#ΜeToo και επιστροφή στον Μεσαίωνα

 

Του Ηλία Παπαναστασίου
 
 –Έφτασαν οι καταγγελίες – και όχι αποδείξεις, μέχρι στιγμής – της Σοφίας Μπεκατώρου στο ευρύ, ευρύτατο κοινό και δημιουργήθηκε το κατάλληλο κλίμα.
 
 –Έφτασαν και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κοντά της –αλλά και το αντίστροφο– και αμέσως, ασκαρδαμυκτί και αβλεπί, ξεσηκώθηκε ένα τσουνάμι οργής, πραγματικής ή πλαστής με ένα παράλληλο τσουνάμι καταγγελιών, αληθινών ή όχι αλλά πάντως αναπόδεικτων μέχρι στιγμής.
 
 –Έφτασε η Ελλάδα, σχεδόν ένα δεκαήμερο, να μην ασχολείται με τίποτε άλλο παρά μόνο με «καταγγελίες», υστερικές η επιτηδευμένα ψύχραιμες, αληθινές η υποκριτικές και πλαστές, όμως σίγουρα –έως τώρα– αναπόδεικτες.
 
 – Έφτασε επίσης η απέναντι πλευρά – δηλαδή εμείς, οι του ανδρικού φύλου– να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε μήπως έλθει και η σειρά μας, όχι γιατί είμαστε «καθάρματα του πλανήτη» ή συλλήβδην «βιαστές» όπως ισχυρίζεται ένα σημαντικό τμήμα υστερικών και ψυχοπαθολογικών φεμινιστριών αλλά απλούστατα μήπως κάποια που δεν μας «χωνεύει», κρατάει απωθημένα ή παρουσιάζει συμπτώματα παθολογικής εμπάθειας και εκδικητικότητας αναπόδεικτα διαβεί τον Ρουβικώνα οπότε σου λέει «δεν του τραβάμε μια καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση για να τον κάνουμε ρόμπα και μετά με μια ανάλογη αγωγή αποζημίωσης να εισπράξουμε και το χρήμα» ;
 

Το κλίμα είναι ευνοϊκό, τα Μέσα Ενημέρωσης – τρομάρα τους– έχουν εξυψώσει όλες τις γυναίκες του Γαλαξία σε «θύματα» των «περιφερομένων καθαρμάτων και υποψήφιων βιαστών» που είναι οι άνδρες, όσον αφορά δε στα Δικαστήρια, τουλάχιστον τα πρωτοβάθμια αλλά σε μεγάλο βαθμό τα δευτεροβάθμια, είναι κατειλημμένα σε μεγάλο βαθμό από γυναίκες – από 50% έως 80% – οπότε ποιος ο λόγος να μην προχωρήσουμε ώστε να φιμώσουμε τους άνδρες, να τους ακινητοποιήσουμε κάνοντάς τους να ζουν με το διαρκές άγχος της ποινικοποίησης των ερωτικών σχέσεων αλλά το βασικότερο, το πάνω χέρι σε οποιοδήποτε θέμα από το σεξ μέχρι την επιμέλεια των παιδιών να το έχουν οι γυναίκες ;
 
 
–Για να μην παρεξηγηθούμε. Ο αποδεδειγμένος βιασμός πρέπει να τιμωρείται αυστηρά όπως και η σεξουαλική παρενόχληση που «υπερβαίνει τα εσκεμμένα» ή όποια άλλη παραβατική συμπεριφορά που παραβιάζει κατάφωρα την προσωπική επιλογή και ελευθερία. Με τέσσερις όμως προϋποθέσεις:
 
 
(α) Πρώτη προϋπόθεση. Να έχει ισχύ, μέχρις αποδείξεως αλλά και οριστικής και αμετακλήτου αποφάσεως, το τεκμήριο αθωότητας. Όλοι είμαστε αθώοι μέχρις αποδείξεως της ενοχής, βασική αρχή του Δικαίου που αρχίζει από την εποχή του Ρωμαϊκού Δικαίου (Jus Probandi) και κατοχυρώθηκε με τις Δημοκρατικές, αστικές επαναστάσεις τους τελευταίους αιώνες (Αγγλική, Γαλλική, Αμερικανική). Αλλιώς επιστρέφουμε σε χρόνο dt στον Μεσαίωνα, στο κάψιμο της πυράς της Ιερής Εξέτασης και σε κυνήγι μαγισσών όπως το κυνήγι των μαγισσών του Σάλεμ στη Μασαχουσέτη του 1690. Εάν πολλές – δυστυχώς και πολλοί– θέλουν παρόμοια εξέλιξη, να γυρίσουμε δηλαδή στον Νόμο του Λιντς στις ΗΠΑ ή του όχλου που σταύρωσε τον Χριστό – «Άρον, άρον σταύρωσον αυτόν!» – ας το πουν ευθαρσώς όμως να περιμένουν και απάντηση από την «άλλη πλευρά». 
 
 
Πολλά στόματα ανδρών θα ανοίξουν και θα «καταγγείλουν τις καταγγέλλουσες» αναφέροντας δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες περιστατικά γυναικών που προωθήθηκαν στην Πολιτική, στο Καλλιτεχνικό στερέωμα ακόμη και στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα και οι οποίες γυναίκες, νεαρές και ευπαρουσίαστες τότε, αντάλλαξαν την ωραία τους εμφάνιση με όλα τα «συνυποσχετικά» που ευκόλως παραλείπονται γιατί όλοι τα κατανοούμε, με μια πολύ καλή προώθηση στην καριέρα τους (συνήθως). Παραδείγματα υπάρχουν – υπαρκτά ή φημολογούμενα– μερικά όμως είναι τόσο εξόφθαλμα ή οφθαλμοφανή που δεν απαιτείται ούτε μέτριος η ανύπαρκτος δείκτης ευφυΐας για να το καταλάβεις. Και εδώ δυο ερωτήματα:
 
 
– Πρώτο ερώτημα. Εάν δεν υπήρχε «συναλλαγή ή συναίνεση» αλλά φορτική, πιεστική και αφόρητη συμπεριφορά εκ μέρους του καταγγελλόμενου, εάν υπήρχε η αναμενόμενη αξιοπρέπεια εκ μέρους της καταγγέλλουσας, εμείς ρωτάμε «Δεν έφτανε ένα χαστούκι για να τον βάλει στην θέση του; Εκτός από «εξτρεμιστικές περιπτώσεις» βιασμού ή φορτικής παρενόχλησης σε ανήλικο κορίτσι – πράξη ποινικά κολάσιμη, αυστηρά καταδικαστέα και απορριπτέα αβλεπί και αμελλητί – στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι καταγγέλλουσες ήταν πάνω από 20 ετών ή περίπου 20, ώριμες, δυνατές σωματικά και όχι εύθραυστες Κοκκινοσκουφίτσες που θα τις έτρωγε ο «κακός ο λύκος». Γιατί δεν αντιστάθηκαν, δεν χαστούκισαν, δεν σηκωθήκαν να φύγουν και δεν βροντήξαν την πόρτα πίσω τους;;; Μήπως στην ζυγαριά «Καριέρα/προώθηση – Ηθική» επικράτησε η καριέρα δηλαδή η συναίνεση; 
 
 
–Δεύτερο ερώτημα. Αφού κάναμε καριέρα, βγάλαμε χρήματα, προωθηθήκαμε, μετά από 20, 30 ή και περισσότερα χρόνια, θυμηθήκαμε να «στείλουμε ρουκέτα από το Διάστημα» περί «παρενόχλησης» του στυλ:  «Θυμάσαι πριν 40 χρόνια όταν μου έπιασες τον ώμο, ακούμπησες το τελευταίο δεξί δάχτυλο του χεριού μου ή τον αριστερό μου αστράγαλο;  Για να μην σου θυμίσω τι πήγες να μου κάνεις, όταν πήγαμε διακοπές με τον Ραμσή τον Β’ στην Βαβυλώνα του Χαμουραμπί, αν θυμάμαι καλά το 1250 προ Χριστού. (Μας χρειάζεται λίγο χιούμορ). Όμως ρωτάμε εμείς, γιατί δεν κάνατε κάθαρση «επί τόπου» δίνοντάς του ένα γερό χαστούκι αλλά το θυμηθήκατε 40 χρόνια μετά;  Σαν πολύ δεν αργήσατε;

–Δεύτερη προϋπόθεση. Να κριθούν όλα τα περιστατικά από αντικειμενικά και όχι προκατειλημμένα Δικαστήρια. Όποιος δικάζει με την αρχή «Η γυναίκα είναι η αδύναμη, λέει πάντα την αλήθεια και δεν χρειάζονται αποδείξεις για ό,τι και να πει, φτάνει μόνο η καταγγελία» καλύτερα να εγκαταλείψει το Δικαστικό σώμα. Υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα.

–Τρίτη προϋπόθεση. Τα Μέσα Ενημέρωσης να σταματήσουν να δημιουργούν έναν αέναο και συνεχώς διευρυνόμενο κλίμα υστερίας σε βάρος του καταγγελλόμενου. Η διαπόμπευση και ο εξευτελισμός χωρίς αποδείξεις αδιάσειστες και το βασικότερο, χωρίς δίκη είναι ακριβώς ο Νόμος του Λιντς δηλαδή του Λιντσαρίσματος, του όχλου και της Ιεράς Εξέτασης αλλά όχι ο νόμος του Διαφωτισμού και των Δημοκρατικών Επαναστάσεων. Δεν είναι καν νόμος του Μεσαίωνα αλλά των πρωτόγονων ανθρώπων του Νεάντερνταλ και του Κρο Μανιόν. Λυπούμαστε αλλά εμείς θα αντισταθούμε στην επιστροφή στην Βαρβαρότητα και στην κατάργηση κάθε ίχνους πολιτισμού !

–Τέταρτη προϋπόθεση. Το απίστευτο της όλης ιστορίας είναι πως ενώ υπάρχουν επιστημονικά και στατιστικά στοιχεία που αναιρούν τους ισχυρισμούς του #MeToo αλλά και του Παγκοσμιοποιημένου Φεμινισμού της Ελίτ, αυτά ακριβώς τα στοιχεία θάβονται συστηματικά από τα ΜΜΕ και αποκρύπτονται διαρκώς. Καταρχάς, ποιος σας είπε πως δεν κακοποιούνται από τις γυναίκες οι άνδρες; Στατιστική της Guardian του 2015 – αν θυμόμαστε καλά– που δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ αναφέρει πως οι Έλληνες άνδρες είναι οι πιο κακοποιημένοι στην Ευρώπη σε ποσοστό 32,5% ! Κακοποίηση από μέρους των γυναικών, εννοείται. Αλλά και ποιος σας είπε πως οι άνδρες δεν βιάζονται; Από τις φυλακές μέχρι τον στρατό ή τα ιδρύματα ο βιασμός των ανδρών είναι εξαιρετικά διαδεδομένος. 

Αλλά και από μεριάς των γυναικών υπάρχει βιασμός μέσω του καταναγκαστικού σεξ ή της «καταναγκαστικής εισχώρησης» (Coercive Penetration) όρος που άρχισε να χρησιμοποιείται από το 1970 και ύστερα από το Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ και το δικαστικό σύστημα για να περιγράψει τον βιασμό των ίδιων των ανδρών, στατιστικά στοιχεία που δεν αναφέρονταν καν έως το 1970. Το 2014 τα στοιχεία του Υπουργείου έλεγαν πως ο βιασμός των ανδρών είναι σχεδόν ίσος με τον βιασμό των γυναικών! Στοιχεία συγκλονιστικά και για τα οποία δεν μιλάει σχεδόν κανένας. Τα έχουμε αναρτήσει στην προσωπική μας ιστοσελίδα.

Καμία ερμηνεία «τμηματικού» χαρακτήρα όμως δεν μπορεί να αναλύσει ολιστικά και με σαφή τρόπο το φαινόμενο «υπερ–γυναικοποίησης» του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.

Είναι γεγονός πως τα τελευταία 40–50 χρόνια τεράστια στρώματα γυναικείου πληθυσμού έχουν προστεθεί στο ελληνικό και παγκόσμιο εργατικό δυναμικό, αυξάνοντας έτσι και το μέγεθος της αγοράς και της βιομηχανίας που απευθύνονται στις γυναίκες με τα ανάλογα προϊόντα – ένδυση, υπόδηση, αρωματοποιία, βιομηχανία θεάματος κλπ.– και προωθώντας με εκπληκτικό ρυθμό την βελτιστοποίηση των δεικτών της παγκόσμιας – αλλά και ελληνικής– οικονομίας. 

Πλέον το αγοραστικό γυναίκειο κοινό είναι ένα πανίσχυρο λόμπι συμφερόντων, όχι μόνο στον χώρο της οικονομίας και παραγωγής αλλά και της πολιτικής και των εκλογών. Εάν λοιπόν στην οικονομική βελτιστοποίηση των δεικτών του γυναικείου πληθυσμού και την ανοδική σημαντοποίηση της προσθέσουμε και την ευφυή τακτική και στρατηγική της άρχουσας ελίτ – συνειδητή η ασυνείδητη– τότε μπορούμε να συμπεράνουμε και να συνειδητοποιήσουμε βασικά σημεία της στρατηγικής και τακτικής αυτής.

Εάν οι μεγάλες εργαζόμενες μάζες είχαν ενοποιητικά στοιχεία και διεργασίες έως δυο–τρεις δεκαετίες πριν, ομογενοποιημένες σε μια τεράστια μισθωτή/εργαζόμενη τάξη, σήμερα όμως αυτή η ενοποίηση φτάνει στο τέλος της με την αγαστή συνεργασία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, Πανεπιστημίων, δεκάδων και εκατοντάδων φορέων της κοινής γνώμης, πολιτικών κομμάτων και κυβερνήσεων αλλά και υπερκολοσσών της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας που προσπαθούν να συγκεράσουν τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα – που είναι διαρκώς αυξανόμενα–με το «πολιτικό/ιδεολογικό εποικοδόμημα» που είναι το κύμα «γυναικοποίησης» της πολιτικής και υπερτονισμού των «γυναικείων» δικαιωμάτων που παίρνουν αναφανδόν τον χαρακτήρα προνομίων υπέρ των γυναικών και όχι απλών «δικαιωμάτων ισοτιμίας» ή «ισότητας των φύλων» γενικά και αόριστα.

Με άλλα λόγια, απλά και καθαρά, η Παγκοσμιοποιημένη Ελίτ προκειμένου να μην έχει μια τεράστια μάζα «ενοποιημένων εργαζομένων/απασχολουμένων» απέναντί της, προτιμά να κάνει μια ευφυή, ευφυέστατη κίνηση που λέει το εξής απλό: Ας διασπάσουμε τους «κάτω» δηλαδή την ενοποιημένη τάξη σε δυο ισόποσα περίπου τμήματα που είναι οι άνδρες και οι γυναίκες αντίστοιχα. Και – ακόμη καλύτερα– δεν τους «βάζουμε» να μάχονται και να πολεμούν μεταξύ τους δίνοντας υπέρμετρα προνόμια – και όχι μόνο δικαιώματα– στις γυναίκες και ταυτόχρονα ποινικοποιώντας διαρκώς και περισσότερο την καθημερινή ζωή και προσωπικότητα των ανδρών; 

Δίνοντας τεράστια δύναμη και προνόμια στις γυναίκες δεν τις καθιστούμε υπέρμαχες των γυναικείων προνομίων στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς;  Και έτσι, δεν τις καθιστούμε θιασώτες του καπιταλισμού σε βαθμό ενθουσιασμού, ενσωματώνοντάς τες και μοιράζοντας θέσεις καίριες στην Πολιτική κάτω από το απατηλό σύνθημα της «ισότητας των δυο φύλων»; Δεν μπαίνουνε έτσι, με ενθουσιασμό και τραγουδώντας γυναικείους παιάνες, στην νέα εποχή που άρχισε ήδη, όπου η κυριαρχία θα ανήκει στις γυναίκες, περιθωριοποιώντας διαρκώς τους άνδρες και δίνοντας έτσι τεράστια προωθητική δύναμη στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, ενσωματώνοντας έτσι τις περιχαρείς γυναίκες και υποσχόμενοι σε αυτές – ή τουλάχιστον στις περισσότερες – καλή ζωή, πλούσια αγαθά και άφθονη διασκέδαση ικανοποιώντας τα γούστα τους και την συνεχώς αυξανόμενη τάση τους εκδικητικότητας και μισανδρισμού απέναντι στους άνδρες που θα αποτελέσουν τις επόμενες δεκαετίες τους νέους «χρυσοαλυσσοδεμένους Κούληδες/Σκλάβους» που δεν θα μπορούν να πούνε «κιχ» χωρίς την άδεια των γυναικών, ποινικοποιώντας κάθε τους βήμα και μετατρέποντάς τους σε άφωνους θεατές και αμέτοχους της Ιστορίας;

Και αν η Παγκόσμια Ελίτ δεν έχει ένα παγκόσμιο «πλάνο» τέτοιου είδους,  έχει όμως πολλά παρόμοια σχέδια που προωθούνται σκανδαλωδώς ταχύτατα, με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και την αγαστή συνεργασία των Παγκοσμίων – και ελεγχόμενων– Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, βοηθώντας τα Πουριτανικής προέλευσης και Φασιστικού τύπου Μεσαιωνικά σχέδια όπως το #MeToo και φυσικά συνοδευόμενα από την Παγκόσμια Συμφωνική Ορχήστρα του  Φεμινιστικού Hollywood που ήδη έχει αποβλακώσει, ναρκώσει και κρετινοποιήσει «γενεές επί γενεών» δισεκατομμυρίων θεατών για δεκαετίες τώρα. Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω μερικές δεκάδες εμπορικές ταινίες του Hollywood έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι περισσότερες έχουν λογοκριθεί πριν βγουν στο εμπόριο από μια Επιτροπή του Πενταγώνου και του FBI με επικέντρωση σε δυο–τρία σημεία «Κακός Σέρβος, Μαφιόζος Ρώσσος, καταπιεστικός Κινέζος, βίαιος και κτηνώδης άνδρας, αδιάφορος και χωρισμένος πατέρας».
 

Ουσιαστικά το πλέον ενθουσιώδες φύλο – συλλογικά – που υποστηρίζει την Παγκοσμιοποιημένη Οικονομία δηλαδή το πλέον «Καπιταλιστικό Φύλο» είναι σήμερα η γυναίκα με γάμα κεφαλαίο. Σύνθημά τους «Να καταλάβουμε τα πάντα περιορίζοντας τους άνδρες» και «Να γίνουμε Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη». Δηλαδή πολύ απλά, να διώξουμε τους άνδρες καταλαμβάνοντας τις θέσεις τους. Όλα περιβεβλημένα με αξιώματα  περί «Ισότητας των φύλων»   τα οποία όμως  –μετατρεπόμενα  στο αντίθετό τους– λειτουργούν περισσότερο  σαν  φύλλο συκής που θέλει να κρύψει την ακόρεστη δίψα για εξουσία και τον φρενήρη και αποπνέοντα τάσεις μισανδρισμού φυλετικό ρατσισμό που καταργεί ακριβώς κάθε έννοια ισότητας.  (Τι σημαίνουν άραγε  «‘Όλοι οι άνδρες υποψήφιοι βιαστές με ανάλογη κουλτούρα βιασμού» ή «φταίει η τεστοστερόνη των ανδρών» και άλλες εξωφρενικές γραφικότητες. Μήπως «ισότητα των δύο φύλων»;;;)                                                                                                            
Όλα αυτά όταν γνωρίζουμε πως το ανδρικό φύλο είναι:
 (α) Ο Δημιουργός του Ανθρωπίνου Πολιτισμού των «τελευταίων» 7.000 ετών σε ποσοστό 98%
(β) Ο φύλακας, τροφός και φροντιστής της οικογένειας χιλιάδες χρόνια τώρα
 (γ) Ο τολμηρός εξερευνητής και θαρραλέος πολεμιστής των Συνόρων κάθε χώρας, ο φαντάρος του πολέμου που δίνει την ζωή του
 (δ) Ο υποστηρικτής εδώ και 100–150 χρόνια των δικαιωμάτων των γυναικών. Μην ξεχνάμε πως το Βρετανικό Κοινοβούλιο, το Ελληνικό Κοινοβούλιο αλλά και όλα τα Κοινοβούλια των χωρών τα τελευταία 100 αν και «ανδροκρατούμενα» σε ποσοστό 99% ψήφισαν υπέρ του Δικαιώματος Ψήφου των Γυναικών αλλά και άλλων δικαιωμάτων ! Τόσο «φαλλοκράτες» και «σεξιστές»...

Όλα τα παραπάνω ας τα έχει υπόψη της η «Αριστερά» που δεν έχει καταλάβει πως η πάλη των τάξεων έχει μεταλλαχθεί άρδην τα τελευταία χρόνια σε Πυρηνικό Πόλεμο των δυο Φύλων. Και δεν μιλάμε μόνο για τον Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ που έχει το πλέον φεμινιστικό και «θηλυκοποιημένο» αποτύπωμα αλλά και για το ΚΚΕ, το σεκταριστικό και ανεκδιήγητο ΚΚΕ που έχει πλέον μετατραπεί σε «αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ» παίζοντας  στο γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ και με όρους ΣΥΡΙΖΑ. Ας έχει υπόψη του πως «γεμίζει» το ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές και θα εισπράξει τα επίχειρα των πράξεών του, κινδυνεύοντας να μην μπει στη Βουλή στις μεθεπόμενες εκλογές.

Ο ευφυής, ευφυέστατα πανούργος Καπιταλισμός ενσωματώνει αλματωδώς τις γυναίκες μετατρέποντάς τες σε πραιτοριανούς του, χρησιμοποιώντας απατηλά ιδεολογήματα περί «σεξουαλικής παρενόχλησης», η δε στρατηγικά ικανότατα αποτελεσματική Νέα Δημοκρατία ενσωματώνει όλη την «Φεμινιστική Ατζέντα» της Κεντροαριστεράς/Αριστεράς προωθώντας γυναίκες στην Πολιτική – Σακελλαροπούλου, Διαμαντοπούλου– και ομοφυλόφιλους στο στενό Πρωθυπουργικό Επιτελείο. Ακολουθούμενοι από την «παλιά καραβάνα του Φεμινισμού» τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τον «νεόπλουτο του Φεμινισμού» που είναι το ΚΚΕ με τις Κνίτισες να διαδηλώνουν στη Θεσσαλονίκη για τη «Σεξουαλική Παρενόχληση»(!) και μη κατανοώντας  όλοι αυτοί οι κύριοι πως ο Φεμινισμός όλων των αποχρώσεων δεν έχει καμμιά σχέση με τον Ιστορικό Σοσιαλισμό της «Ισότητας των δυο φύλων» γιατί είναι ακριβώς το αντίθετό του.

Τι να σχολιάσει κανείς, φαίνεται πως η Τραγωδία και η Κωμωδία έχουν κοινά σύνορα με κύριους εκπρόσωπους τους θεατρίνους του Τσίρκου της ΣΥΡΙΖΑΙΑΣ Λούμπεν Αριστεράς και τους ιδεολογικούς κλόουν του ΚΚΕ.