Οι υστερικοί των συνταγών

 

          Κάποιοι με το να κλείνουν υστερικά και σε όλες τις πτώσεις το «είμαι επαναστάτης», ή «είμαι αριστερός», ή «είμαι Χριστιανός» πιστεύουν ότι και είναι.

 Μοιάζουν  σαν κι αυτούς που διαλαλούν πομπωδώς την εντιμότητά τους. Κα μόνο όμως η ανάγκη που σε ωθεί να διατυμπανίζεις με φανατικούς αφρούς το τι είσαι δείχνει ότι απέχεις πολύ από αυτό που διαλαλείς. Επιπλέον αποκαλύπτεις και τη δραματική ένδεια της σκέψης σου.

          Έτσι λοιπόν και κάποιοι αξιοθρήνητοι «αριστεροί» (και όχι μόνο) φωνακλάδες καλύπτουν τα πελώρια θεωρητικά και πολιτικά τους κενά διατυμπανίζοντας την «ιδεολογική» τους ταυτότητα.

 Όταν τίθενται, όμως,  συγκεκριμένα ζητήματα για συζήτηση και μεθοδολογικά ερωτήματα αυτοί τα αφορίζουν και ανατρέχουν σε «συνταγές».

 Οι «υπεραριστεροί» ανατρέχουν στις «συνταγές» του Μαρξ, άλλοι σε άλλες «συνταγές».

Βεβαίως  ο ίδιος ο Μαρξ συμβούλευε:

 

«Δεν φτιάχνω συνταγές για τις ταβερνούλες του μέλλοντος!»

Ξεχνούν, επίσης, ότι αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα και αρκούσαν οι «συνταγές» όλες αυτές οι «ταβερνούλες», (δηλαδή οι σέχτες)  δεν θα παρέμειναν «ταβερνούλες» δεκαετίες τώρα…

Αυτό είναι κάτι που δεν θέλουν να το σκέφτονται ΠΟΤΕ!!! Ούτε όταν αυτογελιοποιούνται.

Φυσικά δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι  γίνονται βορά του γελοίου. Αν το καταλάβαιναν αυτό θα μπορούσαν να αντιληφτούν και τη θεωρητική και πολιτική τους φτώχεια, συνεπώς ότι το μόνο που γνωρίζουν είναι να αντιγράφουν «συνταγές» του Μαρξ, όχι μόνο εκτός τόπου και χρόνου, αλλά και εντελώς άσχετες με τα ζητήματα που συζητιούνται.

 Συζητάμε π.χ. για το έθνος, για το πώς το προλεταριάτο, ως πολιτική τάξη είναι εθνικό κι αυτοί οι άμοιροι παραθέτουν «συνταγές» για το πώς πρέπει να κτυπήσουμε τις «εθνικές προκαταλήψεις» του προλεταριάτου!!!

Από ένα ζήτημα  κοσμοθεωρίας (στρατηγικό για να αντιληφτούμε τις συνέπειες της κατάλυσης του έθνους κράτους που προωθείται σήμερα από το κεφάλαιο) μεταπηδούν  σε ζητήματα πολιτικής πρακτικής στην εποχή που το έθνος κράτος προωθούσε τις εθνικές προκαταλήψεις ως το κυρίαρχο προπαγανδιστικό όπλο της εθνικής ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης.

Αναδεικνύουμε τον εφιάλτη της παγκοσμιοποίησης που συνίσταται στην κατάλυση των εθνικών κοινωνιών και κρατών, στην ιστορική αποδόμηση και αλλοίωση των κοινωνιών και αυτοί μας λένε «εθνικιστές» ή ότι το «προλεταριάτο δεν έχει πατρίδα»: Ξεκάρφωτη «συνταγή» του Μαρξ, γιατί στο ίδιο σημείο που έγραψε αυτό το σύνθημα ο Μαρξ υποστηρίζει ότι το  «προλεταριάτο πρέπει ανασυγκροτηθεί σε εθνική τάξη.

Αναλύουμε το «εργαλείο» κατάλυσης της κοινωνικής και εθνικής μας υπόστασης, δηλαδή την οργανωμένη εισβολή και κατοχή της χώρας μας από τους  αλλοδαπούς και αυτοί μας στιγματίζουν αφοριστικά για «ρατσισμό». Εδώ δεν μπορούν, βεβαίως, να  βρούνε καμιά «συνταγή» του Μαρξ…

Αντίθετα, όταν διάβασαν κείμενό του (χωρίς να γνωρίζουν ποιος το έγραψε), στιγμάτισαν λυσσαλέα και το Μαρξ σαν «ρατσιστή»!!!

Τόσο αστείοι είναι…

Βεβαίως αυτοί οι υστερικοί των «συνταγών»  δεν ασχολήθηκαν ποτέ με το ΤΙ λέει  το κεφάλαιο σήμερα και  ΤΙ προωθούν οι ελίτ της εξουσίας: Προωθούν  τις «εθνικές προκαταλήψεις», ή τις αντιεθνικιστικές και αντιρατσιστικές.

 Όλοι μοχθούν και μαζί και οι θρησκόληπτοι των μαρξιστικών τσιτάτων να εξαλείψουν και να αφανίσουν όχι μόνο τις «εθνικές προκαταλήψεις», αλλά κάθε τι που παραπέμπει σε έθνος, ιστορία, συλλογική συνείδηση και συνοχή.

Είναι τόσο «μαρξιστές» που δεν μπορούν ούτε καν να αντιληφθούν ότι ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ πλήρως με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του που υποτίθεται ότι πολεμούν.

Δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν (εκτός από τους έμμισθους «αριστερούς» μπράβους του καθεστώτος, οι οποίοι είναι δυστυχώς πολλοί) ότι δεν διαφέρουν σε ΤΙΠΟΤΑ, απολύτως τίποτα, από αυτά που προωθούν τα μεγάλα ιδεολογικά επιτελεία του κεφαλαίου, στην πρωτοπορία των οποίων βρίσκονται: Το Λαμπρακιστάν, η «Ελευθεροτυπία» και η «Καθημερινή»!

Θα συνεχίσουμε με τους εξτρεμισμούς των σεχτών…