Στις 22 Ιανουαρίου, σύμφωνα με τη Wall Street Journal, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μάικ Πενς τηλεφώνησε σε κάποιον κύριο Γκουαϊντό και του έδωσε το πράσινο φως να αυτοανακηρυχθεί πρόεδρος.
Σύμφωνα με το Associated Press, στα μέσα Δεκεμβρίου, είχε προηγηθεί η μυστική μετάβαση του ίδιου κυρίου στην Ουάσιγκτον, όπου συναντήθηκε με τον Τζον Μπόλτον.
Είχε ξεκινήσει η προσπάθεια επιβολής ενός "βελούδινου" φαινομενικά πραξικοπήματος εναντίον του λαού της Βενεζουέλας, το οποίο όμως αν επικρατήσει τελικά, θα μοιράσει πολύ πόνο, και τόνους αίματος που κουβαλάει στις αποσκευές του.
Εδώ και αρκετά χρόνια, το παγκόσμιο ιερατείο της νέας τάξης με πρώτο βιολί φυσικά τις ΗΠΑ, είχε βάλει στο στόχαστρο την Βενεζουέλα.
Όταν ο Τσάβες το 1998 ανέβηκε στην εξουσία και εξήγγειλε την Μπολιβαριανή επανάστασή του, η Βενεζουέλα πρωτίστως για τους Αμερικάνους, έγινε ένα εύγεστο φρούτο (πετρέλαια) το οποίο είχαν χάσει μέσα από τα χέρια τους. Σύγκαιρα και ένα πυώδες σπυρί που απειλούσε να "μολύνει" ολόκληρη την Λ. Αμερική.
Η μαύρη προπαγάνδα που αναπτύχθηκε ενάντια στην χώρα από τα διεθνή ΜΜΕ, ήταν κάτι το πρωτοφανές. Ιδιαίτερα μετά την άνοδο στην εξουσία του Μαδούρο, η πλύση εγκεφάλου η οποία εκ του ασφαλούς στόχευε τους πολίτες των άλλων χωρών, κυρίως της Ευρώπης, οι οποίοι δεν ήταν δυνατόν να γνωρίζουν τί ακριβώς συνέβαινε στην Βενεζουέλα, ξεπέρασε ακόμα και τα όρια της παράνοιας. Μία αποκρουστική επιδημία κατευθυνόμενου ψέματος και κακοήθειας, που απλώθηκε σε όλη την υφήλιο.....
Υπήρξε πρόσφορο έδαφος για να αποκτήσει αληθοφάνεια όλη αυτή η τεράστια αντιδραστική προπαγάνδα; Οπωσδήποτε και υπήρξε. Ευθύνονταν γι' αυτό ο Τσάβες και πολύ περισσότερο ο Μαδούρο; Αναμφισβήτητα. Ωστόσο είναι άλλο πράγμα η αντικειμενική εξέταση των όποιων λαθών έγιναν κατά την διάρκεια της 20χρονης διαδρομής μιάς χώρας και ενός λαού ο οποίος προσπαθούσε να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις, στα δικά του πόδια, και άλλο η κακεντρεχής και αφηνιασμένη αντίδραση των λυσσασμένων εκπροσώπων της μαύρης διεθνούς αλητείας του χρηματιστικού κεφαλαίου και των πολυεθνικών κανίβαλων..
Η σημερινή κρίση που αντιμετωπίζει η Βενεζουέλα εδράζεται πρώτα και κύρια φυσικά στην απελπιστική κατάσταση της οικονομίας της, με όλα τα συνακόλουθα αρνητικά φαινόμενα που αναδύονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Έξαρση της εγκληματικότητας, απογείωση της διαφθοράς, και άλλα πολλά.
Κι' όμως η περίοδος Τσάβες στην αρχή, είχε εμφανίσει τεράστιες επιτυχίες. Η φτώχεια (σε μέσο όρο) περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό, ενώ πενταπλασιάστηκε το ΑΕΠ της χώρας. Ήταν αυτές οι επιτυχίες άλλωστε που συνέτειναν μέσω και της αμέριστης συμπαράστασης του λαού, στην αποτυχία του αντιδραστικού στρατιωτικού πραξικοπήματος που επιχειρήθηκε εναντίον του το 2002.
Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ο Τσάβες (δεν ήθελε; δεν μπόρεσε
εξακολουθούσε να έχει το τραίνο πάνω στις αστικές ράγες, βασίζοντας την
οικονομία του στα έσοδα που έρχονταν από τις εξαγωγές πετρελαίου,
θέτοντας τους υπόλοιπους τομείς της παραγωγής, σε δεύτερη μοίρα.
Ο Μαδούρο, εκτός από το γεγονός ότι δεν ήταν....Τσάβες, είχε την ατυχία να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, την εποχή που οι τιμές του πετρελαίου άρχισαν να πέφτουν ραγδαία, από τα 100, στα 30 δολάρια το βαρέλι. Αυτό οφείλονταν φυσικά στην αξεδιάλυτη παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία έριξε την ζήτηση.
Την ίδια στιγμή η εμμονή του στην συνέχεια του "καρφώματος" του εθνικού νομίσματος στο δολάριο, στάθηκε γι' αυτόν ολέθρια, καθώς αποδείχτηκε ότι δεν είχε πάρει κανένα μάθημα από το πάθημα της Αργεντινής στις αρχές του καινούργιου αιώνα.
Το αποτέλεσμα ήταν μέσα σε 4 χρόνια, να συρρικνωθεί το ΑΕΠ γύρω στο 50%, και ο πληθωρισμός να ξεπεράσει το 1.000%!!..
Η χαριστική βολή εναντίον του λαού της Βενεζουέλας δόθηκε από τα αλλεπάλληλα εμπάργκο που έχει επιβάλει στην χώρα του η διεθνής μαφία. Οι εγκληματίες δεν δίστασαν τα τελευταία χρόνια να επιβάλουν απαγόρευση πωλήσεων στα τρόφιμα και τα φάρμακα. Ναι. Αυτοί που γεμίζουν τις οθόνες των τηλεοράσεων με κροκοδείλια δάκρυα για....τον λαό της Βενεζουέλας που πεινάει μέσα στο καθεστώς του Μαδούρο…...
Η Βενεζουέλα αυτή την στιγμή, είναι ένα κοινωνικό ηφαίστειο, το οποίο έχει ήδη αρχίσει να ξερνάει τεράστιες φλόγες. Ο Μαδούρο, σαν από κεκτημένη ταχύτητα, λόγω της Τσαβικής παράδοσης, εξακολουθεί να στηρίζεται ακόμα από τα φτωχότερα στρώματα της χώρας.
Ωστόσο η παράδοση και μόνο, δηλαδή η "ανάμνηση των παλιότερων καλών ημερών", δεν αρκεί για να κρατήσει έναν λαό συνασπισμένο κάτω από μία σημαία. Οι παραδόσεις συνήθως ξεθωριάζουν, και στο τέλος σβήνουν εντελώς, εάν ο λαός δεν καταγάγει νίκες έως ότου γίνει απόλυτα κυρίαρχος στο σπίτι του σε όλους τους τομείς.
Έτσι έσβησε εντελώς από την μνήμη των Αργεντινών ο Περονισμός, χωρίς ν' αφήσει κανένα ίχνος. Όμως στην προκειμένη περίπτωση της Βενεζουέλας, η δύναμη της παράδοσης, είναι ακόμα ικανή για να αποκρούσει σε πρώτη φάση ένα γελοίο πραξικόπημα που σαν ηγέτη έχει ένα ακόμα ποιο γελοίο ανθρωπάκι, και ένοπλα αν χρειαστεί. Κι' ας έχει μαζί του αυτό το ανθρωπάκι τους κηδεμόνες του, δηλαδή τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους καραγκιόζηδες των Βρυξελών.
Γιατί κανείς δεν πρέπει να έχει την παραμικρή αυταπάτη. Η χώρα βαδίζει με αστραπιαία ταχύτητα προς τον εμφύλιο πόλεμο, έχοντας σπασμένα τα φρένα της. Οι επόμενες ημέρες θα είναι πολύ κρίσιμες για το μέλλον της.....
Διαβάστε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=11149
