Η Επανάσταση στη Ρωσία το 1917 αποτελεί την αδιαμφισβήτητη και την πλέον κατηγορηματική ιστορική επικύρωση του Μπολσεβικισμού και των απόψεων του Λένιν.
«Ο μαρξισμός βρήκε την ανώτατη ιστορική έκφρασή του στο μπολσεβικισμό. Κάτω από τη σημαία του μπολσεβικισμού πραγματοποιήθηκε η πρώτη νίκη του προλεταριάτου και δημιουργήθηκε το πρώτο εργατικό κράτος. Τίποτα δεν μπορεί να σβήσει αυτό το γεγονός από την ιστορία». (Τρότσκι)
Ο καπιταλισμός για πρώτη φορά ανετράπη, όχι ειρηνικά και με μεταρρυθμίσεις (σοσιαλδημοκρατία), αλλά επαναστατικά και κάτω από την ηγεσία ενός ατσαλωμένου ιδεολογικά και πρακτικά κόμματος.
Εδώ πρέπει να ξεδιαλύνουμε μια σύγχυση που δολίως χρησιμοποιείται και αξιοποιείται από τους προπαγανδιστές της Δύσης.
Η επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού δεν σημαίνει ότι περνάς απευθείας στο Σοσιαλισμό: Αυτό αναλύεται ξεκάθαρα στα έργα του Λένιν που προαναφέραμε, αλλά και σε όλα τα θεμελιακά κείμενα του μαρξισμού.
Ο Σοσιαλισμός δεν γεννιέται με μιας, σαν να τον κτύπησε το μαγικό ραβδάκι της Κίρκης. Προηγείται ένα ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ στάδιο, αυτό που ο Μαρξ, ο Λένιν και οι μεγάλοι ηγέτες του Κινήματος, αποκαλούν «Δικτατορία του προλεταριάτου».
«Όποιος αναγνωρίζει μόνο την πάλη των τάξεων, δεν είναι ακόμα μαρξιστής, μπορεί πολύ καλά να μη βγει από το πλαίσιο της αστικής σκέψης και της αστικής πολιτικής… Μαρξιστής είναι μόνο εκείνος που επεκτείνει την παραδοχή της πάλης των τάξεων ως την αναγνώριση της δικτατορίας του προλεταριάτου» («Κράτος και Επανάσταση»).
Η σοβιετική, λοιπόν κοινωνία δεν ήταν μια κοινωνία σοσιαλιστική. Ήταν μια μεταβατική κοινωνία από τον καπιταλισμό προς το σοσιαλισμό: Ένας τρόπος παραγωγής ΜΗ καπιταλιστικός και ένας τρόπος διανομής εντόνως καπιταλιστικός. Είχε ξεπεράσει τον καπιταλισμό, αλλά απείχε πολύ από το σοσιαλισμό.
Το ιστορικό ατύχημα ήταν ότι η Ρωσία, ο «αδύνατος κρίκος» του καπιταλισμού που έσπασε, ήταν μια χώρα δραματικά καθυστερημένη, αγροτική, μια αχανής χώρα.
Το χειρότερο: Ήταν ασφυκτικά περικυκλωμένη από τον ιμπεριαλισμό, δηλαδή στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κτήνους…
Αυτές οι συνθήκες της δραματικής καθυστέρησης και του ασφυκτικού ιμπεριαλιστικού κλοιού, αποτέλεσαν τη βάση της τραγωδίας και της αναθεώρησης του Μπολσεβικισμού: Την επικράτηση του σταλινισμού.
Αυτή η μεταβατική κοινωνία (κάτω από το μαστίγιο της καθυστέρησης και της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης) άρχισε να αναπτύσσει και να συσσωρεύει στοιχεία γραφειοκρατικών παραμορφώσεων. Ήδη ο Λένιν στην εποχή του εμφύλιου πολέμου την είχε χαρακτηρίσει γραφειοκρατικά παραμορφωμένη.
Ο γραφειοκρατικός εκφυλισμός είναι ο σταλινισμός. Είναι ένα φαινόμενο πολιτικό που στηρίχτηκε και εξέφρασε τα συμφέροντα της γραφειοκρατικής κάστας. Για να επιβληθεί και να εδραιώσει την εξουσία της αυτή η «κάστα», οδηγήθηκε σε ολοκληρωτικό καθεστώς τρομοκρατικής θηριωδίας, υποτάσσοντας ολόκληρο το κόμμα στο κράτος και συγχωνεύοντας τα γραφεία του κόμματος και του κράτους.
Ο Στάλιν πρόσφερε στη γραφειοκρατία το «ηγετικό προφίλ» που αυτή χρειαζόταν. Αν δεν υπήρχε ο Στάλιν, θα την εξέφραζε κάποιος άλλος.
Συνεπώς, όταν μιλάμε για σταλινισμό εννοούμε όλον αυτόν τον γραφειοκρατικό εκφυλισμό του εργατικού κράτους, την γραφειοκρατική παρασιτική κάστα στο σώμα της σοβιετικής κοινωνίας.
Θα ήμασταν ιδεαλιστές και όχι μαρξιστές αν υποστηρίζαμε ότι ένα πρόσωπο, ο «κακός» Στάλιν, ήταν το αίτιο του εκφυλισμού. Ήταν το προϊόν αυτού του εκφυλισμού...
Χωρίς τη μελέτη του σταλινικού φαινομένου δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον εκφυλισμό της Επανάστασης, ούτε την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Το σταλινικό φαινόμενο το αναλύουμε σε όλες τις διαστάσεις του και τις ιστορικές επιπτώσεις του εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2812
Εδώ απλώς να τονίσουμε ότι ο σταλινισμός δεν ήταν η φυσική συνέπεια του Μπολσεβικισμού και του Λένιν, δηλαδή του Σοσιαλισμού, αλλά η διαλεκτική τους άρνηση…
Το τονίζουμε αυτό διότι οι συκοφαντίες εναντίον του Σοσιαλισμού διαπράττουν, δολίως, μια διπλή ταύτιση:
α). Ταυτίζουν το σταλινισμό με τον Μπολσεβικισμό: Ανάμεσά τους υπάρχει άβυσσος…
Για να αντιληφθεί κανείς αυτήν την άβυσσο πρέπει απαραιτήτως να διαβάσει τη μικρή μπροσούρα του Τρότσκι: «Σταλινισμός και Μπολσεβικισμός».
β). Ταυτίζουν τη Σοβιετική Ένωση με το Σοσιαλισμό: Άλλο τέχνασμα απάτης. Σοσιαλισμός δεν υπήρξε ποτέ. Η σοβιετική κοινωνία ήταν μια μεταβατική κοινωνία ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό (θα τα αναλύσουμε παρακάτω).
Το επόμενο κεφάλαιο: Ευρωκομουνισμός
Όλα τα κεφάλαια θα συγκεντρωθούν ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5949
