Μόσχος Λαγκουβάρδος
«Παιδιά, δεν γυρίζω πίσω,/ έβαλα πλώρη για μια χώρα μακρινή,/δίπλα στις κρυσταλλένιες κρήνες,/ ελάτε μαζί μου, θα πάμε όλοι να δούμε/ τα Μεγάλα Γλυκά Βραχώδη Όρη.» (Τραγουδάκι των εποχιακών εργατών από την Αμερική των αρχών του αιώνα μας. Μαρία-Λουίζα Μπερνέρι, Εκδ.ΝΗΣΙΔΕΣ)
Γιατί είμαι υπέρ της αποχής ; Ποιες είναι οι βάσεις της σκέψης μου; Η σκέψη μου βασίζεται στη διδασκαλία της Εκκλησίας, στην πείρα της οικογενείας μου και στα διδάγματα του δημοτικού σχολείου. Αυτές είναι οι πηγές μας και σ΄ αυτές πιστεύω.
Ο ξένος τρόπος ζωής τον οποίο η πολιτική εξουσία προσπαθεί να μου επιβάλει με το έτσι θέλω, εκτός του ότι είναι εντελώς ξένος με εμένα, είναι και αποτυχημένος, γιατί οι λαοί στους οποίους επιβλήθηκε, εννοώ τους λαούς του δυτικού αναπτυγμένου βιομηχανικά κόσμου, βρέθηκαν εξαιτίας του σε αδιέξοδο, αφού πρώτα διέλυσαν τις κοινωνίες τους.
Οι κυβερνώντες αντί να λάβουν ως παράδειγμα προς αποφυγήν το παράδειγμα της Δύσης, το λαμβάνουν ως παράδειγμα προς μίμησιν. Έτσι κάνουν τα ανώριμα παιδιά, τα οποία ακόμα και τα παραδείγματα προς αποφυγήν στην τηλεόραση τα δέχονται ως παραδείγματα προς μίμησιν. Είναι λοιπόν τόσο ανώριμοι οι κυβερνώντες ή υπακούουν τυφλά σ΄ αυτούς που τους διατάζουν;
Την εποχή αυτή στη χώρα μας, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, γίνεται μια τεραστίων διαστάσεων ταυρομαχία με ταύρο την πολιτική εξουσία και ταυρομάχο την Ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για μια ταυρομαχία άλλης μορφής, αλλά με την ίδια πάντοτε επικινδυνότητα. Ο ταύρος της πολιτικής εξουσίας που μάχεται με το λαό είτε νικήσει είτε νικηθεί ηττάται. ( Στην εκκλησιαστική γλώσσα αυτό λέγεται με το στίχο του Δαβίδ: «ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου». H πίστη μετατρέπει την ήττα σε νίκη). Και στις δυο περιπτώσεις ο ταύρος είναι χαμένος είτε νικήσει τον ταυρομάχο είτε ηττηθεί.
Ο ταύρος είναι καταδικασμένος από την αρχή. Δεν πρέπει να μπει καθόλου στην αρένα. Το ίδιο και η πολιτική εξουσία, δεν πρέπει να παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με το λαό. Η ταυρομαχία στην πολιτική είναι ένα είδος παιχνιδιού ανάμεσα τις άλογες δυνάμεις του ασυνειδήτου και στην πολιτική ωριμότητα του λαού. Αυτός είναι ο λόγος που οι Ισπανοί διατηρούν ακόμα τις ταυρομαχίες. Για να διδάσκονται οι πολιτικοί και γενικά όσοι αναλαμβάνουν δημόσια αξιώματα.
Μια πολιτισμένη Ελληνική εξουσία έχει οδηγό το Ευαγγέλιο, τους αγίους και τη σοφία των προγόνων και δεν παίζει ποτέ επικίνδυνα παιχνίδια με το λαό γιατί τα παιχνίδια αυτά αποβαίνουν έτσι κι αλλιώς σε βάρος της ίδιας και καμιά φορά και σε βάρος του λαού, αφού απειλούν την κοινωνία με τη διάλυση και το χάος.
Ένας Ισπανός ποιητής μου είπε κάποτε: <<Αγαπώ την Ελλάδα. Είναι η δεκάτη πέμπτη φορά που έρχομαι στην ευλογημένη χώρα σας.>> <<Γιατί την αγαπάς τόσο πολύ;>> τον ρώτησα. << Γιατί διατηρεί ακόμα τη ζωή στα ανθρώπινα μέτρα>>, είπε.
<<Η Ελλάδα συγκρατεί την αύξηση της δύναμης των μηχανών μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας. Ή η κοινωνία θα συνεχίσει να διατηρεί την αύξηση της δύναμης των μηχανών στα πλαίσια της κοινωνίας ή η αύξηση της δύναμης των μηχανών θα συντρίψει την κοινωνία.>> Ο Χοσέ Πιέρρα, αυτός είναι ο Ισπανός ποιητής, μου έφερε ως παράδειγμα τον σταθμό σιδηροδρόμων των Αθηνών. Σε μας τέτοιους σιδηροδρομικούς σταθμούς δε βρίσκεις ούτε στα μικρά χωριά.
Η κουβέντα μας έγινε πριν εικοσιπέντε χρόνια. Τώρα στο σιδηροδρομικό σταθμό στους Πόρους σ' ένα παραθαλάσσιο χωριουδάκι για να πάς από τη μια πλευρά της γραμμής στην άλλη πρέπει να ανεβείς εκατόν πενήντα σκαλιά ή να μπεις στον ανελκυστήρα, που ποτέ δεν ξέρεις πότε θα έχει διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος. Αν έχεις την καρδιά σου δεν πρέπει να κάνεις ούτε το ένα ούτε το άλλο. Το καλοκαίρι με το θερμόμετρο στους 40 βαθμούς θα νιώσεις ότι όσο εξελίσσονται οι μηχανές τόσο δυσκολότερη είναι η επιβίωση. Το μέλλον με την χωρίς ηθικά όρια ανάπτυξη των μηχανών ανήκει στις ... κατσαρίδες.
Οι Έλληνες ξέρουν γιατί είναι καλύτερα να είσαι ελαστικός και ήπιος, παρά ανελαστικός και γεμάτος οργή. Στη Γερμανία μαθαίνοντας από τους Έλληνες με το ελαστικό ωράριο έργασίας, διαπίστωσαν ότι τα χρήματα που κέρδιζαν από το μη ελαστικό ωράριό τους τα ξόδευαν σε γιατρούς και φάρμακα, γιατί οι εργαζόμενοι αρρώσταιναν εξαιτίας του.
Ένας άλλος ποιητής, ο Ρόμπερτ Λαξ, εγκατέλειψε την Νέα Υόρκη και έζησε ως ερημίτης στα Δωδεκάνησα κάνοντας παρέα με τους ξυπόλυτους ψαράδες. <<Είναι όλοι τους ίδιοι (εννοούσε τους δικηγόρους, τους γιατρούς, τους δικαστικούς..), όλοι τους είναι ίδιοι στο Τόκιο, στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στην Αθήνα.>> O Ρόμπερτ Λαξ έζησε στην Ελλάδα, για τη ζωή στα ανθρώπινα μέτρα.
Ποιους θα ψηφίσουν οι ψηφοφόροι που θα προσέλθουν από ιδεολογία ή από συνήθεια στις κάλπες; Όλοι τους είναι υπέρ της ανάπτυξης, όχι όπως προσδοκά την ανάπτυξη ο Ελληνικός Λαός, ως εργασία για όλους τους νέους, ως ανάπτυξη μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας, αλλά ως ανάπτυξη των μηχανών σύμφωνα με τη μηχανιστική αντίληψη της ζωής, με τον άνθρωπο δούλο και υπάκουο καταναλωτή.
Δείτε μόνο τα σχολικά κτίρια-πολυκατοικίες για τα μικρά παιδιά και τα γυμνάσια και λύκεια σαν φυλακές. Εμβαθύνετε στην Εκπαίδευση η οποία απομάκρυνε την Παιδεία και ετοιμάζει τους νέους για δούλους και καταναλωτές.
Ψηφίζω με αυτές τις προϋποθέσεις σημαίνει ότι συμμετέχω στην χωρίς ηθικά όρια ανάπτυξη της δύναμης των μηχανών που θα συντρίψουν και θα διαλύσουν την κοινωνία. Απέχω σημαίνει ότι αρνούμαι την επιβολή ενός ξένου, αποτυχημένου τρόπου ανάπτυξης των βιομηχανικών αναπτυγμένων χωρών, οι οποίες απέτυχαν στον τρόπο της βιομηχανικής παραγωγής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5094
