Κλασσικοπερίπτωση
Όσοι παρακολουθούν το ιστολόγιό μας θα θυμούνται ότι απο την αρχή σχεδόν της κατοχής γράφαμε για την νέα "αποστολή" που έχουν αναθέσει τα επιτελεία της Νέας Τάξης Πραγμάτων στον ΣΥΡΙΖΑ και πως εξ αρχής οι ΗΠΑ κατασκεύαζαν την μεσιανική "αγιογραφία" του Αλέξη Τσίπρα.
Τώρα λοιπόν που πέφτουν οι τελευταίες ζαριές στο ευρωατλαντικό μπαρμπούτ,
σε αυτό δηλαδή το "πολιτισμένο" αλληλοφάγωμα των λύκων της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγέλης, η Ελλάδα η οποία στην αρχή επιλέχτηκε να παίξει τον ρόλο της "κουβέρτας", θα γίνει όπως όλα δείχνουν ο πυροκροτητής της αμερικανικής βόμβας της "δημιουργικής καταστροφής", στα θεμέλια της εξ αρχής υπονομευμένης κατασκευής με την ονομασία Ε.Ε. Μιας κατασκευής η οποία εγκαινιάστηκε μεταπολεμικά με την μεταμφίεση ενός ευρωπαϊκού οράματος, εντός όμως του οποίου εγκλωβίστηκαν οι μεθυσμένοι απο τον κεϋνσιανισμό λαοί της Ευρώπης για να γίνουν τελικά με τα χρόνια τα ευτυχισμένα "γαϊδούρια" που σέρνουν το κάρο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας.
Τέτοιου είδους "γαϊδούρια" γίναμε χωρίς να το καταλάβουμε και εμείς και μάλιστα μέχρι προχθές νομίζαμε ότι είμαστε "ελάφια" που τρέχουν ελεύθερα στα αλσατικά δάση του ευρωπαϊκού ...παραδείσου.
Βέβαια όπως συμβαίνει σε όλους τους εξαρτημένους απο ουσίες ή απο ιδεολογίες, κάποια στιγμή η παραίσθηση τελειώνει και όταν ο "έμπορος" δεν σου δίνει πλέον με πίστωση τη "δόση" , τότε ή θα "ξυπνήσεις" και θα ξεσηκωθείς στελνοντας στον αγύριστο εκείνους που σε έκαναν εξαρτημένο υποζύγιο, ή θα διαλέξεις έναν καινούργιο "καραγωγέα- βαποράκι" με αντάλλαγμα την παραμονή στην ψευδαίσθηση της κοινωνικής ομαλότητας και ευημερίας.
Επειδή λοιπόν είμαστε τώρα σε αυτή ακριβώς την φάση και το ρίσκο για τους "εμπόρους" είναι μεγάλο, μας προτείνουν να πετάξουμε το "σαμάρι" διαλέγοντας έναν νέο "χαρισματικό" καραγωγέα ό οποίος δήθεν θα μας οδηγήσει ("ξεσαμάρωτους") στην "γη της επαγγελίας". Το ότι για να φτάσουμε μέχρι εκεί θα πρέπει να περπατάμε στα τέσσερα σέρνοντας πάλι σαν γαϊδούρια το ίδιο κάρο δεν έχει καμία σημασία, όπως δεν έχει καμία σημασία ότι η υποσχόμενη απο δαύτους "γή της επαγγελίας" δεν είναι παρά ένας ακόμη σταύλος, στον οποίο θα πρέπει να ζήσουν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.
Καταλάβατε τώρα γιατί εν μέσω αυτής της ευρωατλαντικής λυκοφαγωμάρας το CNN αναφέρεται στον Τσίπρα μιλώντας για έναν νέο χαρισματικό ηγέτη;
Θυμάστε πόσες φορές ο mister Tsipras μίλησε για ένα "νέο σχέδιο Μάρσαλ";
Αντιλαμβάνεστε γιατί προχθές σε συνέντευξή του στην γερμανική «Die Zeit» έλεγε χωρίς αριστερή μάσκα πως:
«Κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα δαπανήσει τα χρήματά του, όταν ξέρει ότι ο χρόνος αυτής της κυβέρνησης, που το αποφάσισε αυτό, τελειώνει. Μια τόσο καταστροφική πολιτική θα μπορούσε ίσως να πραγματοποιηθεί σε μια αφρικανική χώρα, όχι στην Ευρώπη με το νομικό της πολιτισμό. Θα έπρεπε να καταργηθεί το Σύνταγμα και το Κοινοβούλιο»;
Τό νόημα αυτής της νέας ευρωαριστερής διαπίστωσης, είναι επι της ουσίας ή "αίσθηση του φρέσκου ατλαντικού αέρα" ο οποίος θα ...καθαρίσει την ομίχλη του ανταγωνιστικού Δ Ράϊχ, ώστε να ξαναφανεί το "αρχαίον κάλλος" του νομικού πολιτισμού της "μαμάς Ευρώπης".
Ενός νομικού πολιτισμού που με αιχμή την Βουλγαράκειο ρήση "ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό", έδωσε το δικαίωμα στους πολιτισμένους υπηρέτες του, να εξαφανίζουν κράτη και λαούς .
Απο τους παλιούς και νέους συριζαίους που διάβασαν αυτές τις δηλώσεις του Τσίπρα, υπήρξαν άραγε κάποιοι που αναρωτήθηκαν πόσα εκατομμύρια αθώων σφαγιάστηκαν ή πέθαναν απο την πείνα για χάρη αυτού του "νομικού πολιτισμού";
Αυτό πάντως που αρχίζει να διαφαίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι όπως και το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄80, μεταμορφώνεται γοργά και σταθερά σε αριστερό ιεραπόστολο της Pax Americana για χάρη της μακροημέρευσης ενός σάπιου συστήματος που θέλει να γκρεμίσει τα πάντα για να ξανακτισθεί με νέα και ασφαλώς πολύ πιο πλατειά και γερά θεμέλια αλλά και λουκέτα.
Αν μερικοί θεωρούν ως παραδοξότητες αυτά που διατυπώσαμε ως εκτιμήσεις, τότε ας ρίξουν μια ματιά στο παρακάτω απόσπασμα που περιγράφει απο την θέση ενός ακραιφνούς νεοφιλελεύθερου, την "σωστική" παραδοξότητα του "νέου καπιταλισμού", όπως την εξέφρασε πρώιμα ο Σουμπέτερ με την περίφημη θεωρία της "δημιουργικής καταστροφής".
Μια θεωρία που μαζί με εκείνη του προτεστάντη Μάλθους έχουν γίνει οι οδοδείκτες των σημερινών εργολάβων της παγκόμσιας κοινωνικο - οικονομικής "μεταρρύθμισης":
"...Ο Σουμπέτερ έγινε δημοφιλής στην Ελλάδα για την άποψη που εξέφρασεπως ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει όχι λόγω της αποτυχίας του, αλλά λόγω τηςεπιτυχίας του. Η καπιταλιστική κοινωνία, έλεγε, δεν θα παύσει να δημιουργεί κέρδος. Η αποσύνθεση των παραγόντων που συναποτελούν τα στηρίγματα της «δημιουργικής καταστροφής», όπως είναι η ιδιοκτησία, η αστική οικογένεια, το στιλτης αστικής ζωής και ο αστικός πολιτισμός, οδηγεί τα πράγματα αναπόφευκτα προς ένα είδος σοσιαλισμού. Ο «σουμπετεριανός» σοσιαλισμός δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Αυτός ο σοσιαλισμός αποτελεί στην ουσία μια τεχνική μέθοδο διαχείρισης της εθνικής παραγωγής με στόχο τη μεγιστοποίησή της. Σ’ αυτόν τον «παγερό» σοσιαλισμό, συνάδει υπέροχα η δημοκρατία όπως την αντιλαμβάνεται ο Σουμπέτερ. Γι’ αυτόν, η δημοκρατία είναι μόνο μέθοδος επιλογής των πολιτικών ηγετών και δεν έχει σχέση με τις υποσχέσεις για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη. Ο «σουμπετεριανός» εξορθολογισμένος καπιταλιστικός ή σοσιαλιστικός κόσμος, απορρίπτοντας την αυτοτέλεια του ατόμου όπως αυτή αναπτύχθηκε από τον κόσμο της κλασικής αντίληψης για τη δημοκρατία, και ταυτίζοντας το σύγχρονο άνθρωπο με την κατανάλωση και την ιδιώτευση, οδηγείται εύλογα στον περιορισμό της έννοιας της δημοκρατίας και της ίδιας της πολιτικής...." (πηγή)
Όσοι παρακολουθούν το ιστολόγιό μας θα θυμούνται ότι απο την αρχή σχεδόν της κατοχής γράφαμε για την νέα "αποστολή" που έχουν αναθέσει τα επιτελεία της Νέας Τάξης Πραγμάτων στον ΣΥΡΙΖΑ και πως εξ αρχής οι ΗΠΑ κατασκεύαζαν την μεσιανική "αγιογραφία" του Αλέξη Τσίπρα.
Τώρα λοιπόν που πέφτουν οι τελευταίες ζαριές στο ευρωατλαντικό μπαρμπούτ,
σε αυτό δηλαδή το "πολιτισμένο" αλληλοφάγωμα των λύκων της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγέλης, η Ελλάδα η οποία στην αρχή επιλέχτηκε να παίξει τον ρόλο της "κουβέρτας", θα γίνει όπως όλα δείχνουν ο πυροκροτητής της αμερικανικής βόμβας της "δημιουργικής καταστροφής", στα θεμέλια της εξ αρχής υπονομευμένης κατασκευής με την ονομασία Ε.Ε. Μιας κατασκευής η οποία εγκαινιάστηκε μεταπολεμικά με την μεταμφίεση ενός ευρωπαϊκού οράματος, εντός όμως του οποίου εγκλωβίστηκαν οι μεθυσμένοι απο τον κεϋνσιανισμό λαοί της Ευρώπης για να γίνουν τελικά με τα χρόνια τα ευτυχισμένα "γαϊδούρια" που σέρνουν το κάρο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας.
Τέτοιου είδους "γαϊδούρια" γίναμε χωρίς να το καταλάβουμε και εμείς και μάλιστα μέχρι προχθές νομίζαμε ότι είμαστε "ελάφια" που τρέχουν ελεύθερα στα αλσατικά δάση του ευρωπαϊκού ...παραδείσου.
Βέβαια όπως συμβαίνει σε όλους τους εξαρτημένους απο ουσίες ή απο ιδεολογίες, κάποια στιγμή η παραίσθηση τελειώνει και όταν ο "έμπορος" δεν σου δίνει πλέον με πίστωση τη "δόση" , τότε ή θα "ξυπνήσεις" και θα ξεσηκωθείς στελνοντας στον αγύριστο εκείνους που σε έκαναν εξαρτημένο υποζύγιο, ή θα διαλέξεις έναν καινούργιο "καραγωγέα- βαποράκι" με αντάλλαγμα την παραμονή στην ψευδαίσθηση της κοινωνικής ομαλότητας και ευημερίας.
Επειδή λοιπόν είμαστε τώρα σε αυτή ακριβώς την φάση και το ρίσκο για τους "εμπόρους" είναι μεγάλο, μας προτείνουν να πετάξουμε το "σαμάρι" διαλέγοντας έναν νέο "χαρισματικό" καραγωγέα ό οποίος δήθεν θα μας οδηγήσει ("ξεσαμάρωτους") στην "γη της επαγγελίας". Το ότι για να φτάσουμε μέχρι εκεί θα πρέπει να περπατάμε στα τέσσερα σέρνοντας πάλι σαν γαϊδούρια το ίδιο κάρο δεν έχει καμία σημασία, όπως δεν έχει καμία σημασία ότι η υποσχόμενη απο δαύτους "γή της επαγγελίας" δεν είναι παρά ένας ακόμη σταύλος, στον οποίο θα πρέπει να ζήσουν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.
Καταλάβατε τώρα γιατί εν μέσω αυτής της ευρωατλαντικής λυκοφαγωμάρας το CNN αναφέρεται στον Τσίπρα μιλώντας για έναν νέο χαρισματικό ηγέτη;
Θυμάστε πόσες φορές ο mister Tsipras μίλησε για ένα "νέο σχέδιο Μάρσαλ";
Αντιλαμβάνεστε γιατί προχθές σε συνέντευξή του στην γερμανική «Die Zeit» έλεγε χωρίς αριστερή μάσκα πως:
«Κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα δαπανήσει τα χρήματά του, όταν ξέρει ότι ο χρόνος αυτής της κυβέρνησης, που το αποφάσισε αυτό, τελειώνει. Μια τόσο καταστροφική πολιτική θα μπορούσε ίσως να πραγματοποιηθεί σε μια αφρικανική χώρα, όχι στην Ευρώπη με το νομικό της πολιτισμό. Θα έπρεπε να καταργηθεί το Σύνταγμα και το Κοινοβούλιο»;
Τό νόημα αυτής της νέας ευρωαριστερής διαπίστωσης, είναι επι της ουσίας ή "αίσθηση του φρέσκου ατλαντικού αέρα" ο οποίος θα ...καθαρίσει την ομίχλη του ανταγωνιστικού Δ Ράϊχ, ώστε να ξαναφανεί το "αρχαίον κάλλος" του νομικού πολιτισμού της "μαμάς Ευρώπης".
Ενός νομικού πολιτισμού που με αιχμή την Βουλγαράκειο ρήση "ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό", έδωσε το δικαίωμα στους πολιτισμένους υπηρέτες του, να εξαφανίζουν κράτη και λαούς .
Απο τους παλιούς και νέους συριζαίους που διάβασαν αυτές τις δηλώσεις του Τσίπρα, υπήρξαν άραγε κάποιοι που αναρωτήθηκαν πόσα εκατομμύρια αθώων σφαγιάστηκαν ή πέθαναν απο την πείνα για χάρη αυτού του "νομικού πολιτισμού";
Αυτό πάντως που αρχίζει να διαφαίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι όπως και το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ΄80, μεταμορφώνεται γοργά και σταθερά σε αριστερό ιεραπόστολο της Pax Americana για χάρη της μακροημέρευσης ενός σάπιου συστήματος που θέλει να γκρεμίσει τα πάντα για να ξανακτισθεί με νέα και ασφαλώς πολύ πιο πλατειά και γερά θεμέλια αλλά και λουκέτα.
Αν μερικοί θεωρούν ως παραδοξότητες αυτά που διατυπώσαμε ως εκτιμήσεις, τότε ας ρίξουν μια ματιά στο παρακάτω απόσπασμα που περιγράφει απο την θέση ενός ακραιφνούς νεοφιλελεύθερου, την "σωστική" παραδοξότητα του "νέου καπιταλισμού", όπως την εξέφρασε πρώιμα ο Σουμπέτερ με την περίφημη θεωρία της "δημιουργικής καταστροφής".
Μια θεωρία που μαζί με εκείνη του προτεστάντη Μάλθους έχουν γίνει οι οδοδείκτες των σημερινών εργολάβων της παγκόμσιας κοινωνικο - οικονομικής "μεταρρύθμισης":
"...Ο Σουμπέτερ έγινε δημοφιλής στην Ελλάδα για την άποψη που εξέφρασεπως ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει όχι λόγω της αποτυχίας του, αλλά λόγω τηςεπιτυχίας του. Η καπιταλιστική κοινωνία, έλεγε, δεν θα παύσει να δημιουργεί κέρδος. Η αποσύνθεση των παραγόντων που συναποτελούν τα στηρίγματα της «δημιουργικής καταστροφής», όπως είναι η ιδιοκτησία, η αστική οικογένεια, το στιλτης αστικής ζωής και ο αστικός πολιτισμός, οδηγεί τα πράγματα αναπόφευκτα προς ένα είδος σοσιαλισμού. Ο «σουμπετεριανός» σοσιαλισμός δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Αυτός ο σοσιαλισμός αποτελεί στην ουσία μια τεχνική μέθοδο διαχείρισης της εθνικής παραγωγής με στόχο τη μεγιστοποίησή της. Σ’ αυτόν τον «παγερό» σοσιαλισμό, συνάδει υπέροχα η δημοκρατία όπως την αντιλαμβάνεται ο Σουμπέτερ. Γι’ αυτόν, η δημοκρατία είναι μόνο μέθοδος επιλογής των πολιτικών ηγετών και δεν έχει σχέση με τις υποσχέσεις για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη. Ο «σουμπετεριανός» εξορθολογισμένος καπιταλιστικός ή σοσιαλιστικός κόσμος, απορρίπτοντας την αυτοτέλεια του ατόμου όπως αυτή αναπτύχθηκε από τον κόσμο της κλασικής αντίληψης για τη δημοκρατία, και ταυτίζοντας το σύγχρονο άνθρωπο με την κατανάλωση και την ιδιώτευση, οδηγείται εύλογα στον περιορισμό της έννοιας της δημοκρατίας και της ίδιας της πολιτικής...." (πηγή)
