Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι παρασιτικοί γραφειοκρατικοί μηχανισμοί οι οποίοι τεμαχίζουν τους εργατικούς αγώνες και την ενότητα της εργατικής τάξης. Λειτουργούν, δηλαδή απεργοσπαστικά.
Όταν καλούν σε κινητοποιήσεις τους εργαζομένους, κάτω από την κοχλάζουσα λαϊκή οργή, το κάνουν με ένα και μόνο στόχο: Την εκτόνωση της οργής, τη διάσπαση της ενότητας και το ξεθύμασμα των αγωνιστικών διαθέσεων.
Τα απεργιακά καλέσματα αυτών των ηγεσιών είναι απλές παρελάσεις για τα μάτια του κόσμου και όχι σάλπισμα αγώνα, ενότητας και οργάνωσης των εργαζομένων.
Οι αγώνες, η ενότητά τους, η μαζικότητα και η ένταση της αγωνιστικότητας ΑΠΑΙΤΟΥΝ την προώθηση ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΠΑΝΤΟΥ. Δηλαδή το πέρασμα της εργατικής και λαϊκής πάλης σε μορφές οργάνωσης και απόφασης των ίδιων των εργαζομένων.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τρέμουν αυτή τη διαδικασία και με νύχια και με δόντια, με διασπαστικές και γραφειοκρατικές μανούβρες, επιχειρούν να ανακόψουν το δρόμο που οδηγεί: Οργάνωση στο δρόμο.
Ακόμα σαμποτάρουν και την ενότητα των εργαζομένων στις γενικές παρελάσεις, φοβούμενες μήπως και συναντηθούν έτσι οι εργαζόμενοι και «στασιάσουν». Διάσπαση, λοιπόν και των παρελάσεων: Άλλη παρέλαση το ΠΑΜΕ, άλλη παρέλαση η ΑΔΕΔΥ, άλλη η ΓΣΕΕ, άλλη η ΟΛΜΕ…
Ο χειρότερος απεργοσπαστικός μηχανισμός είναι το κομματικό συνδικάτο του ΚΚΕ: Το ΠΑΜΕ.
Και μόνο η ύπαρξη του κομματικού συνδικάτου είναι ακραία διασπαστική λογική μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, έρχεται σε κατάφορη αντίθεση με την ύπαρξη και την έννοια του συνδικαλισμού. Όλοι οι θεωρητικοί του μαρξισμού και οι μεγάλοι ηγέτες του κομμουνιστικού κινήματος έχουν τελεσίδικα καταδικάσει τα κομματικά ή «κόκκινα συνδικάτα»!!!
Στα λόγια, λοιπόν, οι γραφειοκράτες του ΚΚΕ, μιλάνε για «λαϊκές αντεπιθέσεις», για «αγωνιστικές κινητοποιήσεις» και διάφορα άλλα τέτοια ηχηρά, αλλά στην πράξη κάνουν το εντελώς αντίθετο: Τεμαχίζουν και κομματικοποιούν τους λαϊκούς αγώνες, τους διασπούν, τους απομαζικοποιούν και τους εκφυλίζουν.
Κηρύσσουν δικές τους κομματικές παρελάσεις και μάλιστα ΕΝΑΝΤΙΑ στις παρελάσεις των άλλων συνδικαλιστικών φορέων.
Την περασμένη Πέμπτη, 4 Φλεβάρη, έγινε η συνεδρίαση της ολομέλειας της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Κατά τη διάρκειά της συζητήθηκε και το ζήτημα της χθεσινής (10 Φεβρουαρίου) κινητοποίησης. Εκεί , οι εκπρόσωποι της ΔΑΚΕ μαζί με τους εκπροσώπους της Αυτόνομης Παρέμβασης πρότειναν να γίνει γενική απεργία και παράλληλα πανεργατικό αγωνιστικό συλλαλητήριο.
Ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) Χρ. Κατσώτης μαζί με τον Θ. Κούτρα, απέρριψαν την πρόταση, λέγοντας ότι «η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, στηρίζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα μέτρα, και αποτελεί εμπόδιο για την απόκρουσή τους»!!!
Έτσι μ' αυτό τον απεργοσπαστικό «σεχταρισμό», οι ηγέτες του ΠΑΜΕ, εμπόδισαν να γίνει χθες μια μαζική πανεργατική απεργία με μια παράλληλη μαχητική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.
Και κάλεσε το ΠΑΜΕ δική του συγκέντρωση για το θεαθήναι…
Μ' αυτό τον βρώμικο τρόπο κατάφεραν να έχουν και την πίττα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο: Τορπίλισαν μια μεγάλη πανεργατική απεργία με μαχητικό συλλαλητήριο που λόγω της οξυμένης κατάστασης δεν ξέρουμε πώς θα μπορούσε να εξελιχτεί και παράλληλα «μάντρωσαν» και πάλι τα μέλη τους, φυλάγοντας έτσι τα ρούχα τους: Μήπως «απειθαρχήσουν» ερχόμενα σε επαφή με άλλους εργαζόμενους που μπορεί να άνοιγαν «ενοχλητικές συζητήσεις», περί Επιτροπών Αγώνα», συντονιστικά όργανα αγώνα και λοιπά επικίνδυνα ζητήματα…
Το κομματικό συνδικάτο του ΚΚΕ είναι ο μεγαλύτερος απεργοσπαστικός μηχανισμός…
