Ηθικές αναθυμιάσεις των μίσθαρνων παρασίτων της καθεστωτικής προπαγάνδας
Η ευνοούμενη μέθοδος ενός ηθικολόγου φιλισταίου είναι η συνταύτιση μιας αγωνιστικής συμπεριφοράς με τη συμπεριφορά της αντίδρασης. Και το πετυχαίνει αυτό με το τέχνασμα των τυπικών αναλογιών. «Η βία είναι βία» - μας λένε, ή «όχι βία κατά της βίας». Έτσι με το τέχνασμα αυτό της γενικής και αφηρημένης καταδίκης της βίας ταυτίζεται ο θάνατος ενός τυράννου με το θάνατο ενός επαναστάτη, ο θάνατος ενός αγωνιστή με το θάνατο του δημίου του.
Η ηθική δεν είναι ουδέτερη. Είναι μία από τις βασικές λειτουργίες της κυρίαρχης ιδεολογίας. Ο ρόλος της ηθικής είναι να συνηθίσει την κοινωνία να θεωρεί σαν ανήθικα όλα τα μέσα που αντιτίθενται στους σκοπούς της καπιταλιστικής εξουσίας.
Και όλα αυτά τα ηθικά, αλγεβρικά αξιώματα της «Μη -Βίας», τα οποία ακτινοβολούνε όλα τα χρώματα της μικροαστικής ίριδας, δεν είναι παρά δεσμά σκλαβιάς και υποταγής: Όχι μόνο δεν εμποδίζουν την αντίδραση να σπάει τα κόκαλα των διαδηλωτών, αλλά ρίχνουν και τον πολίτη σε μια ραγιάδικη παθητικότητα εντελώς ασυμβίβαστη με την αναγκαιότητα του αγώνα τους.
Τα κύρια χαρακτηριστικά όλων αυτών των υποκριτών ηθικολόγων είναι η αποξένωσή τους από τα μεγάλα ιστορικά κινήματα.
Ενώ είναι υποχωρητικοί, βολικοί και συμφιλιωτικοί απέναντι στην κτηνωδία και τον κυνισμό της κρατικής βίας και τρομοκρατίας, είναι κακόβουλοι, δόλιοι και συκοφαντικοί απέναντι σε πρακτικές βίας των μαζών.
Όλοι αυτοί οι κύριοι ενώ κλείνουν πεισματικά τα μάτια στα εγκλήματα της εξουσίας, ξεχωρίζουν κάποιες μεμονωμένες πράξεις των διαδηλωτών και ξεχύνουν όλο το ηθικό δηλητήριο κατά των κινημάτων. Βεβαίως ποτέ όλοι αυτοί δεν αναρωτήθηκαν εάν είναι το ίδιο η βία των καταπιεστών και η βία των καταπιεσμένων, εάν θα υπήρχε η δεύτερη χωρίς την πρώτη.
Ιδιαίτερα αποκρουστικά είναι τα μίσθαρνα παπαγαλάκια των «νταβάδων» και των «μαφιόζων» του χρήματος
Ωρυόντουσαν οι γλίτσες του ΑΛΤΕΡ για τον «τραμπουκισμό» και την «αναντρία» κάποιων φορτηγατζήδων που τους επετέθησαν.
Το δικό τους εξουσιαστικό κανιβαλισμό εναντίον της ελληνικής κοινωνίας, τη λέπρα της δουλικότητάς τους στην εξουσία του χρήματος, την αποτρόπαια, κακουργηματικά συκοφαντική δυσφήμιση κάθε λαϊκού αγώνα που κάνουν σε καθημερινή βάση, την παρασιτική τους αχρειότητα και τους χείμαρρους του ψεύδους και της παραπληροφόρησης που χύνουν καθημερινά κατακλύζοντας τα πάντα, αυτή τη θηριώδη δική τους ιδεολογική και πολιτική βία και ανανδρία δεν τη βλέπουν: Αυτά είναι, γι’ αυτούς που γλείφουν τις κατουρημένες ποδιές των «νταβάδων» τους, «ενημέρωση», «ανδρεία» και «ήθος»…
Φουκαράδες το πρώτο έργο μιας πραγματικής λαϊκής εξέγερσης είναι όχι να σας ξυλοκοπήσουν, αλλά να σας εξαφανίζουν από προσώπου γης και να σας στείλουν στα νταμάρια για να σπάτε πέτρες…
Άκου τα παράσιτα να παραδίδουν μαθήματα «ήθους» και «εντιμότητας» στους «κολασμένους» της κοινωνίας…
Η κυβερνητική κτηνωδία και ο εξοντωτικός πόλεμος που έχει κηρύξει η κυβέρνηση εναντίον ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού, το φασιστικό ηλεκτροσόκ της επιστράτευσης και τόσες άλλες κυβερνητικές κτηνωδίες, όλα αυτά βρίσκονται έξω από το οπτικό πεδίο αυτών των ελεεινών, έμμισθων παρασίτων της εξουσίας . Αυτά δεν υπάρχουν…
Ωρύονται, όμως, για κάποια περιστατικά μεμονωμένα των απεργών που πνίγονται από αγανάκτηση και αμύνονται απέναντι στα ρόπαλα και τα δακρυγόνα της κυβερνητικής τρομοκρατίας.
ΕΧΟΥΜΕ πόλεμο λακέδες.
Από τη μια βρίσκεται η δικτατορία των διεθνών και εγχώριων «νταβάδων», με τους λακέδες των ΜΜΕ, το κράτος και παρακράτος, με τα χημικά, τα δακρυγόνα και τους ροπαλοφόρους και από την άλλη αμύνεται ο ελληνικός λαός.
Στα παράσιτα των λακέδων που ουρλιάζουν από τους άμβωνες των ΜΜΕ κάποιες κατραπακιές από τα μαζικά κινήματα είναι όχι μόνο απαραίτητες, αλλά και το λιγότερο που μπορεί να γίνει…
Οι καλοί τρόποι και οι ευγένειες όταν το καθεστώς σε καταστρέφει και σε αφανίζει και τα παράσιτά του σε συκοφαντούν ισοδυναμούν με την ΥΠΟΤΑΓΗ, άνευ όρων, στο καθεστώς, στην «ηθική» του κρατικού ροπάλου και στο βούρδουλα της τρομοκρατίας των ΜΜΕ…
