Του Κώστα Καμαριάρη
Το σχόλιο του ΡΕΣΑΛΤΟ στο τέλος
Θὰ φανεῖ παράξενο, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἡ διαιτησία δείκτης κοινωνικῆς καὶ πολιτισμικῆς χρεωκοπίας. Μπορεῖ τὰ μνημόνια νὰ «ἔφυγαν», ὅπως λένε οἱ Συριζαῖοι, ἀλλὰ ἡ ἐξαχρείωση τῶν πάντων παραμένει.
Στὸ «προϊστορικὸ» καὶ δικτατορικότατο 1970, τὸ ἑλληνικὸ ποδόσφαιρο «θεωροῦσε» φυσιολογικὸ νὰ ἔχει ξένους διαιτητὲς στοὺς ἀγῶνες του. Πέρασε μισὸς αἰώνας καὶ πάλι εἴμαστε στὴν ἴδια κατάσταση. Τυχαῖο;
Ὅμως καὶ στὸ ἄλλο αθλημα ποὺ ὅλοι θεωροῦν «Ἐθνικὸ Κεφάλαιο», τὸ μπάσκετ, ἡ μία ἀπὸ τὶς δύο ὁμάδες, (ὁ Ὀλυμπιακὸς τῶν Ἀγγελόπουλων τῆς Χαλυβουργικῆς), ἀπειλεῖ νὰ φύγει ἀπὸ τὸ Πρωτάθλημα ἂν δὲν ἔρθουν ξένοι διαιτητές.
Ταυτόχρονα, ἕνας Ὑπουργὸς μαγνητοφωνεῖ (ἢ ὄχι) τὸν κεντρικὸ τραπεζίτη τῆς χώρας γιὰ νὰ δημοσιευτοῦν ὅσα εἶπαν ἀμέσως μετὰ καὶ νὰ γελᾶ καὶ τὸ παρδαλὸ κατσίκι μὲ τὶς παρεμβάσεις τοῦ Ἀδώνιδος κατὰ Πολλάκη στὴν Βουλὴ καὶ τὰ «παράπονα» Στουρνάρα στὸν «παπποῦ» Φλαμπουράρη.
Τὴν ἴδια ὥρα, ὁ πρώην ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν στέλνει στὰ Δικαστήρια τὸν πρώην Ὑπουργὸ Ἄμυνας, ὄχι γιατὶ εἶπε «εἰσπράττω» τὸ κόμμα του «πράττω», ἀλλὰ γιατὶ τοῦ ἔστειλε μηνύματα στὸ κινητὸ «Θὰ σὲ ξεφτιλίσω δημόσια», «Θὰ ἀπολογηθεῖς γιὰ τὰ εὐρώ…ἀλήτη», «Μαζέψου γιατὶ θὰ σὲ τελειώσω». Ὅμως, αὐτοὶ οἱ δύο ἦταν γιὰ πολλὰ χρόνια οἱ βασικοὶ ὑπουργοὶ τῆς ἴδιας κυβέρνησης, τοῦ ιδιου πρωθυπουργοῦ ποὺ θὰ μᾶς ἔσωζε ἀπὸ Μνημόνια, δόσεις, ΕΝΦΙΑ, χρέη, μειώσεις μισθῶν, συντάξεων, θὰ αλλαζε τὴ χώρα, κλπ.
Παράλληλα, μερικοὶ βουλευτὲς γιὰ νὰ μὴ «κλυδωνίζεται» ἡ κυβέρνηση, ὑπογράφουν στὸν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς ὅτι ἐξουσιοδοτοῦν τὴν Κυβέρνηση νὰ χρησιμοποιεῖ τὶς ψήφους τους ὅπως αὐτὴ θέλει!
Ἂν αὔριο ἡ μειψηφία τῶν 145 τρελλαθεῖ καὶ ψηφίσει ὅ,τι τῆς κατέβει, γιὰ νὰ ὑπάρχει Κυβέρνηση τάχα στὴν Χώρα, αὐτοί, οἱ πέντε-ἕξι βουλευτὲς θὰ στηρίζουν τὴν ὅποια τρελλὴ πρόταση;!
Αὐτοὶ οἱ βουλευτὲς δὲν βουλεύονται-δὲν παίρνουν ἀποφάσεις ὅπως σημαίνει ἡ λέξη- ἀλλὰ ἀποφασίζουν ἄλλοι γι’ αὐτούς. Αὐτοκαταργήθηκαν. Καί, φυσικά, ὅλοι τους ἀνῆκαν σὲ διάφορα κόμματα, ποὺ λόγω τοῦ Σκοπιανοῦ ἰδίως, διαλύθηκαν κι ὁ ἕνας πῆγε ἐδῶ, ὁ ἄλλος ἐκεῖ, ὁ τρίτος παραπέρα.
Πρόκειται γιὰ τραγελαφικὲς καταστάσεις ποὺ ἡ χώρα ἔχει νὰ δεῖ ἀπὸ τὸ 1965, δηλαδὴ πάνω ἀπὸ μισὸ αἰώνα, τὸν καιρὸ τῆς Ἀποστασίας. Οἱ ἀπειλές, οἱ ψευτολεονταρισμοί, τὸ ὑβρεολόγιο, τὰ «σόου» στὴν Τηλεόραση, οἱ ἀποσκιρτήσεις καὶ οἱ διαλύσεις κομμάτων, ἡ ἀπώλεια τῆς Δεδηλωμένης στὴν Βουλή καὶ ἡ ἀντικατάστασή της ἀπὸ ἐξουσιοδοτήσεις ψήφου βουλευτῶν ποὺ ἔτσι ἀκυρώνουν τὴν ἴδια τους τὴν ἰδιότητα νὰ βουλεύονται αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, ὅλα τοῦτα μᾶς δείχνουν ὅτι πήγαμε πολὺ πίσω, στὸν χρόνο καὶ στὸ ἐπίπεδο ζωῆς.
Δὲν εἶναι θέμα ἠθικισμοῦ, τήρησης κάποιων ἀνούσιων τύπων καὶ μιᾶς ὁρισμένης δῆθεν εὐπρέπειας. Ἂν ὁ μεγαλοβιομήχανος τοῦ Ὀλυμπιακοῦ στὸ μπάσκετ αἰσθάνεται ὅτι ἀδικεῖται καὶ ὠφελεῖται ὁ μεγαλοβιομήχανος τοῦ Π.Α.Ο., αὐτὸ δὲν σημαίνει ἀπαραίτητα ὅτι φταίει κάποιος ἀπὸ τοὺς δυό, ἢ ὅτι γίνεται φασαρία γιὰ νὰ «κερδίσουμε κάτι». Δὲν εἶναι μόνο αὐτό. Δὲν εἶναι μόνο οἱ ξένοι διαιτητές, οὔτε οἱ ξένοι ἐπιδιαιτητές, τεχνοκράτες, οἰκονομολόγοι, διοικητικοί, πολιτικοί, τραπεζίτες τῆς Τρόικας, τοῦ Δ.Ν.Τ., τοῦ «Κουαρτέτου», ποὺ ἔρχονται καὶ ξανάρχονται καὶ ἀποφασίζουν. Εἶναι ὅτι κανεὶς ἀπὸ τοὺς κατοίκους αὐτῆς τῆς χώρας δὲν αἰσθάνεται ἀσφαλής, ὅτι μπορεῖ νὰ ἀποτανθεῖ κάπου καὶ νὰ ἀκουστεῖ. Ὄχι νᾶ βρεῖ τὸ δίκιο του, ἀλλὰνὰ μὴν ἀδικηθεῖ σὲ τέτοιο βαθμὸ καταστροφῆς ποὺ δὲν πάει ἄλλο! Ἡ κοινωνικὴ καὶ πολιτικὴ συναίνεση καταρρέει, ἡ κοινωνικὴ ἀνοχὴ γιὰ ὁ,τιδήποτε ἐξατμίζεται, ἡ ὑπομονὴ ἐξαντλεῖται. Ἀλλά, ποιὸς ἀσχολεῖται;
Τὰ συμπτώματα τῆς διάλυσης στὸν ἀθλητισμὸ καὶ στὴν πολιτική: Ἡ ὀπαδοποίηση, ὁ φανατισμός, ἡ φτηνὴ προπαγάνδα, ἡ ἀναγωγὴ τῆς βίας ἢ ἡ ἀπειλὴ βίας σὲ πρῶτο ἐπίπεδο, ὁ λόγος τῶν κραυγῶν, ὁ ἄναρθρος καὶ μηδενιστικός, ἡ ἰσοπέδωση τῶν ἀντίθετων ἀπόψεων μὲ χλευασμούς, τὰ ζεϊμπέκικα σὲ ξενυχτάδικα, ἡ «μαγκιὰ» καὶ ὁ «κουτσαβακισμὸς» ἔναντι ὁποιουδήποτε διαφωνεῖ, δείχνουν μιὰ κατάπτωση πολιτισμοῦ, μιὰ ἐξαχρείωση ἤθους, μιὰ ἐξαγρίωση τοῦ παράγοντα ἄνθρωπος. Ὅταν αὐτὰ τὰ συμπτώματα πληθαίνουν, τότε ἡ κοινωνία ὁδηγεῖται στὸ ἀδιέξοδο τῆς τυφλῆς βίας!!! Ἡ ἀνθρωπιὰ καὶ ἡ περίσκεψη μπαίνουν στὸ περιθώριο, δοκιμάζονται οἱ ἀξίες τοῦ πολιτισμοῦ, ἂν ὑπάρχουν. Δὲν εἶναι ἐξυπνάδα τὸ ὑβρεολόγιο στὴν TV ἢ στὸ ποδόσφαιρο καὶ στὴ Βουλή. Εἶναι δεῖγμα ἔλλειψης ἀνθρωπιᾶς, σημεῖο παρακμῆς. Στὶς κοινωνίες ποὺ ὑψώνονται πολιτικὰ ἢ πολιτισμικὰ ἀδιέξοδα, οἱ ἄνθρωποι παύουν νὰ σκέφτονται καὶ ἐκβαρβαρίζονται βρίζοντας καὶ ἀπειλώντας. Ἡ χώρα βρίσκεται σὲ μία περιδίνηση κρίσης πολιτισμοῦ (τὸ θέμα διαιτητές, βουλευτές, Μνημόνια, κόμματα, κλπ εἶναι σύμπτωμα) καὶ ὅλες οἱ πνευματικὲς δυνάμεις μὲ τὴν Ἐκκλησία προεξάρχουσα πρέπει νὰ πάρουν θέση, νὰ μιλήσουν.
Ἂν αὐτὸ δὲν συμβεῖ (γιατὶ δὲν φτάνουν μόνο τὰ συσσίτια, οἱ βοήθειες στοὺς πρόσφυγες, τοὺς ἀνήμπορους, τοὺς ἄρρωστους, τοὺς ἀναξιοπαθοῦντες), τότε ἀργὰ ἢ γρήγορα, ὁ κοινωνικὸς ἱστὸς θὰ κινδυνέψει, ἡ ἰσορροπία πιθανὸν νὰ ἀνατραπεῖ. Δὲν θὰ φταῖνε μόνο οἱ κακοὶ γείτονες, οὔτε μόνο τὰ Μ.Μ.Ε. ποὺ ἀποχαυνώνουν τὶς μάζες τῶν Νεοελλήνων. Εἶναι σημαντικὸ νὰ καταδειχθεῖ ὅτι τὸ πρόβλημα ἀφορᾶ τὴν πνευματικὴ συγκρότηση, τὶς ἀξίες τοῦ πολιτισμοῦ, καὶ τὶς ἀντοχὲς τοῦ Λαοῦ μας. Πρέπει νὰ βοηθήσει καὶ ἡ Ἐκκλησία ἐδῶ, ὡς σῶμα Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνον ὡς διοίκηση ποὺ παζαρεύει μὲ τὴν Ἐξουσία τὰ ἀργύρια.
Διότι ὅταν αὐτοὶ φύγουν (ποὺ θὰ φύγουν) καὶ ἔρθουν αὐτοὶ ποὺ θὰ ἔρθουν, τί θὰ ἀλλάξει τὴ ζωή μας, τὴν κοινωνία μας, ἂν δὲν βασιστοῦμε σὲ ἕνα κίνημα πνευματικῆς καὶ πολιτισμικῆς ἐγρήγορσης ποὺ θὰ βγάλει τὴν χώρα ἀπὸ τὴν ὕπνωση τῶν σήριαλ, τὴ μιζέρια τῆς ἀπομόνωσης τῶν «τουίτ», τὴν ἀδιέξοδη φτωχοζωὴ ποὺ ψευτίζουν ἀκόμα οἱ ἐξαγγελίες τῶν πολιτικῶν ἀναμορφωτῶν; Γι’ αὐτὸ προέχει καὶ ἡ προσευχὴ καὶ ἡ προσοχὴ ἀπὸ τὶς δυνάμεις ποὺ ἀγρυπνοῦν νὰ μὴν πᾶμε στὰ βράχια. Ἡ κρίση δὲν εἶναι μόνο κοινωνικὴ καὶ οἰκονομική. Εἶναι πρώτιστα κρίση πολιτισμοῦ, ἀξιῶν, κρίση πνευματική. Καὶ οἱ πνευματικοὶ ταγοί, οἱ ὑπεύθυνοι, καλὸ θὰ ἦταν νὰ πάρουν τὸν Λόγο!
Πηγή: Εφημερίδα Χριστιανική
Το διαβάσαμε εδώ:
https://iskra.gr/%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%bb%cf%84%cf%83%ce%bf%cf%83%cf%86%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b3%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%be%ce%b1%cf%87%cf%81%ce%b5%ce%af%cf%89%cf%83%ce%b7/
Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ
Το κείμενο του Κώστα Καμαριάρη, αν και μετέωρο κοινωνικά, περιγράφει, εύστοχα την πολυεδρική κρίση και παρακμή…
«Μετέωρο», διότι δεν στηρίζεται (δεν διακρίνει καν) την αντικειμενική Κοινωνική Βάση του ιστορικού γίγνεσθαι: Το αντικειμενικό Ιστορικό Υποκείμενο, το αντικειμενικό Λαϊκό Κίνημα…
Ευαγγελίζεται ένα Κίνημα «πνευματικής και πολιτισμικής εγρήγορσης», το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει, είναι ΟΥΤΟΠΙΑ, δίχως την ανάπτυξη ενός μαζικού, Επαναστατικού Λαϊκού Κινήματος…
Η λύση δεν βρίσκεται στην επιφοίτηση των πνευματικών υποκειμένων (αυτά αποτελούν τους «οργανικούς διανοούμενους» της παρακμής σήμερα), αλλά στην Ανάπτυξη των Επαναστατικών Λαϊκών Κινημάτων, τα μόνα ικανά να ταρακουνήσουν, να κινητοποιήσουν και να φωτίσουν πολιτικά, πνευματικά και πολιτιστικά…
Δύο ακόμα παρατηρήσεις:
α). Το 1965 ωχριά μπροστά στο σήμερα. Σήμερα ζούμε την ολοκληρωτική πολτοποίηση των ιδεολογιών, των κομμάτων και της …Ηθικής!!!
β). Συνεπώς δεν βρισκόμαστε πολύ πίσω, αλλά πολύ …μπροστά(!): Στη νεοταξική ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ, δηλαδή στην πλανητική δικτατορία (4ο Ράιχ) του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, στο πλέον προωθημένο και σάπιο στάδιο του καπιταλισμού, στον έσχατο ΕΦΙΑΛΤΗ της Ανθρωπότητας...
