Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Σάββατο 22 Μαΐου 2010
Οι «Ιοί» θριαμβολογούν!!!
Θα ήταν πράγματι περίεργο να μην σπεύδανε οι «ιοί» της «Ε», να εκμεταλλευτούν το τραγικό ολίσθημα του Μίκη για να στηρίξουν τα εθνομηδενιστικά τους ιδεολογήματα και τα πολυπολιτισμικά έργα των ποικίλων υπαλλήλων του Σόρος. Αυτό είναι το έργο τους:Να περιμένουν με το δάκτυλο στη σκανδάλη τα ολισθήματα και τις παλινωδίες των «ειδώλων» για να πυροβολήσουν ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και να τη στιγματίσουν σαν «ακραία», «εθνικιστική» κ.λπ, κ.λπ… Το να στιγματίζεις, όμως, απλώς το γελοίο ενός «ειδώλου» το οποίο το ίδιο έχει αυτο-γελοιοποιηθεί δεν είναι μόνο ανέντιμο και μικρότητα δειλίας, αλλά και δολιότητα αυθάδους κατινισμού. Τέτοια μεθοδολογία δεν έχει καμιά σχέση με την κριτική και την πολεμική: Είναι μικρόψυχη και «πονηρή» τσαρλατανιά αυθάδους γκεμπελισμού. Αν θέλανε να είναι στοιχεωδώς έντιμοι οι «Ιοί» θα έπρεπε να παραθέσουν πρώτα από όλα τις δικές τους απόψεις σχετικά με το ταξίδι του Ερντογάν και τα τεκταινόμενα. Σιγή ιχθύος!!!
Κτυπάνε το Μίκη πάνω σε αυτά που οι ίδιοι συμφωνούν και προπαγανδίζουν χρόνια και χρόνια!!! Κτυπάνε το Μίκη,ΟΧΙγια να κριτικάρουν τις απόψεις του και τη συγκεκριμένη πράξη του (πάνω σε αυτή δεν έχουν καμία διαφωνία), αλλά να κτυπήσουν στο πρόσωπο του «ειδώλου» ολόκληρο τον ελληνικό λαό που βρίσκεται σε κάθετη ρήξη με τις πολιτικές και τα σώου της κατοχικής κυβέρνησης και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των πλανηταρχών και της Τουρκίας.
Είναι, ακριβώς, αυτή η αντιιμπεριαλιστική έξαψη της ελληνικής κοινωνίας και το εκρηκτικό «αίσθημα» του ελληνικού λαού εναντίον των διεθνών και εγχώριων δημίων που εξέφρασε ο Μίκης στα «προμηνύματά» του, λίγες μέρες πριν αγκαλιαστεί με τους «δήμιους» που στηλίτευε…
Δεν είναι ο Μίκης αυτός που παράγει και θρέφει τις θυελλώδες ζυμώσεις και διεργασίες της ελληνικής κοινωνίας εναντίον των δημίων του κόσμου. Τα «εθνικά» κείμενα του Μίκη, απλώς δίνουν μια έκφραση και ελπίδα σε αυτά τα κοινωνικά αισθήματα, δεν τα παράγουν.
Και η αυτογελοιοποίησή του δεν γελοιοποιεί τις κοινωνικές διεργασίες και τα θυμωμένα αισθήματα, ούτε τα σταματά.
Απλώς σπέρνει σε κάποιους ειδωλολάτρες την απογοήτευση.
Η ιστορία δεν προχωράει με είδωλα και Μεσσίες…
Οι «Ιοί», αυτήν την αφυπνισμένη κοινωνική συνείδηση και τα πατριωτικά αισθήματα του ελληνικού λαού θέλουν να κτυπήσουν με την αυτο-αναίρεση του Μίκη, συμφωνώντας οι ίδιοι απόλυτα («Ιοί») με τον Ερντογάν περί «ακραίων».
Η ελληνική κοινωνία και ο λαός της δεν είναι ο «ακραίος».
«Ακραίοι» στην ελληνική κοινωνία είναι η εξουσία και τα ποικίλα τσιράκια τους, όπως οι «Ιοί», καθώς και τα είδωλα με τα δύο ή πολλά χέρια… «Ακραίος» είναι ο σάπιος, κάθε μορφή εξουσίας που ο λαός την αηδιάζει.
Ο άνθρωπος που οργάνωσε τις λεπτομέρειες της επίσκεψης Ερντογάν στην Ελλάδα πρέπει να έχει πολύ χιούμορ.
Αλλιώς δεν εξηγείται η έμπνευσή του να στήσει το σκηνικό στο σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη με τον μεγάλο μουσικό στη μέση να κρατά από τη μια τον Ερντογάν και από την άλλη τον Παπανδρέου να ανταλλάσσουν γλυκόλογα με φόντο τον φωτισμένο Παρθενώνα.
Την ίδια ώρα, οι πιο πρόσφατοι θαυμαστές της πολιτικής σκέψης Θεοδωράκη διοργάνωναν δύο ξεχωριστά συλλαλητήρια για να αντιδράσουν στην επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού, καταγγέλλοντας την «αυτοκρατορική επίσκεψη Ερντογάν» και καλώντας σε «αντίσταση στον τουρκικό νεο-οθωμανισμό».
Είχαν, φαίνεται, πάρει τοις μετρητοίς την τελευταία δήλωσή του, την οποία φιλοξένησαν και στα μέσα ενημέρωσης που διαθέτουν, και όπου ο Θεοδωράκης είχε εκφραστεί αρνητικά για την επικείμενη επίσκεψη, αφήνοντας αιχμές ότι πρόκειται για οργανωμένο ανθελληνικό σχέδιο.
«Παρ' ότι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας» δήλωνε στις 27/4/10 ο κ. Θεοδωράκης, «εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιγξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ' αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού. Ολοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ώς τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό».
Ολα αυτά τα ξέχασε ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μόλις αποφασίστηκε η επίσκεψη Ερντογάν να περιλάβει και το σπίτι του. Και άφησε τους καημένους τους όψιμους οπαδούς του να κοιτούν προδομένοι τη σκηνή από την τηλεόραση.
«Η ελληνοτουρκική φιλία είναι ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου» ψιθύρισε ο Θεοδωράκης στον Ερντογάν, χωρίς ούτε στιγμή να του αφήσει το χέρι.
«Πιστεύω ότι αυτό που έγινε σήμερα είναι μια μέρα
ιστορική», συμπλήρωσε, ευθυγραμμιζόμενος απολύτως με τη διατύπωση της τουρκικής πλευράς.
Θεώρησε μάλιστα την επίσκεψη συνέχεια της δικής του πρωτοβουλίας: «Την εποχή που είχα έρθει στην Πόλη και κάναμε την πρώτη επαφή με τον Αζίζ Νεσίν και τον Γιασάρ Κεμάλ».
Ο Ερντογάν τον ενθάρρυνε: «Εσείς είστε το πολιτιστικό σκέλος της ελληνοτουρκικής φιλίας και εμείς με τον Γιώργο είμαστε το σκέλος το πολιτικό. Γι' αυτό σας χρειαζόμαστε».
Συμφώνησε κι ο Θεοδωράκης: «Δεν γίνεται καλή πολιτική χωρίς καλό πολιτισμό. Εμείς οι δύο λαοί έχουμε πολύ γερή κουλτούρα κι οι δυο μας. Τώρα μας λείπουν τα πολιτικά, τα οποία μέχρι τώρα δεν τα είχαμε, γιατί και οι δύο λαοί μας θέλουν ειρήνη και φιλία».
Ο Ερντογάν δεν παρέλειψε να μιλήσει και για όσους διαφωνούν με την προσέγγιση: «Οπου υπάρχουν ακραίες δυνάμεις, υπάρχουν πάντα δυσκολίες».
Οι δυσκολίες παύουν να υπάρχουν -συμπληρώνουμε εμείς- όταν οι «ακραίες δυνάμεις» έχουν αρχηγό τον Θεοδωράκη.