Γράφει: Ο Νίκος Καρατουλιώτης, υποστράτηγος ε.α.
Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ
Μια ακτινογραφία της Τουρκίας γραμμένη από τον Νίκο Καρατουλιώτη, το Μάιο του 2007 (περιέχεται στο ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-18, που καταλήγει στην «προφητεία»:
«Ουσιαστικά η Τουρκία περιήλθε σε μία επικίνδυνη ιστορική περιδίνηση η οποία μόλις τώρα αρχίζει και, είτε με Ισλαμιστές στην εξουσία είτε με Κεμαλιστές , οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες».
«Τιμή σε αυτόν που λέει ότι είναι Τούρκος», αναφέρει ο εθνικός ύμνος της Τουρκίας. «Σε αυτόν που λέει ότι είναι» και όχι σε αυτόν που είναι!
Και τούτο γιατί η Τουρκία είναι ένα χαρμάνι 75 διαφορετικών εθνοτήτων. Τούρκοι, Κούρδοι, Άραβες, Έλληνες, Αλβανοί, Βόσνιοι, Λάζοι, Τσέτες, Αμπχάζιοι, Πολωνοί, Κιργάσιοι, Φλαμανδοί, Αρμένιοι, Ουζμπέκοι, Εβραίοι, Πομάκοι, Τουρκμένοι, Ρουμάνοι, Ασσύριοι, Πέρσες, Ρομά, Αζέροι, Γεωργιανοί, Τσερκέζοι, Κιζήλ-Μπάσηδες, Γορούκοι, Σερβοκροάτες, Τάταροι, Αφσάροι, Δερβίσες και τόσοι άλλοι συνθέτουν ένα μοναδικό μωσαϊκό εθνοτήτων που κάτω από την σκέπη ενός απολυταρχικού συστήματος διοίκησης κατόρθωσε να αποκτήσει κρατική υπόσταση (η λέξη κλειδί είναι το κράτος και όχι το έθνος).
Η Τουρκία είναι ένα πολυεθνικό κράτος που παριστάνει το μονοεθνικό. Σχεδόν το 40% των κατοίκων εκτός από τα τουρκικά μιλά και μια άλλη γλώσσα ανάλογα με την καταγωγή του. Ακόμη και ο Κεμάλ δεν είναι Τούρκος καθόσον η μητέρα του Ζουμπεϊντέ Χανούμ ήταν Τουρκομακεδόνισσα και ο πατέρας του Αλή Ριζά ήταν Αλβανός.
Η Τουρκία είναι μοναδική περίπτωση στα ιστορικά χρονικά όπου δημιουργήθηκε πρώτα το κράτος (ισχυρό και τυραννικό) και στη συνέχεια τα τελευταία 150 χρόνια άρχισαν τις προσπάθειες δημιουργίας έθνους.
Η επιθυμία αρχικά των Σουλτάνων και αργότερα των ιδρυτών του κεμαλικού κράτους, Mustafa Kemal (Ataturk) και Ismet Inonu να συγκεντρώσουν στα χέρια τους την απόλυτη πολιτική εξουσία, οδήγησε στη δημιουργία ενός κράτους αφέντη που ήλεγχε όλες τις πηγές εξουσίας. Το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα το κράτος αναφέρεται ως πατέρας, Devlet Baba, είναι παράδειγμα της τεράστιας επίδρασής του στην πολιτική δομή της Τουρκίας. Έτσι, το κράτος έγινε ο κυρίαρχος θεσμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Τουρκίας. Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οι υπήκοοί του το αποκαλούσαν «το μεγάλο κράτος».
Οι Τούρκοι κατάγονται από το Τουρκεστάν, που βρίσκεται στη νότια Σιβηρία. Νομάδες βοσκοί μετακινούμενοι στις αχανείς εκτάσεις της στέπας . Από αρχαιοτάτων χρόνων πραγματοποιούσαν επιδρομές στις γειτονικές περιοχές ρημάζοντας και λεηλατώντας τα πάντα. Ήταν ειδωλολάτρες, αλλά τον 9ο αιώνα ασπάσθηκαν τον Ισλαμισμό.
Κυνηγημένοι από τους Μογγόλους, μια ομάδα από αυτούς που δεν ξεπερνούσε τα 2500 άτομα ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Μ. Ασία. Εξισλαμίζοντας και εκτουρκίζοντας τα ντόπια στοιχεία δημιούργησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι Οθωμανοί ή Οσμανλήδες Τούρκοι, πίστευαν ότι η γνώση και η μόρφωση αλλοιώνουν την επιθετικότητα και το αξιόμαχο του στρατεύματος.
Μοναδικό τους μέλημα ήταν η πολεμική τέχνη γι’ αυτό ουδέποτε ανέπτυξαν πολιτισμό και το σύνολό τους ήταν παντελώς αγράμματοι. Η λέξη «τούρκος»μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα αποτελούσε μομφή, καθόσον ήταν ταυτισμένη με την έννοια του άξεστου και αγροίκου.
Όσο μπερδεμένα είναι τα πράγματα από πλευράς εθνικής ταυτότητας, άλλο τόσο είναι και από πλευράς Ισλάμ, αναλυτικότερα:
Α. Επίσημο Ισλάμ είναι το ορθόδοξο Σουνιτικό Ισλάμ το οποίο λειτουργεί κάτω από κρατική εποπτεία (Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων ), με 100.000 περίπου υπαλλήλους. Ο έλεγχος από το κράτος είναι τόσο απόλυτος που ακόμη και οι ιμάμηδες τα κηρύγματά τους τα παραλαμβάνουν από την αρμόδια υπηρεσία σε έντυπη μορφή, θυμίζοντας Ε.Η.Δ. ( Ενική Ηθική Διαπαιδαγώγηση) κατά την διάρκεια της χούντας στο Κ.Ψ.Μ.
Β. Ορθόδοξοι Σιίτες, οι επονομαζόμενοι Σιίτες των 12μάμηδων, (20 με 30% ).
Γ. Αλεβήδες, πρόκειται για μια αίρεση του Ισλάμ (ένα θρησκευτικό χαρμάνι από Σαμανισμό- Σιισμό και Ελληνορθοδοξίας), περίπου 25 με 30 εκατομμύρια. Αλεβής ήταν ο Αλή Πασάς (που για πολλούς εθεωρείτο κρυπτοχριστανός). Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι οι έλληνες δεν εξισλαμίζοντο αλλά ακολουθούσαν την σέχτα των Αλεβήδων έτσι πιθανόν να εξηγείται και η περίπτωση του Οδυσσέα Ανδρούτσου και άλλων αγωνιστών . Υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες ότι και ο Recep Tayyip Erdogan είναι κρυπτό Αλεβής.
Δ. Πληθώρα μυστικιστικών ταγμάτων όπως:
(α) αυτό των Μπεκτασήδων (σε αυτό ανήκαν οι γενίτσαροι και έχει τεκτονική δομή).
(β) των Νακσημπεντί, των Καλιμπεντί, των Νουρτζού, των Σουλεϊμαντζί και σωρεία άλλων ταγμάτων (σέχτες).
Όλα τα παραπάνω στοιχεία είναι κατ’ εκτίμηση, από αξιόπιστες πανεπιστημιακές εργασίες, επειδή στις διάφορες απογραφές, προκειμένου να μην φανεί το θρησκευτικό Τουρκικό έκτρωμα, το επίσημο κράτος τούς καταγράφει σαν Μουσουλμάνους, παρόλο που οι Αλεβήδες έχουν ξεκινήσει δικαστικούς αγώνες για την μη αναγραφή στην ταυτότητά τους ως θρήσκευμα αυτό του Μουσουλμάνου.
Ουσιαστικά η έννοια του Ισλάμ στην Τουρκία είναι ένα έκτρωμα που αποτελείται από διάφορες αιρέσεις οι οποίες είναι σε σύγκρουση μεταξύ τους (κάθε μία εναντίον της άλλης, και εναντίον όλων το κοσμικό κράτος).
Χαρακτηριστική περίπτωση αυτή των Αλεβήδων οι οποίοι παρόλο που δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ως Μουσουλμάνους και η πλειοψηφία τους είναι Κεμαλιστές, εν τούτοις τελούν υπό διωγμό από το κοσμικό κράτος επειδή τους θεωρεί Ισλαμιστές.
Όταν αναφερόμαστε στην Τουρκία και λέμε «το βαθύ κράτος των στρατηγών» φοβάμαι ότι γίνεται λανθασμένη προσέγγιση του θέματος, καθ’ όσον το θέμα είναι περισσότερο ταξικό παρά σύγκρουσης μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας.
Τόσο οι διάφοροι Σουλτάνοι όσο και ο Mustafa Kemal δημιούργησαν μια πιο συνεκτική και θεσμικά αυτόνομη άρχουσα τάξη στο κέντρο, τον έλεγχο των δραστηριοτήτων της οποίας ήλπιζαν ότι θα διατηρήσουν. Αυτή η οικονομική ελίτ είναι το βαθύ κράτος της Τουρκίας και όχι ο στρατός.
Απλά οι στρατηγοί με το ασκέρι τους, σαν το τελευταίο ανάχωμα της άρχουσας τάξης, επιτελούν το «καθήκον» τους, μιας και ο πρωταρχικός ρόλος του στρατού ήταν και είναι η τήρηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης (στις αστικές δημοκρατίες).
Η άνοδος των ισλαμιστών στην εξουσία με τον Recep Tayyip Erdogan οφείλεται περισσότερο στην αγανάκτηση των πολιτών για τα καθημερινά προβλήματά τους, παρά για τα θρησκευτικά πιστεύω τους.
Μπορεί ο Erdogan προεκλογικά να έλεγε ότι οι εργασίες στο κοινοβούλιο πρέπει να αρχίζουν μετά την τέλεση της προσευχής, αλά μετεκλογικά ουδέποτε το πραγματοποίησε. Ποτέ Οθωμανός σουλτάνος δεν επισκέφθηκε τη Μέκκα, αν και η επίσκεψη στη Μέκκα είναι από τις πέντε βασικές υποχρεώσεις των μουσουλμάνων.
Στην πραγματικότητα οι κεμαλιστές δεν υπήρξαν ποτέ οπαδοί του κοσμικού κράτους. Tο 1924 με το νόμο περί ρυθμίσεως του συστήματος επικύρωσαν ως επίσημη θρησκεία του κράτους την ισλαμική. Απαραίτητη προϋπόθεση ενός κοσμικού κράτους είναι ο σεβασμός στην δημοκρατία και στην ισονομία των διαφόρων εθνοτήτων. Εδώ είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι τις εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες τις πραγματοποίησαν Κεμαλιστές (δήθεν εκσυγχρονιστές). Από το 1960 έως το 1980 ο στρατός πραγματοποίησε τρία πραξικοπήματα και κρέμασε στην αγχόνη έναν εκλεγμένο πρωθυπουργό(Αντνάν Μεντερές).
Είναι επικίνδυνη η εκλαϊκευμένη προσέγγιση του θέματος με τους «κακούς» Στρατηγούς και τους δήθεν «καλούς» Ισλαμιστές (κουμπαρέψαμε κιόλας ). Και για να αντιληφθεί ο αναγνώστης πόσο καλός είναι ο Ισλαμιστής πρωθυπουργός της γείτονας χώρας Recep Tayyip Erdogan θα αναφέρω το ποίημα που απάγγειλε ως δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης και φυλακίσθηκε από τους Κεμαλιστάς.
"Οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι τρούλοι είναι τα κράνη μας, τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδά μας, οι πιστοί είναι οι στρατιώτες μας"!..
Κεμαλιστές και Ισλαμιστές παρά τις αρχικές συγκρούσεις τους, με τον καιρό τα βρήκαν γιατί οι Κεμαλιστές είχαν ανάγκη το Ισλάμ και μέσω αυτού την πλήρη χειραγώγηση των λαϊκών μαζών.
Η σημερινή σύγκρουση είναι τα παλιά με τα νέα τζάκια και στη μέση ο εξαθλιωμένος λαός με δυσβάσταχτα προβλήματα, (ολόκληρες περιφέρειες χωρίς νερό και φως).
Κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου η Τουρκία αναφερόταν στους διπλωματικούς κύκλους σαν ο μεγάλος ασθενής με αποτέλεσμα μετά την λήξη του πολέμου να βγει από το χειρουργείο των Μεγάλων Δυνάμεων κουτσουρεμένη και χαμένη από τα πετρελαϊκά κοιτάσματα τα οποία περιήλθαν στους Αγγλοσάξονες μέσω νέων κρατών (προτεκτοράτων). Σήμερα οι παλιοί φόβοι της επανέρχονται και το Ανατολικό ζήτημα ξαναμπαίνει σε νέα διάσταση, προκειμένου η νέα Μέση Ανατολή να επανασχεδιασθεί σύμφωνα με τα Αμερικανικά συμφέροντα, μιας και η προηγούμενη ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των Άγγλων. Φοβάται την δημιουργία Κουρδικού Κράτους και την απόσχιση 19 Νομών στα νοτιανατολικά σύνορά της με 20 εκ. περίπου Κούρδους.
Ισλαμιστές και Κεμαλιστές τρέμουν τις επερχόμενες εξελίξεις καθόσον περισσότερο δημοκρατία και εξευρωπαϊσμός θα περιορίσουν το στρατο-αστυνομικό καθεστώς και θα ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση ανεξέλεγκτων εθνολογικών-θρησκευτικών και ταξικών τάσεων και τον πλήρη κατακερματισμό της Τουρκίας.
Στις 15-2-07 ο Στρατηγός Γιασάρ Μπουγιουκανίτ δήλωσε ότι
«ουδέποτε η Τουρκία στη σύγχρονη ιστορία της βρέθηκε αντιμέτωπη με τόσα προβλήματα και ότι όσοι ονειρεύονται το διαμελισμό της θα ξυπνήσουν με εφιάλτες».
Ουσιαστικά η Τουρκία περιήλθε σε μία επικίνδυνη ιστορική περιδίνηση η οποία μόλις τώρα αρχίζει και, είτε με Ισλαμιστές στην εξουσία είτε με Κεμαλιστές , οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
Κοζάνη 9-5-07
Σημείωση ΡΕΣΑΛΤΟ
Μια ακτινογραφία της Τουρκίας γραμμένη από τον Νίκο Καρατουλιώτη, το Μάιο του 2007 (περιέχεται στο ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-18, που καταλήγει στην «προφητεία»:
«Ουσιαστικά η Τουρκία περιήλθε σε μία επικίνδυνη ιστορική περιδίνηση η οποία μόλις τώρα αρχίζει και, είτε με Ισλαμιστές στην εξουσία είτε με Κεμαλιστές , οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες».
«Τιμή σε αυτόν που λέει ότι είναι Τούρκος», αναφέρει ο εθνικός ύμνος της Τουρκίας. «Σε αυτόν που λέει ότι είναι» και όχι σε αυτόν που είναι!
Και τούτο γιατί η Τουρκία είναι ένα χαρμάνι 75 διαφορετικών εθνοτήτων. Τούρκοι, Κούρδοι, Άραβες, Έλληνες, Αλβανοί, Βόσνιοι, Λάζοι, Τσέτες, Αμπχάζιοι, Πολωνοί, Κιργάσιοι, Φλαμανδοί, Αρμένιοι, Ουζμπέκοι, Εβραίοι, Πομάκοι, Τουρκμένοι, Ρουμάνοι, Ασσύριοι, Πέρσες, Ρομά, Αζέροι, Γεωργιανοί, Τσερκέζοι, Κιζήλ-Μπάσηδες, Γορούκοι, Σερβοκροάτες, Τάταροι, Αφσάροι, Δερβίσες και τόσοι άλλοι συνθέτουν ένα μοναδικό μωσαϊκό εθνοτήτων που κάτω από την σκέπη ενός απολυταρχικού συστήματος διοίκησης κατόρθωσε να αποκτήσει κρατική υπόσταση (η λέξη κλειδί είναι το κράτος και όχι το έθνος).
Η Τουρκία είναι ένα πολυεθνικό κράτος που παριστάνει το μονοεθνικό. Σχεδόν το 40% των κατοίκων εκτός από τα τουρκικά μιλά και μια άλλη γλώσσα ανάλογα με την καταγωγή του. Ακόμη και ο Κεμάλ δεν είναι Τούρκος καθόσον η μητέρα του Ζουμπεϊντέ Χανούμ ήταν Τουρκομακεδόνισσα και ο πατέρας του Αλή Ριζά ήταν Αλβανός.
Η Τουρκία είναι μοναδική περίπτωση στα ιστορικά χρονικά όπου δημιουργήθηκε πρώτα το κράτος (ισχυρό και τυραννικό) και στη συνέχεια τα τελευταία 150 χρόνια άρχισαν τις προσπάθειες δημιουργίας έθνους.
Η επιθυμία αρχικά των Σουλτάνων και αργότερα των ιδρυτών του κεμαλικού κράτους, Mustafa Kemal (Ataturk) και Ismet Inonu να συγκεντρώσουν στα χέρια τους την απόλυτη πολιτική εξουσία, οδήγησε στη δημιουργία ενός κράτους αφέντη που ήλεγχε όλες τις πηγές εξουσίας. Το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα το κράτος αναφέρεται ως πατέρας, Devlet Baba, είναι παράδειγμα της τεράστιας επίδρασής του στην πολιτική δομή της Τουρκίας. Έτσι, το κράτος έγινε ο κυρίαρχος θεσμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Τουρκίας. Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οι υπήκοοί του το αποκαλούσαν «το μεγάλο κράτος».
Οι Τούρκοι κατάγονται από το Τουρκεστάν, που βρίσκεται στη νότια Σιβηρία. Νομάδες βοσκοί μετακινούμενοι στις αχανείς εκτάσεις της στέπας . Από αρχαιοτάτων χρόνων πραγματοποιούσαν επιδρομές στις γειτονικές περιοχές ρημάζοντας και λεηλατώντας τα πάντα. Ήταν ειδωλολάτρες, αλλά τον 9ο αιώνα ασπάσθηκαν τον Ισλαμισμό.
Κυνηγημένοι από τους Μογγόλους, μια ομάδα από αυτούς που δεν ξεπερνούσε τα 2500 άτομα ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Μ. Ασία. Εξισλαμίζοντας και εκτουρκίζοντας τα ντόπια στοιχεία δημιούργησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι Οθωμανοί ή Οσμανλήδες Τούρκοι, πίστευαν ότι η γνώση και η μόρφωση αλλοιώνουν την επιθετικότητα και το αξιόμαχο του στρατεύματος.
Μοναδικό τους μέλημα ήταν η πολεμική τέχνη γι’ αυτό ουδέποτε ανέπτυξαν πολιτισμό και το σύνολό τους ήταν παντελώς αγράμματοι. Η λέξη «τούρκος»μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα αποτελούσε μομφή, καθόσον ήταν ταυτισμένη με την έννοια του άξεστου και αγροίκου.
Όσο μπερδεμένα είναι τα πράγματα από πλευράς εθνικής ταυτότητας, άλλο τόσο είναι και από πλευράς Ισλάμ, αναλυτικότερα:
Α. Επίσημο Ισλάμ είναι το ορθόδοξο Σουνιτικό Ισλάμ το οποίο λειτουργεί κάτω από κρατική εποπτεία (Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων ), με 100.000 περίπου υπαλλήλους. Ο έλεγχος από το κράτος είναι τόσο απόλυτος που ακόμη και οι ιμάμηδες τα κηρύγματά τους τα παραλαμβάνουν από την αρμόδια υπηρεσία σε έντυπη μορφή, θυμίζοντας Ε.Η.Δ. ( Ενική Ηθική Διαπαιδαγώγηση) κατά την διάρκεια της χούντας στο Κ.Ψ.Μ.
Β. Ορθόδοξοι Σιίτες, οι επονομαζόμενοι Σιίτες των 12μάμηδων, (20 με 30% ).
Γ. Αλεβήδες, πρόκειται για μια αίρεση του Ισλάμ (ένα θρησκευτικό χαρμάνι από Σαμανισμό- Σιισμό και Ελληνορθοδοξίας), περίπου 25 με 30 εκατομμύρια. Αλεβής ήταν ο Αλή Πασάς (που για πολλούς εθεωρείτο κρυπτοχριστανός). Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι οι έλληνες δεν εξισλαμίζοντο αλλά ακολουθούσαν την σέχτα των Αλεβήδων έτσι πιθανόν να εξηγείται και η περίπτωση του Οδυσσέα Ανδρούτσου και άλλων αγωνιστών . Υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες ότι και ο Recep Tayyip Erdogan είναι κρυπτό Αλεβής.
Δ. Πληθώρα μυστικιστικών ταγμάτων όπως:
(α) αυτό των Μπεκτασήδων (σε αυτό ανήκαν οι γενίτσαροι και έχει τεκτονική δομή).
(β) των Νακσημπεντί, των Καλιμπεντί, των Νουρτζού, των Σουλεϊμαντζί και σωρεία άλλων ταγμάτων (σέχτες).
Όλα τα παραπάνω στοιχεία είναι κατ’ εκτίμηση, από αξιόπιστες πανεπιστημιακές εργασίες, επειδή στις διάφορες απογραφές, προκειμένου να μην φανεί το θρησκευτικό Τουρκικό έκτρωμα, το επίσημο κράτος τούς καταγράφει σαν Μουσουλμάνους, παρόλο που οι Αλεβήδες έχουν ξεκινήσει δικαστικούς αγώνες για την μη αναγραφή στην ταυτότητά τους ως θρήσκευμα αυτό του Μουσουλμάνου.
Ουσιαστικά η έννοια του Ισλάμ στην Τουρκία είναι ένα έκτρωμα που αποτελείται από διάφορες αιρέσεις οι οποίες είναι σε σύγκρουση μεταξύ τους (κάθε μία εναντίον της άλλης, και εναντίον όλων το κοσμικό κράτος).
Χαρακτηριστική περίπτωση αυτή των Αλεβήδων οι οποίοι παρόλο που δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ως Μουσουλμάνους και η πλειοψηφία τους είναι Κεμαλιστές, εν τούτοις τελούν υπό διωγμό από το κοσμικό κράτος επειδή τους θεωρεί Ισλαμιστές.
Όταν αναφερόμαστε στην Τουρκία και λέμε «το βαθύ κράτος των στρατηγών» φοβάμαι ότι γίνεται λανθασμένη προσέγγιση του θέματος, καθ’ όσον το θέμα είναι περισσότερο ταξικό παρά σύγκρουσης μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας.
Τόσο οι διάφοροι Σουλτάνοι όσο και ο Mustafa Kemal δημιούργησαν μια πιο συνεκτική και θεσμικά αυτόνομη άρχουσα τάξη στο κέντρο, τον έλεγχο των δραστηριοτήτων της οποίας ήλπιζαν ότι θα διατηρήσουν. Αυτή η οικονομική ελίτ είναι το βαθύ κράτος της Τουρκίας και όχι ο στρατός.
Απλά οι στρατηγοί με το ασκέρι τους, σαν το τελευταίο ανάχωμα της άρχουσας τάξης, επιτελούν το «καθήκον» τους, μιας και ο πρωταρχικός ρόλος του στρατού ήταν και είναι η τήρηση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης (στις αστικές δημοκρατίες).
Η άνοδος των ισλαμιστών στην εξουσία με τον Recep Tayyip Erdogan οφείλεται περισσότερο στην αγανάκτηση των πολιτών για τα καθημερινά προβλήματά τους, παρά για τα θρησκευτικά πιστεύω τους.
Μπορεί ο Erdogan προεκλογικά να έλεγε ότι οι εργασίες στο κοινοβούλιο πρέπει να αρχίζουν μετά την τέλεση της προσευχής, αλά μετεκλογικά ουδέποτε το πραγματοποίησε. Ποτέ Οθωμανός σουλτάνος δεν επισκέφθηκε τη Μέκκα, αν και η επίσκεψη στη Μέκκα είναι από τις πέντε βασικές υποχρεώσεις των μουσουλμάνων.
Στην πραγματικότητα οι κεμαλιστές δεν υπήρξαν ποτέ οπαδοί του κοσμικού κράτους. Tο 1924 με το νόμο περί ρυθμίσεως του συστήματος επικύρωσαν ως επίσημη θρησκεία του κράτους την ισλαμική. Απαραίτητη προϋπόθεση ενός κοσμικού κράτους είναι ο σεβασμός στην δημοκρατία και στην ισονομία των διαφόρων εθνοτήτων. Εδώ είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι τις εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες τις πραγματοποίησαν Κεμαλιστές (δήθεν εκσυγχρονιστές). Από το 1960 έως το 1980 ο στρατός πραγματοποίησε τρία πραξικοπήματα και κρέμασε στην αγχόνη έναν εκλεγμένο πρωθυπουργό(Αντνάν Μεντερές).
Είναι επικίνδυνη η εκλαϊκευμένη προσέγγιση του θέματος με τους «κακούς» Στρατηγούς και τους δήθεν «καλούς» Ισλαμιστές (κουμπαρέψαμε κιόλας ). Και για να αντιληφθεί ο αναγνώστης πόσο καλός είναι ο Ισλαμιστής πρωθυπουργός της γείτονας χώρας Recep Tayyip Erdogan θα αναφέρω το ποίημα που απάγγειλε ως δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης και φυλακίσθηκε από τους Κεμαλιστάς.
"Οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι τρούλοι είναι τα κράνη μας, τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδά μας, οι πιστοί είναι οι στρατιώτες μας"!..
Κεμαλιστές και Ισλαμιστές παρά τις αρχικές συγκρούσεις τους, με τον καιρό τα βρήκαν γιατί οι Κεμαλιστές είχαν ανάγκη το Ισλάμ και μέσω αυτού την πλήρη χειραγώγηση των λαϊκών μαζών.
Η σημερινή σύγκρουση είναι τα παλιά με τα νέα τζάκια και στη μέση ο εξαθλιωμένος λαός με δυσβάσταχτα προβλήματα, (ολόκληρες περιφέρειες χωρίς νερό και φως).
Κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου η Τουρκία αναφερόταν στους διπλωματικούς κύκλους σαν ο μεγάλος ασθενής με αποτέλεσμα μετά την λήξη του πολέμου να βγει από το χειρουργείο των Μεγάλων Δυνάμεων κουτσουρεμένη και χαμένη από τα πετρελαϊκά κοιτάσματα τα οποία περιήλθαν στους Αγγλοσάξονες μέσω νέων κρατών (προτεκτοράτων). Σήμερα οι παλιοί φόβοι της επανέρχονται και το Ανατολικό ζήτημα ξαναμπαίνει σε νέα διάσταση, προκειμένου η νέα Μέση Ανατολή να επανασχεδιασθεί σύμφωνα με τα Αμερικανικά συμφέροντα, μιας και η προηγούμενη ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των Άγγλων. Φοβάται την δημιουργία Κουρδικού Κράτους και την απόσχιση 19 Νομών στα νοτιανατολικά σύνορά της με 20 εκ. περίπου Κούρδους.
Ισλαμιστές και Κεμαλιστές τρέμουν τις επερχόμενες εξελίξεις καθόσον περισσότερο δημοκρατία και εξευρωπαϊσμός θα περιορίσουν το στρατο-αστυνομικό καθεστώς και θα ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση ανεξέλεγκτων εθνολογικών-θρησκευτικών και ταξικών τάσεων και τον πλήρη κατακερματισμό της Τουρκίας.
Στις 15-2-07 ο Στρατηγός Γιασάρ Μπουγιουκανίτ δήλωσε ότι
«ουδέποτε η Τουρκία στη σύγχρονη ιστορία της βρέθηκε αντιμέτωπη με τόσα προβλήματα και ότι όσοι ονειρεύονται το διαμελισμό της θα ξυπνήσουν με εφιάλτες».
Ουσιαστικά η Τουρκία περιήλθε σε μία επικίνδυνη ιστορική περιδίνηση η οποία μόλις τώρα αρχίζει και, είτε με Ισλαμιστές στην εξουσία είτε με Κεμαλιστές , οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.
Κοζάνη 9-5-07
