«ο ζυγός της αριστοκρατίας των πλουσίων είναι ο πιο ανυπόφορος απ’ όλους».
«Οι πλούσιοι τα θέλουν όλα, θέλουν να εισβάλουν στα πάντα και να άρχουν σε όλα. Οι καταχρήσεις είναι το μόνο έργο και ο τομέας των πλουσίων, οι άνθρωποι για αυτούς είναι παράσιτα.[...]» (Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος το 1789).
Όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές ο καπιταλισμός στις κρίσεις του φτάνει στο απόγειο της κτηνωδίας και βαρβαρότητας: Στην ασύστολη και άπληστη κερδοσκοπική λεηλασία των κοινωνιών και των λαών που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους…
Πριν από δύο μήνες περίπου είχαμε δημοσιεύσει κάποια κείμενα που περιέγραφαν, πολύ παραστατικά, αυτήν την κτηνωδία, στις σημερινές συνθήκες, στο άρθρο:
Ο καπιταλισμός της κτηνώδους λεηλασίας και «επιθετικής βλακείας».
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7627
Προσθέτουμε ένα σημερινό που διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://aristeroblog.gr/node/1895
Η σκληρή πραγματικότητα της πλούσιας Ευρώπης!
Στη Γαλλία, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι …
Καθώς η κρίση έπληξε κυρίως τα λαϊκά στρώματα και τις μεσαίες τάξεις στη Γαλλία, οι πολύ πλούσιοι αύξησαν τον πλούτο τους κατά 25% μόλις μέσα σε ένα μόνο χρόνο.
Με ετήσια παραγωγή πάνω από 1,9 δισ. ευρώ η Γαλλία, πέμπτη δύναμη στον κόσμο, δεν ήταν ποτέ πριν τόσο πλούσια στην ιστορία της.
Ωστόσο, από το 1945, η χώρα δεν είχε ποτέ μεγαλύτερο ποσοστό από 8,6 εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή περισσότερο από το 14% του πληθυσμού. Μια κυβερνητική έκθεση αναλύει αυτή την ανησυχητική διαπίστωση και αναγνωρίζει “τη μάζα της αβεβαιότητας που φτάνει ακόμα και στα νοικοκυριά που προστατεύονταν προηγουμένως”.
Τα παιδιά και οι νέοι σε γενικές γραμμές είναι τα πρώτα θύματα της φτώχειας. “Όλο και περισσότεροι νέοι ενήλικες και παιδιά γνωρίζουν μόνο τη φτώχεια ως προϋπόθεση για το μέλλον”, παραδέχεται ο François Hollande, μέλος της γαλλικής κυβέρνησης.
Συνολικά, 2,7 εκατομμύρια παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Επιπλέον, το 21,9% των ατόμων ηλικίας 18-24 ετών ζουν σε συνθήκες φτώχειας.
Η κατάσταση είναι ακόμη πιο δραματική στις ευαίσθητες αστικές περιοχές, όπου το 49% των παιδιών και 42,5% των 18-24 ετών ζουν σε φτωχά νοικοκυριά.
Από την άλλη πλευρά, το 12% των νέων δεν έχουν πτυχίο και κάθε χρόνο πάνω από 130.000 ατόμων εγκαταλείπουν το σχολείο χωρίς προσόντα. Πάνω από το 10% των 17 ετών έχουν δυσκολίες στην ανάγνωση.
Οι γυναίκες άνω των 75 ετών είναι επίσης τα πιο ευάλωτα άτομα στον υλική στέρηση.
Στην πραγματικότητα, το 14,1% από αυτές ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Η κυβέρνηση το αναγνωρίζει.
Το ίδιο ισχύει και για μονογονικές οικογένειες, οι περισσότερες εκ των οποίων ο επικεφαλής τους είναι γυναίκα. Περίπου το 32,2% από αυτές τις οικογένειες ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ή συνολικά περισσότερα από 1,8 εκατομμύρια άτομα.
Έχοντας μια θέση εργασίας δεν αποτελεί προστασία ενάντια στη φτώχεια. Έτσι, περίπου 1,5 εκατομμύρια άτομα, ή 6,2% των εργαζομένων ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Διάφοροι παράγοντες, όπως είναι η εργασιακή ανασφάλεια, η μικρής περιόδου εργασία ή τα επίπεδα των μισθών, εξηγούν την κατάσταση αυτή.
Μεταξύ των νόμιμων μεταναστών, το ποσοστό της φτώχειας υπερβαίνει το 40%. Η έκθεση επισημαίνει ότι “οι άνθρωποι από τη μετανάστευση παραμένουν οι πιο ευάλωτοι στον κίνδυνο της νομισματικής φτώχειας.”
Η φτώχεια έχει προσθέσει ακραία φτώχεια στον γαλλικό πληθυσμό. Οι αρχές αναγνωρίζουν ότι “η ακραία φτώχεια επεκτείνεται εδώ και πολλά χρόνια. Το ποσοστό της φτώχειας αυξήθηκε σε 40% [...], επιδείνωση της κατάστασης των φτωχών”, σύμφωνα με τα όσα γράφονται στην έκθεση.
Περίπου 12.6% (3,5 εκατομμύρια) των Γάλλων δεν έχουν πρόσβαση “στα κύρια θεμελιώδη δικαιώματα, όπως η πρόσβαση στη στέγαση, την υγειονομική περίθαλψη, στο τραπεζικό σύστημα, το σύστημα εκπαίδευσης ή κατάρτισης.”
Το ίδρυμα Abbé Pierre σημειώνει ότι υπάρχουν 3,65 εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης στη Γαλλία. Έτσι, συνολικά, το 26,6% του γαλλικού πληθυσμού πάσχει από νομισματική φτώχεια ή φτώχεια συνθηκών διαβίωσης.
Εν κατακλείδι, η κυβερνητική έκθεση επισημαίνει νηφάλια ότι “οι πλουσιότερες κατηγορίες πρέπει να απαλλαγούν από τη στασιμότητα ή τη μείωση του βιοτικού τους επιπέδου”.
Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι
Αν η συντριπτική πλειοψηφία των Γάλλων υποφέρουν από την οικονομική κρίση, οι πλουσιότερες κατηγορίες δεν ήταν ποτέ τόσο πλούσιοι.
Στην πραγματικότητα, οι κορυφαίες 500 τύχες της Γαλλίας είδαν τον συνολικό πλούτο τους να αυξάνεται κατά 25% σε ένα χρόνο. Αυτό σημαίνει 330.000 εκατ. ευρώ, και το ποσό δεν ήταν ποτέ πριν τόσο υψηλό. Ακόμη αυξήθηκε ο πλούτος τους κατά 300% τα τελευταία δέκα χρόνια και τώρα αντιπροσωπεύει πάνω από το 15% του ΑΕΠ και το 10% των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων της χώρας. Έτσι, το 0.000001% του πληθυσμού κατέχει το 10% του εθνικού πλούτου.
Αυτή η οικονομική ολιγαρχία έχει 55 άτομα των οποίων η περιουσία υπερβαίνει τα 1 εκατ. ευρώ. Το top 10 αυτών των ατόμων, έτσι για να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα, Bernard Arnault (διευθύνων σύμβουλος της LVMH) έχει μια περιουσία 24.300 εκατ ευρώ, σημειώνοντας αύξηση κατά 3.100 εκατ. ευρώ κατά το προηγούμενο έτος. Η Liliana Bettencourt (κληρονόμος της L’Oreal) έχει 23.300 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση κατά 7.900 εκατ. ευρώ….
Αυτή η ακραία συγκέντρωση πλούτου σε αντίθεση με την έκρηξη της φτώχειας και της ακραίας φτώχειας στη Γαλλία καταδεικνύει την επείγουσα ανάγκη για μια δίκαιη και ισότιμη κατανομή του πλούτου. Μια τέτοια οικονομική δύναμη στα χέρια μιας μικρής μειοψηφίας πλουσίων, τους δίνει το δικαίωμα να έχουν σημαντική επιρροή σε πολιτικές αποφάσεις με αποτέλεσμα οι ‘άρχοντες’ να λαμβάνουν υπέρμετρη εξουσία πάνω στα πεπρωμένα του έθνους.
Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος το 1789 προειδοποίησε για τους κινδύνους που τίθενται από την ολιγαρχία στη δημοκρατία και κατήγγειλε ότι “ο ζυγός της αριστοκρατίας των πλουσίων είναι ο πιο ανυπόφορος απ ‘όλους”. “Οι πλούσιοι τα θέλουν όλα, θέλουν να εισβάλουν στα πάντα και να άρχουν σε όλα. Οι καταχρήσεις είναι το μόνο έργο και ο τομέας των πλουσίων, οι άνθρωποι για αυτούς είναι παράσιτα.[...]“
Ίσως ήρθε η ώρα να διαλογιστούμε αυτές τις λέξεις….
