Είναι μια γνωστή παλιά ιστορία: Ο μικροαστός μεταρρυθμιστής, ο λάτρης του ψηφοδελτίου, βλέπει σε όλα τα πράγματα του κόσμου μια «καλή» και μια «κακή» πλευρά και πιστεύει στους «ανθόσπαρτους δρόμους» του ψηφοδελτίου.
Είναι επίσης μια γνωστή παλιά ιστορία: Η πραγματική πορεία των πραγμάτων πολύ λίγο σκοτίζεται με τους μικροαστικούς συνδυασμούς και διασκορπίζει στον αέρα τους «ανθόσπαρτους δρόμους» των ψηφοδελτίων, τους «σωρούς» των εκλογικών αυταπατών.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ του Πολυτεχνείου, αυτό το ηρωικό και ρωμαλέο λαϊκό Κίνημα οδηγήθηκε και καναλιζαρίστηκε στους «ανθόσπαρτους δρόμους» της δημοκρατικής δημαγωγίας και καπηλείας, στο ψηφοδέλτιο!!!
Το Πολυτεχνείο έγινε προνομιούχα μετοχή στο εκλογικό χρηματιστήριο, στο χρηματιστήριο της κάλπης.
Η γενιά του Πολυτεχνείου, στη συντριπτική της πλειοψηφία, εξαργύρωσε σε αυτό το καθεστωτικό χρηματιστήριο ακόμα και το πέρασμά της από την Πατησίων και Στουρνάρη, ακόμα και το βήχα της εναντίον της χούντας.
Μετά την πτώση της χούντας όλοι τρέχανε να καταθέσουν τα πακέτα των «αντιστασιακών» μετοχών τους για να αναρριχηθούν στο μεταδικτατορικό πολιτικό σκηνικό, να εισπράξουν τα εκλογικά λύτρα του σφετερισμού της εξέγερσης του ελληνικού λαού.
Η γενιά αυτή έγινε κυρίαρχη, το νέο πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο. Η «αριστερή» αυτή γενιά του νεοταξικού κατεστημένου δεν άφησε τίποτα όρθιο. Ο εκλογικός κρετινισμός «μπολιάστηκε» με το ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟ του κύρους των λαϊκών αγώνων και το ψηφοδέλτιο έγινε το «είδωλο» του σφετερισμού…
Το ιστορικό αποτέλεσμα, σήμερα, απαστράπτει: ζούμε μια νέα χούντα, απείρως ποιο ύπουλη, δόλια και εγκληματική από τη χούντα των συνταγματαρχών.
ΖΟΥΜΕ τη χούντα της ΕΕ, του ΔΝΤ, των τραπεζών και των διεθνών μαφιών του χρήματος. Τη χούντα της Νέας Τάξης με τα ανδρείκελά της, τα κόμματα προτεκτοράτα της και τους αποτρόπαιους προπαγανδιστικούς «αριστερούς» μηχανισμούς της (ΜΜΕ).
Βρισκόμαστε υπό πολυεδρική ΚΑΤΟΧΗ, μια κεκαλυμμένη δικτατορική κατοχή, τέτοια χωρίς ιστορικό προηγούμενο…
ΚΑΙ ΟΛΟΙ αυτοί οι «άθλοι» επιτεύχθηκαν με την απάτη της «δημοκρατικής» κάλπης!!!
ΤΩΡΑ χρειαζόμαστε ΝΕΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ, ισχυρότερων πολιτικών δονήσεων για να απαλλαγούμε από αυτή τη ΝΕΑ ΦΡΙΚΗ…
Για την ΕΞΕΓΕΡΣΗ του Νοέμβρη έχουμε γράψει άπειρα κείμενα σε όλη τη διάρκεια αυτής της διαδρομής: Από τις ημέρες εκείνες της ηρωικής ΑΝΑΤΑΣΗΣ, μέχρι σήμερα. Παρακολουθήσαμε την ΠΤΩΣΗ (προδομένη επανάσταση) σε όλους τους σταθμούς της…
Πολλά συγκεντρωμένα κείμενα υπάρχουν εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3875
Ενδεικτικά θα αναδημοσιεύσουμε τα παρακάτω:
Αγώνας ψυχής
Κάθε φορά, τέτοιες μέρες, μια ερώτηση βαραίνει το χέρι: Το να γράφεις κάθε χρόνο για το Πολυτεχνείο έχει κανένα νόημα;
Εδώ έχουν οργανωθεί τελωνεία λέξεων, φωτιές των λέξεων που έχουν αποτεφρώσει τα πάντα.
Έχουν οργανωθεί νεκροταφεία λέξεων για να δεχτούμε να ζήσουμε μια ζωή που δεν είναι δική μας, για να υποχρεωθούμε να υποκύψουμε σε μια ξένη μνήμη και να υμνήσουμε μια μασκαρεμένη πραγματικότητα, μια ΙΣΤΟΡΙΑ που την αφηγούνται τα νεοταξικά Μαντεία…
Κάθε χρόνο, ωστόσο, όσο και αν μελαγχολώ, τέτοιες μέρες, κάποιος θα μου βελονιάσει τις μνήμες και την «οργή». Κάποιος θα μου θυμίσει ότι το να γράφεις, δεν είναι παρά μια προσπάθεια για να διαφυλάξεις, μέσα από τον διαβρωτή το χρόνο, τις φωνές που θα μαρτυρήσουν την παρουσία μας, ότι ΕΔΩ υπήρξαμε και ΕΔΩ υπάρχουμε: Είναι ένας τρόπος να διαφυλαχτεί το όνομα του κάθε πράγματος, γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν ακόμα…
Όποιος δεν ξέρει από πού ήρθε, πώς μπορεί να διαπιστώσει που πάει;
Παραθέτω δύο κείμενα από δώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=18587#18587
Η Ιστορία δεν είναι υστερία
Φέτος το κακό παράγινε με το Πολυτεχνείο. Οι υμνολογικές καπηλείες έχουν πάρει τερατώδεις και ψυχωτικές διαστάσεις.
Οι πάντες, από τα κόμματα μέχρι τους υπόδουλους «στοχαστές» και τους ποικίλους ιστορικούς ψευδομάρτυρες ανταγωνίζονται παραληρηματικά σε ύμνους και σε ψυχώσεις καπηλείας. Το Πολυτεχνείο υψώθηκε σε χρηματιστηριακό ναό: Σε πιστωτική κάρτα.
Όλοι υστερικά προσπαθούν να διατρανώσουν την «προοδευτικότητά» τους και τα «αριστερά τους αισθήματα αναδεικνύοντας αυτή την πιστωτική κάρτα του ηρωικού αγώνα.
Σε εποχές σήψης και παρακμής αναζητούνται, με πιο μεγάλο «πάθος» πλυντήρια ξεπλύματος. Και οι πλέον παρακμασμένοι είναι αυτοί που μετατρέπουν την Ιστορία σε Υστερία, αναζητώντας ψυχωτικά την κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Το Πολυτεχνείο έχει καταντήσει μια τέτοια κολυμπήθρα για όλον τον πολιτικό κόσμο και κυρίως για τα καθεστωτικά, «αριστερά» παράσιτα, αυτή τη σύγχρονη ιδεολογική και πολιτική χούντα που δεν έχει αφήσει καμιά αγωνιστική ιδέα και αξία άθιχτη και που να μην την έχει βρομίσει, αλλά ταυτόχρονα έχει και τέτοια υστερική αυθάδεια που καπηλεύεται κάθε αγωνιστικό συμβάν και σύμβολο.
Είναι να γελά κανείς, αλλά και να οργίζεται ταυτόχρονα, όταν βλέπει και ακούει όλον αυτόν τον καθεστωτικό, «αριστερό» κόσμο, τους «μεταλλαγμένους» γενίτσαρους της πλανητικής, νεοταξικής κακουργίας να ουρλιάζουν υμνολογικά για τους ηρωικούς αγώνες κατά της χούντας.
Εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα από τα πλέον θλιβερά φαινόμενα της Ιστορίας και σε ένα από αποκρουστικά συμπτώματα της ανθρώπινης ψυχολογίας:
α). Η σημερινή ιδεολογική χούντα που προωθεί αχαλίνωτα τις ιδέες και τις επιδιώξεις της παγκοσμιοποίησης και της ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας, να σκούζει υμνολογικά για το «έπος» του Πολυτεχνείου.
Αυτοί που ακρωτηρίασαν βάναυσα τις ιδέες και τα μηνύματα του Πολυτεχνείου και κάθε λαϊκού αγώνα, το …υμνολογούν!!!
Αυτοί που ισοπέδωσαν κάθε αγωνιστική ιδέα και παράδοση και «εξόρυξαν» τη «ψυχή» και το όραμα του Πολυτεχνείου το σφετερίζονται και το καπηλεύονται υστερικά.
Τι κοινό σημείο μπορεί να έχουν με το Πολυτεχνείο, με τις ιδέες του και την πρακτική του, τα καθεστωτικά παράσιτα και λαμόγια, καθώς και τα προπαγανδιστικά τους Μαντεία: Οι νεοφιλελεύθεροι σοσιαλδημοκράτες, το «εκσυγχρονιστικό» κράτος και παρακράτος, το σημερινό ΠΑΣΟΚ, τα «αριστερά» εκτρώματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ και τα κοσμικά ιερατεία και φερέφωνα του Σόρος, κ.λπ;;;
β). Είναι, επίσης, ένα από πιο αποκρουστικά συμπτώματα της ανθρώπινης ψυχολογίας να εξαργυρώνουν την ιστορία τους, όσοι συμμετείχαν στο Πολυτεχνείο, στο χρηματιστήριο των καπιταλιστικών «ομολόγων», να προσκυνάνε την εξουσία, να μεταλλάσσονται σε κατεστημένο και ταυτόχρονα να εμφανίζονται με ισόβιο πιστοποιητικό αριστερών φρονημάτων για την παρελθούσα δράση τους.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι χειρότεροι όλων, ακριβώς γιατί αποτέλεσαν τα «ηθικά αποδεκτά ρούχα» της καθεστωτικής προπαγάνδας. Ήταν αυτοί που με το ηθικό ανάστημα και το κύρος του πρώην αριστερού, έδωσαν το τεκμήριο και το άλλοθι της Νέας Χούντας: Της Νέας Τάξης.
Αφήνω τις στρατιές των τυχοδιωκτών που έσπευσαν και αυτοί να δηλώσουν «συμμετοχή» στο Πολυτεχνείο, χωρίς να έχουν περάσει ούτε απ’ έξω…
Και το άκρων άωτον της γελοιότητας: Και ο Καρατζαφέρης …υμνεί το Πολυτεχνείο!!!
ΟΛΑ αυτά που ζούμε δεν έχουν ΚΑΜΙΑ, απολύτως καμία, σχέση με το Πολυτεχνείο: Τις ιδέες του, την πρακτική του, το χαρακτήρα του και τα μηνύματά του.
Το αντίθετο: Αποτελούν την πλέον μοχθηρή γκριμάτσα της καπηλείας και την πλέον βάναυση και κομπάζουζα κηδεία της ιστορίας του Πολυτεχνείου…
Η «άλλη όχθη»!
Από τη μια είναι οι σφετεριστές και οι κάπηλοι των αγώνων και από την άλλη αυτοί που «μισούν» τους αγώνες και επιδιώκουν με διάφορα σοφίσματα να μειώσουν το Πολυτεχνείο: Σε αυτή την «άλλη όχθη» βρίσκονται οι ποικίλες αποχρώσεις της «δεξιάς» και κυρίως της «ακροδεξιάς»…
Αυτοί της «άλλης όχθης» δεν κτυπάνε απευθείας την Εξέγερση του Νοέμβρη. Δεν θα μπορούσαν κάτι τέτοιο γιατί εμφανίζονται μεταμφιεσμένοι και με διάφορα «αντικαθεστωτικά» προσωπεία. Το να επιτεθείς κατά μέτωπο στο Πολυτεχνείο αποκαλύπτεις την ταυτότητά σου.
Χρησιμοποιούν, λοιπόν, διάφορα τεχνάσματα που συσκοτίζουν το πολιτικό ζήτημα και εμμέσως, πλην σαφώς, μειώνουν το Πολυτεχνείο και τους αγώνες κατά της χούντας.
Δύο είναι τα κεντρικά τεχνάσματα αυτής της ακροδεξιάς πονηρίας:
Πρώτο τέχνασμα: Η απόσπαση του «πολιτικού», από το «κοινωνικό» και η επικέντρωση των ευθυνών στο «κοινωνικό», στη «χουντική πλουτοκρατία».
Μας λένε, λοιπόν, την εξής σοφιστεία: ότι αυτοί που πλούτισαν επί χούντας είναι οι ίδιοι που κυβερνούν σήμερα και δεν μιλάει κανείς γι’ αυτούς!!!
Μας λένε με πιο απλά λόγια: Το κεφάλαιο κυβερνούσε και πλούτιζε και τότε και σήμερα, άρα αυτό φταίει!!! Σπουδαία ανακάλυψη!!!~
Έρχονται, δηλαδή, σήμερα να μας διδάξουν το μαρξιστικό αλφάβητο: Πίσω από κάθε μορφή καπιταλιστικού πολιτεύματος (δικτατορική ή κοινοβουλευτική) ΥΠΑΡΧΕΙ η δικτατορία της πλουτοκρατίας!!!
Συνεπώς, τι χούντα, τι κοινοβούλιο: δικτατορία των πλουτοκρατών και στη μία περίπτωση και στην άλλη!!!
Με αυτό το απλουστευτικό τέχνασμα «αθωώνουν» το χουντικό καθεστώς, μειώνουν τον αγώνα για δημοκρατικές ελευθερίες, έστω και αυτές τις κουτσουρεμένες κοινοβουλευτικές, και μιλάνε γενικά για αγώνα εναντίον των πλουτοκρατών.
Αγνοούν σκόπιμα ότι ο αγώνας εναντίον του κεφαλαίου και γενικά εναντίον του καπιταλισμού περνάει μέσα από τις πολιτικές δομές του καθεστώτος και ότι οι δικτατορικές μορφές αποτελούν το πιο επαχθές καθεστώς, ακριβώς γιατί καταργούν τις αναγκαίες δημοκρατικές ελευθερίες έκφρασης και οργάνωσης του λαού.
Δεν μπορούμε να αποσυνδέουμε το «κοινωνικό από το «πολιτικό»», ούτε να μιλάμε γενικά για πλουτοκρατική Χούντα, δίχως να θέτουμε την πολιτική αιχμή του γκρεμίσματος της πολιτικής χούντας.
Το Πολυτεχνείο ένωνε διαλεκτικά το «κοινωνικό» με το «πολιτικό», γι’ αυτό και το ακρωτηρίασαν. Οι μεν αποσπώντας και ανεξαρτοποιώντας το «πολιτικό» από το «κοινωνικό» και μένοντας μόνο στο «πολιτικό»: Τη δικτατορία. Οι «άλλη όχθη», χρησιμοποιεί την ίδια λογική, αλλά με την ανεξαρτοποίηση του «κοινωνικού»: Η ίδια καθεστωτική και παραπλανητική λογική. Οι μεν καταδικάζουν τυπικά τη χούντα και αθωώνουν τον καπιταλισμό, οι δε καταδικάζουν γενικά και αφηρημένα το κεφάλαιο για να αθωώσουν τη δικτατορική μορφή του: Τη χούντα.
Το άλλο τέχνασμα: Αυτό συνίσταται στην αυθαιρεσία ότι ο λαός δεν ξεσηκώθηκε εναντίον της Χούντας, αλλά κάποιοι μόνο φοιτητές. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι αυτοί ή δεν ζούσαν στην Ελλάδα ή ήταν τόσο τυφλωμένοι με τις ιδεοληψίες τους που δεν βλέπανε τίποτα.
Καταρχήν ποτέ δεν ξεσηκώνεται όλος ο κόσμος, ακόμα και στις μεγαλύτερες επαναστάσεις της Ιστορίας. Πάντα τα πρωτοπόρα τμήματα του πληθυσμού κινούν την ιστορική κίνηση, πατώντας πάνω στη «φιλική ουδετερότητα» του συνολικού πληθυσμού.
Ένα παλλαϊκό κίνημα χαρακτηρίζεται από τη ενεργητική του μαζικότητα και τους εκρηκτικούς ρυθμούς ανάπτυξής του. Από αυτή την άποψη η εξέγερση του Νοέμβρη ήταν παλλαϊκή: μαζικά εκρηκτική και γεωμετρικά αναπτυσσόμενη, αγκαλιάζοντας όλα τα κοινωνικά στρώματα και πατώντας πάνω στη «φιλική αδιαφορία» όλης της Ελλάδας. Και αυτός ακριβώς ο πυρετικός ρυθμός της ανάπτυξής του ήταν που ανάγκασε τη χούντα να κτυπήσει ανελέητα.
Μπορεί, η εξέγερση του Νοέμβρη να μην έφτασε στα επίπεδα να ρίξει άμεσα τη χούντα (σε αυτό ευθύνονται οι ηγεσίες των κομμάτων και κυρίως των αριστερών), αλλά την έριξε έμμεσα. Οι εξελίξεις της πτώσης της δρομολογήθηκαν εσπευσμένα μετά το Πολυτεχνείο, ακριβώς για να προλάβουν τα χειρότερα και να χειραγωγήσουν τις επιδημικές αγωνιστικές διεργασίες της ελληνικής κοινωνίας.
Ας αφήσουν, λοιπόν, τα παραμύθια και τα τεχνάσματα απάτης αυτοί της «άλλης όχθης». Γίνεται αντιληπτός ο ρόλος τους και οι αντινεοταξικές μεταμφιέσεις τους…
Διαβάστε, επίσης, παλαιότερα κείμενα για το τις «σιδερωμένες μνήμες»
Και το ΧΡΟΝΙΚΟ της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=1908
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ: Σιδερώνουν τις μνήμες
Οι πορτοφολάδες της ιστορίας δεν λείψανε ποτέ. Ούτε οι ηθικολόγοι της πολιτικής «φρονιμάδας» και «ωριμότητας». Έργο τους: Να σιδερώνουν τις μνήμες, να πλαστογραφούν την Ιστορία και να εξαφανίζουν κάθε μαρτυρία που μπορεί να αποδείξει πως, σε τούτα τα μέρη, υπήρξε κάτι παραπάνω από τη σιωπή, την ανοχή και της δειλία.
Ποιος ξεχνάει αλήθεια, ότι μετά την πτώση της Χούντας οι πάντες έγιναν «αντιστασιακοί» και τους καρπούς της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου έδρεψαν οι «ειρηνικοί έμποροι» των ιδεών;
Τι απόμεινε σήμερα από το Πολυτεχνείο; Η πολιτική εμπορία και καπηλεία, η εκφυλιστική πτώση και τα συντρίμμια της γενιάς του…
Οι μεγάλες φιλοδοξίες της Εξέγερσης έγιναν μικρές, οι ιδέες, τα διδάγματα και τα οράματα του Πολυτεχνείου μάς έγιναν βρόχος στο λαιμό. Σβήσαμε το παρελθόν για να απελευθερωθούμε από τα καθήκοντα του παρόντος. Το κενό που έμεινε το γεμίσαμε με μνημόσυνα και γαρύφαλλα, με γιορτές και πανηγύρια, με «λαϊκές αγορές»…
Όλοι μιλούν για ηρωικό έπος, αποκρύπτοντας ωστόσο τις ιδέες και τις πρωτοβουλίες που οδήγησαν στο έπος. Το Πολυτεχνείο αντιμετωπίζεται σαν μουσειακό είδος, αφυδατωμένο από όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά του χαρακτηριστικά. Από ζωντανό λαϊκό κίνημα μετατράπηκε σε μούμια Αιγυπτιακή…
Η ιστορία κείνων των ημερών έχει αλλοιωθεί. Γιατί ένα λαϊκό κίνημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σύμφωνα με τις κομματικές ή προσωπικές ανάγκες οποιουδήποτε, πολύ περισσότερο σύμφωνα με τα κυρίαρχα ιδεολογήματα του σήμερα, αλλά με βάση τις ιδέες που το ίδιο έθεσε και πάνω στις οποίες κινήθηκε, με βάση τη δική του πολιτική και οργανωτική πρακτική. Η ιστορία δεν μπορεί να περάσει πάνω από τους πρωταγωνιστές, τα ΕΘΝΙΚΑ συνθήματα και τα σύμβολα του κινήματος, πάνω από τις πολιτικές διαφορές και διενέξεις μέσα στους κόλπους του ίδιου του κινήματος, πάνω από τις συγκεκριμένες οργανωτικές μορφές του κινήματος. Με δύο λόγια: Πάνω από το ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό του στίγμα.
Πολλά δεν λέγονται σήμερα για το Πολυτεχνείο. Συνοπτικά θα αναφέρω τα πιο ουσιώδη:
1. Το Πολυτεχνείο ήταν πρώτα από όλα ένα κίνημα «εθνικό». Αντλούσε τα σύμβολά του και τη δύναμή του από τις αγωνιστικές παραδόσεις της ελληνικής κοινωνίας. Τα στρατηγικά του αιτήματα ήταν εθνικό-απελευθερωτικά, αντί-ιμπεριαλιστικά. Το κίνημα ένωνε διαλεκτικά το «εθνικό» με το διεθνικό: Την ελληνική σημαία με τις διεθνείς επαναστατικές σημαίες. Τα εθνικά αγωνιστικά σύμβολα με τα διεθνή. Το Πολυτεχνείο δεν αντιπαρέθετε το «εθνικό» με το «διεθνικό». Αντίθετα ξεκινώντας από το «εθνικό» ξετυλιγόταν προς το διεθνικό: στην αγωνιστική αλληλεγγύη των λαών και των εθνών...
Αυτό του ουσιαστικό σήμερα εξαφανίζεται παντελώς! Με τα σημερινά κυρίαρχα νεοταξικά ιδεολογήματα το Πολυτεχνείο είναι ένα «εθνικιστικό» κίνημα. Δεν τολμούν, βεβαίως ακόμα να το ξεστομίσουν. Μετά, όμως, από μερικά χρόνια θα το βγάλουν «εθνικιστικό» και «τρομοκρατικό»!!!
2. Το Πολυτεχνείο αντιμετωπίστηκε από όλο, τότε, τον πολιτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των ηγεσιών της παραδοσιακής αριστεράς, ΕΧΘΡΙΚΑ. Έγινε, δηλαδή, έξω και ενάντια στα πολιτικά κόμματα.
3. Μέσα στο Πολυτεχνείο συγκρούστηκαν δύο διαμετρικά αντίθετες αντιλήψεις. Αυτή, που δεν ήθελε την κατάληψη, που αγωνιζόταν να σπάσει την κατάληψη και να περιορίσει το κίνημα μόνο στα φοιτητικά αιτήματα και η άλλη, που αγωνιζόταν για την κατάληψη και την ώθηση του κινήματος, καθώς και την επέκτασή του σε όλον τον ελληνικό λαό
Και πάνω σε αυτό το κρίσιμο σημείο της εσωτερικής διαπάλης των ιδεών, καθοριστικό για την εξέλιξη του κινήματος, σιγή ιχθύος…
4. Στο όνομα μιας αφηρημένης αντιδικτατορικής πάλης καλλιεργήθηκε ένας «δημοκρατικός» μύθος για την Εξέγερση του Νοέμβρη που επέτρεψε σε κάθε καθεστωτικό κόμμα της «δημοκρατίας» να διεκδικεί πολιτικές μετοχές!!!
Το Πολυτεχνείο, όμως, δεν στρεφόταν απλώς εναντίον της δικτατορίας, αλλά και εναντίον ΓΕΝΙΚΑ του καπιταλιστικού καθεστώτος: των ιδεών του, της φιλοσοφίας του, της πολιτικής του. Ο χαρακτήρας των ιδεών του δεν ήταν απλώς αντιδικτατορικός, αλλά αντιιμπεριαλιστικός και αντικαπιταλιστικός. Το ίδιο και η πολιτική και οργανωτική του πρακτική…
5. Η ιστορία του Πολυτεχνείου είναι πρώτα από όλα η ιστόρηση της άμεσης εισβολής του λαού στην πολιτική αρένα. Είναι η ιστόρηση της δημιουργικής ενέργειας του λαού για την απελευθέρωσή του και την αυτοοργάνωσή του…
Σήμερα, βεβαίως, που από την καταγγελία της κατανάλωση έχουμε φτάσει στην κατανάλωση της καταγγελίας, καταναλώνουμε και την εξέγερση του Νοέμβρη στο χρηματιστήριο της πολιτικής εμπορευματοποίησης. Δεν αναδεικνύουμε τις ιδέες του Πολυτεχνείου, τα ουσιαστικά στοιχεία της Εξέγερσης που επιβεβαιώνουν τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού. Δεν αναδεικνύουμε το γεγονός ότι στην Εξέγερση του Νοέμβρη αναδύθηκε η δυνατότητα ενός νέου ανθρώπου, του ανθρώπου της «βασιλείας της ελευθερίας». Αποκρύπτουμε ότι το Πολυτεχνείο απελευθέρωσε ένα χείμαρρο κριτικής ενέργειας και έδειξε ότι η εξυπνάδα και η φαντασία, η επαναστατική κινητικότητα και αυτενέργεια θα μπορούσαν να αλλάξουν πραγματικά τον κόσμο, αν δοθεί σ’ αυτές η δυνατότητα…
Σημείωση: Δεν άντεξα με αυτά που ακούω και κάθισα να γράψω για την Εξέγερση. Τα κείμενα που θα ακολουθήσουν, αποτελούν περίληψη της εργασίας που έγραψα, αμέσως μετά τα γεγονότα, Δεκέμβριος 1973, δημοσιευμένης στο περιοδικό «Νέοι Στόχοι».
Αύριο, θαεπανέλθω με τα εξής:
• Το χρονικό της Εξέγερσης.
• Τα χαρακτηριστικά της Εξέγερσης.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5121
