Το όνομα μου είναι Μοχάμετ, κατάγομαι από το Ραμπάτ που είναι και η πρωτεύουσα του Μαρόκου. Έφυγα ξαφνικά ένα βράδυ γιατί είχα πρόβλη...
Πέμπτη 6 Μαΐου 2010
Γιατί τέτοια υπεράσπιση στο Βγενόπουλο;
Βλέπουμε να διογκώνεται ένα κύμα υπεράσπισης του Βγενόπουλου.
Το βασικό υπερασπιστικό επιχείρημα είναι ότι ο Βγενόπουλος ξεσκέπασε τους πολιτικούς και τον …στοχοποιήσανε οι μηχανισμοί προβοκάτσιας!!! Συνοπτικές παρατηρήσεις:
Πρώτη παρατήρηση:
Αγνοούν ή θέλουν να αγνοούν πολλοί ότι ο Βγενόπουλος αποτελεί πρωτογενές στοιχείο της καπιταλιστικής εξουσίας, στην πλέον επιθετική αιχμή του: Τραπεζικό κεφάλαιο.
Βρίσκεται μέσα στο «ληστές» της κερδοσκοπικής αναισχυντίας.
Δεύτερη παρατήρηση:
Μεταξύ των αρπακτικών του κεφαλαίου υπάρχουν σίγουρα ανταγωνισμοί και σήμερα άγριος πόλεμος.
Είναι δυνατόν, λοιπόν, και λογικό, κάποιες δυνάμεις, οικονομικές και πολιτικές (με τα παρακρατικά τους όργανά και μηχανισμούς) να τον στοχοποίησαν με την προβοκάτσια που έγινε εναντίον της λαϊκής οργής.
Το αλληλοφάγωμα όμως των «αρπακτικών» είναι το δευτερεύον στοιχείο και εν πάση περιπτώσει δεν μπορούμε να στηρίζουμε το ένα «γεράκι» εναντίον του άλλου.
Αυτό δεν σημαίνει απλώς ότι πιστεύουμε στο σύστημα των γερακιών, αλλά και ότι υπάρχουν και καλά γεράκια που δεν τρώνε σάρκες. Παρατήρηση τρίτη.
Ότι μπορεί μέσα σ’ αυτόν τον πόλεμο μεταξύ των γερακιών του χρήματος να στοχοποιήθηκε ο Βγενόπουλος (το πιο πιθανό) ΔΕΝ σημαίνει καθόλου ότι απαλλάσσεται από τις ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ευθύνες, από τη ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ πολιτική του συμπεριφορά που δεν διαφέρει σε τίποτα από τη συμπεριφορά της εξουσίας του τραπεζικού κεφαλαίου. Ποια είναι αυτή η συμπεριφορά;
Είχε την τράπεζά του ανοικτή μέσα σε καυτή ζώνη και σε μια εκρηκτική περίοδο που οι τράπεζες είναι ο στόχος της λαϊκής οργής.
Ο Βγενόπουλος, ο «καλός» ώθησε με την εξουσία του τούς υπαλλήλους του σε απεργοσπαστική κίνηση και τους εξανάγκασε να βρίσκονται στην τράπεζα σε μια εκρηκτικά εμπόλεμη κατάσταση.
Αυτή η εξουσιαστική και απεργοσπαστική λογική του εγκλώβισε τα θύματα και τα έστειλε στο θάνατο…
Αυτό καμία αλχημεία και υποκριτική αγανάκτηση εναντίον του κράτους δεν μπορεί να το ξεπλύνει.
Αν δε γνωρίζει ο Βγενόπουλος ότι το κράτος είναι σουρωτήρι των μυστικών υπηρεσιών και ότι οι άγριες προβοκάτσιες σήμερα βρίσκονται στην ημερησία διάταξη, τότε μάλλον είναι ηλίθιος και κάτι τέτοιο δεν είναι.
Επίσης, επειδή είναι ευφυής και μέσα στα μεγάλα παιχνίδια, δεν μπορεί να υποτίμησε σε τέτοιο βαθμό τους «αντιπάλους» ανταγωνιστές του και να ήταν ήσυχος ότι δεν θα τον στοχοποιήσουν…
Δεν δικαιολογείται, λοιπόν, τέτοιο έλλειμμα πολιτικής σκέψης και οξυδέρκειας.
Ο πόλεμος μεταξύ των «ληστών» είναι ανηλεής, χωρίς δισταγμούς και μεταξύ τους και εναντίον των λαών…