Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010
Γιατί τέτοιο μένος εναντίον του π. Σαράντου;
Έχουμε αναλύσει διεξοδικά τους λόγους για τους οποίους θεωρούμε τον αγώνα εναντίον της «Κάρτας του Πολίτη» σοβαρό πολιτικό ζήτημα. Είναι σοβαρό πολιτικό ζήτημα η ύπαρξη ενός κεντρικού ηλεκτρονικού χαφιέ εναντίον της κοινωνίας, των κινημάτων και γενικά του ανθρώπου. Αποτελεί, επίσης, θανάσιμη ΟΥΤΟΠΙΑ να πιστεύει κανείς στις καλές προθέσεις των κυβερνώντων και των υπαλλήλων του καθεστώτος περί τμηματικών εφαρμογών. Από τη στιγμή που αποδέχεσαι τη ΛΟΓΙΚΗ της Κάρτας δεν μπορεί να αποτρέψεις ΤΙΠΟΤΑ.
ΟΥΤΕ πάλι είναι επιχείρημα ότι το έγκλημα έχει τελεστεί με πολυεδρικές μορφές.
Καταρχήν το έγκλημα που έχει συντελεστεί δεν έχει καμία σχέση με το έγκλημα που θα υλοποιηθεί με την Κάρτα: Εδώ το φακέλωμα των νεοταξικών μηχανισμών θα είναι ολοκληρωτικό, κεντρικό, άμεσα εκτελεστό. Δηλαδή ανά πάσα στιγμή θα γνωρίζουν οι δήμιοι του κόσμου το τι κάνεις, το τι λες και το πώς κινείσαι…
Ο εφιάλτης του Όργουελ ωχριά μπροστά σε αυτό το έγκλημα…
Αλλά και αν δεχτούμε ότι έχει συντελεστεί αυτός ο εφιάλτης, ΠΑΛΙ ο αγώνας εναντίον του αποτελεί καθήκον πρώτης προτεραιότητας. Ο αγώνας εναντίον του εγκλήματος αποτελεί καθήκον κάθε σκεπτόμενου όντος…
Επίσης ο αγώνας εναντίον του ηλεκτρονικού φακελώματος ευαισθητοποιεί την κοινωνία (τα ζητήματα των ελευθεριών ευαισθητοποιούν) ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ όλο το πολυεδρικό πλέγμα της νεοταξικής βαρβαρότητας, συνακόλουθα φωτίζει πολλές πτυχές των νεοταξικών σχεδιασμών.
Όποιος υποτιμά ή υποβαθμίζει τα ζητήματα που βάζουν χειροπέδες στην κοινωνία και τους αγώνες των λαών δεν μπορεί να αγωνιστεί ΠΡΑΚΤΙΚΑ για κανένα ζήτημα.
Η δικτατορία της Νέας Τάξης δεν είναι μια ΑΦΑΙΡΕΣΗ.Υλοποιείται και συγκεκριμενοποιείται στην πρακτική ζωή των ανθρώπων και μόνο πάνω σε αυτή την ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΖΩΗ μπορούν οι άνθρωποι να αγωνιστούν και να συνειδητοποιήσουν και τα γενικότερα προβλήματα: Αυτό είναι το αλφάβητο κάθε αγωνιστικής πράξης.
Η Κάρτα του Πολίτη είναι ένα τέτοιο ζήτημα διαφώτισης, εκκίνησης και πυροδότησης της μαζικής λαϊκής πράξης.
Το γεγονός ότι αυτό το ουσιώδες πολιτικό ζήτημα τίθεται από κληρικούς δεν αλλάζει τα πράγματα. Απλώς καταδεικνύει την ανυπαρξία των πολιτικών υποκειμένων, τη νεοταξική ενσωμάτωση των υπαρχόντων κομμάτων.
Βεβαίως είναι και αναπόφευκτα τα λάθη στη Μορφή, δηλαδή στην τακτική.
Ένα κληρικός, μοιραία θέτει τα ζητήματα στενά, αυστηρά περιορισμένα μέσα στα πλαίσια της Εκκλησίας. Δεν μπορεί να απευθυνθεί στο ΣΥΝΟΛΟ της κοινωνίας…
Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτά τα περί 666 δεν τα καταλαβαίνει ο κόσμος και αποτελούν πολύ ευάλωτες πλευρές του εγχειρήματος ακόμα και μέσα στον Ορθόδοξο κόσμο, πόσο μάλλον στο σύνολο της κοινωνίας.
Ωστόσο δεν μπορούμε να αφανίζουμε τη στρατηγική ορθότητα, αναγκαιότητα και αμεσότητα του αγώνα εναντίον της Κάρτας από αυτό το τακτικό μορφικό λάθος.
Όταν επικεντρώνουμε τα πυρά μας εναντίον αυτού του τακτικού, μοιραίου κληρικού λάθους είναι σαν να θέλουμε να γελοιοποιήσουμε το ΟΡΘΟΤΑΤΟ στρατηγικό και πραγματικό αίτημα του αγώνα εναντίον του ηλεκτρονικού φακελώματος.
Αυτό το κάνουν μόνο οι σεχταριστικά αγκυλωμένοι ή οι προβοκάτορες της Νέας Τάξης, δηλαδή οι υπερασπιστές του ηλεκτρονικού φακελώματος με τα ποικίλα πρόσωπα και στο όνομα πάντα του «εκσυγχρονισμού» μας και του τετελεσθέντος…
Γι’ αυτό ορμήσανε και εδώ μέσα κάποιοι ΑΠΟΝΤΕΣ και ΑΜΙΛΗΤΟΙ για άλλα ζητήματα που κατασπαράζουν την ελληνική κοινωνία, αλλά πολύ μαχητικοί και ομιλητικοί εναντίον της πρωτοβουλίας του π. Σαράντου.
Εδώ ο κόσμος πυρπολείται ολόκληρος και τους πείραξε ο αγώνας, έστω και με τα λάθη του, του π. Σαράντου…
ΔΗΛΑΔΗ δεν θέλουν κανένα ΑΓΩΝΑ, ιδιαίτερα από κληρικούς.