Οι πάντες γνωρίζουν ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, ωστόσο πανηγυρίζουν…
Πανηγυρίζουν για τη «λύση» που δόθηκε στο Γιούρογκρουπ! Πανηγυρίζουν δηλαδή για τη ΜΗ λύση, διότι αυτό που αποφάσισαν στο Γιούρογκρουπ, υπό το πρίσμα των αγεφύρωτων διαφορών ανάμεσα στους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ, είναι μια μικρή ανακωχή και αναβολή για μερικούς μήνες. Ίσως μέχρι να «ωριμάσουν» οι συνθήκες για ένα κούρεμα του χρέους μέχρι 50%: γεγονός που θα επισπεύσει τις διαδικασίες κατάρρευσης της ευρωζώνης…
Αυτό, λοιπόν, το οικτρό αδιέξοδο ανάμεσα στη ΜΗ βιωσιμότητα του χρέους και στην αναγκαιότητα του κουρέματος που θα σπείρει και άλλες θύελλες στο ήδη βυθιζόμενο σκάφος της ευρωζώνης, το εμφανίζουν τα εδώ ανδρείκελα σαν «επιτυχία» και «θρίαμβο»…
Ιστορικό αξίωμα: Όταν θριαμβολογούν οι δήμιοι έρχονται νέες ΣΥΜΦΟΡΕΣ…
Νέα δεινά και συμφορές μας περιμένουν, λοιπόν, που θα επενδυθούν και αυτές με τη ΦΡΙΚΗ του εμπαιγμού μας…
Ο εμπαιγμός γύρω από το χρέος έχει ήδη πάρει αποκρουστικές διαστάσεις. Οι ίδιοι το ομολογούν όταν θριαμβολογούν ότι το χρέος (στην καλύτερη περίπτωση, όταν όλα θα πάνε καλά που ποτέ δεν πηγαίνουν…) θα πέσει στα αρχικά επίπεδα του 125% του ΑΕΠ!!!
Διαβάστε το παρακάτω κείμενο:
Καστελόριζο, 23 Απρίλη του... 2020
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 23 Απρίλη του 2010.
Εικόνες από το... μέλλον
Ηταν τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός της χώρας, από το Καστελόριζο και με φόντο τις βαρκούλες που αρμενίζανε, μας ανακοίνωσε την υπαγωγή της Ελλάδας στη δίνη των μνημονίων.
Οπως μας είπαν τότε οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους, για τα μνημονιακά μαρτύρια του ελληνικού λαού, που ξεκίνησαν έκτοτε και συνεχίζονται ακατάπαυστα, η αιτία ήταν - έτσι μας είπαν - ότι το χρέος της χώρας ανήρχετο στο 125% του ΑΕΠ.
Αλλά να που σήμερα ήρθε ή ώρα να πανηγυρίσουμε. Ετσι μας λένε οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους. Μας λένε ότι πρέπει να πανηγυρίσουμε. Να ευτυχίσουμε. Να ελπίσουμε. Να χαρούμε...
Η αιτία;
Οτι το 2020, δηλαδή σε 8 χρόνια από σήμερα και σε δέκα χρόνια από το διάγγελμα του Παπανδρέου στο Καστελόριζο, η Ελλάδα, μετά από την πολιτική της ανελέητης φτώχειας, της εξαθλίωσης, της εισοδηματικής και εργασιακής υπαγωγής του λαού της σε καθεστώς Νταχάου, θα έχει χρέος - πάλι - 125% του ΑΕΠ!
Δηλαδή, σε δέκα χρόνια - αλλά αυτή τη φορά εντελώς λεηλατημένοι, πλήρως εξαθλιωμένοι, απόλυτα είλωτες - μετά από τα τόσα και τόσα μαρτύρια, μας λένε ότι το «έπαθλό μας», η «σωτηρία» μας, θα είναι ότι θα μας έχουν ξαναγυρίσει στην ίδια θέση! Στην ίδια κατάσταση!
Μετά από τόσα μνημόνια, τόσους εφαρμοστικούς, τόσα μεσοπρόθεσμα, τόσες περικοπές, τόσες κλοπές, τόσα λουκέτα, τόση ανεργία, τόση δυστυχία, θα μας έχουν οδηγήσει εκεί απ' όπου ξεκίνησαν τα μαρτύρια!
Αυτός είναι ο λόγος που μας λένε ότι πρέπει να πανηγυρίσουμε. Οτι πρέπει να τους... δοξάσουμε. Να τους ανακηρύξουμε «σωτήρες» άμα τε και «ευεργέτες»: Επειδή μας υπόσχονται ότι στις 23 Απρίλη του... 2020, θα μας έχουν γυρίσει στο... Καστελόριζο!
Μόνο που αυτή τη φορά, αν τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν να πανηγυρίζουν πάνω στις πλάτες μας, δεν θα είμαστε εδώ για να απολαύσουμε εκείνο το μελλοντικό τους διάγγελμα. Θα μας έχουν αφανίσει. Κι εμάς, και το Καστελόριζο και την Ελλάδα ολόκληρη.
ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=28/11/2012&columnId=1821
