Η ΝΕΟΔΙΑΠΛΟΚΗ ΚΑΙ Ο ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Ο ευρωατλαντικός κόσμος ετοιμάζεται να εισέλθει σε μια νέα, ακόμη πιο οξυμένη περίοδο κρίσης. Το 2007, το παγκόσμιο χρέος ήταν 200% του ΑΕΠ, σήμερα έχει φτάσει το 250%.
Οι χρηματιστηριακές αγορές έχουν χάσει φέτος 10 τρισ. δολάρια, λόγω της έντονης μεταβλητότητας στο πετρέλαιο. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν χάσει το 25% της αξίας τους.
Μέσα σε αυτό το τοπίο ο πόλεμος αποτελεί μια λύση.
Παράλληλα οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές και οι ενδοαστικές αντιθέσεις. Η πρόσφατη υπενθύμιση Βρετανού συντηρητικού βουλευτή, του Μπιλ Κας, ότι η Βρετανία κέρδισε δυο πολέμους σε βάρος της Γερμανίας, σαν απάντηση σε απειλητικές δηλώσεις του «δεξιού χεριού» της Μέρκελ, Κριχμπάουμ, με αφορμή το δημοψήφισμα για το Brexit, είναι ενδεικτικές.
Στη χώρα μας, με αφορμή και αιτία, την αναδιάρθρωση του τηλεοπτικού σκηνικού, και επομένως και της πολιτικής-οικονομικές επιρροής που αυτό συνεπάγεται, έχει δημιουργηθεί ένα περιβάλλον ακήρυχτου πολέμου.
«Παλιά» και «νέα» τζάκια από τη μία, πολιτικοί εκπρόσωποι των μεν και των δε από την άλλη.
Συμμαχίες και ισορροπίες που ανατρέπονται συνεχώς, μέχρι να επέλθει ο τελικός συμβιβασμός και η νέα ισορροπία. Το βέβαιο είναι ότι το τοπίο της διαπλοκής, της σύμφυσης δηλαδή οικονομικών, επικοινωνιακών και πολιτικών συμφερόντων αλλάζει.
Και με την εμφάνιση και ενεργητική παρέμβαση ξένων επιχειρηματικών ομίλων και των «τοπικών» διαμεσολαβητών.
Είναι γνωστό εδώ και χρόνια το αμερικανικό ενδιαφέρον για τα γενικότερα ενεργειακά θέματα και προβλήματα της Ευρώπης (στο μέτρο που αυτά σχετίζονται και με τις ευρω-ρωσικές σχέσεις), για γεωπολιτικούς και επιχειρηματικούς λόγους.
Στενή σχέση με αυτούς τους επιχειρηματικούς όμιλους των ΗΠΑ, που εκπροσωπούνται και από το Ινστιτούτο Κλίντον, φαίνεται να αναπτύσσουν τα τελευταία χρόνια επιχειρηματικοί κύκλοι όπως της οικογένειας Αγγελοπούλου και του εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη.
Το όψιμο ενδιαφέρον και των δύο για τηλεοπτική άδεια μόνο τυχαίο δεν είναι.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Δημήτρης Μελισσανίδης, με ανάλογες επαφές με «ομογενείς επιχειρηματίες στις ΗΠΑ».
(Η προεκλογική υπόθεση της συνάντησης Δούρου-Μαρινάκη αλλά και η «περιπέτεια» με τον Μελισσανίδη και το γήπεδο της ΑΕΚ ήταν η κορυφή του παγόβουνου τέτοιων ανοιγμάτων και «προσεγγίσεων»…).
Με «αριστερό προφίλ» δημιουργούνται νέα πλέγματα επιχειρηματικών σχέσεων και συμφερόντων, τα οποία δεν θα περιορίζονται μόνον στο εσωτερικό. Είναι ολοφάνερο ότι έχουν και γεωπολιτικές φιλοδοξίες – και στο επίπεδο αυτό εικάζεται ότι, από κυβερνητικής πλευράς, αισθητά αναβαθμισμένος θα είναι ο ρόλος του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά.
Τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια είναι θαυμάσιο περιβάλλον για να δημιουργηθούν «συμμαχίες» και οι «υπερχρεωμένοι» επιχειρηματίες θαυμάσια πρώτη ύλη.
Ενδεικτικό της επιθυμίας του περιβάλλοντος γύρω από το πρωθυπουργό να πραγματοποιηθεί στη χώρα , υπό την άμεση εποπτεία του, αναδιάταξη του επιχειρηματικού χάρτη είναι ότι η εποπτεία των ιδιωτικών επενδύσεων πέρασε από τον Γιώργο Σταθάκη στην αρμοδιότητα του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά. Όπως και το θέμα των τηλεοπτικών αδειών.
Το πιο πιθανό είναι να γίνει στο τέλος ένας έντιμος συμβιβασμός. Με απώλειες ένθεν και ένθεν.
Και το παραμύθι της «σύγκρουσης» με τη διαπλοκή να συναγωνίζεται αυτό της Κοκκινοσκουφίτσας.
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23504:zafeiris-pappas&catid=81:kivernisi&Itemid=198
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10128
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
Ο ευρωατλαντικός κόσμος ετοιμάζεται να εισέλθει σε μια νέα, ακόμη πιο οξυμένη περίοδο κρίσης. Το 2007, το παγκόσμιο χρέος ήταν 200% του ΑΕΠ, σήμερα έχει φτάσει το 250%.
Οι χρηματιστηριακές αγορές έχουν χάσει φέτος 10 τρισ. δολάρια, λόγω της έντονης μεταβλητότητας στο πετρέλαιο. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν χάσει το 25% της αξίας τους.
Μέσα σε αυτό το τοπίο ο πόλεμος αποτελεί μια λύση.
Παράλληλα οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές και οι ενδοαστικές αντιθέσεις. Η πρόσφατη υπενθύμιση Βρετανού συντηρητικού βουλευτή, του Μπιλ Κας, ότι η Βρετανία κέρδισε δυο πολέμους σε βάρος της Γερμανίας, σαν απάντηση σε απειλητικές δηλώσεις του «δεξιού χεριού» της Μέρκελ, Κριχμπάουμ, με αφορμή το δημοψήφισμα για το Brexit, είναι ενδεικτικές.
Στη χώρα μας, με αφορμή και αιτία, την αναδιάρθρωση του τηλεοπτικού σκηνικού, και επομένως και της πολιτικής-οικονομικές επιρροής που αυτό συνεπάγεται, έχει δημιουργηθεί ένα περιβάλλον ακήρυχτου πολέμου.
«Παλιά» και «νέα» τζάκια από τη μία, πολιτικοί εκπρόσωποι των μεν και των δε από την άλλη.
Συμμαχίες και ισορροπίες που ανατρέπονται συνεχώς, μέχρι να επέλθει ο τελικός συμβιβασμός και η νέα ισορροπία. Το βέβαιο είναι ότι το τοπίο της διαπλοκής, της σύμφυσης δηλαδή οικονομικών, επικοινωνιακών και πολιτικών συμφερόντων αλλάζει.
Και με την εμφάνιση και ενεργητική παρέμβαση ξένων επιχειρηματικών ομίλων και των «τοπικών» διαμεσολαβητών.
Είναι γνωστό εδώ και χρόνια το αμερικανικό ενδιαφέρον για τα γενικότερα ενεργειακά θέματα και προβλήματα της Ευρώπης (στο μέτρο που αυτά σχετίζονται και με τις ευρω-ρωσικές σχέσεις), για γεωπολιτικούς και επιχειρηματικούς λόγους.
Στενή σχέση με αυτούς τους επιχειρηματικούς όμιλους των ΗΠΑ, που εκπροσωπούνται και από το Ινστιτούτο Κλίντον, φαίνεται να αναπτύσσουν τα τελευταία χρόνια επιχειρηματικοί κύκλοι όπως της οικογένειας Αγγελοπούλου και του εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη.
Το όψιμο ενδιαφέρον και των δύο για τηλεοπτική άδεια μόνο τυχαίο δεν είναι.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Δημήτρης Μελισσανίδης, με ανάλογες επαφές με «ομογενείς επιχειρηματίες στις ΗΠΑ».
(Η προεκλογική υπόθεση της συνάντησης Δούρου-Μαρινάκη αλλά και η «περιπέτεια» με τον Μελισσανίδη και το γήπεδο της ΑΕΚ ήταν η κορυφή του παγόβουνου τέτοιων ανοιγμάτων και «προσεγγίσεων»…).
Με «αριστερό προφίλ» δημιουργούνται νέα πλέγματα επιχειρηματικών σχέσεων και συμφερόντων, τα οποία δεν θα περιορίζονται μόνον στο εσωτερικό. Είναι ολοφάνερο ότι έχουν και γεωπολιτικές φιλοδοξίες – και στο επίπεδο αυτό εικάζεται ότι, από κυβερνητικής πλευράς, αισθητά αναβαθμισμένος θα είναι ο ρόλος του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά.
Τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια είναι θαυμάσιο περιβάλλον για να δημιουργηθούν «συμμαχίες» και οι «υπερχρεωμένοι» επιχειρηματίες θαυμάσια πρώτη ύλη.
Ενδεικτικό της επιθυμίας του περιβάλλοντος γύρω από το πρωθυπουργό να πραγματοποιηθεί στη χώρα , υπό την άμεση εποπτεία του, αναδιάταξη του επιχειρηματικού χάρτη είναι ότι η εποπτεία των ιδιωτικών επενδύσεων πέρασε από τον Γιώργο Σταθάκη στην αρμοδιότητα του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά. Όπως και το θέμα των τηλεοπτικών αδειών.
Το πιο πιθανό είναι να γίνει στο τέλος ένας έντιμος συμβιβασμός. Με απώλειες ένθεν και ένθεν.
Και το παραμύθι της «σύγκρουσης» με τη διαπλοκή να συναγωνίζεται αυτό της Κοκκινοσκουφίτσας.
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23504:zafeiris-pappas&catid=81:kivernisi&Itemid=198
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=10128
