Υπάρχουν κάποιες μαγικές «επαναστατικές» λεξούλες που αποτελούν τα «οχήματα» του πλανητικού ιμπεριαλισμού για το διαμελισμό των εθνικών κρατών…
Μία από αυτές είναι η λεξούλα: «Αυτοδιάθεση»!!!
Με αυτό το ιδεολόγημα ρίχτηκαν τα Βαλκάνια στον αιματοβαμμένο βούρκο του πολεμικού ολέθρου, αποτεφρώθηκαν και διαμελίστηκαν:
Τα παλιά εθνικά κράτη αντικαταστάθηκαν με σωρεία προτεκτοράτων, στο όνομα της «αυτοδιάθεσης των εθνοτήτων».
Αυτό επιχειρείται, σήμερα και στην Ισπανία με το δημοψήφισμα για την «Ανεξαρτησία της Καταλονίας»!!!
Και εδώ το «όχημα» είναι το ιδεολόγημα της αυτοδιάθεσης: Το ιδεολόγημα της κατασκευής προτεκτοράτων…
Και είναι πολλοί από τους σύγχρονους «αριστερούς» που παπαγαλίζουν αυτά περί αυτοδιάθεσης της Καταλονίας, δίχως να αντιλαμβάνονται ότι η «αυτοδιάθεση» δεν έχει, σήμερα, καμία, ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμία, σχέση με την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ θέση των εθνικό-απελευθερωτικών Κινημάτων.
Το αίτημα για «αυτοδιάθεση», είναι ένα αίτημα ιστορικά προσδιορισμένο το οποίο σηματοδοτεί την ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ δημιουργίας των εθνικών καπιταλιστικών κρατών.
Είναι δηλαδή ένα ιστορικό αίτημα που ανταποκρίνεται στην ανάγκη των εμπορευματικών καπιταλιστικών σχέσεων που θέλουν να απελευθερωθούν από τα μεσαιωνικά, φεουδαρχικά ή προκεφαλαιοκρατικά δεσμά. Το εθνικό κράτος, σύμφωνα με τους θεωρητικούς του μαρξισμού, είναι η μορφή του κράτους που ανταποκρίνεται στην ανάγκη εδραίωσης, επιβολής και ανάπτυξης του καπιταλισμού κόντρα στις φεουδαρχικές ή προκεφαλαιοκρατικές «συνθήκες».
Σήμερα, δεν υπάρχει τέτοιο ιστορικό ΑΙΤΗΜΑ. Σήμερα δεν βρισκόμαστε στην εποχή της δημιουργίας εθνικών κρατών, αλλά στην εποχή διαμελισμού και ισοπέδωσης των εθνικών κρατών…
Σήμερα, ο ιμπεριαλισμός έχει ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ και έχει «απλωθεί» πάνω από τα εθνικά κράτη…
Σήμερα, στρατηγικός στόχος αυτού του ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλισμού είναι ο διαμελισμός των παλιών εθνικών κρατών και η κατασκευή προτεκτοράτων…
Αυτήν την ουσιώδη διαφορά δεν μπορούν να την αντιληφτούν κάποιοι «αριστεροί» παπαγάλοι ωραίων φράσεων και «μαγικών» λέξεων: «Αυτοδιάθεση» κ.λπ…
Ο Τρότσκι, ακόμα και στην εποχή του (εποχή που ακόμα δεν είχε ολοκληρωθεί το εθνικό-απελευθερωτικό αίτημα της «αυτοδιάθεσης»), στηλιτεύει αυτές τις φαντασιώσεις περί «αυτοδιάθεσης της Καταλονίας».
Εάν αυτά ισχύουν το 1931 αντιλαμβάνεται κανείς το πόσο νεκρή λέξη είναι η «αυτοδιάθεση» σήμερα: Μια «επαναστατική» μούμια που χρησιμοποιεί η Νέα Τάξη για να δένει στο άρμα της τους «αριστερούς» που μεθούνε από τον ήχο των λέξεων…
Παραθέτουμε το κείμενο του Τρότσκι.
Το πήραμε από δω:
https://avantgarde2009.wordpress.com/2017/09/21/to-ethniko-zitima-stin-katalonia-trotsky-1931/
ΛΕΩΝ ΤΡΟΤΣΚΙ
Το εθνικό ζήτημα στην Καταλονία
Και πάλι για το θέμα του επίκαιρου ζητήματος της ισπανικής επανάστασης:
1. Ο Μαουρίν, ο «ηγέτης» του Συνασπισμού των Εργαζομένων και των Αγροτών, υιοθετεί την άποψη του αποσχισμού. Μετά από κάποιο δισταγμό, έχει ταχθεί αποφασιστικά με την αριστερή πτέρυγα του μικροαστικού εθνικισμού. Έχω ήδη γράψει ότι ο καταλανικός μικροαστικός εθνικισμός στο παρόν στάδιο είναι προοδευτικός. Αλλά με μια προϋπόθεση: ότι αναπτύσσει τη δραστηριότητά του έξω από τις γραμμές του κομμουνισμού και ότι είναι πάντα κάτω από τα χτυπήματα της κομμουνιστικής κριτικής.
Για να επιτραπεί στον μικροαστικό εθνικισμό να εκδηλωθεί κάτω από την κομμουνιστική μάσκα σημαίνει ταυτόχρονα να παραδώσει ένα παράλογο χτύπημα στην προλεταριακή πρωτοπορία και να σκοτώσει την προοδευτική σημασία του μικροαστικού εθνικισμού.
2. Τι σημαίνει το πρόγραμμα του αποσχισμού; Η οικονομική και πολιτική διάλυση της Ισπανίας ή με άλλα λόγια ο μετασχηματισμός της Ιβηρικής Χερσονήσου σε ένα είδος Βαλκανικής Χερσονήσου με ανεξάρτητα κράτη που χωρίζονται από τελωνειακούς φραγμούς και με ανεξάρτητους στρατούς που διεξάγουν ανεξάρτητους ισπανικούς πολέμους. Φυσικά, ο σοφός Μάουριν θα πει ότι δεν το θέλει αυτό. Αλλά τα προγράμματα έχουν τη δική τους λογική, κάτι που ο Maurin δεν έχει.
3. Οι εργαζόμενοι και οι αγρότες των διαφόρων κομμάτων της Ισπανίας ενδιαφέρονται για την οικονομικό διαμελισμό της Ισπανίας; Σε καμία περίπτωση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, για να προσδιοριστεί ο αποφασιστικός αγώνας για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης με προπαγάνδα υπέρ του αποσχισμού, σημαίνει να πετύχουμε ένα θανάσιμο έργο. Το πρόγραμμά μας είναι για την Ισπανική Ομοσπονδία με την απαραίτητη διατήρηση της οικονομικής ενότητας. Δεν έχουμε πρόθεση να επιβάλουμε αυτό το πρόγραμμα πάνω στις καταπιεσμένες εθνικότητες της χερσονήσου με τη βοήθεια των βραχιόνων της μπουρζουαζίας. Με αυτή την έννοια, είμαστε ειλικρινά με το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Εάν η Καταλονία χωριστεί, η κομμουνιστική μειοψηφία της Καταλονίας, καθώς και της Ισπανία, θα πρέπει να διεξάγουν έναν αγώνα για την Ομοσπονδία.
4. Στα Βαλκάνια, η παλιά προπολεμική σοσιαλδημοκρατία, είχε ήδη προωθήσει το σύνθημα μιας Δημοκρατικής Βαλκανικής Ομοσπονδίας, ως έξοδο από το τρελοκομείο που δημιούργησαν τα χωριστά κράτη. Σήμερα, το κομμουνιστικό σύνθημα στα Βαλκάνια είναι η Βαλκανική Σοβιετική Ομοσπονδία (παρεμπιπτόντως: η Κομιντέρν υιοθέτησε το σλόγκαν της Βαλκανικής Σοβιετικής Ομοσπονδίας, αλλά ταυτόχρονα απέρριψε αυτό το σύνθημα για την Ευρώπη!). Μπορούμε, κάτω από αυτές τις συνθήκες, να κάνουμε δικό μας το σύνθημα της βαλκανοποίησης της ισπανικής χερσονήσου; Δεν είναι τερατώδες;
5. Οι συνδικαλιστές, ή τουλάχιστον ορισμένοι από τους ηγέτες τους, δηλώνουν ότι θα πολεμήσουν κατά του αποσχισμού ακόμη και με τα όπλα στο χέρι. Σε αυτήν την περίπτωση, οι κομμουνιστές και οι συνδικαλιστές θα βρεθούν στην αντίθετη πλευρά των οδοφραγμάτων, διότι χωρίς να μοιράζονται τις αποσχιστικές ψευδαισθήσεις, ενώ τις επικρίνουν, ταυτόχρονα, οι Κομμουνιστές πρέπει να στέκονται χωρίς οίκτο, ενάντια στις μαριονέτες του ιμπεριαλισμού και στους συνδικαλιστές λακέδες τους.
6. Αν η μικροαστική τάξη κατορθώσει -παρά τις συμβουλές και την κριτική των κομμουνιστών- το διαμελισμό της Ισπανίας, τα αρνητικά αποτελέσματα ενός τέτοιου καθεστώτος δεν θα χρειαστούν πολύ χρόνο για να εκδηλωθούν. Οι εργαζόμενοι και οι αγρότες των διαφόρων τμημάτων της Ισπανίας θα καταλήξουν σύντομα σε αυτό το συμπέρασμα: ναι, οι κομμουνιστές είχαν δίκιο. Αλλά αυτό σημαίνει ακριβώς ότι δεν πρέπει να αναλάβουμε ένα κομμάτι ευθύνης για το πρόγραμμα του Μαουρίν.
7. Ο Μονάτ ελπίζει ότι οι ισπανοί συνδικαλιστές θα δημιουργήσουν ένα νέο «συνδικαλιστικό κράτος». Αντιθέτως, οι Ισπανοί φίλοι του Μονάτ εντάσσονται επιτυχώς στο αστικό κράτος. Είναι η ιστορία της άτυχης κότας που κάθεται στα αυγά της πάπιας. Σήμερα, είναι πολύ σημαντικό να ακολουθήσουμε όλα όσα λένε και κάνουν οι Ισπανοί συνδικαλιστές. Αυτό θα ανοίξει δυνατότητες για την Αριστερή Αντιπολίτευση στη Γαλλία να ασκήσει ένα σκληρό πλήγμα στον γαλλικό αναρχοσυνδικαλισμό. Δεν μπορεί κανείς να αμφιβάλει ούτε για μια στιγμή ότι υπό επαναστατικές συνθήκες οι αναρχοσυνδικαλιστές θα δυσφημίσουν τον εαυτό τους σε κάθε βήμα. Η χαρισματική ιδέα των συνδικαλιστών συνίσταται στον έλεγχο των Cortes (Δημαρχεία) χωρίς να συμμετέχουν σε αυτό! Να υιοθετήσουν την επαναστατική βία, να αγωνιστούν για εξουσία, να αδράξουν την εξουσία – όλα αυτά δεν επιτρέπονται. Στη θέση τους, συνιστούν τον «έλεγχο» της αστικής τάξης στην εξουσία. Μια υπέροχη εικόνα: τα πρωινά, τα γεύματα και τα δείπνα για την μπουρζουαζία και το προλεταριάτο υπό την ηγεσία των συνδικαλιστών «ελέγχει» αυτές τις πράξεις – με άδειο στομάχι.
13 Ιουλίου 1931
Πρώτη Δημοσίευση: The Militant, Vol. IV No. 24, 19 September 19 1931
Πηγή: https://www.marxists.org/archive/trotsky/1931/07/spain01.htm
Μετάφραση για το avantgarde: Ο. Θαλασσινός
