Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ιδρύθηκε το μεγαλύτερο – τουλάχιστον εκλογικά– Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ευρώπης το οποίο έφτασε το ασύλληπτο ποσοστό του 48,07% στις εκλογές του 1981.
Κυβέρνησε περίπου 20 χρόνια, αφήνοντας ένα θετικό και συγκλονιστικό αποτύπωμα κατά την διάρκεια της περιπετειώδους πορείας του:
*Έβγαλε από το περιθώριο περίπου το 50% του ελληνικού λαού συσπειρώνοντας την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και συνεχίζοντας την παράδοση του ένδοξου ΕΑΜ. Γιατί αυτό ακριβώς ήταν το ΠΑΣΟΚ των δεκαετιών 1970 και 1980, το νέο ΕΑΜ.
* Ίδρυσε το Εθνικό Σύστημα υγείας με δέκα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία και 285 Κέντρα Υγείας.
* Αύξησε κατακόρυφα το εισόδημα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων με αυξήσεις που έφταναν το 70% και 80%.
* Θεμελίωσε ένα τεράστιο Κοινωνικό Κράτος για το οποίο θα χρειαζόμασταν τόμους παρουσίασης.
* Προχώρησε στον εκδημοκρατισμό του αστικού κράτους του Εμφυλίου Πολέμου που ήταν κράτους εθνικοφρόνων και πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων.
* Προχώρησε σε πρωτοφανή βελτίωση της ζωής των συνταξιούχων.
* Ίδρυσε Νέα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα σε όλες τις περιοχές της χώρας.
* Αναβάθμισε το προφίλ όλης της χώρας στο εξωτερικό με σαφή και χειροπιαστά δείγματα ανεξάρτητης πολιτικής (Πολιτική για του Παλαιστινίους, πολιτική στενής συνεργασίας με τις τότε σοσιαλιστικές χώρες, πολιτική "αστερίσκων" στα ανακοινωθέντα του ΝΑΤΟ κλπ).
Όλη αυτή η προϊστορία άρχισε να φθίνει από τα μέσα–τέλη ήδη της δεκαετίας του 1980 με αποτέλεσμα τα νεόπλουτα μεσοαστικά και μικροαστικά στρώματα – «Εκσυγχρονιστική Περίοδος» Σημίτη – να αλώσουν το κόμμα, να αποϊδεολογικοποιήσουν το Σοσιαλιστικό Κίνημα και στο τέλος να αποενοχοποιήσουν την καταστρεπτική για την Ελληνική Οικονομία περίοδο Καραμανλή (Κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου).
Από τότε το ΠΑΣΟΚ ή ΚΙΝΑΛ «παλεύει» με μονοψήφια νούμερα και είτε αποτελεί συμπλήρωμα της ΝΔ είτε «φιλοδοξεί» να αποτελέσει τον Κεντροαριστερό Πόλο της ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΗΣ Συμμαχίας.
Οι προτάσεις μας για το ΚΙΝΑΛ θα είναι σύντομες και περιεκτικές:
* Να προχωρήσει σε Συνέδριο Επανίδρυσης του Σοσιαλιστικού Κινήματος απλώνοντας την σημαία του Σοσιαλισμού χωρίς «μεγάλους» έρωτες με την Σοσιαλδημοκρατία με την οποία Σοσιαλδημοκρατία το ΠΑΣΟΚ ανέκαθεν είχε προβληματική σχέση και τηρούσε εχθρική στάση. Ο κεραυνοβόλος έρωτας με την Σοσιαλδημοκρατία είναι το πνευματικό άρωμα της Σημιτικής Παρακμής και της υποταγής του ΠΑΣΟΚ στα κελεύσματα του «Κεντροαριστερού» αστισμού.
* Να κατοχυρωθούν οι τάσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ για να μπορέσει ο Σοσιαλιστικός Φορέας να διευρύνει τις θεματικές του.
* Να αναδιοργανωθεί το Κόμμα σε ουσιαστική βάση Κόμματος Εργαζόμενων και με Ιδεολογικές Επιτροπές όπως παλιότερα διέθετε τον εξαιρετικό – στις προσεγγίσεις του– Τομέα Διαφώτισης της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και ο οποίος εξέδιδε το περιοδικό «Σοσιαλιστική Θεωρία και Πράξη».
Ο Τομέας αυτός μαζί με το περιοδικό αλλά και την κομματική εφημερίδα «Εξόρμηση» καταργήθηκαν εν μια νυκτί από τους φωστήρες του Σημιτικού Εκσυγχρονισμού μέσα σε συνθήκες αληθινής Ιδεολογικής Αντεπανάστασης(1996).
* Να ξεκαθαρίσει το ΚΙΝΑΛ ποιους εκπροσωπεί και ποιους όχι, δηλαδή ποιες κοινωνικές τάξεις και ποια κοινωνικά στρώματα αντιπροσωπεύει.
Σοσιαλιστικά Κόμματα – τουλάχιστον κατ’ όνομα– που «αντιπροσωπεύουν» τους «πάντες» ουσιαστικά δεν αντιπροσωπεύουν κανένα εκτός από την Ελίτ δηλαδή την Άρχουσα Τάξη.
Μόνο στηριγμένο σε αυτή τη βάση το ΚΙΝΑΛ μπορεί να προχωρήσει σε ουσιαστική Πολιτική Συμμαχιών δηλαδή στην δημιουργία αναλόγων Κοινωνικών Μπλοκ Εξουσίας.
* Να αναπτύξει το ΚΙΝΑΛ την ιστορική θεωρητική/επιστημονική κληρονομιά του Σοσιαλισμού δηλαδή του Ιστορικού Σοσιαλισμού της Α’, Β’ και Γ’ Διεθνούς ενσωματώνοντας και την συνεισφορά άλλων Διεθνών (Δ’ Διεθνής, Διεθνής του Άμστερνταμ, «Δυόμιση Διεθνής» ).
Δεν είναι δυνατόν ο Μαρξ να χρησιμοποιείται σαν Bête Noire από τους αγράμματους «φωστήρες» των σημερινών εκπροσώπων του ΚΙΝΑΛ ούτε ο Keynes θεωρείται το «απαύγασμα» της Προοδευτικής Σκέψης.
Φτάσαμε στο σημείο η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ναυαρχίδα του ελληνικού αστισμού στον χώρο του τύπου, να δημοσιεύει κατά καιρούς διθυραμβικά σχόλια για τον Ένγκελς ή τον Μαρξ ενώ τα έντυπα ή sites του ΚΙΝΑΛ να αντιδρούν από τα δεξιά.
Φτάσαμε στο σημείο οι Φιλελεύθεροι Αστοί να μελετούν επισταμένως τον Μαρξ σε περιόδους κρίσης και οι «Σοσιαλδημοκράτες» του ΚΙΝΑΛ να φτύνουν τον κόρφο τους μήπως «μολυνθούν» από τον Μαρξ.
Φτάσαμε στο σημείο ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης να μιλάει για «Σοσιαλιστικά Μέτρα» που πήρε στο χώρο της οικονομίας – συνέντευξή του επίσης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – αντίθετα με τους Ηγετίσκους του ΚΙΝΑΛ που «εξοβέλισαν στο πυρ το εξώτερον» ακόμη και την λέξη «Σοσιαλισμός».
Toσο «αριστερά» έχει πάει το ΚΙΝΑΛ.
* Τέλος, να ξεκαθαρίσει το ΚΙΝΑΛ τον στρατηγικό του ορίζοντα, εάν είναι αυτός της «βελτίωσης» και «ωραιοποίησης» του Καπιταλιστικού Συστήματος ή στοχεύει να προχωρήσει σε ριζική κριτική των αστικών σχέσεων οικονομίας και εξουσίας πέρα από τα όρια του Καπιταλιστικού συστήματος. Ειδικότερα σήμερα που ο Καπιταλισμός – και όχι μόνο πανδημίας κορονοϊού– περνάει την μεγαλύτερή του Κρίση μετά το 1929.
Εάν το ΚΙΝΑΛ δεν κατάλαβε τίποτα από την παρακμή της Σοσιαλδημοκρατίας τα τελευταία τριάντα–σαράντα χρόνια και εάν το ΚΙΝΑΛ αποφάσισε να εκχωρήσει όλη την παρακαταθήκη του Σοσιαλισμού στον Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ τότε το τέλος του είναι δεδομένο, όχι μόνο σε εκλογική βάση. Και ας μην κατηγορεί κανέναν παρά μόνο τον εαυτό του.
Η αστικοποίηση της Ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ τα τελευταία 25 χρόνια και η συνολικότερη μετατόπιση του προς τα δεξιά στο πεδίο της ιδεολογίας, πολιτικής και πρακτικής είχε τα γνωστά, συντριπτικά σε βάρος του, αποτελέσματα. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τον βαθμό παρακμής και σήψης της ηγεσίας και κομματικής δομής του ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες δεκαετίες. Απλά, τρέφουμε κάποιες ελπίδες – πολύ λίγες, είναι αλήθεια – για όσες υγιείς και επαναστατικές Σοσιαλιστικές Δυνάμεις κρύβονται μέσα του. Δυνάμεις που μάχονται τις σειρήνες του Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του «Σοσιαλδημοκρατικού Φιλελευθερισμού» κεντροδεξιάς κοπής.
Ανεξάρτητο και αυτόνομο το ΚΙΝΑΛ θα πάει αριστερότερα και όχι σαν «τσόντα» της Λούμπεν ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΗΣ Πολιτικής Αλητείας. Γιατί «αριστερά» του δεν βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ο χαμένος του εαυτός, ο Σοσιαλισμός που λησμόνησε και ας καταλάβουν οι «διάνοιες» του ΚΙΝΑΛ πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται δεξιά του και αριστερά του βρίσκεται μόνο ο Σοσιαλισμός.
Αλλά αριστερά του βρίσκεται και το «Έπος Θριάμβου» του ΠΑΣΟΚ της περιόδου 1974–1985 που θάφτηκε κάτω από τόνους λάσπης και συκοφαντιών περί «Λαϊκισμού» και «Ανδρεϊσμού» από τους Σοσιαλπροδότες του Σημιτισμού και των επιγόνων τους.
Ας τους τιμωρήσει η Ιστορία αλυσοδένοντάς τους στον πάσσαλο της ατίμωσης για την συνειδητή τους προδοσία και κατασυκοφάντηση του Σοσιαλιστή Ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου. Η Ιστορική μνήμη τεράστιων στρωμάτων του ελληνικού λαού τον έχει πάντα στην καρδιά της.
Εμείς θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε για την αναγέννηση του σύγχρονου Σοσιαλισμού έχοντας ιστορική αισιοδοξία για τις δυνάμεις της Εργασίας και ειδικότερα της Εργαζόμενης Τάξης των Μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων δηλαδή του νέου επιστημονικού προλεταριάτου που εξαθλιώνεται σε μαζικό επίπεδο αλλά και των Μικρών και Μεσαίων Στρωμάτων της Οικονομίας.
Είμαστε ιστορικά αισιόδοξοι αλλά δεν τρέφουμε αυταπάτες για το «Συνειδησιακό Επίπεδο» της σύγχρονης Εργαζόμενης Τάξης και για τις τεράστιες δυσκολίες που βρίσκονται μπροστά μας. «Η Εργαζομένη Τάξη ή είναι Επαναστατική ή δεν αξίζει πεντάρα» (Καρλ Μαρξ – Κείμενα για τον Συνδικαλισμό). Επικροτούμε, συνυπογράφουμε και υποστηρίζουμε την ρήση του μεγάλου μας κοσμοθεωρητικού πατέρα, του θεμελιωτή του Σύγχρονου Σοσιαλισμού, του μεγάλου Γερμανού από το Trier και της τεράστιας επιστημονικής κληρονομιάς που μας άφησε και χρειάζεται περαιτέρω δημιουργική ανάπτυξη.
