Του ΑΚΗ ΜΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ*
Την ώρα που οι αναλύσεις δίνουν και παίρνουν για την ιστορική πρωτιά της Αριστεράς στις ευρωεκλογές, ελάχιστοι μιλούν και ακόμα λιγότεροι ανησυχούν όσο θα έπρεπε, για την ταυτόχρονη ιστορική «ακινησία» που υπάρχει εδώ και αρκετό καιρό στην κοινωνία.
ΡΕΣΑΛΤΟ:
Διαπιστώσεις από μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ…Φυσικά για το ποιος ευθύνεται γι αυτήν την «ιστορική ακινησία» δεν μας το λέει…
Διαπιστώσεις από μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ…Φυσικά για το ποιος ευθύνεται γι αυτήν την «ιστορική ακινησία» δεν μας το λέει…
Την ώρα που οι αναλύσεις δίνουν και παίρνουν για την ιστορική πρωτιά της Αριστεράς στις ευρωεκλογές, ελάχιστοι μιλούν και ακόμα λιγότεροι ανησυχούν όσο θα έπρεπε, για την ταυτόχρονη ιστορική «ακινησία» που υπάρχει εδώ και αρκετό καιρό στην κοινωνία.
Πως είναι
δυνατόν να πάει η Αριστερά σε κυβέρνηση (και αν πάει με τη λογική της
εκλογικής ανάθεσης, τι μπορεί να πετύχει) με τους εργαζόμενους
και τον λαό στον καναπέ;
Η μόνη,
σχεδόν, «παραφωνία» σε αυτήν την περίοδο της κοινωνικής χειμέριας νάρκης
είναι ο ηρωικός αγώνας μιας χούφτας απολυμένων καθαριστριών, οι οποίες καθημερινά σπάνε την
παγερή κοινωνική «σιωπή των αμνών».
Και όμως,
ενώ οι καθαρίστριες, που σακατεύονται καθημερινά από τα ΜΑΤ, κάνουν αλλεπάλληλες εκκλήσεις για συμπαράσταση, η ανταπόκριση που βρίσκουν, ακόμα και από τα
οργανωμένα μέλη των κομμάτων της Αριστεράς, είναι μικρή, ενώ ορισμένες δυνάμεις της
Αριστεράς είναι πλήρως εξαφανισμένες από το κίνημα αλληλεγγύης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει ως άμεσο στόχο τις εκλογές και καλά κάνει.
Πρώτα απ’
όλα, όμως, ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ και όλων από κοινού των δυνάμεων της Αριστεράς θα έπρεπε να
ήταν η επανάκαμψη στο προσκήνιο της κοινωνίας και η ανάπτυξη μεγάλων
ενωτικών κινημάτων και μεγάλων
ενωτικών ταξικών αγώνων.
Πρώτα απ’
όλα όλες οι προσπάθειες των δυνάμεων της Αριστεράς θα έπρεπε να ήταν συγκεντρωμένες στο να ξαναπλημμυρίσουν οι δρόμοι
με διαδηλωτές και ιδιαίτερα συγκεντρωμένες για να ξαναδούμε τη νεολαία στην
αγωνιστική πρωτοπορία.
Χωρίς ένα μεγάλο εργατικό-λαϊκό
κίνημα και
ιδιαίτερα χωρίς ένα σύγχρονο κίνημα της νεολαίας ανάλογο των μεγάλων παραδόσεων
της, οι εκλογές δύσκολα θα επισπευσθούν αλλά και αν γίνουν είναι
δύσκολο να προσδώσουν μια τέτοια
δυναμική στην Αριστερά που θα της επιτρέψει μια θριαμβική
εκλογική νίκη.
Αν θέλουμε
τώρα εκλογές και κυβέρνηση της Αριστεράς, στροφή τώρα, μεγάλη στροφή, στους αγώνες, στο κίνημα
και στη νέα γενιά.
Η προοδευτική
ανατροπή θα ανοίξει δρόμους σε
εκλογές αν οι εργαζόμενοι δώσουν πρώτα το παρών στους δρόμους.
Και να
προσθέσω ότι μια τέτοια στροφή δεν γίνεται χωρίς μια αντίστοιχη
μεγάλη στροφή σε μια ανατρεπτική λογική και σε ένα ανατρεπτικό πρόγραμμα…
* μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του
ΣΥΡΙΖΑ
ΠΗΓΗ:
