Εις μνήμην Θύμιου Παπανικολάου

 

Ηλίας Ν. Παπαναστασίου

Παραμονή πρωτοχρονιάς, μερικές ώρες πριν αλλάξει ο χρόνος, έφυγε από κοντά μας ο φίλος και σύντροφος – με την πλήρη σημασία της λέξης – Θύμιος Παπανικολάου. Ένας μεγάλος και ‘αληθινά αληθινός’ άνθρωπος, ένας μαχητής ‘παντός καιρού’ και ένας επαναστάτης πράξης και θεωρίας χωρίς πολλούς ισάξιους του στη σύγχρονη Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών.

Μαχητής και αντιδικτατορικός αγωνιστής χωρίς εισαγωγικά, ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο ‘Νέοι Στόχοι’ το 1970. Οι ‘Νέοι Στόχοι’ εκδώσαν πολλά βιβλία μαρξιστικής θεωρίας κατά την διάρκεια της Δικτατορίας και παράλληλα με το ίδιο όνομα εκδιδόταν και το περιοδικό ‘Νέοι Στόχοι’, εξαιρετικό περιοδικό πολιτικής ανάλυσης και Σοσιαλιστικής σκέψης. Φοιτητής ο υποφαινόμενος τα πρώτα χρόνια μετά την πτώση της χούντας θυμάται συγκινημένος τις επισκέψεις του στα γραφεία των ‘Νέων Στόχων’ στο μικρό στενάκι της οδού Γενναδίου όπου μαζί με τον ομοϊδεάτη και φίλο του Αργύρη Κωνσταντίνου άκουγε με ευλαβική προσοχή τις πολιτικές αναλύσεις του Θύμιου. Άλλωστε, τότε είμασταν όλοι τεταρτοδιεθνιστές.

Πέρασαν τα χρόνια και χαθήκαμε. Ο υποφαινόμενος μετά το Πανεπιστήμιο Αθηνών συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Σουηδία. Ο Θύμιος συνέχισε το εκδοτικό του έργο με εξαιρετικά βιβλία και αριστουργηματικές αναλύσεις συμμετέχοντας στα πολιτικά δρώμενα και πολεμώντας μαχητικά και ανυποχώρητα το νέο δημιούργημα της Νέας Ιμπεριαλιστικής Τάξης που είναι η Πολιτική Ορθότητα, το πνευματικό άρωμα της σύγχρονης παρακμής και δυτικής αποσύνθεσης. Δεν ήταν μόνο αεικίνητος αγωνιστικά και πολιτικά αλλά και εξαιρετικά ικανός στην επιστημονική, θεωρητική ανάλυση, την δημιουργική διαλεκτική/μαρξική θεωρία ενσωματωμένη αριστοτεχνικά στο corpus της Δημοκρατικής/Πατριωτικής Ιδεολογίας. Ήταν άριστος τεχνίτης του γραπτού λόγου, μαέστρος της θεωρητικής ανάλυσης και απαράμιλλος συνθέτης κοσμοθεωρητικών καταβολών, όλων αφιερωμένων στο ‘Σώμα και την Ψυχή’ της Πατριωτικής Αριστεράς.

Ξανασυναντηθήκαμε σχεδόν σαράντα χρόνια μετά την τελευταία συνάντηση, τον Δεκέμβρη του 2017, τρία μόλις χρόνια πριν μας αφήσει ο Θύμιος. Όταν τα άρθρα μου στο ‘Ποντίκι’ αναίτια σταμάτησαν να δημοσιεύονται. Ο Θύμιος τα διάβασε τυχαία, ενθουσιάστηκε και μου πρότεινε συνεργασία που κράτησε μέχρι σήμερα.

Θύμιο, δεν σε ξεχνώ γιατί απλούστατα δεν ξεχνιέσαι. Καλό σου ταξίδι, ένα πηγαίο ‘αντίο φίλε’ και μια ζεστή αγκαλιά για το μεγαλείο του ανθρώπου που αντιπροσώπευες.