Το τσιγάρο του Πολάκη προκάλεσε τη μήνιν του Ευρωπαίου Επιτρόπου Υγείας.
Αγέρωχη η απάντηση του δικού μας (στους Κουτόφραγκοι): «Θα το κόψω όποτε θέλω εγώ, με την ελεύθερη (άτσα!) βούλησή μου».
Δεν σου ζήτησαν να κόψεις το τσιγάρο,
χρυσέ μου, αλλά να μην ξεφυσάς τον καπνό σου πάνω στα κεφάλια των άλλων και μέσα στη μύτη τους.
Εν τέλει, υπάρχουν άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν πότε είναι ηλίθιοι και πότε κάνουν τους ηλίθιους…
***
Ελπίζω την επόμενη φορά που θα έρθω ως πρωθυπουργός στη Χάλκη, να είναι ανοιχτή η Θεολογική Σχολή, δήλωσε ο Τσίπρας. Θαύματα γίνονται! και πιθανόν η εν λόγω Σχολή να ανοίξει σε τρεις μήνες! Εκτός κι αν ο Τσίπρας εννοεί ότι θα είναι πρωθυπουργός στο διηνεκές.
***
Δάκρυα φωτός από τον τρούλο της Μεγάλης Εκκλησίας.
***
Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι κουρελού. Είναι ιπτάμενο χαλί. Με έξι επιβάτες, τα έξι μαγεμένα δεκανίκια που η κακιά μάγισσα του Βουνού μετέτρεψε σε έξι μαγικές καρέκλες!Μπορεί ενίοτε οι θρόνοι να τρίζουν, αλλά οι καρέκλες ποτέ.
Όταν μάλιστα αυτές οι καρέκλες αντιμετωπίζουν (τους δικούς μας) καναπέδες, νικάνε πάντα.
***
Μεγαλεία στο Γενί Τζαμί. Όμως ούτε ο κ. Καμμένος ήταν εκεί, ούτε ο κ. Κοτζιάς. Ευτυχώς παρίστατο ο κ. Μπουρνούς, επ’ εσχάτοις προϊστάμενος του κ. Καρανίκα. Συνεπώς οι κατηγορίες ότι η χώρα δεν διαθέτει εθνική στρατηγική είναι αβάσιμες.Ρε παιδιά, ‘κείνος ο Μιχελογιαννάκης πού έχει χαθεί;…
Φόνος μέσα στο μυαλό μας
Με την ευκαιρία της επίσκεψης Τσίπρα στην Τουρκία, αναρωτιέμαι αν για τα μπροστοκρίαρα του εθνομηδενισμού στη χώρα μας ο αγώνας των Κούρδων είναι ένας εθνικιστικός και όχι ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας.Η διαστροφή των εννοιών στις μέρες μας ωθεί τις δημοκρατίες στην ακύρωση, όπως άλλωστε και η διαστροφή της πραγματικότητας. Επί παραδείγματι η περίπτωση του κ. Γκουαϊδό.
Ο σενιόρ Χουάν που εμφανίζεται ως απαύγασμα της δημοκρατίας – χάριν του οποίου οι ΗΠΑ προχώρησαν σε… τηλεπραξικόπημα – είναι στην πραγματικότητα μια πρακτοράτζα μυστικών υπηρεσιών, ΜΚΟ και όλων εκείνων των σκοτεινών μηχανισμών που κατατρώνε τον «θαυμαστό νέο γενναίο μας κόσμο».
Μια ματιά στο βιογραφικό αυτού του αθύρματος περιγράφει χωρίς αιδώ και φόρα παρτίδα ότι ο άνθρωπος αυτός έχει εκπαιδευθεί από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες σε δολιοφθορές εν καιρώ ειρήνης, σε δολιοφθορές εν καιρώ πολέμου και σε κάθε είδους ενέργειες τύπου Ελ Τσάπο και λοιπών ναρκέμπορων (δες: Ανδρέας Ζαφείρης: Juan Guaido, «Ίσκρα»). Ο πρόμαχος αυτός της δημοκρατίας αναδείχθηκε πρόεδρος της Βουλής ύστερα από πραξικόπημα και μέσα στο ίδιο του το κόμμα.
Δεν τα ξέρουν αυτά οι δημοσιογράφοι; δεν τα ξέρει ο διεθνής Τύπος; Δεν τα ξέρουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που σπεύδουν σαν μουρλές να αναγνωρίσουν τον «δον» Γκουαϊδό, απειλώντας μάλιστα όσους δεν κάνουν το ίδιο;
Τα ξέρουν, όμως αδιαφορούν, κυνηγούν την πρώτη εντύπωση ή το τετελεσμένο. Κι όταν αργότερα πολλοί πολίτες μαθαίνουν την αλήθεια αποστρέφονται τις δημοκρατίες που τους περιέχουν ακόμα περισσότερο.
Όμως πιθανόν αυτός να είναι ο στόχος όσων μεταχειρίζονται τις δημοκρατίες ως παράπλευρες απώλειες της πολιτικής τους. Να ξεμπερδεύουν μαζί τους…
