Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011
Παροξυσμός διαπλοκών και επιμειξιών…
Ο τρομοκρατικός παροξυσμός και η «κινητικότητα» των μηχανισμών (κρατικών και παρακρατικών), καθώς και οι «εξάψεις» των εσωτερικών καθεστωτικών τριβών, όλα αυτά διαχέονται παντού: ΟΧΙ μόνο στα ΜΜΕ. Ένας έμπειρος πολιτικός παρατηρητής θα διαπιστώσει πολλά:Μια έντονη «ρευστότητα» και «κινητικότητα» πολιτικών προβοκατόρων, πρακτόρων, πρακτορίσκων και ρουφιάνων, καθώς και μια αλλόκοτη και αλλοπρόσαλλη επιμειξία απόψεων, διασυνδέσεων και διαπλοκών…
Βλέπεις πρώην «ακροαριστερούς» να ηγούνται, με τη «ντουντούκα», χρυσαυγιτών και δεν μπορεί να πιστέψεις τα μάτια σου…
Βλέπεις καραμπινάτους τυχοδιώκτες, ψεύτες και απατεώνες, πρακτορίσκους με ιστορικό σήμα κατατεθέν, να γράφουν διαγγέλματα αντικαθεστωτικά και να προβάλλονται σαν «πατριώτες» αγωνιστές…
Βλέπεις ένα απίθανο, σχιζοφρενικό κράμα παρά φύση ιδεολογικών και πολιτικών επιμειξιών:Πολιτικοί, πολύχρωμοι τουρίστες, καιροσκόποι χυδαίοι, τυχοδιώκτες και ξεσκολισμένοι κομματαρχίσκοι, ποικίλοι πράκτορες να «συναγελάζονται» και να «διαπλέκονται» για τη «σωτηρία» της Ελλάδας…
ΟΙ καταστάσεις πιέζουν πολύ, τα μεγάλα αφεντικά πιέζουν αφόρητα, οι μυστικές υπηρεσίες βρίσκονται και αυτές σε οργασμό κινητοποίησης, οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν και αυτές πυρετωδώς, οι ΠΑΝΤΕΣ τρέχουν αφηνιασμένα.
Μέσα σ’ αυτόν τον ΤΥΦΩΝΑ οι «προφυλάξεις» πάνε περίπατο, τα προσχήματα κουρελιάζονται και οι αλλόκοτες επιμειξίες, καθώς και οι τυχοδιωκτικές, μυστικές «διαπλοκές» και «συμμαχίες» βγαίνουν στον αφρό…
Αν μελετήσεις κανείς συστηματικά και προσεκτικά την μπλογκόσφαιρα θα βρεθεί προ οδυνηρών εκπλήξεων.
Θα βρεθεί μπροστά σε ένα τέτοιο κυκεώνα αλλοπρόσαλλων πολιτικών προσμίξεων και ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΩΝ απόψεων που θα σηκώσει τα χέρια ψηλά…
Και δεν μιλάμε για τα ιστολόγια με τη δεδηλωμένη και καθαρή δημοσιογραφική λογική.Αυτά από τη φύση τους και τη λειτουργία τους είναι ένα σούπερ μάρκετ «ειδήσεων», απόψεων και παραπολιτικής φιλολογίας: Η προέκταση και το αποτύπωμα της κυρίαρχης δημοσιογραφικής αντίληψης…
Ο καθένας γνωρίζει αυτόν τον κυρίαρχο καθεστωτικό «πλουραλισμό» της «ενημέρωσης» και μπορεί να αξιολογεί και να φιλτράρει αυτή την ενημέρωση και να κρίνει τις απόψεις, όπως τις κρίνει όταν τις διαβάζει σε ένα έντυπο…
Μιλάμε για τα ιστολόγια που θέλουν να προβάλλονται σαν ιστολόγια ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ, σαν ιστολόγια με «κατεύθυνση» αντικαθεστωτική, σαν ιστολόγια συγκρότησης της ΣΚΕΨΗΣ και όχι σαν ιστολόγια ΔΙΑΛΥΣΗΣ της σκέψης. Η σκέψη είναι ΠΑΝΤΑ ο σκοπός μιας αγωνιστικής συγγραφικής ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ: άρθρων, απόψεων, σχολίων και Ενημέρωσης.
Ένα ιστολόγιο που θέλει να συμμετάσχει στο αγωνιστικό γίγνεσθαι συγκροτεί πρώτα απ’ όλα ΣΚΕΨΗ, κινείται πάνω σε ένα άξονα Ιδεών που πιστεύει και με βάση αυτόν τον άξονα κινείται και ενημερώνει, πληροφορεί και εκθέτει απόψεις κ.λπ…
Ένα τέτοιο ιστολόγιο δεν μπορεί να είναι χοάνη αλλοπρόσαλλων απόψεων, σούπερ μάρκετ πώλησης ιδεών, ούτε κομματικό φερέφωνο. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι «φερέφωνο» προσωπικών απόψεων και η βάση προβολής προσώπων όλων των χρωμάτων της κομματικής και πολιτικής ίριδας…
Εκεί που τα χάνει κυριολεκτικά κάποιος είναι ο χώρος των ιστολογίων που έχουν ως πρόσταγμα την Ορθοδοξία:βρίθει και αυτός ο χώρος από αλλοπρόσαλλες διαπλοκές (υπόγειες) και αλλόκοτες πολιτικές επιμειξίες!!!!
Αντιμετωπίσαμε αυτό το «χώρο» με συνειδητή καλοπροαίρετη αφέλεια. Διαπιστώσαμε, όμως, ότι δεν διαφέρει σε τίποτα από τους άλλους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους και μάλιστα τους χώρους των διαπλεκόμενων σεχταριστικών φέουδων και των πλέον «ύποπτων» και τυχοδιωκτικών πολιτικών ιστολογίων, τα οποία συχνότατα τα αντιγράφουν και τα αναπαράγουν…
Φαίνεται ότι και σ’ αυτόν τον θρησκευτικό χώρο ανθούν πολλά λουλούδια και διαπλέκονται πολλά «δίκτυα» παρά φύση επιμειξιών…
Θα πρέπει και εμείς να επαναπροσδιορίσουμε τους «Συνδέσμους» μας για να μη δημιουργούμε ψευδαισθήσεις σε πολλούς αναγνώστες μας.
Θα πρέπει τα κριτήριά μας να γίνουν πιο αυστηρά…
Όταν λοιπόν βλέπουμε στην πένα κάποιων να κυριαρχεί η νεοταξική φιλοσοφία της σύγχυσης και η γνωστή πρακτική της «μίξης των αμίκτων» δεν μπορούμε παρά να γίνουμε «φρόνιμοι ως όφεις» για να διατηρήσουμε την ακεραιότητα και την διαύγειά μας σε αυτούς τους καιρούς που όλα ταιριάζουν μεταξύ τους και όλοι θέλουν δήθεν το καλό της κοινωνίας.
Η πραγματική αντίσταση στην νεοταξική λαίλαπα δεν είναι μόνο να διαμαρτύρεσαι για τα έλκη και τα αποστήματα που προκάλεσε το σάπιο πολιτικό σύστημα, αλλά να αναγνωρίζεις ποιες είναι οι «εστίες της μόλυνσης» και να παλεύεις για την απομάκρυνσή τους.
Αντίσταση δεν είναι να αφήνεσαι στην νουθεσία των δημαγωγών και των μεταμφιεσμένων αντιεξουσιαστών και δήθεν πατριωτών ή επαναστατών, αλλά να αντιπαλεύεις το κίβδηλο για χάρη του γνήσιου και ηθικού.
Αν συμβιβαστούμε και καταπιούμε «αμάσητα» όλα όσα μας προσφέρουν τα «σούπερ μαρκετ» και τα «μπακάλικα» της πλανητικής εξουσίας, τότε θα καταντήσουμε να γλείφουμε απλώς τις πληγές μας κραυγάζοντας πού και πού από τον πόνο.
Όσοι «κηρύττουν αγώνα» δεν μασάνε τα λόγια τους ούτε χρησιμοποιούν ιδεολογικά χωνευτήρια για να αναπαράγουν πολιτικό λόγο. Είναι κρυστάλλινοι και φοράνε ένα ρούχο , ξέρουν δηλαδή ότι η Λαϊκή Εξέγερση είναι σοβαρή υπόθεση και δεν γίνεται από μεταμφιεσμένους ούτε από περιοδεύοντες θιάσους…