα δικαιώματα στους Πατέρες σε θέματα Γονικής Μέριμνας (Συνεπιμέλεια, Εναλλάξ Διαμονή του τέκνου στην περίπτωση χωρισμένων γονιών κλπ.) εάν και εφόσον πραγματοποιηθεί θα είναι ένα μεγάλο βήμα για την ανακούφιση των αδικημένων χωρισμένων πατέρων που αντιμετωπίζουν μύριες όσες δυσκολίες με τα σημερινά δεδομένα, στην επικοινωνία τους με τα παιδιά τους αλλά και υφιστάμενοι διαρκείς εκβιασμούς από μεριάς των πρώην συζύγων.
Πιστεύουμε πως η Μεταρρύθμιση του ΠΑΣΟΚ που προαναφέραμε δεν ευνόησε μόνο σε υπερβολικό η και σκανδαλώδη βαθμό την χωρισμένη μητέρα σε θέματα διατροφής, διαζυγίου και κυρίως γονικής μέριμνας και γονικής επικοινωνίας αλλά δημιούργησε και τεράστιες αδικίες σε βάρος των ανδρών και ειδικότερα των χωρισμένων πατέρων.
Αληθινές τραγωδίες συνέβησαν – και για τις οποίες υπάρχει μια «Συνωμοσία της Σιωπής» από τα ΜΜΕ– και οι οποίες, επιτέλους θα πρέπει να τελειώσουν μια και καλή. Δεν είναι δυνατόν η μια πλευρά – Γυναίκες – να έχουν τεράστια δικαιώματα με ανύπαρκτες υποχρεώσεις ενώ η «απέναντι» πλευρά, αυτή των Ανδρών να έχει μόνο Υποχρεώσεις και σχεδόν ελάχιστα δικαιώματα και τα οποία μάλιστα στην πράξη μηδενίζονται.
Από την εποχή του Ρωμαϊκού Δικαίου γνωρίζουμε πως «Δίπλα σε κάθε Δικαίωμα υπάρχει μια αντίστοιχη Υποχρέωση» και όχι το αντίθετο. Και μάλιστα, όσοι μας «βομβαρδίζουν» με τα «περί ισότητας των δυο φύλων» θα πρέπει να μας εξηγήσουν γιατί στα θέματα του χωρισμένου Πατερά δεν υπάρχει καμιά Δικαιοσύνη και όλο το «κλίμα» – Δικαστηρίων, Δικαίου, αλλά και Κοινωνίας – είναι σαφέστατα ευνοϊκότερο για τις Γυναίκες.
Πρώτη Τομή λοιπόν που θα πρέπει να γίνει είναι αυτή του Οικογενειακού Δικαίου και ειδικότερα τα Δικαιώματα των χωρισμένων Γονιών με απόλυτη Ισότητα σε θέματα Γονικής Μέριμνας και Επικοινωνίας.
Ένα παιδί έχει «δυο πόδια», τον Πατέρα και την Μητέρα. Και όσο σημαντική είναι η παρουσία της Μητέρας εξίσου σημαντική είναι και η παρουσία του Πατέρα. Δεν είναι δυνατόν να θεωρούμε την εξίσωση των δυο φύλων φυσιολογική σε όλους τους Τομείς αλλά να «εξαίρουμε» πονηρά των Τομέα του Οικογενειακού Δικαίου που είναι όχι απλώς σημαντικός αλλά ο θεμελιακότερος.
Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για Δικαιώματα του 20ου και 21ου Αιώνα όσον αφορά τις σχέσεις των δυο φύλων αλλά να επιμένουμε σε μια παμπάλαια και άκρως συντηρητική/οπισθοδρομική αρχή πως το «παιδί μεγαλώνει μόνο με την μάνα». Αρχή πολύ παλιά και ξεπερασμένη που ξεκινά από την εποχή των πρώτων Χριστιανικών Αιώνων όταν ο Χριστιανισμός «θεοποιώντας» την Μητρότητα περιόρισε την Γυναίκα μόνο στην τεκνοποιία και ανατροφή των παιδιών, γεγονός εξευτελιστικό για τις ίδιες τις Γυναίκες που μάλιστα οι ίδιες θα έπρεπε να πολεμήσουν και όχι να αδιαφορούν – κατά πλειοψηφία– για τα δικαιώματα των Πατέρων.
Μην ξεχνάμε πως ο Αρχαίος, Προ–Χριστιανικός Κόσμος δεν άφηνε το παιδί, ακόμη και σε μικρή ηλικία, αποκλειστικά στην μητέρα. Οι Σπαρτιάτες αλλά και οι Αθηναίοι μεγάλωναν τα παιδιά με στρατιωτικό – κυρίως– οι πρώτοι και στρατιωτικό/επιμορφωτικό οι δεύτεροι. Έτσι μεγάλωσαν αληθινοί άνδρες που προστάτευσαν την κρίσιμη περίοδο του 5ου την Αρχαία Ελληνική Δημοκρατία από τον Ανατολικό Δεσποτισμό/θεοκρατία των Περσών.
Όπως, δεν πρέπει να αφήνουμε τα «δύσκολα» για τους Άνδρες – Βαριές εργασίες π.χ. Ανθρακωρύχου, Οδηγού Γερανοφόρου, Στρατιωτική Θητεία– εάν είμαστε αληθινοί θιασώτες της Ισότητας και όχι υποκριτές της κακιάς ώρας. Έτσι και σήμερα, σε κρισιμότατες εποχές εθνικής κρίσης και κινδύνων, σε μια εποχή που υπάρχει λειψανδρία στον ελληνικό στρατό και τεράστιοι «υπαρξιακοί κίνδυνοι» για την πατρίδα μας, δεν πρέπει οι αξιότιμες κυρίες και δεσποινίδες, εκτός από τις «νυχθημερόν ασχολίες τους» με την εμφάνιση τους – νυχάκια, βλεφαρίδες, προσθετική στήθους, βάψιμο μαλλιών, εννοείται σε ξανθό χρώμα– αλλά και τις «σπουδές» τους που πολλές φορές αφορούν τομείς της Φιλοσοφικής Σχολής με επικέντρωση πολλές φορές σε Τομείς τέτοιου Κοσμογονικού και Διαπλανητικού χαρακτήρα όπως «η ανατροφή παιδιών από τις Λέσβιες» ή «το βιολογικό φύλο δεν υπάρχει, μόνο το κοινωνικό» και άλλες παρόμοιες συγκλονιστικού χαρακτήρα θεματολογίες, να ασχοληθούν και με τα θέματα της άμυνας της Πατρίδας δηλαδή της ακεραιότητας και διατήρησης της Εθνικής μας Υπόστασης;
Δεν τις προβληματίζει η επιθετική, αναθεωρητική και άκρως επικίνδυνη στάση της Νεοοθωμανικής Τουρκίας; Εάν μας «Καταραστεί η Ιστορία και ο Θεός» και η Ελλάδα ηττηθεί από τους Οθωμανούς του Ερντογάν, σκέφτηκαν μήπως την προοπτική τους, δηλαδή την «μοίρα’;;
Θα παίζουν στα Ιδιωτικά Τηλεοπτικά Κανάλια το «My style Rocks» και το «Greece Next Top Model», χαριτωμένα και δροσερά με αύρα «φεμινίστριας πολλών καρατιών» ή θα αναγκαστούν να φορέσουν μαντήλα και να γίνουν τα χανουμάκια των Νεοοθωμανών του Ερντογάν και να κλαίνε κρυφά τη μοίρα τους;;;
Δεν κινδυνολογούμε αλλά προειδοποιούμε και μάλιστα πολύ αυστηρά γιατί πλέον τα ψέματα τελειώνουν και σε λίγο «κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του» και ίσως τότε να είναι πολύ αργά.
Ιστορικά αν εξετάσουμε την παραπάνω προβληματική περί στράτευσης των Γυναικών μπορούμε να επικαλεστούμε:
(α). το Παράδειγμα των Ισραηλινών Γυναικών με την στράτευση τους που ξεκίνησε μετά την ίδρυση του Ισραηλινού Κράτους και μάλιστα με ιδεολογική αφετηρία την Ισότητα των Δυο Φύλων. Μετά από μια κάμψη την δεκαετία του 1970, σήμερα οι Ισραηλινές υπηρετούν in full service τον στρατό της χώρας τους και μάλιστα σε εξαιρετικά δύσκολες και υπεύθυνες θέσεις – Πιλότοι Αεροπορίας, πρώτη γραμμή του μετώπου κλπ.– επιτελώντας έτσι όχι μόνο ένα εθνικό καθήκον αλλά και μια πρωτοποριακή καινοτομία στις σχέσεις των δυο φύλων.
Εννοείται πως δεν θα λησμονήσουμε τις ηρωικές Κούρδισες που πολεμούν 36 χρόνια την αφομοιωτική πολιτική του Τουρκικού Κράτους.
Ας μην λησμονούμε πως ο στρατός σε χώρες της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, υπήρξε πάντοτε, τουλάχιστον τα τελευταία 100 έτη, χώρος επαναστατικής πολιτικής και εκσυγχρονισμού, όχι μόνο αστικού αλλά και σοσιαλιστικής κατεύθυνσης με ηγέτες γνωστές μορφές εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων (Νάσσερ στην Αίγυπτο, Άσσαντ στην Συρία, Καντάφι στην Λιβύη. Όλοι οι προαναφερθέντες συνέτριψαν της Ισλαμική Αντίδραση των Αδελφών Μουσουλμάνων και του ΙΣΙΣ και εκσυγχρόνισαν την Κοινωνία τους). Αλλά και στην γειτονική Τουρκία, ο Κεμάλ Ατατούρκ εκτός από την αρνητική πλευρά των εθνοκαθάρσεων σε βάρος μειονοτήτων, τσάκισε κυριολεκτικά τον Ισλαμισμό προσπαθώντας δια πυρός και σιδήρου να εκσυγχρονίσει την καθυστερημένη Τουρκία.
Στην δική μας Ιστορία δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε την συμμετοχή γνωστών γυναικών στην επανάσταση του 1821 και κυρίως στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης όπου οι γενναίες ΕΛΑΣίτισες πολέμησαν σαν άνδρες τους Γερμανούς Ναζί.
Είναι γνωστό πως όλες οι μεγάλες Επαναστάσεις – Γαλλική, Ρωσική, Κινεζική, ΕΑΜική– στρατολογήσαν ισότιμα τις Γυναίκες ενσωματώνοντας τες στην πρώτη γραμμή του πυρός.
Ερχόμαστε λοιπόν στην δεύτερη τομή που θα πρέπει να νομοθετηθεί άμεσα, αυτήν της στράτευσης των Γυναικών και μάλιστα όχι μόνο – ή κυρίως, σε διοικητικές δηλαδή θέσεις «γραφείων» – αλλά στην πρώτη γραμμή, στα νησιά του Αιγαίου και στα φυλάκια του Έβρου.
Το ερώτημα λοιπόν που απευθύνουμε είναι απλό, λιτό και λακωνικό «Θέλετε την Ισότητα και πιστεύετε σε αυτήν;» Θαυμάσια, συμφωνούμε μαζί σας! Στρατευθείτε στον Ελληνικό Στρατό κυρίες μου!
Γιατί η Ισότητα δεν είναι μόνο στα «εύκολα» αλλά και στα «δύσκολα». Οπότε, Hic Rhodus hic salta! Γιατί η Πατρίδα σας χρειάζεται και εάν πραγματικά την αγαπάτε – όχι μόνο «τουριστικά» για τις διακοπές του καλοκαιριού. – αλλά και αξιάδα, συναισθηματικά και κοσμοθεωρητικά, τότε ο δρόμος είναι απλός!
ΥΓ. Σήμερα είχαμε σκοπό να μην ασχοληθούμε – μετά από καιρό– με τον Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο «ατιμούλης» ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μας αφήνει ήσυχους. Έτσι, το βαρύ κανόνι του Σημιτικού Εκσυγχρονισμού και του ΣΥΡΙΖΑ και γνωστός θιασώτης της «Μεταμοντέρνας Αριστεράς» της Ελίτ κ. Λιάκος, μας ομολόγησε πως «εάν ήταν Αφγανός θα ήταν και αυτός εμπρηστής».
Δεν κάνουμε σχόλια. No comments που λένε και οι Αγγλοσάξονες. Απλά, θα επαναλάβουμε, το «SYRIZA delendus est», «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εξαλειφτεί» ! Τι άλλο να πούμε;
