Του Γιάννη Παπαμιχαήλ, καθηγητή Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Ο Θύμιος ήταν «σύντροφος», όχι όμως μόνον με την έννοια του συναγωνιστή...
Κυριακή 8 Αυγούστου 2010
Οι κατασκευαστές και οι έμποροι του κιτς
Αυτό που ζούμε σήμερα είναι η «επέλαση» της νεοταξικής μόλυνσης και βαρβαρότητας: Μια «επέλαση» ασύλληπτη, σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς τομείς, μια «επέλαση» χωρίς ιστορικό προηγούμενο.
Τα πάντα ισοπεδώνονται! Η Ιστορία, η Πολιτική, η Αισθητική κάθε κοινωνική Επιστήμη βρίσκονται υπό διωγμό. Η θεωρητική γνώση χλευάζεται και έχει ανακηρυχθεί, επίσημα, η κηδεία της από τους άμβωνες της νεοταξικής βαρβαρότητας (ΜΜΕ).
Μέσα σε αυτή την ασύλληπτη κατάπτωση των ιδεών και αξιών, της γνώσης και της σκέψης, εκκολάπτεται η αυθάδεια της ανοησίας και της κακογουστιάς. Και αυτό γιατί τέτοιες καταστάσεις σήψης και παρακμής δημιουργούν ένα πλατύ κοινωνικό στρώμα χωρίς πεποιθήσεις και συγκροτημένες αξίες, χωρίς σκέψη και πολιτική συνείδηση, χωρίς ομορφιά και γούστο, στρώματα εξαθλιωμένα οικονομικά, πολιτικά και ψυχολογικά, στρώματα ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ και ακραίως ΑΛΛΟΤΡΙΩΜΕΝΑ τα οποία τρέφονται από την κακοπιστία, τα «κόπρανα» των ΜΜΕ, την παραπολιτική παραφιλολογία και όλων των ειδών τις χυδαιότητες των μηχανισμών εξουσίας.
Το να βρίσκει σήμερα απήχηση η ανοησία, το ψεύδος, η χυδαιότητα και η κακογουστιά σημαίνει ότι έχει δημιουργηθεί και ένα ανάλογο κοινό…
Η κεντρική εστία που κατασκευάζει αυτό το κοινό είναι τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα το τελετουργικό υπερθέαμα.
Το υπερθέαμα τρέφεται από την μόλυνση και την κακογουστιά, την αναπαράγει και την οργανώνει, την κατασκευάζει, την διευρύνει, την ανακυκλώνει και την εμπορεύεται.
Οι «κατασκευαστές του κιτς» βγάζουν και υπερκέρδη από το εμπόριο της κατασκευής τους. Οι καλοί μεταπράτες της χυδαιότητας και της κακογουστιάς, δηλαδή οι τηλε-σταρ και τα κόπρανά τους (οι ποικιλίες των διαστροφικών «σουσουράδων») χρυσοπληρώνονται για το «έργο» τους.
Χρυσοπληρώνονται γιατί η «κατασκευή» της χυδαιότητας, της κακογουστιάς και της βλακείας δεν αποφέρει μόνο υπερκέρδη, αλλά ασκεί και μια από τις πιο βασικές λειτουργίες του καπιταλιστικού συστήματος, ιδιαίτερα στο σημερινό του στάδιο, αυτό της νεοταξικής δικτατορίας: Την τρομοκράτηση της κοινωνίας, τον ακρωτηριασμό και τη δολοφονία της σκέψης, την αφυδάτωση των συναισθημάτων και τον αποχρωματισμό της συνείδησης, την πολτοποίηση και άγρια ισοπέδωση της Ιστορίας, του Πολιτισμού, της Τέχνης, των Αξιών, της εθνικής ταυτότητας, των κοινωνικών οριοθετήσεων, της Πολιτικής, των αγωνιστικών παραδόσεων, των πάντων… Ο βόρβορος των «ειδήσεων»
ΟΙ δομές του θεάματος των «ειδήσεων» αποτελούν τις καθημερινές, μακάβριες εστίες του βόρβορου της μόλυνσης: Ψευτιά, τρομοκρατική ανοησία και αλαζονική πολιτική κακογουστιά συνθέτουν ένα βάρβαρο ισοπεδωτικό θέαμα.
Το ίδιο και οι φάτσες των τσανακογλειφτών των «ειδήσεων» είναι ένα βάρβαρο παραλήρημα κακογουστιάς: «μπράβοι» των «νταβάδων» τους και του καθεστώτος στην απαίσια μορφή του γενιτσαρισμού.
ΟΛΟΣ αυτός ο εκδοτικο-δημοσιογραφικός ιστός της αράχνης αποτελεί την πιο αποκρουστική όψη της τρομοκρατίας του κιτς. Είναι το «παρακράτος» της ανοησίας, της ψευτιάς, της χυδαιότητας και της κακογουστιάς: Η αυθάδεια του καθεστωτικού κιτς.
Εδώ πρέπει να υπογραμμίσουμε μια σημαντική λεπτομέρεια:Το χρώμα αυτού του «παρακράτους», κατά 80% περίπου, είναι πράσινο-ροζ!!!
Ο μεγάλος «συνωστισμός» γίνεται στο Μεγάλο Κανάλι: Η «συνωστισμένη» βαρβαρότητα και κακογουστιά, σε όλες τις διαβαθμίσεις της «παρακρατικής» μηχανής…
Αλλά και ο «συνωστισμός» του δόλιου ιερατείου των «προοδευτικών» και «αριστερών». Οι γενίτσαροι αυτοί «ξερνούν» όλη τη βαρβαρότητα του καθεστώτος και το παίζουν «αριστεροί», «ευαίσθητοι», «αδέσμευτοι» και «ελεγκτές της εξουσίας»!!!
Οι μεταπράτες και οι γενίτσαροι του καθεστωτικού ψεύδους και του αγοραίου κιτς μακιγιάρονται, σαν τις πόρνες, με τα χρώματα της «προόδου» και του «αριστερού» κύρους: Η δολιότητα και η αυθάδεια του λακέ…
Ένα άλλο «χοντρό» κλαδί του εκδοτικό- δημοσιογραφικού «παρακράτους» είναι οι εκπομπές των τηλεστάρ και τα «πορνεία» των σώου, αντάμα με τα «κόπρανα» των μεσημεριανών τηλε-παραθύρων. Θα αναφερθούμε μόνο σε κάποιες εκπομπές των τηλεστάρ γιατί σε αυτές η δολιότητα της μολυσματικής κακογουστιάς «ξεπλένεται» με ποικίλα τεχνάσματα και με «άλλοθι» τα «κόπρανα» του θεάματος, τα οποία, βεβαίως, αποτελούν τα υποπροϊόντα της ίδιας «μηχανής» του θεάματος και των ίδιων τηλεστάρ…
Λαζόπουλος: Ο «εκστασιασμός» της σήψης
ΟΙ εκπομπές του Λαζόπουλου ισοπεδώνουν τα πάντα μέσα από την αναπαραγωγή και ανακύκλωση της σήψης του καθεστώτος και όλων των ιδεολογικών ακαθαρσιών της Νέας Εποχής.
Το έργο αυτό του διαστροφικού ανακατέματος του βούρκου γίνεται στο όνομα της Σάτιρας. Δηλαδή ο βούρκος που πουλιέται στη διαφημιστική αγορά του ιδεολογικού ολοκληρωτισμού των καναλιών επενδύεται με σατιρικές μορφές και μακιγιάρεται με τα ανάλογα χρώματα.
Το τέχνασμα της απάτης συνίσταται σε τούτο: υποδύομαι το ρόλο εκείνο που σατιρίζει δήθεν τη σήψη, τη μόλυνση και το κιτς, αλλά στην ουσία τα ανακυκλώνω και τα αναπαράγω σε πιο ύπουλες και δουλεμένες μορφές μόλυνσης και κακογουστιάς.
Με πιο απλά λόγια: Επενδύω τις ποικίλες διαστροφές της κακογουστιάς με φορεσιές της τέχνης και της σάτιρας, δηλαδή με δολώματα «αισθητικά».
Ο Λαζόπουλος αποτελεί σήμερα το πιο αιχμηρό, καθεστωτικό όπλο της «αριστερής διαστροφής». Η «σάτιρά» του καμία σχέση με την ΣΑΤΙΡΑ δεν έχει: Είναι «σκέψη» και η «αισθητική» της τηλεοπτικής αγοράς, μιας αγοράς υποταγμένης πλήρως στο μεγάλο κεφάλαιο, συνακόλουθα στη «δικτατορία» του τηλεοπτικού θεάματος και της αχαλίνωτης ακροαματικής κερδοφορίας.
Επειδή το Λαζόπουλο τον έχουμε αναλύσει διεξοδικά (ειδικά τι είναι σάτιρα) παραπέμπουμε, σε όσους ενδιαφέρονται, στα παρακάτω λίνκ:
Από τα πλέον μακάβρια θεάματα της τηλεοπτικής μόλυνσης και της κακογουστιάς είναι οι εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου.
Ο Τριανταφυλλόπουλος, αν και «ξεδοντιασμένος» σήμερα (τον πήρανε χαμπάρι οι πάντες) αποτελεί μια από τις πιο ακραίες και ύπουλες μορφές του τηλεοπτικού ολοκληρωτισμού, συνακόλουθα και του κιτς.
Ο Τριανταφυλλόπουλος αποτυπώνει με τον πλέον αγοραίο και χυδαίο, συνακόλουθα και «αυθεντικό» τρόπο, την «αισθητική» των μηχανισμών του συστήματος: Οικονομικών, πολιτικών και παρακρατικών.
Και εδώ υπάρχουν άπειρα κείμενα που έχουμε γράψει. Παραπέμπουμε στο πρώτο, παλιό, αλλά συνθετικό: http://www.resaltomag.gr/175.mag
Χαρδαβέλας: Το κουβάριασμα όλων των διαστροφών του κιτς
Ο σταρ των «Ούφο», ο Χαρδαβέλας, είναι ένα κακέκτυπο της «συνταγής» και των «σκηνικών» του Τριανταφυλλόπουλου.
Η «σούπα» της κακογουστιάς διαφοροποιείται προς το «λαϊκότερο» και φαιότερο: Μια σούπα δηλαδή καταγγελτικής κατανάλωσης, δημαγωγικής εμπορίας των πολιτικών απατεώνων, ένας χυλός ηθικολογίας και ξεπλύματος όλων των ειδών του τυχοδιωκτισμού και αμοραλισμού, όλων των «κοπράνων».
Στο Χαρδαβέλα γίνεται πιο ορατή μια από τις λειτουργίες του τηλεθεάματος:Η σύνδεση όλων των ειδωλολατρικών συμβόλων της παρακμής και της κακογουστιάς.
Το τηλεθέαμα γενικά συνδέει όλες τις μολυσματικές διαστροφές του κιτς και αποτελεί την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για κάθε τυχοδιώκτη και χυδαίο αμοραλιστή. Ακόμα και τους ιστορικούς φασίστες ξεπλένει…
Στο Χαρδαβέλα αυτά γίνονται ακόμα πιο ευδιάκριτα και καθαρά.
Αν ο «αριστερός» Τσίμας «ξέπλυνε» με «μαεστρία» το Μαστοράκη στην εκπομπή του για το Πολυτεχνείο, ο Χαρδαβέλας το κάνει πιο ωμά και χυδαία προκλητικά.
Σημείωση:Για τον Τσίμα, διαβάστε αναλυτικά τις ιστορικές του πλαστογραφίες, εδώ: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4404
Ο Χαρδαβέλας κατασκευάζει μια σαλάτα κιτσαριού: πολιτικάντηδες και τυχοδιώκτες, μαζί με όλα τα «σκουπίδια» των μεσημεριανών εκπομπών και του δημοσιογραφικού υπόκοσμου. Συνδέει όλες τις τηλε-διαστροφές. Ακόμα και τον Άδωνι με τη Μανωλίδου εξωράισε…
Η τελευταία του «αγαθοεργία» είναι τούτη: «ξέπλυνε», παρουσιάζοντας το βιβλίο του, τον θαμώνα των μεσημεριανών τηλεπαραθύρων και υμνητή της χούντας, Βαγγέλη Παπαδόπουλο: Μια από τις πιο ακραίες περιπτώσεις της τυχοδιωκτικής (πολιτικής και δημοσιογραφικής) κακογουστιάς…
Σπύρος Παπαδόπουλος: Ο εκχυδαϊσμός και η πολτοποίηση των μεγάλων μουσικών έργων
Τέτοιου είδους αγοραίες εκπομπές «ψυχαγωγίας» ισοπεδώνουν κυριολεκτικά τον Πολιτισμό της μουσικής και της ποίησης.
Όταν τα μεγάλα καλλιτεχνικά δημιουργήματα γίνονται καταναλωτική εικόνα, διαφημιστικό θέαμα και μάλιστα στολισμένα όλα αυτά με «γλάστρες» ανοησίας, κραιπάλης και χυδαίου, παρασιτικού κιτσαριού, ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙ.
Η τέχνη είναι μία από τις βασικότερες κοινωνικές λειτουργίες του ανθρώπου, μια λειτουργία που ΟΡΓΩΝΕΙ και ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ το συναίσθημα και τη συνείδηση.
Η καταναλωτική παρουσίαση της Τέχνης και μάλιστα σε μορφή τελετουργικού θεάματος δολοφονεί την ιστορία του έργου, εξατμίζει την κοινωνική συνείδηση που ενέπνευσε το έργο, αφυδατώνει το συγκινησιακό στοιχείο της μεγάλης δημιουργίας.
Με δύο λόγια:Η εικόνα σε καταναλωτικές εναλλαγές ρυθμών και άμεσα συνδεδεμένη με την κακόγουστη ψυχαγωγία του θεάματος και των ποικίλων γλαστρών-μαϊντανών» ισοπεδώνουν, σε ένα πολτό θεάματος, και τη «συνείδηση» του έργου και την «ψυχή» του έργου και τους δημιουργούς.
Αυτό ακριβώς επιδιώκει σήμερα η Νέα Τάξη:Να μετατρέψει σε μούμιες Αιγυπτιακές και νεκρά καταναλώσιμα είδη τα πάντα: Από την ιστορία, τα λαϊκά κινήματα μέχρι τα επιτεύγματα της Τέχνης. Κυρίως της Τέχνης, ακριβώς γιατί η Τέχνη συμπυκνώνει την ιστορία, τις παραδόσεις και τους αγώνες ενός λαού, την ταυτότητά του.