Η Παγκοσμιοποίηση, όπως έχουμε αναλύσει, σε πολλά κείμενά μας, δεν είναι μια ειμαρμένη, δηλαδή το αναπότρεπτο πεπρωμένο της ανθρωπότητας…
Ούτε είναι ένα «πολιτικό μοντέλο» το οποίο μας ήρθε ουρανοκατέβατο, «μοντέλο» το οποίο επέβαλαν κάποιες πολιτικές δυνάμεις «ξεκομμένες» και «αυτόνομες» από το οικονομικό γίγνεσθαι και τις κυρίαρχες ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ εξουσίες: Πλανητικές ελίτ του ιμπεριαλισμού.
Η Παγκοσμιοποίηση δεν ήταν ειμαρμένη,
διότι υπήρχε και ο εναλλακτικός δρόμος της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ του καπιταλισμού, ο δρόμος της Σοσιαλιστικής Οργάνωσης της Ανθρωπότητας.
Και η ιστορική καμπή της αλματώδους ανάπτυξης της παγκοσμιοποίησης, βρίσκεται ακριβώς στην Ιστορική ήττα του εργατικού κινήματος με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης…
Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι ούτε ένα «πολιτικό μοντέλο» ή «τεχνοκρατικό μοντέλο» που κάποιοι «σοφοί» ή «σκοτεινοί» ή «νοσηροί» εγκέφαλοι το επέβαλαν…
Η παγκοσμιοποίηση είναι ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ στο προχωρημένο («ύστερο») στάδιο της Ιμπεριαλιστικής του ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗΣ: Στο στάδιο εκείνο που η Συγκέντρωση και η Συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, καθώς και οι ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ μεγάλων οικονομικών μονάδων ΥΠΕΡΒΑΙΝΟΥΝ τα εθνικά-κράτη (εθνικούς ιμπεριαλισμούς) και ΣΥΓΚΡΟΤΟΥΝ πολυεθνικές δυνάμεις, δηλαδή ένα συμπλέγματα ΥΠΕΡ-εθνικών μονοπωλίων.
Το «πολιτικό μοντέλο», συνεπώς, της παγκοσμιοποίησης καθορίστηκε και επιβλήθηκε από αυτές τις καπιταλιστικές διαδικασίες της ΥΠΕΡ-εθνικής ολοκλήρωσης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων…
Η Πολιτική εκφράζει, αποτυπώνει, «επενδύει» και κωδικοποιεί την καπιταλιστική ΛΟΓΙΚΗ, τις ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ καπιταλιστικές ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ και διαδικασίες, καθώς και την ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΕΞΟΥΣΙΑ του κεφαλαίου.
Οι πολιτικοί εντολοδόχοι δεν μπορούν ΠΟΤΕ να αναχαιτίσουν τη ΛΟΓΙΚΗ και τους ΝΟΜΟΥΣ της καπιταλιστικής εξέλιξης. Μπορεί να επιταχύνουν ή να επιβραδύνουν τις καπιταλιστικές εξελίξεις, αλλά ΠΟΤΕ να τις ΑΚΥΡΩΣΟΥΝ…
Εκτός και αν η Πολιτική είναι πολιτική που κωδικοποιεί τον «άλλο δρόμο» και εκφράζει τα συμφέροντα των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων: Πολιτική επαναστατικής ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ του καπιταλισμού…
Γίνεται φανερό, λοιπόν, ότι το «πολιτικό σύστημα» της παγκοσμιοποίησης, είναι καθορισμένο και προσδιορισμένο από την καπιταλιστική ΛΟΓΙΚΗ της Παγκοσμιοποίησης, από τις κυρίαρχες δυνάμεις του ΥΠΕΡ-εθνικού κεφαλαίου, συνακόλουθα και ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ σ’ αυτές.
Με πιο απλά λόγια: Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του πλανήτη, καθώς και τα καθεστωτικά παράσιτα όλων των ποικιλιών και χρωμάτων, ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ την καπιταλιστική ΛΟΓΙΚΗ που οδηγεί στις ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις της Παγκοσμιοποίησης, και ΠΡΟΩΘΟΥΝ, δουλικά, τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των κυρίαρχων ΥΠΕΡ-εθνικών δυνάμεων του κεφαλαίου.
Οι «αμφισβητίες» και «ανυπάκουοι», ΕΝΤΟΣ καπιταλιστικού πλαισίου, αποβάλλονται με συνοπτικές διαδικασίες…
Είναι γνωστό, επίσης, ότι το κυρίαρχο στρατηγικό ΣΥΜΦΕΡΟΝ της ΥΠΕΡ-εθνικής (αντιφατικής) ΕΝΟΤΗΤΑΣ του κεφαλαίου συνοψίζεται στα «ΑΝΟΙΚΤΑ ΣΥΝΟΡΑ»: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ κεφαλαίων, εμπορευμάτων και ανθρώπων…
Συνεπώς, η Κεντρική συνιστώσα της παγκοσμιοποίησης είναι ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός (εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των ΠΑΝΤΩΝ), καθώς και η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ χωρίς σύνορα, χωρίς όρια, χωρίς εμπόδια και αναστολές…
Αναγκαζόμαστε να προβούμε σε τόσο αναλυτικές, αλφαβητικές και σχετικά απλουστευτικές επεξηγήσεις διότι, δίχως την κατανόηση της παγκοσμιοποίησης (της ΥΠΕΡ-εθνικής κυριαρχίας των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων) δεν μπορούμε να διακρίνουμε τις αντιφάσεις της, τα χαώδη αδιέξοδά της, το εκρηκτικό υλικό που συσσωρεύεται εναντίον της, τις κοινωνικές και «εθνικές» δυνάμεις που στέκονται ΕΧΘΡΙΚΑ απέναντί της, ούτε να διακρίνουμε τα ΜΕΤΩΠΑ τα οποία ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ δημιουργούνται εναντίον της…
Δίχως την κατανόηση της παγκοσμιοποίησης δεν μπορούμε ούτε και να χαράξουμε τις στρατηγικές και τις τακτικές της ανατροπής της…
Οι Αντιφάσεις…
Η κυριαρχία των ΥΠΕΡ-εθνικών μονοπωλίων (παγκοσμιοποίηση) πλασαρίστηκε από τους απολογητές του πλανητικού ιμπεριαλισμού, σαν το «γιατρικό» που θα θεράπευε τις «κλασσικές» αντιφάσεις του καπιταλισμού και θα εξασθενούσε τη βιαιότητα των συγκρούσεων ανάμεσα στα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη…
Φυσικά, οι πολεμικές συγκρούσεις ανάμεσα στους εθνικούς ιμπεριαλισμούς «θεραπεύτηκαν». Ο ΥΠΕΡ-εθνικός ιμπεριαλισμός ενσωματώνει τα ισχυρά κεφάλαια των εθνικών κρατών σε νέες ΥΠΕΡ-εθνικές συγχωνεύσεις, δηλαδή σε νέα πολυεθνικά μονοπώλια κεφαλαίων από πολλά ιμπεριαλιστικά κράτη…
Αυτή η διαδικασία της πολυεθνικής ενσωμάτωσης των ιμπεριαλιστικών κεφαλαίων «ακυρώνει» τις πολεμικές αντιφάσεις που γνωρίσαμε ανάμεσα στους ΕΘΝΙΚΟΥΣ ιμπεριαλισμούς του παρελθόντος, αλλά δεν τις εξαλείφει. Τις μετατοπίζει σε μια άλλη κεντρική πολεμική αντίθεση: Αυτή ανάμεσα στο πλανητικό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο ΜΕ όλο τον πλανήτη, ιδιαίτερα με τις αδύναμες καπιταλιστικές χώρες του πλανήτη.
Ουσιαστικά, δηλαδή, δεν λύθηκε ούτε αυτή η αντίφαση του καπιταλισμού. Απλώς μετατοπίστηκε σε αντίφαση μεταξύ των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης με το ΣΥΝΟΛΟ των χωρών του πλανήτη…
Η παγκοσμιοποίηση δεν έλυσε ούτε τις πρωτογενείς αντιφάσεις του καπιταλισμού: Αυτές των κλασσικών καπιταλιστικών κρίσεων…
Με πιο απλά λόγια: Δεν έλυσε ούτε τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που συνοψίζονται στην υπέρ-παραγωγή και στην αδυναμία κυκλοφορίας και πώλησης των προϊόντων (πώληση που δεν εξασφαλίζει κέρδος).
Αντίθετα, η παγκοσμιοποίηση επέκτεινε και όξυνε, σε εκρηκτικό βαθμό, την αντίφαση ανάμεσα στην πλαστή οικονομία και την πραγματική οικονομία, ανάμεσα στο πλαστό χρήμα και την πραγματική παραγωγή.
Αυτή η τεράστια δυσαρμονία ανάμεσα στο «πλαστό» και «πραγματικό» έχει τινάξει το σύστημα στον αέρα.
Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο ήταν η αιχμή του δόρατος της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Ήταν το «έμβολο» της πλανητικής αγοράς και της αυτοκρατορικής κυριαρχίας των υπερεθνικών.
Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, όμως, είναι κατεξοχήν κεφάλαιο παρασιτικής, ασύδοτης κερδοσκοπίας, συνεπώς κεφάλαιο που παραλύει την πραγματική παραγωγική διαδικασία και βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα στην πραγματική οικονομία και την πλαστή χρηματιστηριακή οικονομία.
Η ίδια η παρασιτική κερδοσκοπική απληστία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου το οδηγεί στην αφαίμαξη, μέσω των κερδοσκοπικών παιχνιδιών, του παραγωγικού πλούτου, υποσκάπτοντας έτσι τα ίδια τα βάθρα της παραγωγικής διαδικασίας.
ΣΗΜΕΡΑ έχει τόσο γιγαντωθεί το χάσμα ανάμεσα στις χρηματιστηριακές αξίες και τις πραγματικές οικονομικές αξίες που γίνεται η κατάσταση ανεξέλεγκτη. Το πλαστό χρήμα που κυκλοφορεί απέχει έτη φωτός από την οικονομική πραγματικότητα.
Η πανδημία με τον κορονοϊό δεν απορρυθμίζει, απλώς, συνολικά το οικοδόμημα της παγκοσμιοποίησης, αλλά βαθαίνει και πυροδοτεί δραματικά αυτήν την αντίφαση, η οποία ήδη βρίσκεται στα απειλητικά όρια κατάρρευσης του συστήματος…
Εθνικά κράτη
Οι καταστροφικές συνέπειας από την πανδημία (οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές κ.λπ) θα πυροδοτήσουν σε εκρηκτικό βαθμό και μια άλλη νέα ΑΝΤΙΦΑΣΗ, καθαρό δημιούργημα της παγκοσμιοποίησης: Την ΑΝΤΙΦΑΣΗ ανάμεσα στις οικονομικές και πολιτικές ελίτ της παγκοσμιοποίησης (του καπιταλισμού στο στάδια της ιμπεριαλιστικής του ολοκλήρωσης- να μην το ξεχνάμε), ΜΕ τα ίδια τα καπιταλιστικά ΕΘΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ.
Η ίδια η στρατηγική ΛΟΓΙΚΗ και ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ του ΥΠΕΡ-εθνικού κεφαλαίου (παγκοσμιοποίηση) προωθεί την άλωση του εθνικού χαρακτήρα των καπιταλιστικών κρατών, τη ΔΙΑΛΥΣΗ και ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ κάθε κοινωνικής, πολιτικής και πνευματικής συλλογικότητας, κάθε ιστορικού ιστού κοινωνικής και εθνικής ΣΥΝΟΧΗΣ (τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά).
Κάθε ΕΘΝΙΚΗ συγκρότηση είναι μια συγκρότηση ΥΠΑΡΞΗΣ, ΔΡΑΣΗΣ και ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ποικίλων εθνικών δυνάμεων: τάξεων, ομάδων, πολύχρωμων συλλογικοτήτων κ.λπ…
Ιδιαίτερα, μέσα σ’ αυτές τις ιστορικές συγκροτήσεις των εθνικών κρατών θεμελιώνονται και κατοχυρώνονται τα υπαρξιακά ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ (οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά κ.λπ) των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων και ομάδων: Είναι ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ χώρος της δράσης των λαών για την υπεράσπιση της ύπαρξής τους και των δικαιωμάτων τους…
Η Παγκοσμιοποίηση, συνεπώς, έξω από το γεγονός ότι αποτελεί μια Αντιφατική ΕΝΟΤΗΤΑ των υπέρ-εθνικών μερίδων του κεφαλαίου (σφάζονται και μεταξύ τους οι πολυεθνικές), έξω και από το γεγονός ότι ΟΞΥΝΕΙ στα έσχατα όρια τις αντιφάσεις του καπιταλισμού, δημιουργεί και μια νέα θανατηφόρα (για τον πλανητικό ιμπεριαλισμό) ΑΝΤΙΦΑΣΗ: Την αδυσώπητη ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ της με τα εθνικά-κράτη, τη ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ με τα ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ και την ιστορική ύπαρξη και συνοχή των λαών.
Τα εθνικά-κράτη και τα ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ των λαών που έχουν θεμελιωθεί μέσα σ’ αυτά, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ισχυρότατα μετερίζια αγώνων εναντίον της παγκοσμιοποίησης, «οχυρά» που δεν πέφτουν…
Ακόμα και η Ελλάδα που αποτέλεσε το «πείραμα πιλότος» για την άλωση των εθνικών κρατών, μπορεί να έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο της ΕΕ, αλλά δεν έχει αλωθεί ολοκληρωτικά, ούτε θα αλωθεί.
Εδώ εφάρμοσαν όλες τις θανατηφόρες «συνταγές» της χρηματιστηριακής διεθνούς μαφίας (με κυρίαρχη την εισαγωγή νέων δούλων-Λαθρομετανάστευση), εδώ τα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ, εκτέλεσαν τα «συμβόλαια θανάτου» της ΕΕ, ισοπέδωσαν τα πάντα και ενσωμάτωσαν την «αριστερά», αλλά παρόλα αυτά η Ελλάδα αντέχει και αντιστέκεται, δεν έχει κονιορτοποιηθεί…
Ούτε και θα κονιορτοποιηθεί…
Η επιδημία του κορονοϊού απορρυθμίζει και αποσαθρώνει ΕΝΤΕΛΩΣ, αλλά και ΔΙΑΙΡΕΙ τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης…
Ταυτόχρονα: Ισχυροποιεί τις ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ των εθνικών κρατών αφυπνίζει τους λαούς, γκρεμίζει τους μύθους της ΕΕ, του ευρώ και των προπαγανδιστών της παγκοσμιοποίησης…
Ο Κορονοϊός, όχι μόνο ξεγύμνωσε τις αντιφάσεις του καπιταλισμού και του οικοδομήματός του (παγκοσμιοποίηση), αλλά έδειξε ότι το σύστημα βρίσκεται σε διαδικασίες αθεράπευτης σήψης και αδιέξοδης κρίσης ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ…
Ένα τέτοιο σάπιο και σαθρό σύστημα, ΟΧΙ μόνο την Παγκόσμια κυβέρνηση, αλλά ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να επιβάλει.
ΟΙ δυνάμεις που θα επιφέρουν το «τελικό κτύπημα», μόνο, απουσιάζουν. Έτσι μπορεί να ελπίζει σε μια παράταση ζωής…
Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να συγκροτηθούν, αναλύοντας τα σύγχρονα δεδομένα και τις αντιφάσεις της παγκοσμιοποίησης, οι οποίες ριζοσπαστικοποιούν επαναστατικά ένα πολυεδρικό Μέτωπο Εθνικών δυνάμεων: Κοινωνικών (ταξικών) και άλλων πολιτικών και πνευματικών συλλογικοτήτων…
Και οι δυνάμεις της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ είναι δυνάμεις που συγκρούονται σθεναρά με τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και του 4ου Ράιχ…
Είναι δυνάμεις που κτυπιούνται, ανηλεώς, από όλα τα ανδρείκελα της ΕΕ και τους «οργανικούς διανοούμενους» της χρηματιστηριακής μαφίας και των ιδεολογημάτων της: Τη Μεταλλαγμένη «αριστερά» (και αυτά τα ζητήματα τα έχουμε αναλύσει εξαντλητικά)…
Και τώρα με την πανδημία, οι μηχανισμοί εξουσίας εξάντλησαν (με τη συμπαράσταση της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας) όλη τη δικτατορική αυθάδειά τους και όλο το οπλοστάσιο της ταχυδακτυλουργίας τους εναντίον της Ορθοδοξίας…
Και οι μηχανισμοί προπαγάνδας, ιδιαίτερα τα «αριστερά» μαντρόσκυλα και οι δημοσιογραφικές πόρνες, βρήκαν την ευκαιρία να εκτοξεύσουν τα δηλητηριώδη βέλη τους εναντίον της «ανυπακοής» της Ορθοδοξίας…
