Οι άνθρωποι της κοινοβουλευτικής ρουτίνας είναι εντελώς ανίκανοι να διακρίνουν, συνακόλουθα και να αναλύσουν τον κοινωνικό χαρακτήρα των πολιτικών φαινομένων, βλέπουν μόνο τις εκλογικές τους σκιές…
Έτσι άλλοι αυτό-ικανοπούνται με το γκρέμισμα του δαιμονοποιημένου δικομματισμού, άλλοι μεθούν με τα εντυπωσιακά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ,
τον οποίον μάλιστα ανάγουν και σε «επαναστατικό» συντελεστή ανατροπής της ΕΕ και του καθεστώτος (μόνο για σοσιαλιστική επανάσταση δεν έχουν μιλήσει ακόμα) και άλλοι κραυγάζουν με αναφιλητά και αναθέματα εναντίον της εκλογικής «εισβολής» της Χρυσής Αυγής…
Για να εξηγήσει κανείς σε βάθος όλο αυτό το «μωσαϊκό» της θεαματικής διάχυσης της λαϊκής οργής σε ποικίλα και πολύχρωμα εκλογικά υποκείμενα πρέπει ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ να ανακαλύψει το Μίτο της Αριάδνης, δηλαδή τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ χαρακτήρα αυτού του πολιτικού φαινομένου της εκλογικής πολυμέρειας και του τεμαχισμού των ψήφων: Έτσι, μόνο μακριά από τυφλούς ενθουσιασμούς ή θρηνώδεις αναθεματισμούς, θα ανακαλύψει τους άξονες των πολιτικών εξελίξεων και θα καθορίσει τα επαναστατικά καθήκοντα της περιόδου και τη συνειδητή του στάση.
Το κοινωνικό βάθρο αυτής της «εξέγερσης του ψηφοδελτίου» είναι η ΕΞΕΓΕΡΣΗ των καταστραμμένων, απελπισμένων και εξαγριωμένων μικροαστών: Του συντριπτικά πλειοψηφικού αυτού κομματιού της κοινωνίας, με την πολυεδρικότητα και πολυχρωμία των ποικιλιών του.
Η τρομακτική οικονομική κρίση κατέστρεψε, εξαθλίωσε και αφάνισε αυτά τα στρώματα και τα εξαγρίωσε εναντίον του καθεστώτος, του κυβερνητικού οικοδομήματος και των κομμάτων.
Η απελπισία και η εξαγρίωση πήρε λυσσώδεις μορφές στα κατώτερα μικροαστικά στρώματα.
Οι άνθρωποι του εκλογικού κρετινισμού (αυτοί δηλαδή που έχουν θεοποιήσει τις εκλογικές διαδικασίες) δεν μπορεί ποτέ να νοιώσουν την ψυχολογία του κατεστραμμένου και εξαγριωμένου ιδιοκτήτη, την ψυχολογία των κατεστραμμένων και απελπισμένων αγροτών, μικροεπαγγελματιών, των ιδιωτικών υπαλλήλων, των κατώτερων δημοσίων υπαλλήλων κ.λπ…
Γι αυτό εκπλήσσονται με τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής και τα ερμηνεύουν μόνο με βάση ότι η Χρυσή Αυγή εμπορεύτηκε, με ωμή βιαιότητα την Πανούκλα της λαθρομεταναστευτικής εισβολής και κατοχής μας.
Το λαθρομεταναστευτικό είναι μια εύκολη και απλοϊκή εξήγηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η νεοταξική εμπροσθοφυλακή των ανοικτών συνόρων και της λαθρομετανάστευσης, αύξησε και αυτός θεματικά και σε βαθμό υπερβολικό τα ποσοστά του.
Ούτε η άνοδος της Χρυσής Αυγής, αυτής της παρακρατικής οργάνωσης της Νέας τάξης, οφείλεται, όπως ισχυρίζονται μερικοί, στην έμμεση προπαγανδιστική της προβολή από τους μηχανισμούς του καθεστώτος, κομματικούς και δημοσιογραφικούς. Διότι έμμεση προβολή είναι, βέβαια, όταν σε βρίζουν και σε αφορίζουν αυτοί οι απωθητικοί μηχανισμοί που εξαγριώνουν τον κόσμο, όταν σε βρίζει ο Βενιζέλος και οι λοιποί καθεστωτικοί της δωσίλογης μοχθηρίας. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ σε διαφημίζουν και σου δίνουν εύσημα…
Η θεαματική άνοδος της Χρυσής Αυγής οφείλεται σε βαθύτερα αίτια: Στα αποθέματα της αγριότητας και του απελπισμένου, τυφλού μίσους που έχει συσσωρευτεί σε ένα τμήμα των κατεστραμμένων μικροαστών…
Το πιο ξεπεσμένο και άπληστο, το πιο ανυπόμονο και άγριο μικροαστικό κατακάθι, καθώς και ένα τμήμα της νεολαίας των μεσαίων τάξεων, εκείνο που έχει τα νεύρα εντελώς σμπαραλιασμένα, που έχει χάσει το ηθικό του και έλκεται, ως εκ τούτου, με τα παιχνίδια της βίας και του κτηνώδους τραμπουκισμού, όλοι αυτοί σε περιόδους τέτοιας τρομακτικής κρίσης και καταστροφής έλκονται από τις ναζιστικές θεωρίες και πρακτικές: Τις αυθεντικές του Μεσοπολέμου, τις γελοιογραφικές απομιμήσεις τους σήμερα…
Γενικά, οι κατεστραμμένοι και εξαγριωμένοι μικροαστοί δεν πολυσκοτίζονται από τα «δημοκρατικά» ιδεολογήματα. Αν η δημοκρατία αποδεικνύεται ανίκανη να τους σώσει από την καταστροφή, τη στέλνουν στο διάβολο…
Η Χρυσή Αυγή με τη μαχητική της δημαγωγία και τις σκηνοθετημένες φιέστες σύγκρουσης με τις δυνάμεις του καθεστώτος έχει πείσει κάποια μικροαστικά στρώματα που το καθεστώς τα έχει εξοστρακίσει στο χώρο των κοινωνικών κατακαθιών ότι μπορεί να τα σώσει. Αυτά τα στρώματα ουδόλως σκοτίζονται από τους αγκυλωτούς σταυρούς και τις παγανιστικές ψυχώσεις των Χρυσαυγιτών…
Η άνοδος της Χρυσής Αυγής, καθορίζεται από δύο παράγοντες: Από τον κοινωνικό παράγοντα της καταστροφής και εξαγρίωσης των μικροαστών (προϊόν της τρομακτικής κρίσης και της καθεστωτικής κτηνωδίας), καθώς και από τον πολιτικό παράγοντα: Αυτόν της προδοσίας της Αριστεράς (έχει αφήσει μεγάλα περιθώρια στην ακροδεξιά δημαγωγία) και της ανυπαρξίας ενός σοσιαλιστικού επαναστατικού πόλου…
Το μεγάλο, όμως, τμήμα της μικροαστικής εξαγρίωσης κατευθύνθηκε σε δορυφορικά σχήματα του ευρω-μονόδρομου, ιδιαίτερα στις πιο μοχθηρές κατευθύνσεις της Νέας Τάξης: Στο ΣΥΡΙΖΑ και στο κόμμα του Κουβέλη, καθώς και ένα σοβαρό ποσοστό στον Καμμένο: Οι ψηφοφόροι του Καμμένου βρίσκονται λίγα σκαλοπάτια πιο πάνω από τα κοινωνικά «βυθοκορήματα» της χρυσαυγίτικης βαρβαρότητας…
Γίνονται ορατά λοιπόν τα εξής χαρακτηριστικά:
α). Τα εκλογικά αποτελέσματα καταγράφουν σαφέστατα τον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ χαρακτήρα της λαϊκής κίνησης: Την κατακλυσμιαία και βάρβαρη καταστροφή των μικροαστικών στρωμάτων, την εξαγριωμένη και λυσσώδη κοινωνική εξέγερση των μικροαστών.
Εδώ επαληθεύεται για άλλη μια φορά ακόμα και κατά τρόπο κατηγορηματικό ότι ο καθοριστικός παράγοντας για κάθε ζήτημα είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ. Ότι το «εθνικό» είναι ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ στο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.
Αν τα πράγματα ήταν αντίστροφα, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Κουβέλης, τα πιο εθνομηδενιστικά κόμματα, κόμματα που βρίσκονται στην πρωτοπορία της νεοταξικής εθνομηδενιστικής ισοπέδωσης, ΔΕΝ θα είχαν ΚΑΜΙΑ τύχη.
Οι εξαγριωμένοι μικροαστοί, όπως ήδη υπογραμμίσαμε, δεν καθορίζουν τη στάση τους από τα «δημοκρατικά» κλισέ, τους «πατριωτισμούς» και τα «εθνικά» ιδεολογήματα: Όλα αυτά, απλώς αξιοποιούνται από τις καθεστωτικές δυνάμεις, κάτω από ορισμένες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, για «σημαίες ευκαιρίας» της μικροαστικής εξαγρίωσης και λύσσας…
β). Ένας δεύτερος σημαντικός δείκτης των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι τούτος: Η μικροαστική «εξέγερση» δεν έχει δικό της ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ πολιτικό άξονα και διαθλάται πολιτικά στα υποκατάστατα των πολιτικών υποκειμένων του καθεστώτος, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει ο ηγετικός «άξονας» του ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ και ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Σημαίνουν ότι η μικροαστική τάξη (η συντριπτικά πλειοψηφούσα) δεν μπορεί να επεξεργαστεί και να χαράξει ΔΙΚΗ της, ανεξάρτητη πολιτική, δεν μπορεί, σαν τάξη, να γίνει ΗΓΕΤΗΣ της κοινωνίας. Πάντα θα ταλαντεύεται ανάμεσα στο Κεφάλαιο και την Εργασία και θα εκφράζεται με μια Βαβέλ συγχύσεων και οβιδικών ταλαντεύσεων και μεταμορφώσεων…
Σημείωση: Ένα εξαίρετο και πολύ επίκαιρο βιβλίο πάνω στη διαλεκτική της μικροαστικής «εξέγερσης» είναι το βιβλίο του Τρότσκι: «Πού βαδίζει η Γαλλία; (1934-1936) ».
γ). Ο τρίτος εξαιρετικά σημαντικός δείκτης αυτών των εκλογών καταγράφεται σε τούτο: Στις ενστικτώδεις, συγχυσμένες και ομιχλώδεις «αριστερές» ΡΟΠΕΣ της μικροαστικής έκρηξης.
Η θεαματική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, αυτής της νεοταξικής «αριστερής» μεταμφίεσης και «αριστερής» δημαγωγίας, δείχνει ολοκάθαρα, ότι σε αυτή την πολιτική συγκυρία της καταλυτικής κρίσης και κατάρρευσης του καθεστώτος, η μικροαστική εξαγρίωση ΑΝΑΖΗΤΕΙ μια ΗΓΕΣΙΑ από τα ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ένα καθαρό μικροαστικό κόμμα ελκύει σε αυτή τη φάση, με την αριστερή του δημαγωγία τη μικροαστική αγανάκτηση, ιδιαίτερα την «εξέγερση» της ΑΓΝΟΙΑΣ και της ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ της νεολαίας.
Η Νέα Τάξη έχει βρει στο ΣΥΡΙΖΑ το πιο κατάλληλο «δοχείο» εγκλωβισμού και χειραγώγησης της λαϊκής οργής, ιδιαίτερα της τυφλής οργής της τσαλαπατημένης και εξαθλιωμένης μικροαστικής νεολαίας.
Αυτή η ΡΟΠΗ της μικροαστικής εξέγερσης και εξαγρίωσης προς το ΣΥΡΙΖΑ και τους λοιπούς, ΟΧΙ μόνο δεν έχει καμία επαναστατική και ανατρεπτική προοπτική, αλλά οδηγεί και στο εξής αντεπαναστατικό πεδίο: Στη νοθεία, τη φθορά και το «τσάκισμα» των υγιών και δυνητικά επαναστατικών όρων που υπάρχουν ΠΑΝΤΑ στην αφετηρία μιας λαϊκής έκρηξης, των όρων των ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΩΝ διεργασιών και ζυμώσεων που κοχλάζουν στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι «συλλέκτες» του μικροαστικού θυμού ΟΧΙ μόνο δεν μπορούν να δώσουν καμία συνειδητή προοπτική σε αυτό το θυμό, αλλά αντίθετα η πολιτική τους, ο ρόλος τους και το έργο τους είναι να «τσακίσουν» αυτό το θυμό και να τον κατευθύνουν στα νεοταξικά κανάλια, στη διάσωση, στην αναπαλαίωση του καθεστώτος και στην αναδιάταξη του κομματικού του τοπίου…
Είναι να απορεί, λοιπόν, κανείς με κάποιους «επαναστάτες» που ανακήρυξαν σήμερα το ΣΥΡΙΖΑ, από εκεί που τον θάβανε και τον χαρακτήριζαν την πλέον αποκρουστική νεοταξική αιχμή, σε «επαναστατικό» κριό ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ του καθεστώτος και μάλιστα σε «κριό» απόρριψης της ΕΕ και του Ευρώ!!!
ΟΛΟΙ αυτοί ζούνε, όπως πάντα, με τις «επαναστατικές» τους ονειρώξεις. Βλέπουν ακόμα ότι τα εκλογικά αποτελέσματα είναι και αποτελέσματα καταδίκης της ΕΕ και του Ευρώ. Τέτοια τύφλα «ονειρώξεων»…
Αλλά για όλα αυτά θα επανέλθουμε…
