Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011
Περί λέπρας. Προς τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο
Από Λεονάρδο Π.
Διάβασα σήμερα την ανάρτηση της «Αποτείχισης» και μετά περιπλανώμενος στα ιστολόγια, λεπρός ανάμεσα σε λεπρούς, έπεσα πάνω στο Αμήν» και τα όσα προβληματικά είπε σήμερα ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος. Σημειώνω τους συνειρμούς που μου δημιουργήθηκαν:
Η «Αποτείχιση» μιλά για Αρχιερείς και Πατριάρχες, οι οποίοι κρινόμενοι κατά τα έργα τους είναι λεπροί (σύμφωνα με τους χαρακτηρισμούς θεόπνευστων πατέρων), μολυσμένοι και μολυσματικοί από την αίρεση του Οικουμενισμού, την οποία μεταδίδουν στα «πνευματικά» τους τέκνα.
Και ο Μητροπολίτης Άνθιμος, ο οποίος, ως «εξωγήϊνος», ουδέποτε αντελήφθη την πανδημία της αιρέσεως του Οικουμενισμού, που έχει προσβάλει τα ανώτερα κλιμάκια της Ιεραρχίας, και ουδέποτε ομίλησε ή κατήγγειλε την αίρεση αυτή και τους ηγέτες και προαγωγούς της, ως «είς ων εξ αυτών», εξέφρασε τα παράπονά του. Αυτός, που έχει την αυτοσυνειδησία Εθνάρχη Μακεδονομάχου, και όχι Ιεράρχη φύλακα της Πίστεως, των Παραδόσεων, των Ιερών Κανόνων και των Δογμάτων που του εμπιστεύθηκε ο Θεός.
Στην σημερινή, λοιπόν, ομιλία του (κατά το “Αμήν”) «είπε ότι εκτός από την ασθένεια της σωματικής λέπρας, υπάρχει και η “πνευματική” λέπρα» της απιστίας (ως αχαριστία στο Θεό). «Δεν θέλουμε Χριστό, δεν θέλουμε πίστη, δεν θέλουμε Εκκλησία, δεν θέλουμε Παπάδες, λένε κάποιοι που πολεμούν την πίστη». Kαι διερωτήθη, ο Παναγιώτατος, όλος απορία και παράπονο: «Τι σας κάναμε εμείς; Τι σας πήραμε;».
Την πίστη μας πήρατε, Παναγιώτατε. Την μαγαρίσατε στην κοινωνία σας και τις συμπροσευχές σας με τους αιρετικούς· στην αφασία σας να την καταγγείλετε για να προφυλάξετε τους πιστούς από τη λέπρα της αιρέσεως· στην απροθυμία ή δειλιά σας να ορθώστε το ανάστημά σας (όποιο έχετε) απέναντι στους φαναριώτες αρχηγούς της αιρέσεως.
Με το σκανδαλισμό των συνειδήσεών μας, όταν εσείς, ορκιζόσαστε πίστη στην νύμφη σας (τη Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως, που και σ’ αυτή παρανόμως πήγατε) και ταυτόχρονα κάνατε το πάν για να εγκαταλείψετε τη φτωχή νύμφη και το ακριτικό ποίμνιο της Αλεξανδρουπόλεως, και να μεταβείτε σε μια άλλη πλούσια νύμφη, αυτή της Θεσσαλονίκης. Και μετά, πώς να μιλήσετε για τους αιρετικούς οικουμενιστικούς κύκλους που σας ανέδειξαν Παναγιώτατο!
«Τι μας πήρατε», Παναγιώτατε; Την εμπιστοσύνη μας, και την κάνατε φτερά στον άνεμο. Μας επιδείξατε ένα αλλοπρόσαλλο ποιμενάρχη που πολιτεύεται ιδιότυπα, καπηλευόμενος το λειτούργημά του. Ο οποίος διαμηνύει, ως άλλος παντογνώστης και παντοδύναμος «μικροθεός» προς τον υποψήφιο Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, ότι όσο είμαι εγώ, δεν θα γίνεις Δήμαρχος· και όταν αποτυγχάνουν οι προβλέψεις του και γελοιοποιείται, συμβιβάζεται με τον Δήμαρχο και συνεργάζεται μαζί του, χωρίς να αισθανθεί την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη από τους πιστούς για την αστοχία του. Και ασφαλώς θα καυχιέται και θα εξηγεί την έσχατη αυτή κατάντια, ως μεγαλείο ταπεινώσεως!
Θέλετε να γράψουμε και άλλα, για να σας αποδείξουμε γιατί οι άνθρωποι σήμερα «δεν θέλουνε πίστη, δεν θέλουνε Εκκλησία, δεν θέλουνε Παπάδες» και επισκόπους;
Αφήστε για λίγο τη λέπρα των άλλων και δέστε τη δική σας λέπρα της πίστεως. Αν γινόταν αυτό, να είστε σίγουρος, πως και οι πιστοί κι εμείς όλοι που φτάσαμε στο σημείο να καταφερόμαστε εναντίον σας, θα είμαστε οι πρώτοι που θα σας προσεγγίζαμε και θα σας εμπιστευθούμε στα χέρια σας τις δυνάμεις μας, τις ψυχές μας και τις αμαρτίες μας.
Διαφορετικά, ας μας λείπετε. Δεν θέλουμε στην προσωπική μας λέπρα να προσθέσουμε και την δική σας ανίατη λέπρα της αιρέσεως.
Ένας πιστός
(περαστικός από την ωραία ακόμα Θεσσαλονίκη)