Δεν υπάρχει πιο τραγικό ιστορικό θέαμα και σύγκαιρα πιο αποκρουστικό από την αηδιαστική αποσύνθεση του πασοκισμού ανάμεσα στα ερείπια των σοσιαλδημοκρατικών ελπίδων που έθρεψε κάποτε.
Η πασοκική «εκσυγχρονιστική» μοχθηρία αποτελεί την αιχμή αυτής της αηδιαστικής αποσύνθεσης, το πλέον δωσίλογο και παρασιτικό κομμάτι της πολιτικής.
Η σημερινή πρωθυπουργική κλίκα που κυβερνάει είναι η δωσίλογη εξαχρείωση, η φρίκη και η βαρβαρότητα δίχως όρια, δίχως τέλος.
Είναι το αποκρουστικό υπέρ-θέαμα της αηδιαστικής αποσύνθεσης δίχως όρια και δίχως τέλος.
Οι Τσουκάτοι, Μαντέληδες, Άκηδες και οι λοιποί του πολύχρωμοι συναφιού που θα βγουν στο αφρό, είναι απλώς κάποιες πυώδεις φουσκάλες που τρυπάνε για να συγκαλύψουν την ΟΛΙΚΗ αποσύνθεση του οργανισμού, τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που δεν έχει όρια.
Η αποσύνθεση δεν περιορίζεται μόνο στα αηδιαστικά συμπτώματα (τις πυώδεις φουσκάλες), ούτε στο πασοκικό κράτος και παρακράτος.
Αποσυντίθεται το σύνολο της κοινωνίας, τα οικονομικά οστά της, το πολιτικό της σώμα και όλοι οι μυώνες της κοινωνίας.
Αποσυντίθενται τα θεμέλια της κοινωνίας (οικονομικά θεμέλια-τρόπος και σχέσεις παραγωγής) μέχρι τις κορυφές του εποικοδομήματος: Πολιτική, κόμματα, θεσμοί, κράτος, κουλτούρα, ιδέες, αξίες, ηθική, τα πάντα…
Ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα αποσυντίθεται με τα κόμματά του, τους θεσμούς του, τους νόμους του, την ηθική του και τις «αξίες» του…
Να, γιατί, ξεπετάγονται, σαν ορμητικός χείμαρρος όλες οι μορφές της παρακμής και της κακουργίας: Το ψέμα, η εξαχρείωση, η εξαγορά συνειδήσεων, ο καταναγκασμός, ο δωσιλογισμός, η βία στις πλέον αποτρόπαιες μορφές της, η παρασιτική αναισχυντία και πολιτική «λουμπεναρία» (Άκης, Τσουκάτος, Μαντέλης και ΣΙΑ), ο αποκτηνωμένος κυνισμός, η απαστράπτουσα χυδαία ευχαρίστηση, η βάρβαρη κακογουστιά και όλα τα είδη των διαστροφών…
Το πασοκικό καθεστώς (κόμμα, κράτος και παρακράτος) απλώς είναι η μοχθηρή γκριμάτσα αυτής της καπιταλιστικής αχρειότητας και βαρβαρότητας. Είναι το αποκρουστικό τερατούργημα της αποσύνθεσης και της καπιταλιστικής φρίκης…
Όποιος, συνεπώς, ελπίζει να βρει χαραμάδες φωτός μέσα από αυτό το σκηνικό της καπιταλιστικής αποσύνθεσης είναι αθεράπευτα ρομαντικός.
Δεν υπάρχουν λύσεις μέσα στα καπιταλιστικά αδιέξοδα της σήψης και αποσύνθεσης, μέσα από τους θεσμούς και τους πολιτικούς αυτού το κόσμου.
Η μόνη λύση για να μην κατρακυλάμε στη βαρβαρότητα και τη φρίκη δίχως όρια είναι η ανάπτυξη και οργάνωση κινημάτων για την ανατροπή ενός συστήματος που έχει σαπίσει μέχρι το μεδούλι.
Η μόνη λύση είναι η συμβολή μας (του καθενός που διακρίνει τον εφιάλτη), στο θεωρητικό και πρακτικό αγώνα ανασυγκρότησης και οργάνωσης των λαϊκών κινημάτων.
Ο κάθε ένας μας πρέπει όπου βρίσκεται να συγκροτεί «κύτταρα» γνώσης και δράσης μέσα στην κοινωνία, μέσα στο λαό, σε κάθε χώρο, συνοικία και χωριό, παντού: Από «παρέες» μέχρι δίκτυα δράσης πάνω σε κινηματικές (όχι εκλογικές) κατευθύνσεις, στη βάση της κοινωνικής αλλαγής και ανατροπής του καπιταλισμού.
Το «εθνικό» και «πατριωτικό» αποτελούν τη βασική συνιστώσα του κοινωνικού ζητήματος και όχι ξεχωριστό και αυτόνομο κομμάτι.
Η εθνική μας υπόσταση και ο πατριωτισμός δεν μπορεί να ΥΠΑΡΞΟΥΝ μέσα στα καπιταλιστικά, δηλαδή νεοταξικά πλαίσια.
Αυτά τα πλαίσια αφανίζουν σήμερα τα έθνη και τους λαούς τους, καταστρέφουν κάθε ιστορική και κοινωνική βάση του πατριωτισμού.
ΟΣΟ το γρηγορότερο το καταλάβουμε αυτό τόσο πιο γρήγορα θα βρούμε τις λύσεις διεξόδου από την καταστροφή και θα βάλουμε ένα τέλος στη βαρβαρότητα δίχως τέλος…
Η ανθρωπότητα δεν είχε ΠΟΤΕ μπροστά της προοπτικές τόσο απειλητικές και καταστροφικές όσο σήμερα.
Αρκετά, λοιπόν με τα παιχνίδια των ποικίλων και πολύχρωμων εμπόρων και ανεύθυνων τυχοδιωκτών και προβοκατόρων που απλώς αναζητούν μια θέση στο εκλογικό στερέωμα της καπιταλιστικής αποσύνθεσης ή ένα ρόλο προβοκάτορα των λαϊκών κινημάτων…
Πηγή:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4636
