Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Η μυθοποίηση της αριθμητικής λογικής
Εναγωνίως προσπαθούν, τα παπαγαλάκια κάθε κοπής και χρώματος, να εφεύρουν κάποιο πειστικό «επιχείρημα» εναντίον της ΑΠΟΧΗΣ. Και επειδή στη σφαίρα της Πολιτικής, της Ιστορίας και των πολιτικών επιστημών δεν μπορούν να βρούνε τίποτα (εξάλλου την Πολιτική Σκέψη θέλουν να ισοπεδώσουν), καταφεύγουν στη μυθοποίηση της αριθμητικής λογικής, στα τεχνάσματα της άλγεβρας των ποσοστών και στις επικοινωνιακές αλχημείες.
Είναι ενδεικτικό ότι και «φιλικά» ιστολόγια που κρατάνε κάποια προσχήματα «έντιμης» ενημέρωσης», μέσα σε αυτή την λυσσώδη πάλη του ψηφοδελτίου, μας ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΝ κάθε άποψη υπέρ της ΑΠΟΧΗΣ, ενώ αδίστακτα προβάλλουν κάθε βλακεία που κτυπάει την αποχή, από όπου και αν προέρχεται…
ΤΟΣΟ ΑΜΕΡΟΛΗΠΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ των αντίθετων απόψεων κάνουν: ΟΛΑ στο βωμό του κομματικού κρετινισμού και των κομματικών δουλειών…
Κάποια, λοιπόν, πονηρά «παπαγαλάκια» μας λένε ότι «η αποχή ευνοεί τα μεγαλύτερα κόμματα που εκμεταλλεύονται τα πλασματικά ποσοστά σχετικής πλειοψηφίας που προκύπτουν».
Και ακόμα ότι: θα δοθεί στην αποχή άλλη διάσταση από τα ΜΜΕ…
Τι να πει κανείς για μια «λογική» που κονιορτοποιεί την πολιτική σκέψη και ανάγει την άλγεβρα των ποσοστών, ούτε καν την αριθμητική των εκλογέων, σε θεότητα και εκλογικό πολιτικό κριτήριο.
Είναι θλιβερό να αντιμετωπίζονται οι εκλογές σαν διαδικασία αλγεβρικών ποσοστών και εντυπώσεων των ΜΜΕ και ΟΧΙ σαν ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ και ΘΕΣΗ πάνω στα πελώρια κοινωνικά, εθνικά και πολιτικά ζητήματα.
Αυτή η «λογική» που μυθοποιεί τις αλγεβρικές αλχημείες των ποσοστών αποτελεί την ληξιαρχική πράξη θανάτου της Πολιτικής.
Προτρέπει το λαό να αντιμετωπίζει τις εκλογές ΟΧΙ ΘΕΤΙΚΑ, στη βάση πολιτικών ιδεών και πεποιθήσεων, αλλά ΑΡΝΗΤΙΚΑ και το χειρότερο στη βάση των μαθηματικών αλχημειών και στη βάση των επικοινωνιακών τεχνασμάτων των προπαγανδιστικών, μαφιόζικων μηχανισμών του καθεστώτος: ΜΜΕ.
Είναι μια «λογική» ολοκληρωτικής ΥΠΟΤΑΓΗΣ στους καθεστωτικούς μηχανισμούς (κομματικούς και ιδεολογικούς, ΜΜΕ κ.λπ) ΚΑΙ ολοκληρωτικής αφυδάτωσης της πολιτικής σκέψης.
Το πρώτο στάδιο αυτής της ΑΠΑΤΗΣ (της εκλογικής απάτης των ποσοστών) ήταν αυτό που ίσχυε μέχρι χθες: Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΨΗΦΟΣ!
Από το 1985 και μετά είχε επιβληθεί η εκλογική απάτη μέσω της αρνητικής ψήφου: Ψηφίζαμε πλέον συστηματικά ΟΧΙ στη βάση πολιτικών ιδεών και πεποιθήσεων (ΘΕΤΙΚΑ), αλλά στη βάση να γκρεμιστεί και να τιμωρηθεί ένα κόμμα: ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΨΗΦΟΣ.
ΣΗΜΕΡΑ και αυτό το τέχνασμα της εκλογικής ΑΠΑΤΗΣ έχει γκρεμιστεί μέσα σε μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού. Ο Λαός πλέον αρχίζει να αμφισβητεί και να θέλει να τιμωρήσει ΟΧΙ μόνο όλα τα κόμματα, αλλά και ΣΥΝΟΛΙΚΑ τις εκλογικές διαδικασίες και λειτουργίες της απάτης: ΣΥΝΟΛΙΚΑ το καθεστώς.
ΑΥΤΟ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ.
Εκφράζει μια επαναστατική ρωγμή στην κοινωνική σκέψη, μια ενστικτώδη ή μισοσυνειδητή ΑΡΝΗΣΗ της καθεστωτικής ΑΠΑΤΗΣ και της ΑΠΑΤΗΣ αυτών των κομμάτων.
ΑΥΤΟ είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ βήμα προς τα εμπρός. Είναι ένα ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ της πολιτικής σκέψης και συνείδησης…
Γι’ αυτό ΑΠΑΝΤΕΣ τρέμουν την ΑΠΟΧΗ και εναγωνίως προσπαθούν να επινοήσουν διάφορα τεχνάσματα αριθμητικών αλχημειών εναντίον της.
Γι’ αυτό όλη αυτή η «συνωστισμένη» παπαγαλία της «Ιεράς Συμμαχίας» των κομμάτων και των «μπράβων» τους ασκείται σε γυμνάσματα αλγεβρικών εξισώσεων και προτάσσει της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ την εκλογική νοθεία των αλγεβρικών ποσοστών και την πλασματική πραγματικότητα που εμφανίζουν τα ΜΜΕ.
Γι’ αυτό ταυτίζουν πονηρά την ΑΠΟΧΗ με το λευκό και το άκυρο.
ΟΧΙ μόνο δεν βγάζουν μια πολιτική θέση (τέτοια είναι η ψήφος) από τα μεγάλα και υπαρκτά πολιτικά προβλήματα που βιώνουμε και από τις θέσεις και τις πρακτικές των κομμάτων, αλλά ισοπεδώνουν αδίστακτα και βάναυσα και το περιεχόμενο των πολιτικών εννοιών.
ΑΠΟΧΗ σημαίνει ότι αμφισβητώ καθαρά και ανοικτά ΟΧΙ μόνο τα κόμματα, αλλά και τις ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ εκλογικές διαδικασίες του καθεστώτος, δηλαδή όλο το οικοδόμημα της κοινοβουλευτικής ΑΠΑΤΗΣ.
Το άκυρο ή το λευκό αμφισβητεί απλώς τα κόμματα και αποδέχεται την ΑΠΑΤΗ (συμμετέχει) των καθεστωτικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών.
Η ποιοτική πολιτική διαφορά είναι τεράστια!!!
ΣΗΜΕΡΑ, λοιπόν, όποιος θέλει να επιχειρηματολογήσει ΥΠΕΡ της ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ θα πρέπει ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ και ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΑ να μας ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ στα μεγάλα πολιτικά προβλήματα που βιώνουμε: Κατοχή, λεηλασία του λαού, Καλλικράτης, ξεπούλημα και διαμελισμός της χώρας, αλλοδαπή κατοχή και οι συνέπειές της και πολλά άλλα.
Στη βάση αυτών των προβλημάτων πρέπει να καταλήξει στην εκλογική θέση και να προσδιορίσει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΑΙ το κόμμα που ΠΙΣΤΕΥΕΙ (και γιατί το πιστεύει) ότι ανταποκρίνεται στα λαϊκά συμφέροντα και σε άλλες λύσεις…
Πρέπει δηλαδή να αποδείξει:
α) Ότι με την ψήφο μας αλλάζει ή επέρχονται ρωγμές στο καθεστώς. Ότι με την ψήφο ο λαός «συμμετέχει» στις αποφάσεις!!!
β) ΠΟΙΟ συγκεκριμένο κόμμα ΑΡΝΕΙΤΑΙ σε επίπεδο ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ και άμεσης ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ το καθεστώς.
ΕΜΕΙΣ αναλύουμε ΠΟΛΙΤΙΚΑ και συγκεκριμένα αυτά που ζούμε, τους υπεύθυνους, τη συνενοχή όλων των κομμάτων και την ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΤΗ. Στη βάση αυτών των πολιτικά συγκεκριμένων καταλήγουμε στην πολιτική θέση της ΑΠΟΧΗΣ. Οι υστερικοί εχθροί της αποχής σβήνουν την πολιτική πραγματικότητα, δεν προσδιορίζουν ΠΟΛΙΤΙΚΑ τίποτα το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ και ασκούνται σε ταχυδακτυλουργίες αλγεβρικών ποσοστών…
ΤΕΤΟΙΑ είναι η δραματική ανέχεια πολιτικών επιχειρημάτων και τέτοια η μοχθηρή δολιότητα να μην λένε ΤΙΠΟΤΑ το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ. ΑΠΟΚΡΥΒΟΥΝ, σαν κουκουλοφόροι, και τα πολιτικά τους πρόσωπα, δηλαδή τις ιδέες τους και το κόμμα που θεωρούν ότι πρέπει να ψηφιστεί.
ΤΟΥΛΑΧΙΤΟΝ εδώ το ΚΚΕ είναι πιο έντιμο. Λέει καθαρά ότι όλοι οι άλλοι είναι σκάρτοι και αυτό είναι το μόνο σωστό…