Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ των νεκρών…
Το πολιτικό νεφέλωμα ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τις μακροχρόνιες διαδικασίες της διάσπασής του, τα έχουμε αναλύσει διεξοδικότατα. Από πολύ παλιά έχουμε προδιαγράψει το μέλλον του, αυτό της διάλυσης. Τα ιδεολογικά σούπερ μάρκετ και οι ετερόκλητες πολιτικές «επιμειξίες» είναι καταδικασμένες, ιδιαίτερα σε χώρους που έχουν ως αναφορά, έστω με ψεύτικα λόγια, την Αριστερά. Οι σοσιαλδημοκρατικές «συνομοσπονδίες φραξιών» αποτελούν πάντα «αποτυχημένες εκτρώσεις». ΣΗΜΕΡΑ, λόγω των εκρηκτικών κοινωνικών προβλημάτων και της ανοικτής δικτατορίας των διεθνών κέντρων εξουσίας χάνεται κάθε έρεισμα για να διατηρηθούν στη ζωή νεφελώματα σοσιαλδημοκρατικών «επιμειξιών».
Το σούπερ μάρκετ ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ήταν νεκρό εδώ και πολύ καιρό. Σερνόταν απλώς λόγω του νόμου της αδράνειας.
Η αποχώρηση της ιστορικής συνιστώσας του ΣΥΝ (Κουβέλης και λοιποί) άνοιγε την αυλαία της πολυδιάσπασης και της διάλυσης.
Τα ηγετικά κλιμάκια αυτού του σοσιαλδημοκρατικού νεφελώματος δεν ήθελαν να αντιληφθούν, δεν ήταν σε θέση να αντιληφθούν ότι αποτελούσαν τους τελευταίους εκπροσώπους μιας ιστορικής υπόθεσης (σοσιαλδημοκρατία) ΞΟΦΛΗΜΕΝΗΣ ΑΝΕΚΚΛΗΤΑ…
Δεν μπορούσαν καν να υποψιαστούν ότι αποτελούσαν παρασιτικές εκβλαστήσεις μιας «ιστορικής αριστεράς» που ο ήλιος της έδυε. Και έδυε, ακριβώς γιατί αυτή η «αριστερά» είχε πάψει προ πολλού να είναι Αριστερά, να παράγει ιδέες, να ΟΡΓΩΝΕΙ και ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ την κοινωνική ζωή. Ένα παράσιτο ήταν της «αριστερής ιστορίας», πλήρως μεταλλαγμένο και «αλεσμένο» από τις μυλόπετρες του ιμπεριαλισμού.
Το τραγικό για όλους αυτούς είναι ότι ΟΧΙ μόνο δεν διέκριναν τους επιθανάτιους σπασμούς τους, αλλά και κάνανε όνειρα περί «ενότητας της αριστεράς».
Πάντα έτσι γίνεται με τους ξοφλημένους: Ονειρεύονται με τα μάτια ανοικτά.
Στον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ η πολιτική μωρία σπάει κόκαλα…
ΤΩΡΑ έρχεται ο Αλαβάνος, αυτή η αυθάδης καρικατούρα του Βοναπάρτη, να επιβεβαιώσει, για πολλοστή φορά τον χαρακτηρισμό που του έχει αποδώσει το ΡΕΣΑΛΤΟ: «Καρικατούρα Βοναπάρτη».
Ο άμοιρος και ελάχιστος Αλαβάνος δεν κατόρθωσε να γίνει Βοναπάρτης ούτε του νεφελώματος, ούτε σε ένα κόμμα του 4%!
Αποφάσισε, λοιπόν, να γίνει Βοναπάρτης του εαυτού του.
Είναι τέτοια η μέθη και η ζάλη της ναρκισσιστικής αλαζονείας του που τον οδηγούν στην αυτό-αναγόρευσή του, έξω από κάθε πολιτική και οργανωτική λειτουργία, σε υποψήφιο περιφερειάρχη!!!
Τι θλιβερό κακέκτυπο Βοναπάρτη!
Και πόσο ανεπίδεκτος μαθήσεως. Τόσα χαστούκια του έχει δώσει η πραγματικότητα, τόσες ανώμαλες προσγειώσεις και αυτός δεν διδάσκεται τίποτα…
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΕΣ αναλύσεις για τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ θα βρείτε εδώ: