Η κατάσταση της πανδημίας στον πλανήτη εδώ και δύο περίπου μήνες έχει δημιουργήσει μια κατάσταση άνευ προηγούμενου για την διεθνή οικονομία του καπιταλισμού, το εναπομείναν «Κοινωνικό Κράτος», τις τεράστιες μάζες των ανέργων και επαγγελματιών, τις εκατοντάδες χιλιάδες νοσηλευόμενους και τις πάνω από 160.000 χιλιάδες των νεκρών, μια αληθινή δηλαδή Κόλαση του Δάντη με εκατόμβες θυμάτων!
Η αντιμετώπιση αυτής της πανδημίας χώρισε τον πλανήτη σε δυο μπλοκ, αυτό της Δύσης και αυτό της Άπω Ανατολής με πρώτη την Κίνα.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση
η Ιταλία κατά πρώτο λόγο αλλά και η Ισπανία και Γαλλία πλήρωσαν τεράστιο κόστος με τις ΗΠΑ να καταλαμβάνουν πλέον τις πρώτες θέσεις σε απώλειες που ξεπερνούν ήδη τους 42.000 νεκρούς (ΗΠΑ).
Αλλά και στο πρώτο, το Δυτικό μπλοκ οι διαφορές στην αντιμετώπιση της κρίσης ήταν εμφανείς χωρίζοντας τις Δυτικές και Δυτικότροπες χώρες του φιλελεύθερου καπιταλισμού σε δυο υπο–μπλοκ, αυτό της «ανοσίας της αγέλης» (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Σουηδία κατά πρώτο λόγο) και αυτό της αυστηρής καραντίνας από τις πρώτες μέρες (Ελλάδα, Κεντροευρωπαϊκές χώρες, Βαλκανικές).
Οι χώρες –υποστηρικτές της θεωρίας της «Ανοσίας της Αγέλης» πλήρωσαν και πληρώνουν τεράστιο κόστος και εξαιτίας των απανωτών περικοπών των συστημάτων Δημόσιας υγείας τα τελευταία είκοσι χρόνια αλλά και λόγω της επικράτησης της αυστηρής προτεσταντικής αντίληψης του καπιταλισμού σύμφωνα με την οποία προέχει η «Λειτουργία της οικονομίας» δηλαδή του καπιταλισμού και μετά ακολουθεί η «σωτηρία» μεγάλων ομάδων του πληθυσμού, ειδικότερα των ηλικιωμένων και των φτωχών/απόκληρων της κοινωνίας.
Το «Κόστος θανάτου» είναι άνισα κατανεμημένο ανάμεσα στα εύπορα στρώματα και τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις Αμερικανικές μεγαλουπόλεις με την διαλυμένη κατάσταση των αμερικανικών νοσοκομείων και τις τεράστιες απώλειες πληθυσμού ανάλογα με την κοινωνική διαστρωμάτωση.
Μια σύγκριση μεταξύ του πλούσιου Μανχάταν και του φτωχού Μπρονξ είναι χαρακτηριστική και ακόμα χαρακτηριστικότερη η εκσκαφή ομαδικών τάφων στο «νησί των απόκληρων», το νησί Χαρτ της Νέας Υόρκης.
Είναι γεγονός πως ανάλογη κατάσταση είδαμε και στην Μεγάλη Βρετανία με τις επανειλημμένες ανόητες δηλώσεις του Μπόρις Τζόνσον ή στην Ιταλία όπου το σύστημα υγείας παρόλη την παραδοσιακά καλή υποδομή του – ειδικότερα στον Βορρά– δεν «άντεξε», λόγω των τεράστιων περικοπών στον τομέα της Δημόσιας Υγείας τα τελευταία 10 χρόνια, στο κύμα των νοσηλευθέντων με τραγικά αποτελέσματα.
Ο «κεντροαριστερός» Κόντε δεν τα κατάφερε αλλά ούτε και το «Βασίλειο της Σοσιαλδημοκρατίας» που – λέγεται Σουηδία – πήγε καλύτερα. Ο ανεκδιήγητος και γελοίος Λέβεν, Σοσιαλδημοκράτης Πρωθυπουργός, συνειδητά αδιαφόρησε για τους χιλιάδες ηλικιωμένους που πέθαιναν μόνοι τους διαψεύδοντας έτσι τον μεγάλο μύθο περί «Σουηδικού Κοινωνικού Κράτους».
Το ίδιο βέβαια συνέβη και στην Ισπανία με Σοσιαλιστή Πρωθυπουργό και «ΣΥΡΙΖΑΙΟ» συναρχηγό (Ιγγλέσιας των PODEMOS).
Απέναντι σε αυτά τα «Σοσιαλδημοκρατικά» ανδρείκελα ακόμη και ένας Φιλελεύθερος αστός της Κεντροδεξιάς όπως ο Μητσοτάκης φαντάζει πιο «ευαίσθητος» και λιγότερο οπαδός της αγοράς. Είναι ένα από τα παράξενα της Ιστορίας ή μια «πονηριά της Ιστορίας» (Hegel) όπου οι Φιλελεύθεροι Αστοί αναγκάζονται να υιοθετήσουν – λόγω συνθηκών συναγερμού – θεωρητικά «Μοντέλα ανάγκης» που υπονομεύουν την Κοσμοθεωρία τους.
Επαναλαμβάνουμε λόγω ανάγκης, όμως το κάνουν. Και αντίθετα από τους ομοϊδεάτες τους σε άλλες χώρες, ειδικότερα τις Αγγλοσαξονικές που ακολουθούν την «Θεωρία της Ανοσίας της Αγέλης».
Αλλά και αντίθετα από τους Σοσιαλδημοκράτες –υποτιθέμενους αντιπάλους του Φιλελευθερισμού – που αποδείχτηκαν τα μεγαλύτερα «Κοινωνικά καθάρματα» συναγωνιζόμενα τον απίστευτο πολιτικό απατεώνα Τραμπ που προσπαθεί να κερδίσει τις εκλογές του Νοέμβριου με «επανεκκίνηση της οικονομίας» αδιαφορώντας για τις χιλιάδες των θυμάτων, τις περικοπές του άθλιου συστήματος υγείας των ΗΠΑ και την υπονόμευση των αλλαγών στον τομέα της υγείας που εισήγαγε ο Ομπάμα, ίσως το θετικότερο μέτρο της οκτάχρονης θητείας του.
Ο Τραμπ, προσπαθώντας να ταΐσει σανό μεγάλα στρώματα πανηλιθίων ψηφοφόρων στοχεύει:
(α). Στην επανεκκίνηση της οικονομίας για να κατοχυρώσει τις ψήφους εργαζομένων και ιδιοκτητών κυρίως μεσαίας και μικρής κοπής.
(β). Το βασικότερο, στοχεύει στην ανάδειξη ενός «εχθρού», στην δαιμονοποίησή του και στην αναγόρευσή του, στην συνείδηση των Αμερικανών ψηφοφόρων, σαν του κύριου «φταίχτη», του άθλιου «υπαίτιου» της πανδημίας, του ύπουλου και «αντιδημοκρατικού» Ασιάτη που έκρυβε μέσα του τον Ιό και μάλιστα όχι τον οποιονδήποτε Ιό αλλά τον «Κομμουνιστικό Ιό» ή τον «Κομμουνιστικό Ιό των Κιτρινιάρηδων»!
Είναι γεγονός πως μια συνεχής, αδιάλειπτη και σαρωτική πλύση εγκεφάλου υφίστανται οι Αμερικανοί πολίτες από την μέρα που γεννιούνται. 75 χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δηλαδή σε διάστημα 2,5 γενεών ο Αμερικανός Πολίτης υπέστη την μεγαλύτερη πλύση εγκεφάλου της νεώτερης Ιστορίας.
Με όπλο την Εικόνα και αναγορεύοντας τον Αστικό Πολιτισμό σε «Πολιτισμό Εικόνας» οι Αμερικανοί «Κεφαλαιοκράτες της Εικόνας και της Ψυχαγωγίας» του Hollywood και της TV διέπλασαν σχεδόν τρεις γενιές Αμερικανών σε γενιές της τσιχλόφουσκας, της χυδαίας προπαγάνδας του American Dream και του υστερικού αντικομουνισμού με τεράστια δόση ρατσισμού και ξενοφοβίας απέναντι σε άλλους λαούς, ειδικότερα της Ασίας.
Γενεές επί γενεών Αμερικανών, «έμαθαν» για τους άλλους λαούς, για τις άλλες κουλτούρες, για την Ιστορία (ειδικότερα του 20ου Αιώνα) ή για την Ιστορία άλλων λαών μέσα από τις ταινίες του Hollywood.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπάρχει καμιά Αμερικανική Παραγωγή για την μάχη του Στάλινγκραντ (πλην μιας όπου ξεχειλίζει η χυδαία αντισοβιετική προπαγάνδα), όπου έγινε η πραγματική καμπή του πολέμου σε βάρος των Ναζί παρά μόνο για την απόβαση της Νορμανδίας ή το Περλ Χάρμπορ.
Ακόμη και σήμερα μετά την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ, οι «κακοί» παραμένουν οι Ρώσοι, οι Σέρβοι και οι Άραβες σε βαθμό όχι απλά εκνευριστικό αλλά εγκληματικά χυδαίο.
Δεν μιλάμε για τον Αμερικανικό Στρατό που εκθειάζεται με αστείο τρόπο και δείχνεται μάλιστα να πολεμά για τα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Ούτε αναφερόμαστε στις ταινίες για τον πόλεμο του Βιετνάμ όπου ακόμα και οι Αμερικανοί Παραγωγοί δυσκολεύονται να κρύψουν τα εγκλήματά τους ή τον πόλεμο του Αφγανιστάν όπου οι εγκληματίες Ταλιμπάν παρουσιάζονται σαν «Αγωνιστές της Ελευθερίας» έχοντας σαν ηγέτη τον Συλβέστερ Σταλόνε.
Δεν αναφερόμαστε βέβαια στους Σέρβους που παρουσιάζονται μονίμως – όπως και οι Ρώσοι– σαν μαφιόζοι και εγκληματίες ξεχνώντας τον τιτάνιο αγώνα του μεγάλου Σερβικού λαού εναντίον των Ναζί.
Ακόμη και ο τρόπος φιλήματος ή το σεξ «σχηματοποιήθηκε» μέσω των ταινιών του Αμερικανικού Κινηματογράφου για να μην μιλήσουμε για όλη την «κουλτούρα» της καθημερινότητας.
Είναι χαρακτηριστικό πως όλες οι Ταινίες του Hollywood αρχίζουν και ξεκινούν με την Νέα Υόρκη, το μεγάλο τους καμάρι και η «φιγούρα» του Αμερικανικού Τρόπου ζωής.
Μια «Φιγούρα» που ξεφτιλίστηκε σε όλο τον κόσμο με τις ανεπάρκειες του συστήματος και τις απίστευτες ελλείψεις των Νοσοκομείων που ταιριάζουν περισσότερο σε Τριτοκοσμική χώρα παρά στην Υπερδύναμη του Πλανήτη, με τους ομαδικούς τάφους των αποκλήρων στο νησί Χαρτ και την τεράστια φτώχεια που αποκαλύφθηκε κάτω από το χαλί της επίπλαστης «Αμερικανικής ευημερίας».
Άθλια κατάσταση Δημόσιου Συστήματος Υγείας και φτώχεια για την οποία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό ο Τραμπ και ο χυδαίος νεοπλουτισμός των «αυτοδημιούργητων» που είναι η ιδεολογική του σημαία.
Ταυτόχρονα, η δήθεν ανάκαμψη της οικονομίας είναι περισσότερο «στατιστικού» παρά ουσιαστικού χαρακτήρα.
Μέχρι την πανδημία η ανεργία ναι μεν έπεσε όμως με δουλειές του ποδαριού και κακοπληρωμένες ενώ ο παραγωγικός τομέας της οικονομίας περνά βαθειά ύφεση και κρίση συγκριτικά με τον χρηματοπιστωτικό.
Ήδη τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες ο άνεργοι αυξήθηκαν 22 εκατομμύρια και το επίδομα των 1.200–1500 δολαρίων του Τραμπ ισοδυναμεί με 1.000 ευρώ και συγκρινόμενου του αμερικανικού κόστους ζωής ισοδυναμεί με 600–700 ευρώ στην Ελλάδα. Εάν επίσης σκεφτούμε πως το Αμερικανικό Δημόσιο Ταμείο δεν είναι διατεθειμένο και λόγω αδυναμίας αλλά και λόγω ιδεολογίας να επιδοτεί ανέργους επ΄ άπειρω, προέχει για τις αμερικανικές κεφαλαιοκρατικές μερίδες η επανεκκίνηση της οικονομίας. Ούτε μπορούν ούτε θέλουν να δώσουν χρήματα σε άνεργους και στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας που απαιτεί τεράστιες δαπάνες.
Ο Αμερικανικός καπιταλισμός είναι ο πλέον σκληρός, προτεσταντικού τύπου καπιταλισμός της Παγκόσμιας Ιστορίας όπου – κυριολεκτικά– επικρατεί το ρητό «Θάνατός σου η ζωή μου»
Παίρνοντας υπόψη και την εξάρτηση του από τον Κινέζικο Γίγαντα (1,5 τρις δολάρια αμερικανικού δημόσιου χρέους σε ομόλογα έχουν οι Κινέζοι στα χεριά τους) και πολύ περισσότερο τον σκληρό και πετυχημένο ανταγωνισμό των Κινέζων που κατέχουν ήδη το 25% της παγκόσμιας Οικονομίας, δεν είναι μεγάλη η απόσταση για να βρεθεί ο «εχθρός», ο αποδιοπομπαίος τράγος και ο δαιμονοποιημένος αντίπαλος.
Εάν μάλιστα βαφτεί με τα χρώματα του Κομμουνισμού, το κίτρινο χρώμα της φυλής και τον «μυστικισμό» του Ασιάτη – παλαιό κατάλοιπο της Αποικιοκρατίας– τότε η Κίνα είναι ο καλύτερος υποψήφιος. Κόκκινη, «Κομμουνιστική», Κίτρινη και Ασιατική, έχει όλα τα πλεονεκτήματα και θετικά προσόντα του «δαίμονα».
Τι άλλο λοιπόν θέλουμε;
Εκεί που πηγαίναμε «τόσο καλά» οικονομικά, ήλθαν οι Κομμουνιστές της Κίνας να μας υπονομεύσουν είτε συνειδητά με τα μυστικά τους εργαστήρια βακτηριολογικού πολέμου είτε «κατά λάθος» λόγω ανικανότητας. Τόλμησαν οι Κινέζοι πρώην κούληδες της πρώην Αποικίας να μας ανταγωνιστούν και μάλιστα πετυχημένα! Όμως μην στενοχωριέστε! Ακόμη και να χάσουμε τρις, θα τους καθίσουμε στο σκαμνί και θα ζητήσουμε αποζημίωση τρισεκατομμυρίων.Στο φουλ, λοιπόν, όλες οι μηχανές της Αμερικανικής και Δυτικής προπαγάνδας.
By the way, που λένε και οι Αγγλοσάξονες, η Ισπανική Γρίπη των 50 εκατομμυρίων του 1918, ξεκίνησε από Σφαγείο Χοίρων της Πολιτείας Κάνσας των ΗΠΑ και συγκεκριμένα στην περιοχή Haskell και κατέληξε στη Γαλλία μέσω των Αμερικανικών στρατευμάτων που έφευγαν για την Ευρώπη όπως υποστηρίζει σε άρθρο του στα «ΝΕΑ» την Μ. Εβδομάδα, Τετάρτη 14/4/2020, ο γκουρού του Ελληνικού Νεοφιλελευθερισμού-Φιλελευθερισμου Ανδρέας Ανδριανόπουλος και καθηγητής σε Βρετανικό Πανεπιστήμιο, δηλαδή υπεράνω κάθε υποψίας για φιλοκινέζικη προπαγάνδα.
Τι γίνεται κύριε Τραμπ, πόση αποζημίωση θα πληρώσετε για τα 50 εκατομμύρια των νεκρών από την Ισπανική γρίπη του 1918; Όμως τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια χώρα η οποία όπως είπε ο μεγάλος Oscar Wilde «Η Αμερική είναι το μοναδικό παράδειγμα στη παγκόσμια ιστορία μιας χώρας που πήδηξε από την βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς να παράξει πολιτισμό».
Δεν παίρνουν υπόψη τους πως οι Κινέζοι ειδοποίησαν τον ΠΟΥ ήδη από τις 31/12/2019 για «Πνευμονία αγνώστου προέλευσης».
Δεν παίρνουν υπόψη τους πως στην αρχή κάθε επιδημίας ή πανδημίας όλοι οι επιστήμονες δυσκολεύονται να καθορίσουν ευθύς εξαρχής τα χαρακτηριστικά κάθε ιού. Ακόμη και σήμερα πολλά χαρακτηριστικά του ιού παραμένουν άγνωστα.
Δεν παίρνουν υπόψη τους τον τεράστιο, τιτάνιο και μυθικών διαστάσεων αγώνα που έδωσαν οι Κινέζοι για να συγκρατήσουν και να νικήσουν τελικά συγκρατώντας την πανδημία και μάλιστα σε μια χώρα 1,4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι Δυτικοί γιατί δεν προετοιμάστηκαν το δίμηνο που οι Κινέζοι έδωσαν τον αγώνα τους;
Δεν παίρνουν υπόψη τους το εξαιρετικά συγκροτημένο σύστημα υγείας των Κινέζων, την άρτια οργάνωσή τους και τον άψογο σε βαθμό τελειότητας δείκτη Συλλογικής Συνείδησης. Φροντίζουν να υποτιμούν, να υποβαθμίζουν με σκανδαλώδη τρόπο ακόμη και να γελοιοποιούν το σύστημα πολιτειακής και κρατικής συγκρότησης της Κίνας.
Αυτό όμως το σύστημα αντιμετώπισε την πανδημία με πετυχημένο τρόπο, έκτισε νοσοκομεία σε πέντε μέρες, φρόντισε πολίτες με άψογο τρόπο και εφάρμοσε την καραντίνα σε εκατομμύρια άτομα με συγκεντρωτικό και αποτελεσματικό τρόπο.
Οι δήθεν ανεπτυγμένες Δυτικές χώρες άφηναν τους ηλικιωμένους να πεθαίνουν κατά χιλιάδες όχι γιατί δεν μπορούσαν αλλιώς αλλά γιατί δεν ήθελαν. Ήταν η εφαρμογή ενός Κοινωνικού Μαλθουσιανισμού με εξαιρετικό τρόπο.
Η δεύτερη ομάδα χωρών που αντιμετώπισε την Πανδημία του Κοροναϊού με ηγέτη την Κίνα έδωσε τα καλύτερα αποτελέσματα βγαίνοντας αποτελεσματικά και προσεκτικά από την κρίση και βοηθώντας με ιατροφαρμακευτικό υλικό και γιατρούς πολλές άλλες χώρες, βοήθεια που οι Δυτικοί θέλουν να υποβαθμίσουν με κάθε τρόπο.
Ας μην ξεχνάμε πως «Η Κίνα κατάφερε να βγάλει από την φτώχεια 800 εκατομμύρια ανθρώπων σε μερικές δεκαετίες» (Δήλωση Μητσοτάκη πριν το ταξίδι του στην Κίνα τον Νοεμβρη του 2019, ανθρώπου «φύσει και θέσει» αντίπαλου του Κινεζικού Μοντέλου).
Αυτή η χώρα που προορίζεται για μελλοντικός Ηγέτης του Πλανήτη, αυτή η χώρα που συνδυάζει Δημόσια Ιδιοκτησία, Σοσιαλιστικό Συνεταιρισμό και Ελεγχόμενο Βιομηχανικό/Εξαγωγικό Καπιταλισμό, όντας δηλαδή μια χώρα Μεικτής Οικονομίας με Ηγεσία και Ηγεμονία του Κομμουνιστικού Κόμματος, Κόμματος που πολεμούσε στον παρτιζάνικο Αγώνα για 25 χρόνια και ηγήθηκε της πλέον πολυάνθρωπης Επανάστασης της Παγκόσμιας Ιστορίας, της Κινέζικης, αυτή λοιπόν η χώρα που μετατράπηκε από Αποικία στην Δεύτερη και από αρκετές απόψεις στη πρώτη Οικονομική Δύναμη του Πλανήτη, αυτή λοιπόν η χώρα αξίζει καλύτερης μεταχείρισης!
Δεν είναι η «Καπιταλιστική Κίνα» όπως ισχυρίζονται οι κάθε λογής αριστεριστές από τους χρεωκοπημένους νεο–τροτσκιστές – προσβολή για τον ίδιο τον Τρότσκι– μέχρι τους εξωνημένους Σοσιαλδημοκράτες, και από το ανεκδιήγητο ΚΚΕ που παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο μεταξύ των δυο «Καπιταλισμών» του Αμερικανικού και του Κινεζικού μέχρι τους ανεγκέφαλους της ΟΑΚΚΕ, αλλά μια μεγάλη, ανεπτυγμένη, ηρωική και εξαιρετικά πολιτισμένη χώρα!
Αλλά δεν είναι ούτε η «Κομμουνιστική» – οικονομικά τουλάχιστον– χώρα όπως ωρύονται οι Ακροδεξιοί/Νεοφιλελεύθεροι Αγγλοσαξωνικού τύπου όλων των χωρών.
Αντίθετα, είναι μια μεικτή οικονομικά χώρα, με τρεις (3) κύριους τομείς της Οικονομίας: τον Κρατικό, τον Συνεταιριστικό Σοσιαλιστικού Τύπου και τον Καπιταλιστικό ελεγχόμενου τύπου.
Οικονομικά είναι μια «Μεικτή Οικονομία» αλλά Πολιτικά/Πολιτειακά έχει Σοσιαλιστικό χαρακτήρα με κυριαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτό άλλωστε είναι που δεν συγχωρούν οι Δυτικοί, την Κυριαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος και τον μεικτό χαρακτήρα της οικονομίας που τους συναγωνίζεται επάξια.
Άλλωστε, τα πρώτα δέκα (10) χρόνια της Ρωσικής Επανάστασης και πριν την Αναγκαστική Κολεκτιβοποίηση στα τέλη της δεκαετίας του 1920, δεν είχε και η Σοβιετική Ένωση Μεικτό οικονομικό χαρακτήρα; Δεν υπήρχε ελεγχόμενος Καπιταλισμός της ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική) με εισήγηση του Λένιν του 1921 και αφού απέτυχε ο «Πολεμικός Κομμουνισμός» της περιόδου 1917–1920;
Ο ίδιος ο Λένιν δεν μιλούσε για «Πέντε Οικονομικούς σχηματισμούς στην Σοβιετική Ένωση» δηλαδή μετά την Επανάσταση του Οκτωβρη; Οι Νεπμαν τι ήταν, δεν ήταν μικρή και μεσαία αστική τάξη έστω και ελεγχόμενη;
Το ίδιο δεν συμβαίνει και στο γειτονικό Βιετνάμ – ας τονιστεί πως μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα το Βιετνάμ είχε 0 νεκρούς – με την ανάπτυξη της Μικρής και Μεσαίας Αστικής Τάξης, στην Ουγγαρία του Γιάνος Κάνταρ την δεκαετία του 1980 ή στην Γιουγκοσλαβία της Σοσιαλιστικής Αυτοδιαχείρισης;
Μήπως σκέφτηκαν ποτέ οι αριστεριστές αλλά και το «Ποντιοπιλατικό» ΚΚΕ για ποιο λόγο η Κίνα, το Βιετνάμ, η Κορέα και η Κούβα δεν κατέρρευσαν το 1989 όπως τα λεγόμενα σοσιαλιστικά καθεστώτα της Α. Ευρώπης, αλλά αντίθετα άντεξαν, εξελίχτηκαν και έγιναν παγκόσμιες Οικονομικές Δυνάμεις (Περίπτωση Κίνας);
Άντεξαν γιατί ακριβώς δεν ήταν «δοτά» από τον Κόκκινο Στρατό το 1945 όπως έγινε στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά αντίθετα τα καθεστώτα της Άπω Ανατολής – της Κούβας περιλαμβανόμενης – βγήκαν μέσα από μεγάλες, μαζικότατες λαϊκές επαναστάσεις εκατομμυρίων (Κινεζική, Βιετναμική, Κορεατική, Κουβανική). Ήταν ατσαλωμένα ιδεολογικά, είχαν μεγάλους ηγέτες –Μάο, Χο τσι Μινχ, Κιμ Ιλ Σουνγκ, Φιντέλ Κάστρο – και αντίστοιχα επαναστατικά κόμματα με εξαιρετικά πετυχημένη ιστορία.
Ο Δυτικός καπιταλισμός γνωρίζει εκ των προτέρων την κρίση που θα αντιμετωπίσει από τα μεγάλα στίφη των ανέργων και πεινασμένων μαζών. Προετοιμάζεται από τώρα να τους ταΐσει «ιδεολογικό σανό» βουτηγμένο στο χρώμα του Κομμουνισμού και του «Ασιατισμού».
Όντως, παραφράζοντας τα λόγια των Marx–Engels «Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τον Πλανήτη, αυτό του Κομμουνισμού με Ασιατικά χαρακτηριστικά, σχιστά μάτια και Κίτρινη Προέλευση».
Αρχίζει λοιπόν ένα μεγάλο κυνηγητό «Μαγισσών του Σάλεμ» όπως συνηθίζουν όλοι οι Προτεστάντες. Με τα Μέσα Ενημέρωσης που ελέγχουν θα «δώσουν τα ρέστα τους» στην πλύση εγκεφάλου.
Εμείς όμως, εμείς τι θα κάνουμε; Θα τους αφήσουμε έτσι; Θα παραστήσουμε τον Πόντιο Πιλάτο –ΚΚΕ– καταγγέλλοντας τον ανταγωνισμό «δυο αστικών τάξεων» ή μήπως θα καταδικάσουμε τον (δήθεν) «Κρατικό Καπιταλισμό» των Κινέζων όπως κάνει o «νεοτροτσκιστικός» συρφετός του θεωρητικά αγράμματου Tony Cliff;
Μήπως θα συμβιβαστούμε με τον «Σοσιαλδημοκρατικό» θεωρητικό υπόνομο του «αντικινεζισμού»;
Τίποτε απ’ όλα αυτά! Θα δώσουμε συγχαρητήρια στους Κινέζους, ένα μεγάλο μπράβο για το τιτάνιο άθλο τους, θα τους συμπαρασταθούμε για όσα μεγαλειώδη κατάφεραν και θα τους υποστηρίξουμε για όλα τα δύσκολα που θα αντιμετωπίσουν! Κινέζοι και Έλληνες έχουν τεράστιους, παμπάλαιους και αξεπέραστους Ιστορικούς Πολιτισμούς. Θα το ξεχάσουμε;
