Πριν λίγες μέρες γράφαμε:
«ΟΛΟΙ οι κάλπικοι παράδες κατακλύζουν την αγορά του τηλεοπτικού εμπορικού θεάματος.
Ιδιαίτερα το «αριστερό» και «εκσυγχρονιστικό» κράτος και παρακράτος παρελαύνει στο τηλεοπτικό παζάρι και συνωστίζεται ανάμεσα στους πωλητές της «αντιστασιακής» πραμάτειας, αλλά και του ψεύδους.
Αυτά που καταναλώνονται, τα περισσότερα είναι παραχαράξεις του Πολυτεχνείου και ψεύδη, ασύστολα ψεύδη.
Το πλήθος που συνωστίζεται στις τηλεοπτικές πασαρέλες πουλάει απλώς όλα τα «κουρέλια και τους σπάγκους του παζαριού του»…
Αυτή η πολιτική αυθάδεια αποτυπώνεται χρόνο με το χρόνο όλο και πιο μοχθηρά. Φέτος, μάλλον, θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Τα ανδρείκελα της κατοχής και η ξεπουλημένη «αριστερά» έχουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά την ανάγκη να εμπορευτούν το Πολυτεχνείο…
Τα πασοκικά ανδρείκελα του δωσιλογισμού έχουν ξεπεράσει σε ναρκισσιστική έξαψη και πολιτική μοχθηρία κάθε ιστορικό προηγούμενο.
Τα παράσιτα της τηλεοπτικής κραιπάλης θα χορέψουν αυτές τις μέρες με μεγαλύτερη εμπορική βουλιμία πάνω στο «έπος του Νοέμβρη»…
Πάρτε θέσεις μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες να μάθετε για το Πολυτεχνείο από τα καθεστωτικά παράσιτα και τα έμμισθα τσιράκια των «νταβάδων»!!!!!!!!»
Αυτά γράφαμε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5121
Παρέλασαν και χόρεψαν πολλά ψεύδη και μοχθηρές παραχαράξεις και φέτος για το Πολυτεχνείο και την αντιχουντική αντίσταση.
Οι πλέον άσχετοι και πουλημένοι δημοσιογραφίσκοι έγραφαν την ΙΣΤΟΡΙΑ των αγώνων κατά της χούντας μέσα από τα μαγικά φίλτρα της νέας χούντας (κατοχική κυβέρνηση) και με το ανάλογο επιλεγμένο ανθρώπινο «υλικό»…
Δεν θα μπορούσε το μέγα δημοσιογραφικό παράσιτο του «εκσυγχρονισμού», ο στυλοβάτης του σημιτισμού, και ο οικότροφος της κυβερνητικής προπαγάνδας (ΕΡΤ) ο κ. Φυντανίδης, να μη βάλει και τις δικές του «πινελιές» για τον «αντιστασιακό» αγώνα κάποιων άλλων της εκσυγχρονιστικής, «καλλιτεχνικής» παρασιτίας.
Κάλεσε, λοιπόν και αυτός, την πρώην μαοϊκή παρέα του, παρασιτικά κατακάθια της «τέχνης» του «εκσυγχρονισμού», ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΔΡΑΣΗ, εκτός και αν θεωρείται ότι τα μέλη το ΕΚΚΕ μετά την πτώση της χούντας παίρνουν αυτομάτως και το βάπτισμα του αγωνιστή κατά της χούντας…
Όλα τα μέλη αυτής της μαοΐζουσας παραφυάδας αποτέλεσαν το πλέον παρασιτικό και μοχθηρό «σώμα» του «εκσυγχρονιστικού» κατεστημένου: Τσουκάτοι, Πανταγιάδες, Κούλογλοι, Μικρούτσικοι, Κοτανίδηδες, Αρζογλέοι και πολλοί άλλοι.
Τέτοιοι τύποι που φίλησαν κάθε κατουρημένη ποδιά και σήμερα αποτελούν «υλικά» των πλέον εμετικών σήριαλ …ΜΙΛΗΣΑΝ για τα Γράμματα και τις Τέχνες στα χρόνια της χούντας, καλεσμένοι από τον κ. Φυντανίδη.
Η εκπομπή του Φυντανίδη ήταν πιο άθλια και εμετική και από αυτήν του Τσίμα (άλλο «αριστερό» καθεστωτικό παράσιτο), πέρυσι…
Αναδημοσιεύουμε τα κείμενα που μας επισυνάπτει ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ.
Βρίσκονται σε μια μεγάλη συζήτηση ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3297
Μέσα στην Ιστορία δεν υπάρχει ποτέ μόνο του το σκέλος της βαρβαρότητας και του τρόμου. Υπάρχει και το σκέλος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στη βαρβαρότητα και τον τρόμο. Και στα πλέον ολοκληρωτικά καθεστώτα δρουν και λειτουργούν τα αγωνιστικά κύτταρα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
Κάποιοι είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα δαιμονοποιούν τη χουντική τρομοκρατία, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αφανίζονται κυριολεκτικά τα ρυάκια ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΑΓΩΝΑ. Εμφανίζουν μια Ελλάδα νεκρή από ζωή, ακίνητη από τον τρόμο, υποταγμένη στον τρόμο.
Μια τέτοια εικόνα βρίσκεται μακριά από την πραγματικότητα. Δεν είναι, όμως, απλώς μια εικόνα ιστορικά πλαστογραφημένη και παραποιημένη, αλλά και πολλαπλά δόλια:
α). Σπέρνει στις νεότερες γενιές τον τρόμο της ηττοπάθειας.
β). Σβήνει την αγωνιστική μνήμη, συνακόλουθα τη διαλεκτική της Ιστορίας των κινημάτων.
γ). Εξανεμίζει το ήθος των αγωνιστικών ιδεών και τους πρωταγωνιστές.
δ). Επιτρέπει στους ποικίλους «λιποτάχτες» και «φυγάδες» να λοιδορούν, ακόμα και να συκοφαντούν αυτούς που παίζανε το κεφάλι τους…
Κάποιοι δημοσιοκάφροι τηλεστάρ που ήταν ή κρυμμένοι ή την είχανε κοπανήσει στο εξωτερικό, έχουν το θράσος σήμερα να κρίνουν και να «επεξεργάζονται» τα χρόνια της δικτατορίας, πουλώντας διάφορα παραμύθια…
Ο στόχος, όλων αυτών των αρουραίων, είναι η εξάτμιση και η αποξήρανση της Ιστορίας, ο αφανισμός της.
Το παρακάτω κείμενο είναι ενδεικτικό αυτής της πλαστογράφησης, αλλά και εξαφάνισης της ιστορίας, που επιχειρείται από τους ποικίλους λακέδες της Νέας Εποχής…
Έχει δημοσιευτεί στο ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-6.
Η κίνηση των ιδεών στα χρόνια της Χούντας
Γράφει ο Αντώνης Πλάκας
Κάθε μαχητικό και ριζοσπαστικό κίνημα από την ίδια του τη φύση είναι ευρηματικό και ποικιλόμορφο. Τέτοιο ήταν και το κίνημα που αναπτύχθηκε κατά της Χούντας και στο χώρο των ιδεών.
Αμέσως μετά το πραξικόπημα, μέσα από μια ποικιλία ζυμώσεων άρχισε να αναπτύσσεται ένα παράνομο κίνημα και μια ριζοσπαστική διάθεση αμφισβήτησης στη νεολαία. Η φοιτητική έκρηξη το Μάη του ’68, στη Γαλλία, πυροδότησε και στην Ελλάδα πνευματικές εντάσεις και ριζοσπαστικές ζυμώσεις. Εκφράστηκαν σε μια πρωτοφανή έκρηξη του βιβλίου. Αναπτύχθηκε λοιπόν και εδώ μια αντιδικτατορική κίνηση θεωρητικών και ιδεολογικών ζυμώσεων: Ένα από τα φύτρα της εξέγερσης του Νοέμβρη.
Οι πορτοφολάδες της ιστορίας δεν λείψανε όμως και εδώ. Έτσι μιλούν για την εκδοτική αντιδικτατορική δραστηριότητα έχοντας ως αρχή και τέλος τα «18 Κείμενα». Η έκδοση των «18 Κειμένων», βεβαίως, ήταν κι αυτή μια από τις πολλές εκδηλώσεις της αντιδικτατορικής πάλης στο χώρο του βιβλίου. Μια εκδήλωση ωστόσο αρκετά καθυστερημένη. Το αντιδικτατορικό κίνημα είχε δημιουργήσει, πολύ πριν, σημαντικές ρωγμές στο χουντικό καθεστώς. Στη σφαίρα της εκδοτικής δραστηριότητας αυτό είχε εκφραστεί με τη δημιουργία εκδοτικών-αντιδικτατορικών εστιών και «στεκιών».
Οι πέντε πρώτοι ιστορικοί εκδοτικοί οίκοι που σπάσανε τη χουντική τρομοκρατία στο βιβλίο ήταν: «Κάλβος» το 1968, «Στοχαστής» και «Κείμενα» το 1969, «Επικαιρότητα» και «Νέοι Στόχοι» αρχές ’70.
Ο «Κάλβος» με ένα πλατύ εκδοτικό πρόγραμμα κλασσικών κειμένων της αστικής και μαρξιστικής κουλτούρας ( Ανώνυμος, Χέρτσεν, Μπελίνσκι, Μακιαβέλλι, Χάουζερ, Γιανίδη, Πίλκα κλπ)
Ο «Στοχαστής» με εκδόσεις πιο άμεσα πολιτικές (Ρήγας, Γληνός, Μάξιμος, Σβώλος, Μαρξ, Μπρεχτ, Γκράμσι, Χιχμέτ κλπ).
Τα «Κείμενα» με εκδόσεις λογοτεχνικού κυρίως χαρακτήρα (Θεοτόκης, Μπρεχτ, Βάις, Λεκατσάς, Σκαρίμπας, Κατσαρός, Αλεξάνδρου κλπ).
Η «Επικαιρότητα», «Διεθνής Επικαιρότητα» τότε, με νεοελληνικά κείμενα ιστορικού κυρίως χαρακτήρα ( Σκληρός, Φιλάρετος, Κορδάτος, Ψυρούκης κλπ).
Τέλος οι «Νέοι Στόχοι» ήταν ο πρώτος εκδοτικός οίκος με ένα πρόγραμμα ανοικτά πολιτικό, προσανατολισμένο σε συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση, με κείμενα κλασσικών και σύγχρονων μαρξιστών: Μαρξ, Λένιν, Τρότσκι, Βάις, Πουλιόπουλο, Μαντέλ, κλπ.
Επίσης οι «Νέοι στόχοι» παρουσιάστηκαν και ως μηνιαίο περιοδικό, το πρώτο πολιτικό περιοδικό που κυκλοφόρησε στα χρόνια της Χούντας (Ιούλιος 1971, εκδότης Θύμιος Παπανικολάου). Το περιοδικό κάτω από τις πολλαπλές και ποικίλες μορφές διώξεων και τρομοκρατίας (αστυνομικών, δικαστικών κλπ) δεν μπόρεσε να συνεχίσει παραπάνω από ένα χρόνο.
Προς τα τέλη του 1970 και το ’71 εμφανίστηκαν πολλοί ακόμα νέοι εκδοτικοί οίκοι και βιβλιοπωλεία «στέκια», αποδεικνύοντας ότι η «ροπή» προς την εκδοτική κατεύθυνση ήταν ένα φαινόμενο πολιτικό που αντανακλούσε το ανερχόμενο αντιδικτατορικό κίνημα και αποτελούσε μια πρώτη οργανωτική μαγιά των μετέπειτα μαζικών αντιδικτατορικών εκδηλώσεων.
Ήταν τέτοια η έκρηξη αυτού του φαινομένου που θορύβησε το χουντικό Τύπο, ο οποίος άρχισε μια σκοταδιστική καμπάνια κατά του αριστερού βιβλίου.
Η «Εστία» στις 22/11/1971 καταχωρεί επιστολή με τον τίτλο τα «Ερυθρά έντυπα». Μεταξύ άλλων γράφει:
«Είναι, πράγματι, απαράδεκτος η ασυδοσία, η οποία παρατηρείται εις την χώρα μας –και δη υπό καθεστώς εντόνως αντικομμουνιστικόν! Αναφορικώς με την ελευθέραν κυκλοφορίαν πάσης φύσεως κομμουνιστικών εντύπων…
» Χαρακτηριστικόν παράδειγμα, όπου αθορύβως ο κομμουνισμός θέτει δυναμίτιδα εις τα θεμέλια του αστικού καθεστώτος, αποτελεί το εξής γεγονός, το οποίο και σας αναφέρω: Ακριβώς δίπλα της εισόδου ενός των μεγαλυτέρων λειτουργούντων εν Αθήναις φροντιστηρίων, επί της οδού Σόλωνος, όπου φοιτούν εκατοντάδες νέων, που προετοιμάζονται δια τας εισιτηρίους εξετάσεις των Ανωτάτων Σχολών, λειτουργεί βιβλιοπωλείον, επί της προθήκης του οποίου «φιγουράρουν» εν μέσω των εγχειριδίων της Αλγέβρας, Γεωμετρίας, Φυσικής, Χημείας κλπ κατ΄αποκλειστικότητα και τα εξής: Τσε Γκεβάρα: «Πολιτικά Κείμενα», προλογίζει ο Φιντέλ Κάστρο. Περιοδικόν «Νέοι Στόχοι»: Μεταξύ των καθαρώς κομμουνιστικών περιεχομένων του, προηγείται η «Προσφώνηση στην Ένωση κομμουνιστών» υπό των Μαρξ-΄Ενγκελς. Λ. Τρότσκι: «Ιστορία της Ρωσσικής Επαναστάσεως», και πλείστα παρεμφερή…».
Με το ίδιο πνεύμα επιτίθενται ενάντια στο αριστερό βιβλίο η «Πολιτεία» ( 24.11.71), «Ελεύθερος Κόσμος»(25.11.71), «Βραδυνή»(16.12.71).
Τον ίδιο καιρό κυκλοφορεί εγκύκλιος της ΓΔΕΑ με κατάλογο 130 βιβλίων και περιοδικών και μοιράζεται σε όλη την Ελλάδα με στόχο την ανάσχεση της ολοένα αυξανόμενης εκδοτικής δραστηριότητας.
Όποιος συνεπώς σήμερα αναφέρεται στην εκδοτική δραστηριότητα στα χρόνια της δικτατορίας δεν μπορεί να παρακάμψει όλα τα παραπάνω. Και όμως όλη αυτή η ιστορία στο χώρο των πνευματικών ζυμώσεων έχει στρεβλωθεί και παρασιωπηθεί ή έχει πάρει τη θέση «του εφαλτήρα για τους φιλόδοξους τζόκεϋ των κοινοβουλευτικών μας ιπποδρομιών». Γιατί, όμως αυτή η παραποίηση; Ο λόγος είναι απλός. Οι πρωτοπόροι αγωνιστές και στο χώρο της πνευματικής κίνησης ήταν αριστεροί ανένταχτοι και αμφισβητίες των κατεστημένων κομματικών μηχανισμών.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ένα βιβλίο που αποκαθιστά κάπως την ιστορική αλήθεια πάνω στο εκδοτικό φαινόμενο στα χρόνια της δικτατορίας είναι του Λουκά Αξελού, «η εκδοτική δραστηριότητα και κίνηση των ιδεών στην Ελλάδα» (Στοχαστής).
21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 – ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ
Για την κίνηση των ιδεών και το εκρηκτικό εκδοτικό φαινόμενο μιλήσαμε ήδη. Αυτό το αντιστασιακό φαινόμενο άρχισε δειλά-δειλά στα τέλη του 1968 και αρχές του ’69 και φούντωσε το 70-71.
Εδώ θα δώσουμε ένα πίνακα πολύ συνοπτικό και των άλλων ζωντανών εκδηλώσεων και ζυμώσεων στην περιοχή των Γραμμάτων και της Τέχνης.
Ασφαλώς η έρευνα μας θα έχει παραλείψεις και ατέλειες. Ωστόσο αποδείχνει το πόσο άθλια και δόλια παραπλανητική ήταν η εκπομπή του Παύλου Τσίμα.
Πάνω σε αυτή την καθεστωτική εκπομπή, βγαλμένη από τα εκτροφεία του Συγκροτήματος Λαμπράκη θα επανέλθουμε.
Η πραγματική εικόνα.
Τα ξημερώματα μιας ανοιξιάτικης Παρασκευής του 1967, τα στρατιωτικά άρματα κατέλυσαν την αστική δημοκρατία και Βρήκαν τον πολιτικό κόσμο να κοιμάται τον ύπνο τον βαθύ, το ίδιο και τη συντριπτική πλειοψηφία των καλλιτεχνών.
1.- Πολλά θέατρα κλείνουν: το «Βεάκη», όπου ο Μάνος Κατράκης με την Έλλη Φωτίου, έπαιζαν το «Καληνύχτα Μαργαρίτα», το Δημοτικό Πειραιά, όπου ο Τζαβαλάς Καρούζος έπαιζε τον «Εμπορο της Βενετίας» του Σέξπιρ, η «Αυλαία», στον Πειραιά όπου ο θίασος του Διονύση Παπαγιαννόπουλου έπαιζε την «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, το «Θέατρο της Νέας Ιωνίας», όπου ο Γιώργος Μιχαηλίδης είχε ανεβάσει μονόπρακτα των Παύλου Μάτεσι, Βασίλη Ανδρεόπουλου και Βαγγέλη Γκούφα.
2.- Λίγες μέρες μετά διαλύουν το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών. Ο Βασίλης Μεσολογγίτης και Στέφανος Ληναίος παύονται από πρόεδρος και γενικός γραμματέας αντίστοιχα καιιδρύεται το « Εθνικόν Σ.Ε.Η.».
3.- Μεταξύ των πρώτων εφτά χιλιάδων που πιάστηκαν τη νύχτα του πραξικοπήματος, ήταν πολλοί οι καλλιτέχνες και οι πνευματικοί άνθρωποι μεταξύ των οποίων οι ποιητές Γιάννης Ρίτσος και Βασίλης Ρώτας και ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούζος. Εκατοντάδες βιβλία απαγορεύτηκαν αμέσως, ο
εκδοτικός οίκος «Θεμέλιο» σφραγίστηκε και «επιλήψιμοι» δίσκοι απαγορεύτηκαν.
4.- Κόβονται πολλοί ηθοποιοί από ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές και βάζουν άλλους στη θέση τους. Απαγορεύουν στον Τύπο να δημοσιεύουν ονόματα ανθρώπων των Γραμμάτων και της Τέχνης, ανεπιθύμητα στη χούντα. Τα κόβουν ακόμη και από τους τίτλους ταινιών και ραδιοφωνικού θεάτρου.
5.- Κυκλοφορεί το ΘΕΑΤΡΟ του Θ.Κρίτα με το μεγάλο λεξικό των ανθρώπων του Θεάτρου από το οποίο η χούντα έκοψε πέντε ονόματα: Θεοδωράκης, Μελίνα, Ειρήνη Παππά, Βασίλης Μεσολογγίτης, Στέφανος Ληναίος.
6.- Δραπετεύουν Στέφανος Ληναίος,Έλλη Φωτίου,Σπύρος Γιαννάτος, Μηνάς Χρηστίδης,Γερ.Σταύρου κ.α. στο Λονδίνο και το Παρίσι. Αντιδικτατορικά μηνύματα Γιώργου Σεφέρη και Αννας Συνοδινού.
7.- Εξαρθρώνεται το δίκτυο Θεοδωράκη. Βασανίζονται ο Περικλής Κοροβέσης και η Κίττυ Αρσένη. Δικάζονται ερήμην Τατιάνα Μιλλιέξ, Στέφανος Ληναίος κ.α. Δραπετεύουν στο Λονδίνο Κοροβέσης, Αρσένη, Βότσης, Μυλωνάς κ.α.-
8.- Ιδρύεται στο Λονδίνο η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ που οργανώνει αμέτρητες συγκεντρώσεις και ενημερώνει συνεχώς την Ευρώπη για τα γεγονότα στην Ελλάδα. Μελίνα Μερκούρη, Ασπασία Παπαθανασίου, Μίνως Βολονάκης, Στέφανος Ληναίος, Ελλη Φωτίου, Λάκης Καραλής και Τζων Θεοχάρης, δίνουν ρεσιτάλ και οργανώνουν αντιδικτατορικές συζητήσεις σε πολλά Θέατρα και σε Αγγλικά Πανεπιστήμια.
9.- Αρχίζει η επιστροφή πολλών αυτοεξορίστων,στα τέλη 1970. Άλλοι έχουν βγει από τη φυλακή με τη γενική αμνηστία. Ήδη το εκδοτικό φαινόμενο αρχίζει να φουντώνει. Εκδίδεται και το αντιδικτατορικό βιβλίο:18 ΚΕΙΜΕΝΑ.
10.- Οι απαγορεύσεις, όμως θεατρικών παραστάσεων συνεχίζονται:
Απαγορεύσεις έργων:Θεατρο ΟΡΒΟ και ΑΛΦΑ,Ληναίου-Φωτίου,1971-74: ΑΥΤΟΨΙΑ, Γ.Μιχαηλίδη.
ΕΠΙΙΚΙΝΔΥΝΟ ΦΟΡΤΙΟ Κ.Μουρσελά.
ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ,Ν.Ζακόπουλου.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ Γ.Σταύρου-Δ.Χατζή.
ΟΙ ΚΛΕΙΔΟΚΡΑΤΟΡΕΣ Μ.Κούντερα,.
ΟΙ ΡΟΖΕΜΠΕΡΓΚ,Αλαίν Ντεκώ.
Κόπηκαν και οι συζητήσεις της Παρασκευής, έπειτα από εξαντλητική ανάκριση του Στεφ.Ληναίου, από το Μάλλιο.
Σημείωση: Ο Τσίμας και η «παρέα» του κάνανε εκπομπή για το Θέατρο και αφάνισαν παντελώς όλα αυτά τα απαγορευμένα έργα. Αντιλαμβάνεται κανείς την αξιοπιστία αυτής της εκπομπής και πόσο «στημένη» ήταν…
11.- Διαλύουν την Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων (Ε.Μ.Ε.Π.) που οργάνωνε ελεύθερες συζητήσεις στο Θέατρο ΑΛΦΑ γύρω από μεγάλα, σύγχρονα, Ελληνικά προβλήματα: Πεσμαζόγλου, Πεπονής, Τσουδερού, Τσάτσος, Κακριδής κ.α.
Το Μάρτη του 1973 δίνει μια συγκλονιστική ομιλία, στο Θέαρο ΑΛΦΑ, ο καλεσμένος της ΕΜΕΠ διάσημος Γερμανός συγγραφέας Γκύντερ Γκράς. Μετά από 3 μέρες τον απελαύνουν, διαλύουν την Εταιρεία, εξορίζουν τους ιδρυτές της και κλείνουν το ΑΛΦΑ.
Σημείωση: Και αυτό πνίγηκε από τον σταρ του Λαμπρακιστάν...
12.- 1200 υπογραφές ανθρώπων των Γραμμάτων και Τεχνών, καταγγελίας και συμπαράστασης στον αγώνα κατά της στράτευσης των φοιτητών. Εξοντωτική ανάκριση από τη χούντα και υποχρεωτική υπογραφή δήλωσης μετανοίας. Όσοι δεν υπέγραψαν, κόπηκαν από οποιαδήποτε ραδιοτηλεοπτική παραγωγή.
13.- Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ του Μπρεχτ, με προκλητικά αντιδικτατορική σκηνοθεσία του Γ.Μιχαηλίδη, το ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ και δυο επιθεωρήσεις, η Μαριέττα Ριάλδη, ο Θανάσης Παπαγεωργίου, ο Γ.Μιχαλακόπουλος,μαζί με το Ελεύθερο Θέατρο, παρουσιάζουν έργα που ερεθίζουν το διψασμένο κοινό.
ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΝΙΓΗΚΑΝ από τον καθεστωτικό "πλουραλιστή" Τσίμα και την παρέα του.
Ο πίνακας είναι λειψός, αναμφίβολα θα υπάρχουν ακόμα και άλλα γεγονότα που δεν ανακαλύψαμε στην έρευνά μας. Ωστόσο και αυτά δείχνουν την επιλεκτική δολιότητα των καλεσμένων από τον Τσίμα, αλλά και την «αγωνιστική» ποιότητα και ήθος των καλεσμένων…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5148
