Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010
Το κράτος των δεσποτάδων
Σχετικά με το κείμενο της Ιεράς Συνόδου:«Προς το Λαό», υπάρχει μια εύστοχη κριτική ΕΔΩ Θα προβούμε σε κάποιες συμπληρωματικές και συνοπτικές διευκρινίσεις: Πρώτη:Έχουμε αναλύσει πολλές φορές ότι το καθεστώς των δεσποτάδων και η ιεραρχία του, πλην κάποιων μεμονωμένων περιπτώσεων, δεν κινείται απλώς μέσα στα καθεστωτικά πλαίσια, αλλά προωθεί τις νεοταξικές επιλογές και όλα τα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης. Ιδιαίτερα ο Ιερώνυμος είναι το «πνευματικό» ισοδύναμο του πρωθυπουργικού ανδρείκελου… Δεύτερη:Πολλές, επίσης «αντιδράσεις» κάποιων δεσποτάδων έχουν το χαρακτήρα του πολιτικαντισμού.
Κάτω από την οργή της κοινωνίας και την πίεση του Ορθόδοξου, αγωνιστικού κλήρου, αυτοί οι δεσποτάδες προσπαθούν να σφετεριστούν και να αξιοποιήσουν την κοχλάζουσα λαϊκή οργή με «τεχνάσματα» πολιτικαντισμού: Δηλαδή για την προώθηση των ηγετικών τους επιδιώξεων…
Παίζεται μεγάλο παιχνίδι, από τώρα, για τη διαδοχή του Ιερώνυμου…
Τρίτη:Μέσα σ’ αυτό το παιχνίδι εντάσσεται και το παρόν κείμενο της ιεραρχίας.
Η ιεραρχία και κυρίως οι μνηστήρες του εκκλησιαστικού θρόνου διακρίνουν καθαρά τις εκρηκτικές ζυμώσεις που γίνονται και μέσα στο λαϊκό σώμα των Πιστών, διακρίνουν καθαρά ότι αρχίζει και μέσα στον Ορθόδοξο κλήρο, από πολλούς παπάδες και μοναχούς, ένα «ΚΙΝΗΜΑ» εναντίον της Νέας Τάξης και των εφιαλτικών της επιπτώσεων.
Αυτό τους έχει κατατρομάξει. Προσπαθούν, λοιπόν, με κάθε μέσο να το εκτονώσουν, να το αποπροσανατολίσουν και να το συκοφαντήσουν…
Οι μνηστήρες του θρόνου επιχειρούν να το αξιοποιήσουν, όπως ακριβώς οι πολιτικάντηδες…
Έτσι «γεννήθηκε» και το παρόν κείμενο της ιεραρχίας το οποίο απλώς αντιγράφει, και μάλιστα ακόμα πιο νωθρά, τη δόλια «κριτική» των πολιτικάντηδων και των δημοσιογραφικών παπαγάλων τους.
Εδώ ο «αριστερός» Στάθης και το κόμμα του (ΣΥΝ) δεν θίγουν στο ελάχιστο ούτε τον καπιταλισμό, ούτε την ΕΕ και περιορίζονται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, στις πολιτικές ευθύνες, ιδιαίτερα των κυβερνητικών ανδρείκελων, ΚΑΙ θα «κολυμπούσαν» πιο βαθιά οι δεσποτάδες;
Τα παιχνίδια τους και αυτοί παίζουν, όπως τα πολιτικά τους αδέλφια, τα κόμματα…
Ουαί και αλλοίμονο αν πιστέψει κανείς ότι το «κράτος» των δεσποτάδων θα βρεθεί δίπλα στο λαό.
Στη ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗ ήταν και θα είναι πάντα…
Απλώς η Νέα Τάξη προκαλεί ρήγματα και μέσα στο «κράτος» των δεσποτάδων…
ΡΗΓΜΑΤΑ που αξιοποιούνται και πρέπει να αξιοποιηθούν από το αγωνιστικό και πραγματικά λαϊκό σώμα του Ορθόδοξου κλήρου…