Μεταξύ
Αλαφούζου και Γιαννακόπουλου παίχτηκε ένα σώου κοροϊδίας των φιλάθλων,
με τελετουργικό υλικό: Το εμπόριο ελπίδας των απελπισμένων θυμάτων
(φιλάθλων) του παναθηναϊκού.
Και οι δύο «σωτήρες» (σωτήρες της κερδοσκοπικής τους απληστίας) εμπορεύονται τη διάσωση του Παναθηναϊκού: Την κερδοσκοπική του εκμετάλλευση και το φούσκωμα της τσέπης τους…
Μόνο αφελείς μπορεί να πιστεύουν (και τέτοιοι υπάρχουν ακόμα πολλοί με την προπαγανδιστική χορηγία και την πλύση εγκεφάλου των παπαγάλων της δημοσιογραφικής πορνείας), ότι υπάρχουν επιχειρηματίες και μαφιόζοι του χρήματος που μπορεί να διαθέτουν και να σπαταλούν εκατομμύρια για τα οπαδικά τους αθλητικά αισθήματα.
Τα φίλαθλα «αισθήματα» κάθε επιχειρηματία και πολύ περισσότερο κάθε «φίλαθλου» μαφιόζου του χρήματος μεταφράζονται σε κέρδος, κέρδος και μόνο κέρδος.
Αυτά που μας αραδιάζουν αυτοί οι μαφιόζοι και όλο το δημοσιογραφικό κύκλωμα του κατεστημένου και του χρήματος, για τα εκατομμύρια που δίνουν οι διάφοροι Αλαφούζοι ή Γιαννακόπουλοι στις ομάδες τους είναι παραμύθια για μωρά παιδιά…
Είναι τα ίδια παραμύθια που χρησιμοποιεί κάθε καπιταλιστής ο οποίος με το τέχνασμα των χρεών, των δανείων και των αφαιμάξεων καθιστά την επιχείρησή του ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ.
Η μέθοδος είναι γνωστή. Η συσσώρευση δυσβάστακτων χρεών από τη μια φουσκώνει τις τσέπες των επιχειρηματιών ή τις επενδύσεις σε άλλες κερδοσκοπικές μπίζνες και από την άλλη αυτή η συσσώρευση χρεών οδηγεί τις επιχειρήσεις στην χρεοκοπία, στην κατάσταση των «προβληματικών».
Με αυτήν τη μέθοδο η αφρόκρεμα της ελληνικής βιομηχανίας, τη δεκαετία του 1980 (όπως Μποδοσάκης, Νιάρχος, Σκαλιστήρης, Τσάτσος, Στράτος - Κατσάμπας, Κεφάλας κ.ά.), καταλήστευσε τις επιχειρήσεις με την υπερχρέωσή τους, καθιστώντας αυτές προβληματικές και εξαγοράσιμες αντί πινακίου φακής…
Γνωστό λοιπόν το τέχνασμα της κερδοσκοπικής απληστίας: Από τη μια ασύστολη διόγκωση των χρεών (μέσω δανεισμών, απλήρωτων εισφορών κ.λπ) και από την άλλη στυγνή κλοπή των χρεών και των κερδών της επιχείρησης: Τα χρέη και τα κέρδη είτε πηγαίνουν απευθείας στις τσέπες των επιχειρηματιών ή χρησιμοποιούνται σε άλλες πιο κερδοσκοπικές δραστηριότητας…
Αυτό κάνει και ο Αλαφούζος που δήθεν έχει επενδύσει στον Παναθηναϊκό εκατομμύρια!!!
Τα χρήματα που έχει βάλει τα έχει «κλέψει» στο πολλαπλάσιο: Και από τα κέρδη του Παναθηναϊκού (μαγαζί γωνία), αλλά κυρίως μέσω του τεχνάσματος της υπερχρέωσης…
Γιατί, συνεπώς, να μεταβιβάσει την επιχείρηση (μαγαζί γωνία) δίχως μια γενναία αποζημίωση;;;
Γιατί να την παραχωρήσει πληρώνοντας και από πάνω τα χρέη;
Αλλά και η πρόταση του Γιαννακόπουλου (πρόταση η οποία κερδοσκοπεί ασύστολα πάνω στις ελπίδες των φιλάθλων) αποδεικνύει περίτρανα την αλαφούζια κερδοσκοπική κομπίνα της χρεοκοπίας του Παναθηναϊκού…
Ζητάει την ομάδα τσάμπα ή καλύπτοντας ένα ελάχιστο των χρεών. Είναι δυνατόν να θέλεις ένα μαγαζί γωνία αντί πινακίου φακής;
Ο Γιαννακόπουλος ουσιαστικά λέει στον Αλαφούζο: «κάλυψε ένα μεγάλο μέρος των χρεών, έχεις βγάλει ήδη πολλά με το τέχνασμα αυτό, και δώσε σε μένα την «προβληματική», αντί πινακίου φακής, για να την «εξυγιάνω» και να την εκμεταλλευτώ».
Αυτή είναι η ουσία και όλα τα άλλα είναι σώου για την εξαπάτηση των αφελών…
Φυσικά ο Αλαφούζος δεν θέλει να τη χαρίσει την Παναθηναϊκή επιχείρηση, του είναι ακόμα χρήσιμη και ίσως κερδοφόρα.
Μπορεί, ακόμα, στο παρασκήνιο να υπάρχουν και άλλοι «αόρατοι» παίκτες και άλλα σχέδια: Είτε κερδοσκοπίας των παναθηναϊκών αισθημάτων, είτε ολοκληρωτικής χρεοκοπίας και ξεπουλήματος…
Καιρός οι φίλαθλοι να βγάλουν τις παρωπίδες και να μην γίνονται εμπορεύσιμα υλικά του κάθε «σωτήρα»…
