Ένα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ κείμενο από αναγνώστη
(Συγγνώμη για το μεγάλο σχόλιο αλλά κάποιοι τραβάνε επικίνδυνα το σχοινί...)
Το ανάλγητο, καννιβαλικό και πρόστυχα νεοθατσερικό <<PROTAGON>> του πολύ καλά προοδευμένου κυρίου Θεοδωράκη, του "αντιρατσιστή" τηλε-στάρ και λειτουργού της "αντιλαϊκιστικής" δημοσιογραφίας που θέλει να μας πεί ότι "διέκρινε" όλο ευαισθησία το δράμα της Κούνεβα αλλά δεν πήρε χαμπάρι το κοτζάμ δουλεμπορικό και "πολυπολτισμικό" δάσος...
"Το κυνήγι(!) της ευτυχίας είναι αναφαίρετο (ίσως και "συνταγματικό"; ) ατομικό δικαίωμα"
"Όλοι έχουμε δικαίωμα να κυνηγήσουμε(!!!) την ευτυχία..."
Έτσι αντιλαμβάνεται, δίχως "αναχρονιστικές" αναστολές αλλά και την οποιαδήποτε "φιλελεύθερη" συστολή, η καθηγήτρια και συνεπώς εκλεκτή, "εκσυγχρονιστική" παιδαγωγός της νεολαίας κυρία Διβάνη το ιδανικό της Ευτυχίας. Ως "κυνήγι" και δή "ατομικό". Το λέει ωμά κι απροκάλυπτα στο "βιογραφικό" της που μοστράρει στο (σερβιρισμένο μόλις το 2009 επανήλθε το ΠΑΣΟΚ) σάιτ "PROTAGON" του κυρίου Στ. θεοδωράκη, εδώ:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.authors&id=54
Διόλου τυχαίο ωστόσο ότι ακριβώς ως "κηνύγι", ως προσωπική, ατομική επιδίωξη, με κάθε μακιαβελικό μέσο (πλην όμως "νομότυπο" άρα και "νεοφιλελεύθερα ηθικό") αντιλαμβάνεται την ευτυχία κι η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και το Σύνταγμα των ΗΠΑ, της αλητήρια καουμπόϊκης και απαράμιλλα γκαγκστερικής αυτής χώρας στην οποία συνωστίστηκαν τα ελεεινότερα καθιζήματα της Ευρώπης, οι τυχοδιώκτες εξολοθρευτές των γηγενών ινδιάνων. Θα ήταν όντως παράλογο και αυτοκαταστροφικό, το αμερικανικό Σύνταγμα, το Σύνταγμα της "χώρας-πρότυπο" για τον κάθε αδίστακτο Σημίτη, να μην απευθύνεται στο καουμπόικο θυμικό, στον κεντρικό δηλαδή πυλώνα της δυτικόστροφης ανθρωποφαγίας. Στο "κυνήγι" της ευτυχίας ήταν ταγμένοι οι πρόσφατοι πρόγονοι αυτών τους οποίους "ευχαριστούμε" από το βήμα της Βουλής και μάλιστα με τη συγκεκριμένη θηρευτική μέθοδο που θαυμάζει η κυρία Διβάνη: Αυστηρά καννιβαλικά και ατομικο-θατσερικά, δηλαδή καουμπόηδες όχι μόνο εναντίον ινδιάνων αλλά και εναντίον των άλλων καουμπόηδων, άμα λάχει. Το ζηλευτό "Φαρ Ουέστ" (δηλαδή αυτοπροσώπως η κοινωνικοδαρβινική μετεξέλιξη του πιο "σοφιστικέ" και πιο "συγκρατημένου" <<διαίρει και βασίλευε" των "αριστοκρατών" βρετανών) το οποίο ως καλά δοκιμασμένο σύστημα εγγυάται την αλληλοεξόντωση (ενίοτε και "πολυπολιτισμικά") της "πλέμπας" ώστε εμείς να ποζάρουμε απαθείς και "μετριοπαθείς" στον διανοουμενίστικο καναπέ μας παρεΐτσα με το γάτο μας.
Αλλά για να μην αναλώνεται η σκέψη γύρω από τις κοινότυπες πλέον διαπιστώσεις (καθώς κι ο πιο αφελής έχει πλέον αντιληφθεί στο πετσί του το νόημα του νεώτερου δυτικού "πολιτισμού" που πρεσβεύουν τα τεχνοκρατάκια, οι λιβανιστές κι οι "εκσυγχρονιστές") και μιας κι η ανάγκη για ελεγκτές της κοινής γνώμης παραμένει αμείωτη, ενδιαφέρον έχει να εξετάσουμε τον αθεράπευτα θατσερικό όρο "κυνήγι της ευτυχίας" μέσα από το καινούριο φρούτο που αναδύεται από την ανεξέλεγκτη κατάρρευση των παραδοσιακότερων μορφών ενημέρωσης όπως οι εφημερίδες.
Το καινούριο φρούτο που φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τα πατροπαράδοτα ΕΝΤΥΠΑ μαντρόσκυλα (τύπου ΔΟΛ, Ελευθεροτυπίας, Έθνος κλπ.) είναι τα "σάιτ" και τα "πόρταλ" που ξεπετάγονται σα μανιτάρια χάρη στην εύκολη και πιο φθηνή λύση του ίντερνετ και κυρίως χάρη στο ένστικτο των "αντικαθεστωτικών" δημοσιογράφων που έγκαιρα μυρίστηκαν ότι το καράβι βουλιάζει και πρέπει να αποτολμήσουμε το απαραίτητο άλμα της αποδέσμευσης από τη μήτρα των Συγκροτημάτων.
Ένα τέτοιο χαρακτηριστικότατο σάιτ είναι το προαναφερθέν "ΠΡΩΤΑΓΚΟΝ" που ΕΓΚΑΙΡΑ οσμίστηκε ότι έπρεπε να στήσει ο κύριος Θεοδωράκης μαζεύοντας, διαλεχτούς έναν-έναν, όλον το καλό τον κόσμο:
Γιάννης Αναστασάκος
Θάνος Βερέμης
Νίκος Μπίστης
Γκαζμέντ Καπλάνι
Νίκος Μαραντζίδης (με ντοκτορά στον αντικομμουνισμό)
Τάκης Μίχας
Σώτη Τριανταφύλλου
Χρήστος Χωμενίδης
Γιάνης Βαρουφάκης
Niko Ago
Γιάννης Παντελάκης
Άννα Δαμιανίδη
Βένα Γεωργακοπούλου
Δημήτρης Καμπουράκης
Γιώργος Καρελιάς
Γιώργος Λακόπουλος
Τάσος Τέλλογλου
Κώστας Σπυρόπουλος
Κώστας Ρεσβάνης
Παύλος Τσίμας
Μαρία Χούκλη
Αντώνης Παπαγιαννίδης
Χριστίνα Πουλίδου
Κατερίνα Μπακογιάννη
Χρήστος Μιχαηλίδης
Μαργαρίτα Μυτιληναίου
Ρίκα Βαγιάνη
Λένα Διβάνη
Για την ακρίβεια ο κατάλογος είναι σχεδόν ατελείωτος, παλιότερα υπήρχε φερειπείν κι ο κύριος Θανάσης Τριαρίδης στην "αντιεθνικιστική" ομήγυρη, ενώ η διαδρομή προς την (όντως με κάθε τρόπο κυνηγημένη) ευτυχία περνάει σχεδόν σε όλα τα βιογραφικά κατά τρόπο "κλισέ" μέσα από την Αυγή, την ΚΝΕ, τη θέση συμβούλου δίπλα σε κάποιο εθνοσωτήρα, του "αυτοδημιούργητου" επιχειρηματία με το "αριστερό" παρελθόν και την τωρινή εταιρεία δημοσκοπήσεων, τις "αντιδικτατορικές" περγαμηνές, την αρθρογραφία μέσω του Λαμπρακιστάν, της Ελευθεροτυπίας κλπ.
Θα ήταν πάντως παράλειψη κι αδικία να μην αναφερθεί ότι η κυρία Διβάνη "συμμετείχε αμισθί" (η ίδια ισχυρίζεται) στο ΔΣ της ΕΡΤ ενώ ο κύριος Χωμενίδης στον οποίο πρέπει να χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη επειδή κληρονομικώ δικαιώματι μπορεί και μιλάει για το ΕΑΜ (μέσα από το πόστο της κατοχικής ΔΗΜΑΡ) υπήρξε κι αυτός "άνευ μισθού" ο γραφιάς των λόγων του Σωτήρα του έθνους κου Γιωργάκη Παπανδρέου όταν ο τελευταίος ήθελε να εξαπατήσει την "πλέμπα" στις εκλογές του 2009 (λίγο πριν δηλαδή ξεκινήσουν στο "PROTAGON" να αρθρογραφούν οι Θατσεριστές "ψυχραιμα" ότι "είμαστε λαός σάπιος που τώρα έφτασε στο ταμείο και πρέπει να πληρώσει" - τί να πληρώσει άραγες; τα διακοποδάνεια που χορηγούσε ο ελεεινός "πολιτισμός" του Τσουκάτου και του Θέμελη; είναι άραγες "μαγκιά" και κατόρθωμα να υπονομεύεις ένα λαό στον οποίο παράλληλα του αποκόβεις "εκσυγχρονιστικά" κι "αντιεθνικστικά" τις πολιτισμικές του αναφορές;; Ή μήπως αλητήριος, δόλιος και προσχεδιασμένος -και συνάμα και πλασματικός- υπερδανεισμός;; )
Στο εν λόγω λοιπόν σάιτ ο συνωστισμός των "αντιλαϊκιστών" και "ψύχραιμων αναλυτών" είναι τόσο μεγάλος που θα ήταν πράγματι αδύνατον να μπούν όσοι παρελαύνουν τον αχαλίνωτο ατομισμό κι ελιτισμό τους εκεί μέσα. Ήδη σήμερα μια "μεγαλομένη σε μεγαλοαστικό περιβάλλον" κυρία (σύμφωνα πάντα με τα βιογραφικό τους που οι ίδιοι μοστράρουν μπας κι εντυπωσιαστεί κανένα νούμερο) κι η οποία προ ολίγων μηνών λοιδωρούσε από το ίδιο πάντα σάιτ τους κτηνοτρόφους που θρηνούσαν για τις εξελίξεις στη "ΔΩΔΩΝΗ" (κι όλως τυχαίως στις διαπραγματεύσεις ήταν ενεργός ο σύζυγός της, παρεμπιπτόντως ο "αντικαθεστωτικός" κύριος Θεοωδράκης από την Αγία Βαρβάρα έμαθε τάχιστα να διαλέγει στρατόπεδα στον ψεύτη αυτό ντουνιά) έχει εργολαβικά και εισαγγελικά αποφανθεί για τα γεγονότα στο τρόλλεϋ λες και καταδέχεται να επιβιβάζεται (η "μεγαλομένη σε μεγαλοαστικό περιβάλλον) εκεί που επιβιβάζεται η "μπασκλας".
Το "πόρισμα" εδώ:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=26887
Τα δε εμετικά περί "εκλεκτής ανατροφής σε μεγαλοαστικό περιβάλλον" εδώ:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.authors&id=12
Φυσικά το ζήτημα δεν είναι ένα σάιτ. Το ζήτημα είναι ότι ο συγκεκριμένος συνωστισμός τυχαίνει (όχι τυχαία πάντως) να λειτουργεί ως αντιπροσωπευτική "ακτινογραφία" του υποτιθέμενου "λειτουργήματος" που αυτοαποκαλείται "ελληνική" "δημοσιογραφία" και μαζί μ' αυτό φαίνεται κι ο τρόπος που απολαμβάνουν ηδονικά να δρούν οι "διανοούμενοι", οι "ψύχραιμοι στοχαστές", οι "αντιλαϊκιστές", οι δήθεν ενεργοί πολίτες (συνήθως επιβραβεύουν ως όχλος με σχόλια τύπου "μπράβο κυρία Διβάνη", "μπράβο κύριε Σταύρο", "μπράβο κυρία Βιτάλη", "εξαιρετικά νηφάλιο κι αντικειμενικό άρθρο" κλπ.), τα τεχνοκρατάκια και κοντολογίς οι κάθε λογής πρόθυμοι να πατήσουν στο πτώμα του διπλανού χάριν του "κυνηγιού της ευτυχίας"...
Αυτού του είδους οι ελεγκτές, σε αντίθεση με τους συμβασιούχους καλοθελητάδες, είναι παγιωμένοι και καλά καθισμένοι στο σβέρκο μας. Δεν μας ρωτήσανε αν τους θέλουμε σε κρατικά (ή καλοπληρωμένα από εμάς ιδιωτικά) πόστα (λες κι οι συχνότητες είναι τσιφλίκι των Αφεντικών τους) κι έχουν κιόλας(!) και άποψη και για το θάνατό μας. "Ψύχραιμη" άποψη και πιθανόν "αναθρεμμένη" κι αυτή σε "μεγαλοαστικό περιβάλλον" για να εντυπωσιάζονται τα αναγνωστικά ψώνια κι οι τηλεθεατές κλακαδόροι.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι κατά τα λεγόμενά τους το "κυνήγι της ευτυχίας τους" δεν έχει (λένε) σκοπό το κέρδος αλλά περιστρέφεται τάχα γύρω από ένα "στοίχημα", ένα στοίχημα με τον υποτιθέμενο "πληθωρικό" εαυτό τους, ως άλλοι "Πολίτες Κέην". Τέτοια διαστροφή έπαρσης και λαϊκιστικότατου ψεύδους.
Υπό κανονικές συνθήκες άγνωστοι κι αφανείς (δηλαδή αν δεν είχε περάσει από την αποικία "Ελλάς" ο κύριος Κωστάκης Σημίτης) εντούτοις:
α) από "στοίχημα" κερδίζουν εκπομπή στην ΕΡΤ με τον τίτλο "ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ" τον καιρό που ο Τσουκάτος, ο Πανταγιάς κι ο Θέμελης "φωταδιστικά" προβάλλουν στις μάζες τον πολιτισμό των Καγιέν,
β) από "στοίχημα" παραλαμβάνουν ένα κοινό δήθεν "ευαίσθητων" τηλεθεατών-κλακαδόρων που θα τους ακολουθήσει και στην μεγκαλίσιους ψυχαγωγία όταν η "ενελέητη" για την κριτική της προς την Εξουσία εκπομπή θα αλλάξει στέγη,
γ) από "στοίχημα" θα εκμεταλλευθούν το ξύγκι της μύγας και την τηλεοπτική αναγνώριση για να ανοίξουν κατόπιν επιχειρήσεις πιο κάτω από τη Βουλή για να έχουν ως πελάτες εστιατορείου και τους πολιτικούς (στους οποίους ασκείται είπαμε "ανελέητη" κριτική)
δ) και τέλος από "στοίχημα" -πάντα- θα χαρίσουν στη "σάπια κι αχάριστη" κοινωνία "ενημερώτικά" και "βραβευμένα για την ανεξαρτησία τους" σάιτ και πόρταλ κι όχι για να ελέγχεται την κοινή γνώμη ή να λιβανίζουμε.
Οι πανταχού παρόντες αυτοί εισαγγελείς βρίσκονται μέχρι και στο τελευταίο τρόλλεϋ, όταν δεν τυχαίνει να βρίσκονται στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονα ή Βάθης για τις οποίες επίσης έχουν άποψη (εξ Εκάλης και Ψυχικού), "αντιρατσιστική" και κατά της εγχώριας "μισαλλόδοξης" "πλέμπας" ασφαλώς.
Από ΑΥΤΟΥΣ τους ελεγκτές δύσκολα γλιτώνουμε. Όταν δεν βγάζουν πορίσματα και δεν κυνηγάνε την ευτυχία στην τραγωδία του πλησίον (τρόπος του λέγειν, η οχυρωμένη Εκάλη δεν έχει "πλησίον"), χαρίζουν στην -εννοείται "σάπια"- κοινωνία τα φώτα τους για το πόσο υπέροχο είναι να είναι κανείς ομοφυλόφιλος, πόσο ωραία και δημοκρατική χώρα είναι το Αμέρικα, πόσο γελοίο είναι να δηλώνει κανείς Ορθόδοξος, ταυτόχρονα δε διατείονται για το πόσο προοδευτικό και θεσπέσιο είναι να μετατρέπονται τα Προπύλαια σε υπαίθρια μουσουλμανίγια, πόσο αγνώμονες υπήρξαν οι άνθρωποι που δεν εκτίμησαν έναν Μητσοτάκη, έναν Γιαννίτση, έναν Αλέκο Παπαδόπουλο κι ότι άμα τούς είχε επιτρέψει ο "ελληναράδικος όχλος" να κάνουν προ 10 και 20 ετών τη θατσερική δουλειά τους δεν θα αναγκαζότανε να το κάνει πιο εσπευσμένα ο επίσης εκλεκτός κύριος Μόσιαλος, Παπακωνσταντίνου, Μπιρμπίλη κλπ.
Έτσι κυνηγιέται η ευτυχία κατά την κυρία Διβάνη και την παρέα της. Επίσης εμετικό το θράσος ενός άλλου κυρίου από κεί μέσα (με θητεία στην Ελευθεροτυπία) κι οποίος σε περιοδικά τύπου "Κοσμοπόλιταν" καυχιότανε ότι επιμελείται τη "χιουμοριστική-σατυρική" στήλη "text". Τις προάλλες με τους σεισμούς στη Φθιώτιδα δεν είχε την αναστολή να επεκτείνει το "κυνήγι της ευτυχίας του" στους σεισμοπαθείς γράφοντας αναίσθητα (και εισαγγελικά-"αντιλαϊκιστικά" ενάντια στο "σάπιο πόπολο") ότι "με το 46% των σπιτιών του νομού χαρακτηρισμένο κόκκινο κοίτα να δείς που θα πάρει όλος ο νομός αποζημιώσεις".
Το έμεσμά του δεν το άντεξε ούτε ο ίδιος και κρίνοντας ότι παρατράβηξε το σκοινί το μάζεψε γρήγορα πίσω μετατρέποντας το σε δήθεν αντιμνημονιακό χιουμοράκι του τύπου "κοίτα να δείς που ο Στουρνάρας θα φορολογήσει και το κόκκινο στα κατεστραμμένα σπίτια". Για την ιστορία της υπόθεσης το κυνήγι της προσωπικής ευτυχίας του επεκτάθηκε και στον δημοτικό ραδιοσταθμό "9.84" καθώς ο κύριος Καμίνης τον έκρινε κατάλληλο για να λοιδωρεί την "ένοχη" (και "μαζί τα φάγαμε") "πλεμπάγια" κι από κείνο το πόστο για άλλη μια φορά εις βάρος φυσικά του ευκόλου θύματος, της "πλέμπας".
Το ξετσίπωτο και ασύδοτο "κυνήγι της ευτυχίας", με κάθε μέσο και τρόπο (και πλέον επί νωπού αίματος, ούτε καν πτωμάτων) καλά κρατάει...
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7746
Το ανάλγητο, καννιβαλικό και πρόστυχα νεοθατσερικό <<PROTAGON>> του πολύ καλά προοδευμένου κυρίου Θεοδωράκη, του "αντιρατσιστή" τηλε-στάρ και λειτουργού της "αντιλαϊκιστικής" δημοσιογραφίας που θέλει να μας πεί ότι "διέκρινε" όλο ευαισθησία το δράμα της Κούνεβα αλλά δεν πήρε χαμπάρι το κοτζάμ δουλεμπορικό και "πολυπολτισμικό" δάσος...
"Το κυνήγι(!) της ευτυχίας είναι αναφαίρετο (ίσως και "συνταγματικό"; ) ατομικό δικαίωμα"
"Όλοι έχουμε δικαίωμα να κυνηγήσουμε(!!!) την ευτυχία..."
Έτσι αντιλαμβάνεται, δίχως "αναχρονιστικές" αναστολές αλλά και την οποιαδήποτε "φιλελεύθερη" συστολή, η καθηγήτρια και συνεπώς εκλεκτή, "εκσυγχρονιστική" παιδαγωγός της νεολαίας κυρία Διβάνη το ιδανικό της Ευτυχίας. Ως "κυνήγι" και δή "ατομικό". Το λέει ωμά κι απροκάλυπτα στο "βιογραφικό" της που μοστράρει στο (σερβιρισμένο μόλις το 2009 επανήλθε το ΠΑΣΟΚ) σάιτ "PROTAGON" του κυρίου Στ. θεοδωράκη, εδώ:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.authors&id=54
Διόλου τυχαίο ωστόσο ότι ακριβώς ως "κηνύγι", ως προσωπική, ατομική επιδίωξη, με κάθε μακιαβελικό μέσο (πλην όμως "νομότυπο" άρα και "νεοφιλελεύθερα ηθικό") αντιλαμβάνεται την ευτυχία κι η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και το Σύνταγμα των ΗΠΑ, της αλητήρια καουμπόϊκης και απαράμιλλα γκαγκστερικής αυτής χώρας στην οποία συνωστίστηκαν τα ελεεινότερα καθιζήματα της Ευρώπης, οι τυχοδιώκτες εξολοθρευτές των γηγενών ινδιάνων. Θα ήταν όντως παράλογο και αυτοκαταστροφικό, το αμερικανικό Σύνταγμα, το Σύνταγμα της "χώρας-πρότυπο" για τον κάθε αδίστακτο Σημίτη, να μην απευθύνεται στο καουμπόικο θυμικό, στον κεντρικό δηλαδή πυλώνα της δυτικόστροφης ανθρωποφαγίας. Στο "κυνήγι" της ευτυχίας ήταν ταγμένοι οι πρόσφατοι πρόγονοι αυτών τους οποίους "ευχαριστούμε" από το βήμα της Βουλής και μάλιστα με τη συγκεκριμένη θηρευτική μέθοδο που θαυμάζει η κυρία Διβάνη: Αυστηρά καννιβαλικά και ατομικο-θατσερικά, δηλαδή καουμπόηδες όχι μόνο εναντίον ινδιάνων αλλά και εναντίον των άλλων καουμπόηδων, άμα λάχει. Το ζηλευτό "Φαρ Ουέστ" (δηλαδή αυτοπροσώπως η κοινωνικοδαρβινική μετεξέλιξη του πιο "σοφιστικέ" και πιο "συγκρατημένου" <<διαίρει και βασίλευε" των "αριστοκρατών" βρετανών) το οποίο ως καλά δοκιμασμένο σύστημα εγγυάται την αλληλοεξόντωση (ενίοτε και "πολυπολιτισμικά") της "πλέμπας" ώστε εμείς να ποζάρουμε απαθείς και "μετριοπαθείς" στον διανοουμενίστικο καναπέ μας παρεΐτσα με το γάτο μας.
Αλλά για να μην αναλώνεται η σκέψη γύρω από τις κοινότυπες πλέον διαπιστώσεις (καθώς κι ο πιο αφελής έχει πλέον αντιληφθεί στο πετσί του το νόημα του νεώτερου δυτικού "πολιτισμού" που πρεσβεύουν τα τεχνοκρατάκια, οι λιβανιστές κι οι "εκσυγχρονιστές") και μιας κι η ανάγκη για ελεγκτές της κοινής γνώμης παραμένει αμείωτη, ενδιαφέρον έχει να εξετάσουμε τον αθεράπευτα θατσερικό όρο "κυνήγι της ευτυχίας" μέσα από το καινούριο φρούτο που αναδύεται από την ανεξέλεγκτη κατάρρευση των παραδοσιακότερων μορφών ενημέρωσης όπως οι εφημερίδες.
Το καινούριο φρούτο που φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τα πατροπαράδοτα ΕΝΤΥΠΑ μαντρόσκυλα (τύπου ΔΟΛ, Ελευθεροτυπίας, Έθνος κλπ.) είναι τα "σάιτ" και τα "πόρταλ" που ξεπετάγονται σα μανιτάρια χάρη στην εύκολη και πιο φθηνή λύση του ίντερνετ και κυρίως χάρη στο ένστικτο των "αντικαθεστωτικών" δημοσιογράφων που έγκαιρα μυρίστηκαν ότι το καράβι βουλιάζει και πρέπει να αποτολμήσουμε το απαραίτητο άλμα της αποδέσμευσης από τη μήτρα των Συγκροτημάτων.
Ένα τέτοιο χαρακτηριστικότατο σάιτ είναι το προαναφερθέν "ΠΡΩΤΑΓΚΟΝ" που ΕΓΚΑΙΡΑ οσμίστηκε ότι έπρεπε να στήσει ο κύριος Θεοδωράκης μαζεύοντας, διαλεχτούς έναν-έναν, όλον το καλό τον κόσμο:
Γιάννης Αναστασάκος
Θάνος Βερέμης
Νίκος Μπίστης
Γκαζμέντ Καπλάνι
Νίκος Μαραντζίδης (με ντοκτορά στον αντικομμουνισμό)
Τάκης Μίχας
Σώτη Τριανταφύλλου
Χρήστος Χωμενίδης
Γιάνης Βαρουφάκης
Niko Ago
Γιάννης Παντελάκης
Άννα Δαμιανίδη
Βένα Γεωργακοπούλου
Δημήτρης Καμπουράκης
Γιώργος Καρελιάς
Γιώργος Λακόπουλος
Τάσος Τέλλογλου
Κώστας Σπυρόπουλος
Κώστας Ρεσβάνης
Παύλος Τσίμας
Μαρία Χούκλη
Αντώνης Παπαγιαννίδης
Χριστίνα Πουλίδου
Κατερίνα Μπακογιάννη
Χρήστος Μιχαηλίδης
Μαργαρίτα Μυτιληναίου
Ρίκα Βαγιάνη
Λένα Διβάνη
Για την ακρίβεια ο κατάλογος είναι σχεδόν ατελείωτος, παλιότερα υπήρχε φερειπείν κι ο κύριος Θανάσης Τριαρίδης στην "αντιεθνικιστική" ομήγυρη, ενώ η διαδρομή προς την (όντως με κάθε τρόπο κυνηγημένη) ευτυχία περνάει σχεδόν σε όλα τα βιογραφικά κατά τρόπο "κλισέ" μέσα από την Αυγή, την ΚΝΕ, τη θέση συμβούλου δίπλα σε κάποιο εθνοσωτήρα, του "αυτοδημιούργητου" επιχειρηματία με το "αριστερό" παρελθόν και την τωρινή εταιρεία δημοσκοπήσεων, τις "αντιδικτατορικές" περγαμηνές, την αρθρογραφία μέσω του Λαμπρακιστάν, της Ελευθεροτυπίας κλπ.
Θα ήταν πάντως παράλειψη κι αδικία να μην αναφερθεί ότι η κυρία Διβάνη "συμμετείχε αμισθί" (η ίδια ισχυρίζεται) στο ΔΣ της ΕΡΤ ενώ ο κύριος Χωμενίδης στον οποίο πρέπει να χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη επειδή κληρονομικώ δικαιώματι μπορεί και μιλάει για το ΕΑΜ (μέσα από το πόστο της κατοχικής ΔΗΜΑΡ) υπήρξε κι αυτός "άνευ μισθού" ο γραφιάς των λόγων του Σωτήρα του έθνους κου Γιωργάκη Παπανδρέου όταν ο τελευταίος ήθελε να εξαπατήσει την "πλέμπα" στις εκλογές του 2009 (λίγο πριν δηλαδή ξεκινήσουν στο "PROTAGON" να αρθρογραφούν οι Θατσεριστές "ψυχραιμα" ότι "είμαστε λαός σάπιος που τώρα έφτασε στο ταμείο και πρέπει να πληρώσει" - τί να πληρώσει άραγες; τα διακοποδάνεια που χορηγούσε ο ελεεινός "πολιτισμός" του Τσουκάτου και του Θέμελη; είναι άραγες "μαγκιά" και κατόρθωμα να υπονομεύεις ένα λαό στον οποίο παράλληλα του αποκόβεις "εκσυγχρονιστικά" κι "αντιεθνικστικά" τις πολιτισμικές του αναφορές;; Ή μήπως αλητήριος, δόλιος και προσχεδιασμένος -και συνάμα και πλασματικός- υπερδανεισμός;; )
Στο εν λόγω λοιπόν σάιτ ο συνωστισμός των "αντιλαϊκιστών" και "ψύχραιμων αναλυτών" είναι τόσο μεγάλος που θα ήταν πράγματι αδύνατον να μπούν όσοι παρελαύνουν τον αχαλίνωτο ατομισμό κι ελιτισμό τους εκεί μέσα. Ήδη σήμερα μια "μεγαλομένη σε μεγαλοαστικό περιβάλλον" κυρία (σύμφωνα πάντα με τα βιογραφικό τους που οι ίδιοι μοστράρουν μπας κι εντυπωσιαστεί κανένα νούμερο) κι η οποία προ ολίγων μηνών λοιδωρούσε από το ίδιο πάντα σάιτ τους κτηνοτρόφους που θρηνούσαν για τις εξελίξεις στη "ΔΩΔΩΝΗ" (κι όλως τυχαίως στις διαπραγματεύσεις ήταν ενεργός ο σύζυγός της, παρεμπιπτόντως ο "αντικαθεστωτικός" κύριος Θεοωδράκης από την Αγία Βαρβάρα έμαθε τάχιστα να διαλέγει στρατόπεδα στον ψεύτη αυτό ντουνιά) έχει εργολαβικά και εισαγγελικά αποφανθεί για τα γεγονότα στο τρόλλεϋ λες και καταδέχεται να επιβιβάζεται (η "μεγαλομένη σε μεγαλοαστικό περιβάλλον) εκεί που επιβιβάζεται η "μπασκλας".
Το "πόρισμα" εδώ:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=26887
Τα δε εμετικά περί "εκλεκτής ανατροφής σε μεγαλοαστικό περιβάλλον" εδώ:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.authors&id=12
Φυσικά το ζήτημα δεν είναι ένα σάιτ. Το ζήτημα είναι ότι ο συγκεκριμένος συνωστισμός τυχαίνει (όχι τυχαία πάντως) να λειτουργεί ως αντιπροσωπευτική "ακτινογραφία" του υποτιθέμενου "λειτουργήματος" που αυτοαποκαλείται "ελληνική" "δημοσιογραφία" και μαζί μ' αυτό φαίνεται κι ο τρόπος που απολαμβάνουν ηδονικά να δρούν οι "διανοούμενοι", οι "ψύχραιμοι στοχαστές", οι "αντιλαϊκιστές", οι δήθεν ενεργοί πολίτες (συνήθως επιβραβεύουν ως όχλος με σχόλια τύπου "μπράβο κυρία Διβάνη", "μπράβο κύριε Σταύρο", "μπράβο κυρία Βιτάλη", "εξαιρετικά νηφάλιο κι αντικειμενικό άρθρο" κλπ.), τα τεχνοκρατάκια και κοντολογίς οι κάθε λογής πρόθυμοι να πατήσουν στο πτώμα του διπλανού χάριν του "κυνηγιού της ευτυχίας"...
Αυτού του είδους οι ελεγκτές, σε αντίθεση με τους συμβασιούχους καλοθελητάδες, είναι παγιωμένοι και καλά καθισμένοι στο σβέρκο μας. Δεν μας ρωτήσανε αν τους θέλουμε σε κρατικά (ή καλοπληρωμένα από εμάς ιδιωτικά) πόστα (λες κι οι συχνότητες είναι τσιφλίκι των Αφεντικών τους) κι έχουν κιόλας(!) και άποψη και για το θάνατό μας. "Ψύχραιμη" άποψη και πιθανόν "αναθρεμμένη" κι αυτή σε "μεγαλοαστικό περιβάλλον" για να εντυπωσιάζονται τα αναγνωστικά ψώνια κι οι τηλεθεατές κλακαδόροι.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι κατά τα λεγόμενά τους το "κυνήγι της ευτυχίας τους" δεν έχει (λένε) σκοπό το κέρδος αλλά περιστρέφεται τάχα γύρω από ένα "στοίχημα", ένα στοίχημα με τον υποτιθέμενο "πληθωρικό" εαυτό τους, ως άλλοι "Πολίτες Κέην". Τέτοια διαστροφή έπαρσης και λαϊκιστικότατου ψεύδους.
Υπό κανονικές συνθήκες άγνωστοι κι αφανείς (δηλαδή αν δεν είχε περάσει από την αποικία "Ελλάς" ο κύριος Κωστάκης Σημίτης) εντούτοις:
α) από "στοίχημα" κερδίζουν εκπομπή στην ΕΡΤ με τον τίτλο "ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ" τον καιρό που ο Τσουκάτος, ο Πανταγιάς κι ο Θέμελης "φωταδιστικά" προβάλλουν στις μάζες τον πολιτισμό των Καγιέν,
β) από "στοίχημα" παραλαμβάνουν ένα κοινό δήθεν "ευαίσθητων" τηλεθεατών-κλακαδόρων που θα τους ακολουθήσει και στην μεγκαλίσιους ψυχαγωγία όταν η "ενελέητη" για την κριτική της προς την Εξουσία εκπομπή θα αλλάξει στέγη,
γ) από "στοίχημα" θα εκμεταλλευθούν το ξύγκι της μύγας και την τηλεοπτική αναγνώριση για να ανοίξουν κατόπιν επιχειρήσεις πιο κάτω από τη Βουλή για να έχουν ως πελάτες εστιατορείου και τους πολιτικούς (στους οποίους ασκείται είπαμε "ανελέητη" κριτική)
δ) και τέλος από "στοίχημα" -πάντα- θα χαρίσουν στη "σάπια κι αχάριστη" κοινωνία "ενημερώτικά" και "βραβευμένα για την ανεξαρτησία τους" σάιτ και πόρταλ κι όχι για να ελέγχεται την κοινή γνώμη ή να λιβανίζουμε.
Οι πανταχού παρόντες αυτοί εισαγγελείς βρίσκονται μέχρι και στο τελευταίο τρόλλεϋ, όταν δεν τυχαίνει να βρίσκονται στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονα ή Βάθης για τις οποίες επίσης έχουν άποψη (εξ Εκάλης και Ψυχικού), "αντιρατσιστική" και κατά της εγχώριας "μισαλλόδοξης" "πλέμπας" ασφαλώς.
Από ΑΥΤΟΥΣ τους ελεγκτές δύσκολα γλιτώνουμε. Όταν δεν βγάζουν πορίσματα και δεν κυνηγάνε την ευτυχία στην τραγωδία του πλησίον (τρόπος του λέγειν, η οχυρωμένη Εκάλη δεν έχει "πλησίον"), χαρίζουν στην -εννοείται "σάπια"- κοινωνία τα φώτα τους για το πόσο υπέροχο είναι να είναι κανείς ομοφυλόφιλος, πόσο ωραία και δημοκρατική χώρα είναι το Αμέρικα, πόσο γελοίο είναι να δηλώνει κανείς Ορθόδοξος, ταυτόχρονα δε διατείονται για το πόσο προοδευτικό και θεσπέσιο είναι να μετατρέπονται τα Προπύλαια σε υπαίθρια μουσουλμανίγια, πόσο αγνώμονες υπήρξαν οι άνθρωποι που δεν εκτίμησαν έναν Μητσοτάκη, έναν Γιαννίτση, έναν Αλέκο Παπαδόπουλο κι ότι άμα τούς είχε επιτρέψει ο "ελληναράδικος όχλος" να κάνουν προ 10 και 20 ετών τη θατσερική δουλειά τους δεν θα αναγκαζότανε να το κάνει πιο εσπευσμένα ο επίσης εκλεκτός κύριος Μόσιαλος, Παπακωνσταντίνου, Μπιρμπίλη κλπ.
Έτσι κυνηγιέται η ευτυχία κατά την κυρία Διβάνη και την παρέα της. Επίσης εμετικό το θράσος ενός άλλου κυρίου από κεί μέσα (με θητεία στην Ελευθεροτυπία) κι οποίος σε περιοδικά τύπου "Κοσμοπόλιταν" καυχιότανε ότι επιμελείται τη "χιουμοριστική-σατυρική" στήλη "text". Τις προάλλες με τους σεισμούς στη Φθιώτιδα δεν είχε την αναστολή να επεκτείνει το "κυνήγι της ευτυχίας του" στους σεισμοπαθείς γράφοντας αναίσθητα (και εισαγγελικά-"αντιλαϊκιστικά" ενάντια στο "σάπιο πόπολο") ότι "με το 46% των σπιτιών του νομού χαρακτηρισμένο κόκκινο κοίτα να δείς που θα πάρει όλος ο νομός αποζημιώσεις".
Το έμεσμά του δεν το άντεξε ούτε ο ίδιος και κρίνοντας ότι παρατράβηξε το σκοινί το μάζεψε γρήγορα πίσω μετατρέποντας το σε δήθεν αντιμνημονιακό χιουμοράκι του τύπου "κοίτα να δείς που ο Στουρνάρας θα φορολογήσει και το κόκκινο στα κατεστραμμένα σπίτια". Για την ιστορία της υπόθεσης το κυνήγι της προσωπικής ευτυχίας του επεκτάθηκε και στον δημοτικό ραδιοσταθμό "9.84" καθώς ο κύριος Καμίνης τον έκρινε κατάλληλο για να λοιδωρεί την "ένοχη" (και "μαζί τα φάγαμε") "πλεμπάγια" κι από κείνο το πόστο για άλλη μια φορά εις βάρος φυσικά του ευκόλου θύματος, της "πλέμπας".
Το ξετσίπωτο και ασύδοτο "κυνήγι της ευτυχίας", με κάθε μέσο και τρόπο (και πλέον επί νωπού αίματος, ούτε καν πτωμάτων) καλά κρατάει...
Διαβάστε και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7746
