Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
Η "εθνική" αστική τάξη... δεν θα πάει στον Παράδεισο
Γράφει: Ο Μάκης Δεληπέτρος
Τους τελευταίους μήνες οι έλληνες "επιχειρηματίες" μετέτρεψαν σε... σπόρ τις συνήθεις τους δραστηριότητες.Την εξαγωγή χρημάτων στο εξωτερικό και τον συναγωνισμό για μεγαλύτερη δυνατή σύνθλιψη των εργαζομένων!
Ο πρωθυπουργός προσμένει κάποιο θάμα, που έλε και ο ποιητής:τις επενδύσεις! Αυτές που δεν έγιναν όταν δεν υπήρχε Κρίση και τα κέρδη άγγιζαν δυσθεώρητα μεγέθη...
ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΑΣΑΝΤΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΣΠΕΡΙΑ...
Ιδιοκτήτες, υιοί ετερόφωτοι και μάνατζερς εύκολα πήγαιναν στα Λονδίνα αποκομίζοντας κάποιο ακριβοπληρωμένο πτυχίο.Δεν είναι κακό αυτό σε πρώτη ανάγνωση. Δικά τους είναι τα λεφτά ό,τι θέλουν τα κάνουν θα ισχυριστούν κάποιο... Αρκεί να μην προξενούνται από τέτοιους αδαείς "ηγήτορες" δεινά στο σύνολο.
Γιατί η πλήρης σύγχυση ανάμεσα στην όποια "εκπαίδευση" λαμβάνουν και στην Γνώση που δεν απέκτησαν γιατί δεν αντιλαμβάνονταν την "πρακτική" σημασία της, αντανακλά σε όλους μας.
Η ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ
Αυτού του είδους οι "επιχειρηματίες" σκέφτηκαν ότι θα γίνουμε "ανταγωνιστικοί" όταν μειωθούν οι μισθοί! Αυτή η ονείρωξη καταλήγει στη κρυφή προσδοκία μιας ...Κίνας, που αποτελεί και το πρότυπο τους, άσχετα με το πόσο το ομολογούν-πολλοί πάντως είναι εκείνοι που μέσα στην αδυναμία επικοινωνίας με το περιβάλλον(βασικό κριτήριο της ευφυίας και της λογικής)στις καθημερινές συζητήσεις τους δεν το κρύβουν, μαζί με τις αναφορές σε ένα "Παγκάνι" ή μία "Φερράρι" που εντυπωσιάζουν τα κορίτσια της παρέας...
ΗΤΑΝ ΒΛΑΞ Ο ΦΟΡΝΤ;
Όχι βέβαια. Γιατί πέραν του μίσους για το καταστροφικό όπως το αποκαλούσε Χρηματοπιστωτικό σύστημα, τόνιζε πως "πληρώνω καλά τους εργάτες μου για να μπορούν να αγοράζουν τα αυτοκίνητα μου..."
Εδώ όμως ζούμε στην χώρα των ευφυών, σε πείσμα του κοινωνιολόγου που έλεγε ότι ότι οι συνασπισμένοι βλάκες κυριαρχούν!
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ;
Σε πολλές επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι αμείβονται με έναντι ή και έχουν μήνες να πληρωθούν. Δεν είναι η έλλειψη ρευστού που επικαλούνται. Είναι το άγχος να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα ποσά για την διασφάλιση τους στην όποια Ελβετία, αφού τα κανάλια δεν το λένε αλλά όλοι ζουν με το φόβο της ημέρας που θα συναντηθούν με την χρεωκοπία. Πράγμα που επισπεύδουν και για την χώρα και για τους ίδιους...
ΕΑΝ ΓΙΝΟΜΑΣΤΑΝ ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΙΝΑ;
Σε πολλούς τομείς είμαστε. Γνωρίζω πολλές περιπτώσεις εργαζομένων όχι με 550 αλλά με 300 ευρώ, όπως υποθέτω, όλοι. Αυτοί πρόκειται να γίνουν... καταναλωτές με προοπτική ή target group πολυεθνικών και μεγάλων εταιρειών; Φυσικά όχι. Οπότε... βόηθα με φτωχέ ναην σου μοιάσω που λέει και η παροιμία.Ραντεβού στην... Ζυρίχη!
ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ;
Όχι στην Ελλάδα των μεταπρατών που οι πλούσιοι δεν είναι Ροκφέλερ, Ρότσιλδ και Κρουπ. Από τις προπολεμικές επιχειρήσεις ελάχιστες άντεξαν. Μετά τον πόλεμο τα μεγάλα ονόματα του Εφοπλισμού άλλαξαν άλλες τρεις φορές και κανείς σήμερα δεν θυμάται τα κάποτε "Ιερά Τέρατα" του χώρου, που δεν ήταν οι γνωστοί Ωνάσης- Νιάρχος αλλά περίπου 150 καί βάλε παντελώς ξεχασμένοι ή απολύτως χρεωκοπημένοι σήμερα πλοιοκτήτες.
ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΠΡΙΝ ΤΟΥ 1970 ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ...
Η αντιπαραβολή από μία παλιά εφημερίδα θα έδειχνε ότι μετρημένες στα δάκτυλα επιχειρήσεις επιβίωσαν έως σήμερα. Όπως σε 20 χρόνια κανείς δεν θα θυμάται τα τρανταχτά ονόματα του Χρηματιστηρίου.
ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΤΙ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ;
Μας νοιάζει στο βαθμό που από φόβο ή ιδιοτέλεια αποφασίσουμε να συνταχθούμε μαζί τους σε αυτή την καταστροφική πορεία, ελπίζοντας στα ξεροκόμματα των έναντι και της ευέλικτης απασχόλησης.Εδώ κολάει "το παρά δύναμιν τολμητής, παρά γνώμην κινδυνευτής και επι τοις δεινοίς εύελπις" που έλεγε ο γέρο-Θουκυδίδης.Ήτοι πολίτες και ικανοί να συνδυάζουμε "την απαισιοδοξία της γνώσης με την αισιοδοξία της βούλησης..."
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ;
Ότι οι βίλλες των επιχειρηματιών των "θαλασσοδανείων", των "ανωτέρων κύκλων" και των μεγιστάνων της... παραγωγής(!) που γυρίστηκαν οι ταινίες του 1970 δεν υπάρχουν σήμερα. Είναι ως επί το πλείστον ερείπα στην οδό Μεσογείων ή στον δρόμο προς την Κινέττα και το Σούνιο, όπως τα "ονόματα' των ξεπεσμένων "αριστοκρατών" πέριξ του Κολωνακίου. Επιβιώσαμε όμως εμείς, τα παιδιά των τότε άνεργων πατεράδων μας... Θα επιβιώσουν και τα δικά μας παιδιά. Και εδώ η Ιστορία θα επαναληφθεί, με την ιερή βεβαιότητα που προκαλούσε πάντα η Θεία Νέμεσις...