Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010
ΝΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΕΡΟΥΣ, ΠΑΝΤΑ Ν’ ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΜΕ
Στον αντίποδα της «αισθητικής» της μόλυνσης υπάρχει η αισθητική της κοινότητας, της αγωνιστικότητας, της αγάπης και της αλληλεγγύης… Διαβάσαμε και αναδημοσιεύουμε το εξαίρετο κείμενο της Σύνταξης από την τελευταία «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» (Μάιος- Ιούνιος 2010).
ΝΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΕΡΟΥΣ, ΠΑΝΤΑ Ν’ ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΜΕ
Καθώς το διαβόητο μνημόνιο, η τρόικα, το Δ.Ν.Τ., ο Γιωργάκης και η απάνθρωπη Νέα Τάξη, που όλοι αυτοί εκπροσωπούν, προσπαθούν να δηλητηριάσουν τη ζωή μας, να σβήσουν την ελπίδα, να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό και να μεταβάλουν τους Έλληνες από ελεύθερους πολίτες σε ζαλισμένο κοπάδι, έρχονταν στο νου μας ως αντίδοτο οι στίχοι του γνωστού και αγαπημένου τραγουδιού του Διονύση Σαββόπουλου «…να μας έχει ο Θεός γερούς, πάντα ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε, βρε, με χορούς κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς…». Η κατοχική μας κυβέρνηση μέσα στο κατακαλόκαιρο επιτείνει τον καύσωνα της Νέας Τάξης,«… σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά…»- για να θυμηθούμε τα λόγια του στρατιωτικού εμβατηρίου, που κάποτε τραγουδούσαμε –αλήθεια γιατί τα τελευταία χρόνια δεν ακούγονται τα λόγια των εμβατηρίων;
Ψηφίζει, λοιπόν, η κυβέρνηση την κατάλυση του κοινωνικού κράτους ανατρέποντας τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό. Μας αφαιρούν πράγματα που κερδίσαμε με αίμα και ιδρώτα. Οδηγούν σε οικονομική εξαθλίωση τον ελληνικό λαό. Και, για να διαλύσουν πλήρως τον κοινωνικό ιστό, προσπαθούν να μας βάλουν να αλληλοφαγωθούμε. Δεν θα τους κάνουμε το χατήρι.
Τώρα το καλοκαίρι, μάλιστα, θα χρησιμοποιήσουμε κατ’ εξοχήν ένα όπλο που δεν διαθέτει η Νέα Τάξη.
Θα λειτουργήσουν «των Ελλήνων οι κοινότητες», αυτές που κράτησαν το Γένος και στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Εκεί στα χωριά, στις ρίζες, όπου θα επιστρέψουμε για ξεκούραση αλλά και πνευματικό ανεφοδιασμό, θα ανταμώσουμε οι φίλοι, θα ρθούν οι ξενιτεμένοι, θα στήσουμε τους κυκλικούς χορούς στα παραδοσιακά μας πανηγύρια, θα ψάλουμε τιμώντας τους αγίους μας, θα τραγουδήσουμε τα τραγούδια μας και θα αφήσουμε στη μιζέρια τους τούς σύγχρονους Αμερικανοτσολιάδες, που ως θλιβεροί υπαλληλίσκοι της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών δεν γνωρίζουν ούτε να ζουν ούτε και να πεθαίνουν ως Έλληνες.