Κλεάνθη Γρίβα
2/3/2023
«Ο Θρίαμβος του Θανάτου που βλέπουμε από εχθές εξοργισμένοι στο Κάμπο Σάντο των Τεμπών είναι έργο του Κράτους».
Γιώργος Βέλτσος, Il Trionfo della Morte
Το Βήμα, 2/3/2023
Δεν θα ζητήσω «δικαίωση» για την άδικη, τραγική και υπό διαρκή προαναγγελία εσκεμμένη δολοφονία πενήντα επτά αθώων και ανυποψίαστων υπάρξεων που εξαναγκάστηκαν σε μια πορεία προς τον ουρανό χωρίς επιστροφή – όπως οι κρατούμενοι των ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης εξαναγκάζονταν στις ανατριχιαστικές πορείες θανάτου κατά τους προθανάτιους σπασμούς του ναζισμού.
Γιατί κανένας θάνατος δεν δικαιώνεται.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απευθυνθώ στους δολοφόνους τους, επαναλαμβάνοντας για λογαριασμό μου την κραυγή συγγενούς του μοναδικού επιζώντα από το πρώτο βαγόνι της κρατικής νεκροφόρας: «Σκάστε όλοι οι πολιτικοί! Σήμερα ουρλιάζουν οι μανάδες».
Σκάστε επιτέλους, φονιάδες. Πάψτε να υποκρίνεστε «συντριβή» για μια τραγωδία που εσείς προκαλέσατε. Τώρα τον λόγο έχουν μόνο οι απελπισμένες σπαρακτικές κραυγές των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους. Που ήταν όλα τους δικά μας παιδιά και όχι δικά σας.
Εσείς δεν χάσατε απολύτως τίποτα. Ποτέ δεν χάνετε τίποτα. Αντιθέτως, κερδίζετε. Στην κοινωνία που την απαξιώσατε ως βόθρο-φέουδό σας, κερδίζετε καταστρέφοντας και κερδίζετε «επιδιορθώνοντας» αυτά που καταστρέφετε. Χωρίς καν να σκέφτεστε ότι οι θάνατοι «δεν επιδιορθώνονται». Το ασήκωτο βάρος τους, αφήνετε να το σηκώσουν άλλοι.
Όλοι οι από θέση εξουσίας μαζικοί φονιάδες εκ προμελέτης επέδραμαν στα διεφθαρμένα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και Εκπόρνευσης δήθεν για να εκφράσουν τη «θλίψη» τους για τις αθώες υπάρξεις που στη δολοφονία τους οι ίδιοι συνέργησαν και να «συλλυπηθούν» τις χαροκαμένες οικογένειές που στη διάλυσή τους οι ίδιοι συντέλεσαν. Ενώ στην πραγματικότητα αγωνιούσαν να αποδώσουν την τραγωδία σε «ανθρώπινο λάθος», προκειμένου να αποσείσουν τις ευθύνες τους και να συνεχίσουν το ανθρωποκτόνο έργο τους.
Ένας περιδεής και αμήχανος «πρωθυπουργός» βγήκε να δηλώσει τον πόνο του και να διακηρύξει «τριήμερο πανελλήνιο πένθος», την ίδια ώρα που οι πραιτωριανοί του συμμετείχαν στο «πένθος» του, με βίαιες επιθέσεις εναντίον των νέων που πραγματικά πενθούσαν, έχοντας χάσει συνομηλίκους, φίλους ή συγγενείς στο Τρένο-Θάνατος (του «πάμε, και όπου βγει») που κάποια σαπρόφυτα ανεπάγγελτοι επαγγελματίες πολιτικοί επέτρεπαν να κυκλοφορεί σκορπίζοντας τον όλεθρο, αποδεικνυόμενοι συνεργοί στη μαζική δολοφονία πενήντα-επτά και πλέον ανθρώπων.
Η προφανής εκπόρνευση της πολιτικής και των ανεπάγγελτων επαγγελματιών πολιτικών (ανεξαρτήτως χρώματος και οσμής), ως έσχατη μορφή ηθικής και διανοητικής εξαθλίωσης, οργανώνεται από τις παντός είδους κομματικές συμμορίες. Και αποτελεί το έσχατο σύμπτωμα της παθολογίας ενός αποτυχημένου κράτους-μαφίας που, μη έχοντας να δώσει τίποτε το ουσιαστικό στους πολίτες του, τους προσφέρει τις ξεχαρβαλωμένες «υπηρεσίες» του, με τις οποίες «παίζουν» καθημερινά ρωσική ρουλέτα, έχοντας μία στις έξι πιθανότητες να χάσουν τη ζωή τους.
Ας μην αφεθούμε να ξεγελαστούμε γι’ άλλη μια φορά. Η απώλειά των 57 αθώων υπάρξεων δεν είναι προϊόν ανθρώπινου λάθους. Είναι προϊόν ενός γκανγκστερικού συστήματος που καταδυναστεύει όλες τις πτυχές της ύπαρξής μας, καθιστώντας την άθλια. Γιατί ο θάνατος ως μέσο άσκησης πολιτικής είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους.
Γιατί «ο Θρίαμβος του Θανάτου που βλέπουμε από εχθές εξοργισμένοι στο Κάμπο Σάντο των Τεμπών είναι έργο του Κράτους. Κομβικού σημείου συνάντησης της νοοτροπίας των λειτουργών του, των συμφερόντων των αγορών του, των συμφωνιών πάνω και κάτω από το τραπέζι του, της μέριμνάς του για τη χαμοζωή και τα νούμερα, ευσυγκίνητε φέρελπη υπουργέ, ανηψιέ εκείνου του ανερχόμενου υπουργού Δημοσίων Έργων επί Παπάγου, στεναχωρημένε Πρωθυπουργέ, άφωνε Τσίπρα, λαλίστατε Θανάση Παφίλη, έντρομε Πλεύρη. Ο Θάνατος θριαμβεύει όταν τον διευκολύνει το ημιμαθές, φυγόπονο, αυτάρεσκο, υπερτιμημένο από τον εαυτό του Κράτος σας με την παρατρεχάμενή του, την Βία– για να θυμόμαστε τον Αισχύλο αντί του Θεοδωρικάκου», όπως γράφει Γιώργος Βέλτσος.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 1: Θα πρότεινα στη Ζούγκλα να πάρει την πρωτοβουλία για την οργάνωση μιας συναυλίας με το μεγαλειώδες Requiem του Μότσαρτ απευθυνόμενη στον Σταύρο Ξαρχάκο που το εκτέλεσε με μοναδικό τρόπο στον επιβλητικό βράχο των Μετεώρων στις 8/4/1999. Είναι ένας τρόπος να τιμηθούν σεμνά οι νεκροί ΜΑΣ. Φυσικά, με τον αποκλεισμό όλων των «αρμόδιων» κρατικών φορέων…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 2: Ο Βασίλης Σαμαράς, πρώην αχθοφόρος (τμήμα αποσκευών του ΟΣΕ) και κατόπιν μετακλητός στο Υπουργείο Παιδείας, 59 ετών, λίγο πριν συνταξιοδοτηθεί επιλέγεται από εσωτερική διαδικασία στον ΟΣΕ και τοποθετείται ως σταθμάρχης στη Λάρισα [ενώ] στην συγκεκριμένη διαδικασία το όριο ηλικίας για την επιλογή σταθμαρχών ήταν τα 42 έτη.
Ο υπουργός Κώστας Καραμανλής, οι δύο υφυπουργοί του Μιχάλης Παπαδόπουλος βουλευτής Κοζάνης και Γιώργος Καραγιάννης, και οι τρείς βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Λάρισας, Μάξιμος Χαρακόπουλος, Στέλλα Μπίζιου και Χρήστος Κέλλας, είναι οι άμεσα εμπλεκόμενοι υπεύθυνοι για την τραγωδία.
