Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Πέμπτη 27 Μαΐου 2010
Ο καπιταλισμός είναι το πρόβλημα
Είπαν πολλά αλλά σιγά σιγά σε πείσμα των δημοσιογραφούντων κατά παραγγελία ο κουρνιαχτός καταλαγιάζει.
Υποτίθεται ότι το πρόβλημα το είχε η νότια Ευρώπη: τα PIGS των ρατσιστών που θέλουν όλους εμάς... ρατσιστές. Αλλά τότε γιατί... τρέχει η Δανία, το... Άβαλον του καθ' ημάς Γιωργάκη; Αρχικά μάς έλεγαν ότι το πρόβλημα είναι ελληνικό (και εννοείται, είχαμε συλλογική ευθύνη, ξέρουν από Καλάβρυτα και Δίστομα οι Γερμανοί, όπως ξέρουν από βόμβες κατά αμάχων οι Αμερικανοί) μετά μάς είπαν ότι είναι μεσογειακό και κατόπιν "αποδέχτηκαν" ότι είναι πρόβλημα της Ευρώπης. Περιέργως πάντως ο Ομπάμα -που στην αρχή έτριβε απλώς τα χέρια του καθώς ο καθ' ημάς δικός του έστρωνε το χαλί προβλημάτων για όλη την Ευρώπη- άρχισε να ζητεί τη λήψη μέτρων για να μην υπάρξουν περαιτέρω προβλήματα. Οπότε; Ίσως τα πράγματα είναι λίγο απλούστερα χωρίς αυτό να σημαίνει λιγότερο δραματικά για τους ανθρώπους του μεροκάματου.
Η όλη ιστορία είναι μία ακόμη μεταφορά πόρων από τους πολλούς στους λίγους. Την προηγούμενη δεκαετία είχαμε τα χρηματιστήρια και τις αποδέλοιπες 'πυραμίδες'. Τα έχασαν οι πολλοί και τα τσέπωσαν οι λίγοι.
Μετά, όταν πάλι "φρέναρε" το σύστημα αναζητήθηκαν άλλοι πόροι.
Δεν υπήρχαν πλέον αποταμιεύσεις για να "μεταφερθούν' σε άλλες τσέπες. Αναζητήθηκαν λοιπόν άλλα "κονδύλια".
Ο,τι "κοινωνικό" γίνεται "πόρος προς αναδιανομή".
Ποια Υγεία; Ποια Πρόνοια; Ποια Παιδεία;
Όλα πρέπει να πάψουν να υπάρχουν για να κερδίσουν -άλλη μια φορά- οι παράγοντες του συστήματος.
Η ενθυλάκωση όλων των πόρων που διατίθονταν στο κοινωνικό σύνολο είναι το καινούργιο "δέρας" για τις ελίτ.
Ένα σύστημα ζούγκλας, στα όριά του.
Ο ωφελιμισμός (εννοείται των ολίγων) στα όριά του.
Δηλαδή, το σύστημα που υπάρχει στα όριά μας!
Αυτοί μας ζητάνε τα πάντα, ας μην τους αφήσουμε να μας πάρουν και τις λέξεις.
Το σύστημα που τα κάνει όλα αυτά δεν είναι "ουδέτερο", δεν είναι "από θεού", δεν είναι "χωρίς όνομα". ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ονομάζεται.
Αν μας "πάρουν" τις λέξεις, αν μας υποχρεώσουν να "αυτολογοκρινόμαστε" έχουν κάνει το αποφασιστικότερο βήμα για να μας τα πάρουν όλα.
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ λοιπόν. Αυτό που "ξεχνούν" συνήθως τα ΜΜΕ, αυτό που το λένε με άλλα λόγια, αυτό που δεν θέλουν να ομολογήσουν ότι είναι δυστυχία για τους πολλούς και ευτυχία για τους λίγους. Και αυτό το ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ σύστημα πρέπει να ανατραπεί.
Αντίθετα όμως από ότι φαίνεται να πιστεύει η αριστερά "μας", η πολιτική ανατροπής δεν είναι δεδομένη και οπωσδήποτε δεν την "περιγράφουν" καν, με τις "προτάσεις" τους, τα κόμματα που σήμερα δηλώνονται αριστερά στην Ελλάδα.
Αυτό (η ανυπαρξία αριστερής πρότασης ανατροπής) είναι το μεγάλο πρόβλημα σήμερα