Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010
Εκλογικοί δονκιχωτισμοί περί «ενότητας της αριστεράς»
Μια ζωή τρεφόμαστε με το παραμύθι της «ενότητας της αριστεράς». Το παραμύθι πάντα είναι εκλογικού χαρακτήρα και γι’ αυτό «διαβάζεται» πολύ σε κάθε προεκλογική περίοδο. Όταν αυτό το εκλογικό παραμύθι έγινε πραγματικότητα μετεξελίχτηκε σε τραγωδία. Ενώθηκε η «αριστερά» για να ενωθεί με το Μητσοτάκη στη συγκυβέρνηση Τζανετάκη με σκοπό …την «κάθαρση»: «Κάθαρση» που διόγκωσε την ΑΚΑΘΑΡΣΙΑ και τη λαμογιά!!! Αυτή την περίοδο οι δονκιχωτισμοί περί «ενότητας» αγγίζουν την παράκρουση. Το τραγικό: Την ώρα που υπάρχει διάσπαση στο Συνασπισμό, αρχίζουν και κτυπούν πιο δυνατά τα όργανα περί «ενότητας»!!!
Αντιλαμβάνεται και ο πιο ηλίθιος ότι αυτοί οι οξύτατοι ήχοι περί «ενότητας» είναι μια μεταξύ μας ιστορία και κυρίως μια αγωνία των Συριζαίων (και των πέριξ) για να μην εξαφανιστεί από τον εκλογικό χάρτη.
Συγκροτήθηκε και το «Αριστερό Βήμα Διαλόγου» από διανοούμενους που «αγωνιούν» και κολυμπούν στα ύδατα των Συριζαίων, κατά κανόνα, και των «αριστερίστικων» υποπροϊόντων της παρακμής.
Ένα «Βήμα Διαλόγου» δίχως να αγγίζει τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας και τα εγκλήματα της λεγόμενης «αριστεράς». Φυσικά μένουν στο απυρόβλητο τα καυτά ζητήματα της νεοταξικής, πολυεδρικής ισοπέδωσης, τα πελώρια εθνικά ζητήματα, το πρόβλημα των προβλημάτων (λαθρομετανάστευση) και γενικά όλα τα καυτά ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ που διέλυσαν την εργατική τάξη και την ελληνική κοινωνία και αυτή η «αριστερά» ΣΥΝΕΒΑΛΕ αποφασιστικά.
ΔΙΧΩΣ βαθιά και σκληρή ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ δεν οικοδομείται Αριστερά…
Αυτή λοιπόν η πρωτοβουλία των ακαδημαϊκών της σύγχυσης και της παραγωγής των νέων ιδεολογημάτων της πλανητικής ιμπεριαλιστικής εποχής, "πίστεψε" ότι τα ζητήματα της ενότητας μπορεί να λυθούν με τις καιροσκοπικές εκλογικές συμμαχίες ανεμοσκορπισμάτων…
Πίστεψαν όλοι αυτοί ότι θα μπορούσαν να παγιδεύσουν το ΚΚΕ και να δουλέψει για τη σωτηρία τους, ακόμα και να τους κάνει κόμμα…
Τι διανοουμενίστικη κακομοιριά! Κτυπάνε υποτίθεται το σταλινισμό, αλλά δεν έχουν καταλάβει τίποτα περί σταλινισμού, ούτε για τα υποπροϊόντα του (που οι ίδιοι αποτελούν)…
Έτσι το ωραίο εκλογικό παραμύθι που στήθηκε πάνω στην κοινή υποψηφιότητα του Τσακνή και γέμισε τους «νεκρούς» με όνειρα θερινής νυκτός, σωριάστηκε, σαν χάρτινος πύργος, μόλις το ΚΚΕ έβηξε…
Είναι τόσο αλλοτριωμένοι όλοι αυτοί και πολιτικά στείροι, κυριολεκτικά ναυάγια, που δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε το αλφάβητο:
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ της "αριστεράς" και μάλιστα η εκλογική, καιροσκοπική ενότητα το ζητούμενο.
Το ζητούμενο είναι η ΕΝΟΤΗΤΑ του εργατικού και λαϊκού κινήματος, μέσα από πρωτοβουλίες που θα αναπτύσσουν το ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ, που θα δίνουν ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και ΟΡΓΑΝΩΣΗ.
ΚΑΘΕ εκλογική συμμαχία πρέπει να βγαίνει ΟΡΓΑΝΙΚΑ από την ΕΝΟΤΗΤΑ στη δράση, να εκφράζει και να προωθεί την ΑΝΑΠΤΥΞΗ της ενότητας των εργαζομένων και του λαού γενικότερα.
Οι εκλογικά αλλοτριωμένοι «αριστεροί» βάζουν τα πράγματα, όπως σε κάθε ζήτημα, με το κεφάλι προς τα κάτω, αποδεικνύοντας, έτσι, ότι σκέφτονται όπως οι υπάλληλοι του καθεστώτος.
ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ δεν είναι ικανοί ούτε τις απεργιακές παρελάσεις να κάνουν ΚΟΙΝΑ, ΔΙΑΣΠΟΥΝ και εκεί το λαϊκό κίνημα και ΜΙΛΑΝΕ για εκλογική «ενότητα».
Και καιροσκόποι και ηλίθιοι…
Εδώ η λαϊκή οργή ξεχειλίζει βοούσα και οι «αριστεροί», όλων των ποικιλιών, παίζουν και δεν είναι ικανοί να πάρουν ούτε μια μικρή, ελάχιστη, ΚΟΙΝΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για την παραπέρα ανάπτυξη και κλιμάκωση των λαϊκών αγώνων.
Και σχηματίζουν «βήματα διαλόγου» ή μαζεύουν υπογραφές για «ενότητα της αριστεράς»!!!
ΛΕΣ και τα ουσιώδη πολιτικά και οργανωτικά προβλήματα του εργατικού και λαϊκού κινήματος μπορεί να λυθούν ή να προωθηθούν με ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ και με οπορτουνιστικές «συμμαχίες» ακαδημαϊκών και παραγόντων που βρίσκονται ΕΞΩ και ΜΑΚΡΙΑ από τη ζωντανή πραγματικότητα των κοινωνικών διεργασιών και λαϊκών διαθέσεων, για να μην πούμε το ακόμα χειρότερο: Είναι οι «χρήσιμοι ηλίθιοι», κάποιοι και επιδοτούμενοι, του καθεστώτος…
Ακόμα, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ξεκαθαρίσει την προβοκάτσια των «Δεκεμβριανών» και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ήταν μια ΜΕΓΑΛΗ λαϊκή εξέγερση (πάντα βλέπουν στα όνειρά τους εξεγέρσεις) και έρχονται τώρα να βάλουν το χεράκι τους στην «ενότητα» της «αριστεράς» του καθεστώτος…
ΑΥΤΗ η «αριστερά» είναι νεκρή και καμία δύναμη δεν μπορεί να την αναστήσει, γιατί αποτελεί εξάρτημα της Νέας Τάξης: Ο «οργανικός διανοούμενος» της παγκοσμιοποίησης (όλα τα νέα ιδεολογήματα αυτή η «αριστερά τα παράγει και τα διακινεί), ο πολιτικό ροπαλοφόρος κάθε αυθόρμητης λαϊκής κίνησης και ο οργανωτικός διασπαστής της εργατικής και λαϊκής ΕΝΟΤΗΤΑΣ.
ΑΥΤΗ η «αριστερά» με νύχια και με δόντια αγωνίζεται να μην πάρει η αυθόρμητη λαϊκή ΟΡΓΗ εκρηκτική αντικαθεστωτική διάσταση, να μην εκδηλωθεί μετωπικά και συγκρουσιακά με το καθεστώς, να μην εξελιχτεί σε μορφές αυτό-οργάνωσης, αλλά να εγκλωβιστεί και να χειραγωγηθεί στα κομματικά καλούπια και τους εκλογικούς αγωγούς…
Ο Κεντρικός διασπαστής της οργισμένης «λαϊκής ενότητας» είναι η ηγεσία του ΚΚΕ, η οποία κρύβει τον ελεεινό διασπαστικό της ρόλο πίσω από το σόφισμα της αφαίρεσης: «Η ενότητα στη βάση», δηλαδή η ενότητα βρίσκεται μόνο στις γραμμές της βάσης του ΚΚΕ, στο ΠΑΜΕ…
Χωρίς ΕΝΙΑΙΟ-ΜΕΤΩΠΙΚΕΣ πρωτοβουλίες των πολιτικών υποκειμένων η ενότητα της εργατικής τάξης και του λαού δεν προωθείται, ούτε οργανώνεται σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης.
Γι’ αυτό, όμως το μαρξιστικό αλφάβητο θα γράψουμε προσεχώς…