Νέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το κακό με τα καραγκιοζιλίκια του Λαφαζάνη και το υποτιθέμενο ''αριστερό'' ρεύμα του οποίου ηγείται και παριστάνει την αριστερή αντιπολίτευση έχει παραγίνει.
Έχουμε ξαναπεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μία καρικατούρα του ΠΑΣΟΚ των πρώτων ετών. Έτσι λοιπόν και ο Λαφαζάνης έχει ζηλέψει την δόξα της ''αριστερής'' πρωτοβουλίας, της ''αριστερής'' αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ(πάντα φυσικά μόνο στα λόγια ακόμα και τώρα μέσα στο ΠΑΣΟΚ είναι) του Παναγιωτακόπουλου.
Πάντα ο Λαφαζάνης υποτίθεται ότι διαφωνεί με την ηγεσία του ΣΥΝ παλιότερα, του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και κάνει σαν άδειος τενεκές απλά θόρυβο και πάντα τελικά η άποψή του δεν υιοθετείται και μειοψηφεί όπως έγινε ξανά για πολλοστή φορά στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και πάλι αυτός και το ''αριστερό'' ρεύμα παραμένουν εντός ΣΥΡΙΖΑ παρά τις υποτίθεται διαφωνίες σε τόσο στρατηγικά ζητήματα όπως το χρέος, το ευρώ και η ΕΕ και στηρίζουν τελικά την ηγεσία.
Γνωρίζοντας τον πολιτικό βίο του Λαφαζάνη που δεν είναι καινούργιος στην πολιτική, μπορούμε να προβλέψουμε ότι αυτό το έργο που ήδη έχουμε δει αρκετές φορές θα το ξαναδούμε αρκετές φορές και στο άμεσο μέλλον μάλιστα.
Όσον αφορά τώρα την "αριστερή" αντιπολίτευση που ασκεί ο Λαφαζάνης, αυτή ποτέ δεν είναι όσο πρέπει συγκεκριμένη. Π.χ στις διαρκείς διαβεβαιώσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι φιλοευρωπαϊκό κόμμα, ότι δεν τίθεται θέμα εξόδου από το ευρώ πόσο μάλλον από την Ε.Ε ο Λαφαζάνης και το ''αριστερό'' ρεύμα μιλούν αφηρημένα για αμφισβήτηση του ευρώ και της ΕΕ.
Αντί να θέσει ξεκάθαρα το ζήτημα της μονομερούς διαγραφής του χρέους και της εξόδου από ευρώ και ΕΕ και να συγκρουστεί πάνω στο συγκεκριμένο και στρατηγικό ζήτημα και να φτάσει ακόμα και στη διάσπαση (έτσι γίνεται και γινόταν στην πραγματική αριστερά για διαφωνίες πάνω σε τόσο σημαντικά ζητήματα) απλά γίνονται μερικές δηλώσεις με αιχμές προς την ηγεσία.
Δημιουργείται ο άνευ ουσίας θόρυβος ότι ο Λαφαζάνης και το αριστερό ρεύμα (Νταβανέλος, Κουβελάκης κτλ.) διαφωνούν και κάνουν αντιπολίτευση, τίποτα δεν αλλάζει, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν οι ίδιες, ο Λαφαζάνης και οι λοιποί παραμένουν πάντα εντός ΣΥΡΙΖΑ και σε περίοπτες θέσεις υποταγμένοι στις θέσεις της ηγεσίας με τις οποίες υποτίθεται ότι διαφωνούν.
Απλά το όλο σκηνικό λειτουργεί ως "αριστερό" αμορτισέρ στους κραδασμούς που προκαλούν τα ''αριστερά' μαργαριτάρια που εκτοξεύουν η Δούρου, ο Σταθάκης, ο Παπαδημούλης, ο Δραγασάκης και όλα τα πρωτοπαλίκαρα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και οι επισκέψεις στα Brookings κτλ.
Ένα περιστατικό που επιβεβαιώνει πλήρως τα παραπάνω συνέβη μόλις πριν λίγες μέρες. Σε συνέντευξη του ο Τσίπρας στο Russia 24 δήλωσε τα εξής :
"Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σήμερα σε ένα υπαρξιακό και ιστορικό αδιέξοδο, δεν έχει καμία σχέση η Ευρώπη των λαών που οραματίστηκαν πριν από πολλά χρόνια οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης με μια Ευρώπη που σήμερα γίνεται αυταρχική, γίνεται αντιδημοκρατική, γίνεται η Ευρώπη του μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζιτών, με μια Ευρώπη που γίνεται -επιτρέψτε μου την έκφραση- γερμανική Ευρώπη.
Εμείς είμαστε ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα. Αυτοί που σήμερα έχουν αντιευρωπαϊκή πολιτική είναι η κ. Μέρκελ και οι κυβερνήσεις εκείνες που ακολουθούν την πολιτική της αυστηρής λιτότητας. Οραματιζόμαστε μια Ευρώπη των λαών από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια. Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για το μέλλον της ΕΕ, και αυξάνεται το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού.
Εμείς είμαστε ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα, γι αυτό δε ζητάμε την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη. Ζητάμε τη ριζική αλλαγή της ευρωζώνης κι οραματιζόμαστε μια Ευρώπη των λαών από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, εμείς θεωρούμε όλες τις παραδόσεις των ευρωπαϊκών λαών το κοινό μας σπίτι, που πρέπει να το προστατεύσουμε. Το όραμά μας για το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι των λαών, δεν είναι η γερμανική Ευρώπη, είναι η κοινή Ευρώπη, το κοινό σπίτι όλων των λαών.'' Νομίζω ότι σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα που είχαν επισημανθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πραγματικά βιώνουμε μια κρίσιμη ιστορική συγκυρία, όπου η δημοκρατική εμβάθυνση της Ευρώπης είναι προαπαιτούμενο για την έξοδο από την κρίση.
Δεν μπορώ να φανταστώ την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς την Ελλάδα. Και δεν μπορώ να φανταστώ την Ελλάδα ενταγμένη μέσα στην κοινή ευρωπαϊκή οικογένεια ως έναν παρία, ως μια χώρα αποικία χρέους στη Γερμανία και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά. Το όραμά μας λοιπόν δεν είναι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή οικογένεια αλλά η αναδιάρθρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ριζική αλλαγή πολιτικής στην ευρωζώνη ώστε να καταστεί βιώσιμη..."
Μιλάμε για τόσο μεγάλη αμφισβήτηση του ευρώ και της ΕΕ. Μέσα μόνο σε μερικές αράδες διαβεβαιώνει δύο φορές για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα και ούτε να φανταστεί δεν μπορεί την Ελλάδα έξω από την ΕΕ. Ο Τσίπρας τουλάχιστον είναι ξεκάθαρος συνεχίζει να αναμασάει την γνωστή καραμέλα του ευρωκομμουνισμού "Μιά άλλη ΕΕ είναι εφικτή"
Ας δούμε όμως και την ''αριστερή'' άποψη του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος.
Πουθενά δεν μιλάει για μονομερή διαγραφή του χρέους. Αντίθετα κινείται στην λογική ενός απλού κουρέματος δηλώνοντας "αλλά η διαγραφή μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους, moratorium στην αποπληρωμή των τόκων και ρήτρα ανάπτυξης. Μια τέτοια λύση είναι ενδεδειγμένη όχι μονάχα για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια. Μια διεθνής διάσκεψη για το δημόσιο χρέος".
Λογική που έχουν υιοθετήσει εδώ και πολύ καιρό και οι ΗΠΑ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τσίπρας αρνείται και το εθνικό πεδίο πάλης δηλαδή τις μονομερείς ενέργειες από πλευράς Ελλάδος όταν μιλάει για διεθνή συνδιάσκεψη για το χρέος.
Έχουμε και επίκληση στο μέτωπο του Νότου, όταν δηλαδή θα αλλάξουν οι κυβερνήσεις σε Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία εκλογικά πάντα τότε θα αλλάξει και η ΕΕ δηλαδή φέξε μου και γλίστρησα και μέχρι τότε υπομονή.
Αυτό που επίσης ξεχωρίζει στο λόγο του Τσίπρα είναι η ανούσια αντιγερμανική και αντιμερκελική ρητορική. Μιά ρητορική που έχουν υιοθετήσει όλοι οι "αντιμνημονιακοί" από Τράγκα και Καμμένο μέχρι τη Χρυσή Αυγή.
Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι όπως και ο Τσίπρας πολλοί από αυτούς ξεχνούν ότι υπάρχει και το ΔΝΤ που ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από τις ΗΠΑ που εισηγείται μέτρα και λιτότητα και όχι μόνο η Μέρκελ.
Άλλωστε στα πρωτοσέλιδα όλου του αστικού τύπου από την "δημοκρατία", "ΤΑ ΝΕΑ" του ΔΟΛ έως την "αριστερή" "ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ" του Ιού προπαγανδίζεται αρκετά άγαρμπα και με τυμπανοκρουσίες το μήνυμα του Ομπάμα στην Μέρκελ για, υποτίθεται, αλλαγή της πολιτικής της λιτότητας. Η δήλωση του αντιπροέδρου Μπάιντεν:
"Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να πιστεύουν ότι οι μεταρρυθμίσεις που υλοποιεί η Ελλάδα είναι αναγκαίες για τη δημιουργία ενός καλύτερου μέλλοντος για τον λαό της, αλλά νιώθουμε απόλυτα το κόστος που υπομένε".
Μια δήλωση που σημαίνει: αναγκαία τα μέτρα - κάντε υπομονή και δείχνει ότι όλη αυτή η παραφιλολογία και η προπαγάνδα δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα.
ΗΠΑ και Γερμανία πιστεύουν ακριβώς στην ίδια πολιτική, ο καβγάς είναι για το πάπλωμα. Ποιος θα φορτώσει στον άλλον τα σπασμένα της κρίσης.
Ας επανέλθουμε όμως στην "αριστερή" αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και τι απάντησε στα ξεκάθαρα διαπιστευτήρια του Τσίπρα στον μονόδρομο του ευρωφασισμού.
Τελευταία λανσάρεται με διάφορες παραλλαγές ένα σύνθημα που κινείται στην ίδια λογική με το παλιό σύνθημα "οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη". Το νέο σύνθημα είναι "καμιά θυσία για το ευρώ" ή "όχι στη λογική της πάση θυσία παραμονής στο ευρώ".
Τέτοια συνθήματα στα οποία αρέσκεται και ειδικεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε λογική συνέπεια δεν έχουν. Για να υπάρχουν κέρδη πρέπει να τσαλαπατηθούν οι άνθρωποι, αυτός είναι νόμος του καπιταλισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά που κινείται πάντα στη λογική ένας άλλος καπιταλισμός είναι εφικτός, όπως μία άλλη ΕΕ είναι εφικτή προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.
Έτσι και με το ευρώ. Οι θυσίες για το ευρώ άρχισαν για τον ελληνικό λαό από την δημοσιονομική προσαρμογή του Σημίτη και την λιτότητα για να μπούμε στην ΟΝΕ (όπου θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια) και οι θυσίες συνεχίζονται για να διατηρηθεί στη ζωή το ευρώ.
Η ίδια η αρχιτεκτονική του ευρώ και της ΕΕ σημαίνει λιτότητα, θυσίες, ανισόμετρη ανάπτυξη κτλ. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να βάλει δύο πόδια σε ένα παπούτσι και ο Λαφαζάνης να παραστήσει τον αντάρτη και την ''αριστερή'' αντιπολίτευση.
Φυσικά όλη αυτή η ακατάσχετη αοριστολογία αποφεύγει αυτό που θα έπρεπε να είναι ο αριστερός μονόδρομος απέναντι στο μονόδρομο του ευρωφασισμού η έξοδος από ευρώ και ΕΕ.
Για να καλυφθεί αυτό το αγεφύρωτο χάσμα του ΣΥΡΙΖΑ με την πραγματικά αριστερή σκέψη και πρακτική χρησιμοποιείται η αφηρημένη έννοια της αριστεράς και οι διαρκείς επικλήσεις στην ενότητα της "αριστεράς".
Είναι ιστορικό αξίωμα ότι όταν θέλεις να κρύψεις συγκεκριμένες αμαρτίες επικαλείσαι αφηρημένες έννοιες "αριστερά", "πατρίδα" κ.λπ. Γιατί όλοι αυτοί (και εκτός ΣΥΡΙΖΑ) που μιλούν για ενότητα και συμπαράταξη της αριστεράς δεν μας λένε σε ποιά βάση συγκεκριμένα.
Γιατί βάση ενότητας υπάρχει και αυτή είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους και η έξοδος από ευρώ και ΕΕ αλλά την αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι.
Κουτσοί - στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα...
Αυτή η λογική της αόριστης ενότητας της "αριστεράς" σήμερα επί της ουσίας και με το συσχετισμό δύναμης που έχει διαμορφωθεί σημαίνει ελάτε όλοι στη σούπα του ΣΥΡΙΖΑ για να σας καπελώσει στο τέλος ο Τσίπρας που έχει τόσο "αριστερές" θέσεις όσο ο Ομπάμα, ο Βαρουφάκης και ο Βαξεβάνης…
Σε αυτή τη λογική πέραν των εντός ΣΥΡΙΖΑ Λαφαζάνη, του Νταβανέλου, του Τόλιου και του Κουβελάκη κινείται και ο πολυδιαφημισμένος οικονομολόγος Λαπαβίτσας καθώς και πολλοί άλλοι από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες οργανώσεις που μπαίνουν στη διαδικασία να συμμετέχουν σε κοινές εκδηλώσεις με τους εκπροσώπους του "αριστερού" ρεύματος με θέμα την ενότητα της αριστεράς κτλ.
Δίνουν πάτημα και άλλοθι αριστεροσύνης στους εντός ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλο ένα παράδειγμα προσπάθειας του "αριστερού" ρεύματος να συμβιβαστούν τα ασυμβίβαστα πολτοποιώντας τη λογική και τη σκέψη είναι το εξής: Στην iskra ιστοσελίδα που εκφράζει τον Λαφαζάνη φιλοξενούνται διάφορα κείμενα εντελώς άλλης λογικής και γραμμής από του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αν δεν γινόταν για να ξεγελάσει και να φέρει σύγχυση.
Γιατί ένα από αυτά είναι του Λένιν για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης κείμενο που έχουμε και εμείς αναρτήσει παλιότερα.
Είναι προφανές για όποιον διαβάσει το κείμενο ότι ο Λένιν πολύ πριν καν η ΕΟΚ υπάρξει ως ιδέα στα κεφάλια των αστών πολιτικών, προσεγγίζοντας διορατικά και μεθοδολογικά το ζήτημα συμπέρανε και πρόβλεψε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια ενοποίησης των ευρωπαϊκών χώρων σε καπιταλιστικό καθεστώς θα είχε είτε αντιδραστικό αποτέλεσμα είτε θα ήταν αδύνατη. Κάθε σχόλιο περιττεύει για την ευστοχία των προβλέψεων.
Ο Λένιν μας λέει "Στον καπιταλισμό όμως δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς εκτός από τη δύναμη. Ο καπιταλισμός σημαίνει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αναρχία στην παραγωγή. Το να κηρύσσει κανείς μιά ''δίκαιη'' μοιρασιά του εισοδήματος σε μιά τέτοια βάση είναι προυντονισμός, στενοκεφαλιά μικροαστού και φιλισταίου."
Η καπιταλιστική ενωμένη Ευρώπη είναι προκατοβολικά και apriori αντιδραστική για τον Λένιν.
Για το κόμμα όμως στο οποίο είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ο Λαφαζάνης και σύμφωνα με τα λόγια του Τσίπρα ''δεν έχει καμία σχέση η Ευρώπη των λαών που οραματίστηκαν πριν από πολλά χρόνια οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης''.
δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν καλή ιδέα και η "δουλειά" στράβωσε στην πορεία. μια άποψη που προφανώς είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτήν του Λένιν.
Όμως ο Λαφαζάνης προσπαθεί να μας πείσει ότι Τσίπρας και Λένιν συμβιβάζονται
Ως πότε θα ανεχόμαστε τέτοιες αλχημείες να κρύβονται κάτω από τις επικλήσεις για την ενότητα της "αριστεράς";
Το κακό με τα καραγκιοζιλίκια του Λαφαζάνη και το υποτιθέμενο ''αριστερό'' ρεύμα του οποίου ηγείται και παριστάνει την αριστερή αντιπολίτευση έχει παραγίνει.
Έχουμε ξαναπεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μία καρικατούρα του ΠΑΣΟΚ των πρώτων ετών. Έτσι λοιπόν και ο Λαφαζάνης έχει ζηλέψει την δόξα της ''αριστερής'' πρωτοβουλίας, της ''αριστερής'' αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ(πάντα φυσικά μόνο στα λόγια ακόμα και τώρα μέσα στο ΠΑΣΟΚ είναι) του Παναγιωτακόπουλου.
Πάντα ο Λαφαζάνης υποτίθεται ότι διαφωνεί με την ηγεσία του ΣΥΝ παλιότερα, του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και κάνει σαν άδειος τενεκές απλά θόρυβο και πάντα τελικά η άποψή του δεν υιοθετείται και μειοψηφεί όπως έγινε ξανά για πολλοστή φορά στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και πάλι αυτός και το ''αριστερό'' ρεύμα παραμένουν εντός ΣΥΡΙΖΑ παρά τις υποτίθεται διαφωνίες σε τόσο στρατηγικά ζητήματα όπως το χρέος, το ευρώ και η ΕΕ και στηρίζουν τελικά την ηγεσία.
Γνωρίζοντας τον πολιτικό βίο του Λαφαζάνη που δεν είναι καινούργιος στην πολιτική, μπορούμε να προβλέψουμε ότι αυτό το έργο που ήδη έχουμε δει αρκετές φορές θα το ξαναδούμε αρκετές φορές και στο άμεσο μέλλον μάλιστα.
Όσον αφορά τώρα την "αριστερή" αντιπολίτευση που ασκεί ο Λαφαζάνης, αυτή ποτέ δεν είναι όσο πρέπει συγκεκριμένη. Π.χ στις διαρκείς διαβεβαιώσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι φιλοευρωπαϊκό κόμμα, ότι δεν τίθεται θέμα εξόδου από το ευρώ πόσο μάλλον από την Ε.Ε ο Λαφαζάνης και το ''αριστερό'' ρεύμα μιλούν αφηρημένα για αμφισβήτηση του ευρώ και της ΕΕ.
Αντί να θέσει ξεκάθαρα το ζήτημα της μονομερούς διαγραφής του χρέους και της εξόδου από ευρώ και ΕΕ και να συγκρουστεί πάνω στο συγκεκριμένο και στρατηγικό ζήτημα και να φτάσει ακόμα και στη διάσπαση (έτσι γίνεται και γινόταν στην πραγματική αριστερά για διαφωνίες πάνω σε τόσο σημαντικά ζητήματα) απλά γίνονται μερικές δηλώσεις με αιχμές προς την ηγεσία.
Δημιουργείται ο άνευ ουσίας θόρυβος ότι ο Λαφαζάνης και το αριστερό ρεύμα (Νταβανέλος, Κουβελάκης κτλ.) διαφωνούν και κάνουν αντιπολίτευση, τίποτα δεν αλλάζει, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν οι ίδιες, ο Λαφαζάνης και οι λοιποί παραμένουν πάντα εντός ΣΥΡΙΖΑ και σε περίοπτες θέσεις υποταγμένοι στις θέσεις της ηγεσίας με τις οποίες υποτίθεται ότι διαφωνούν.
Απλά το όλο σκηνικό λειτουργεί ως "αριστερό" αμορτισέρ στους κραδασμούς που προκαλούν τα ''αριστερά' μαργαριτάρια που εκτοξεύουν η Δούρου, ο Σταθάκης, ο Παπαδημούλης, ο Δραγασάκης και όλα τα πρωτοπαλίκαρα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και οι επισκέψεις στα Brookings κτλ.
Ένα περιστατικό που επιβεβαιώνει πλήρως τα παραπάνω συνέβη μόλις πριν λίγες μέρες. Σε συνέντευξη του ο Τσίπρας στο Russia 24 δήλωσε τα εξής :
"Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σήμερα σε ένα υπαρξιακό και ιστορικό αδιέξοδο, δεν έχει καμία σχέση η Ευρώπη των λαών που οραματίστηκαν πριν από πολλά χρόνια οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης με μια Ευρώπη που σήμερα γίνεται αυταρχική, γίνεται αντιδημοκρατική, γίνεται η Ευρώπη του μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζιτών, με μια Ευρώπη που γίνεται -επιτρέψτε μου την έκφραση- γερμανική Ευρώπη.
Εμείς είμαστε ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα. Αυτοί που σήμερα έχουν αντιευρωπαϊκή πολιτική είναι η κ. Μέρκελ και οι κυβερνήσεις εκείνες που ακολουθούν την πολιτική της αυστηρής λιτότητας. Οραματιζόμαστε μια Ευρώπη των λαών από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια. Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για το μέλλον της ΕΕ, και αυξάνεται το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού.
Εμείς είμαστε ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα, γι αυτό δε ζητάμε την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη. Ζητάμε τη ριζική αλλαγή της ευρωζώνης κι οραματιζόμαστε μια Ευρώπη των λαών από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια, εμείς θεωρούμε όλες τις παραδόσεις των ευρωπαϊκών λαών το κοινό μας σπίτι, που πρέπει να το προστατεύσουμε. Το όραμά μας για το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι των λαών, δεν είναι η γερμανική Ευρώπη, είναι η κοινή Ευρώπη, το κοινό σπίτι όλων των λαών.'' Νομίζω ότι σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε αυτά τα αδιέξοδα που είχαν επισημανθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πραγματικά βιώνουμε μια κρίσιμη ιστορική συγκυρία, όπου η δημοκρατική εμβάθυνση της Ευρώπης είναι προαπαιτούμενο για την έξοδο από την κρίση.
Δεν μπορώ να φανταστώ την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς την Ελλάδα. Και δεν μπορώ να φανταστώ την Ελλάδα ενταγμένη μέσα στην κοινή ευρωπαϊκή οικογένεια ως έναν παρία, ως μια χώρα αποικία χρέους στη Γερμανία και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά. Το όραμά μας λοιπόν δεν είναι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή οικογένεια αλλά η αναδιάρθρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ριζική αλλαγή πολιτικής στην ευρωζώνη ώστε να καταστεί βιώσιμη..."
Μιλάμε για τόσο μεγάλη αμφισβήτηση του ευρώ και της ΕΕ. Μέσα μόνο σε μερικές αράδες διαβεβαιώνει δύο φορές για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα και ούτε να φανταστεί δεν μπορεί την Ελλάδα έξω από την ΕΕ. Ο Τσίπρας τουλάχιστον είναι ξεκάθαρος συνεχίζει να αναμασάει την γνωστή καραμέλα του ευρωκομμουνισμού "Μιά άλλη ΕΕ είναι εφικτή"
Ας δούμε όμως και την ''αριστερή'' άποψη του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος.
Πουθενά δεν μιλάει για μονομερή διαγραφή του χρέους. Αντίθετα κινείται στην λογική ενός απλού κουρέματος δηλώνοντας "αλλά η διαγραφή μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους, moratorium στην αποπληρωμή των τόκων και ρήτρα ανάπτυξης. Μια τέτοια λύση είναι ενδεδειγμένη όχι μονάχα για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια. Μια διεθνής διάσκεψη για το δημόσιο χρέος".
Λογική που έχουν υιοθετήσει εδώ και πολύ καιρό και οι ΗΠΑ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τσίπρας αρνείται και το εθνικό πεδίο πάλης δηλαδή τις μονομερείς ενέργειες από πλευράς Ελλάδος όταν μιλάει για διεθνή συνδιάσκεψη για το χρέος.
Έχουμε και επίκληση στο μέτωπο του Νότου, όταν δηλαδή θα αλλάξουν οι κυβερνήσεις σε Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία εκλογικά πάντα τότε θα αλλάξει και η ΕΕ δηλαδή φέξε μου και γλίστρησα και μέχρι τότε υπομονή.
Αυτό που επίσης ξεχωρίζει στο λόγο του Τσίπρα είναι η ανούσια αντιγερμανική και αντιμερκελική ρητορική. Μιά ρητορική που έχουν υιοθετήσει όλοι οι "αντιμνημονιακοί" από Τράγκα και Καμμένο μέχρι τη Χρυσή Αυγή.
Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι όπως και ο Τσίπρας πολλοί από αυτούς ξεχνούν ότι υπάρχει και το ΔΝΤ που ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από τις ΗΠΑ που εισηγείται μέτρα και λιτότητα και όχι μόνο η Μέρκελ.
Άλλωστε στα πρωτοσέλιδα όλου του αστικού τύπου από την "δημοκρατία", "ΤΑ ΝΕΑ" του ΔΟΛ έως την "αριστερή" "ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ" του Ιού προπαγανδίζεται αρκετά άγαρμπα και με τυμπανοκρουσίες το μήνυμα του Ομπάμα στην Μέρκελ για, υποτίθεται, αλλαγή της πολιτικής της λιτότητας. Η δήλωση του αντιπροέδρου Μπάιντεν:
"Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να πιστεύουν ότι οι μεταρρυθμίσεις που υλοποιεί η Ελλάδα είναι αναγκαίες για τη δημιουργία ενός καλύτερου μέλλοντος για τον λαό της, αλλά νιώθουμε απόλυτα το κόστος που υπομένε".
Μια δήλωση που σημαίνει: αναγκαία τα μέτρα - κάντε υπομονή και δείχνει ότι όλη αυτή η παραφιλολογία και η προπαγάνδα δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα.
ΗΠΑ και Γερμανία πιστεύουν ακριβώς στην ίδια πολιτική, ο καβγάς είναι για το πάπλωμα. Ποιος θα φορτώσει στον άλλον τα σπασμένα της κρίσης.
Ας επανέλθουμε όμως στην "αριστερή" αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και τι απάντησε στα ξεκάθαρα διαπιστευτήρια του Τσίπρα στον μονόδρομο του ευρωφασισμού.
Τελευταία λανσάρεται με διάφορες παραλλαγές ένα σύνθημα που κινείται στην ίδια λογική με το παλιό σύνθημα "οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη". Το νέο σύνθημα είναι "καμιά θυσία για το ευρώ" ή "όχι στη λογική της πάση θυσία παραμονής στο ευρώ".
Τέτοια συνθήματα στα οποία αρέσκεται και ειδικεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε λογική συνέπεια δεν έχουν. Για να υπάρχουν κέρδη πρέπει να τσαλαπατηθούν οι άνθρωποι, αυτός είναι νόμος του καπιταλισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά που κινείται πάντα στη λογική ένας άλλος καπιταλισμός είναι εφικτός, όπως μία άλλη ΕΕ είναι εφικτή προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.
Έτσι και με το ευρώ. Οι θυσίες για το ευρώ άρχισαν για τον ελληνικό λαό από την δημοσιονομική προσαρμογή του Σημίτη και την λιτότητα για να μπούμε στην ΟΝΕ (όπου θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια) και οι θυσίες συνεχίζονται για να διατηρηθεί στη ζωή το ευρώ.
Η ίδια η αρχιτεκτονική του ευρώ και της ΕΕ σημαίνει λιτότητα, θυσίες, ανισόμετρη ανάπτυξη κτλ. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να βάλει δύο πόδια σε ένα παπούτσι και ο Λαφαζάνης να παραστήσει τον αντάρτη και την ''αριστερή'' αντιπολίτευση.
Φυσικά όλη αυτή η ακατάσχετη αοριστολογία αποφεύγει αυτό που θα έπρεπε να είναι ο αριστερός μονόδρομος απέναντι στο μονόδρομο του ευρωφασισμού η έξοδος από ευρώ και ΕΕ.
Για να καλυφθεί αυτό το αγεφύρωτο χάσμα του ΣΥΡΙΖΑ με την πραγματικά αριστερή σκέψη και πρακτική χρησιμοποιείται η αφηρημένη έννοια της αριστεράς και οι διαρκείς επικλήσεις στην ενότητα της "αριστεράς".
Είναι ιστορικό αξίωμα ότι όταν θέλεις να κρύψεις συγκεκριμένες αμαρτίες επικαλείσαι αφηρημένες έννοιες "αριστερά", "πατρίδα" κ.λπ. Γιατί όλοι αυτοί (και εκτός ΣΥΡΙΖΑ) που μιλούν για ενότητα και συμπαράταξη της αριστεράς δεν μας λένε σε ποιά βάση συγκεκριμένα.
Γιατί βάση ενότητας υπάρχει και αυτή είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους και η έξοδος από ευρώ και ΕΕ αλλά την αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι.
Κουτσοί - στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα...
Αυτή η λογική της αόριστης ενότητας της "αριστεράς" σήμερα επί της ουσίας και με το συσχετισμό δύναμης που έχει διαμορφωθεί σημαίνει ελάτε όλοι στη σούπα του ΣΥΡΙΖΑ για να σας καπελώσει στο τέλος ο Τσίπρας που έχει τόσο "αριστερές" θέσεις όσο ο Ομπάμα, ο Βαρουφάκης και ο Βαξεβάνης…
Σε αυτή τη λογική πέραν των εντός ΣΥΡΙΖΑ Λαφαζάνη, του Νταβανέλου, του Τόλιου και του Κουβελάκη κινείται και ο πολυδιαφημισμένος οικονομολόγος Λαπαβίτσας καθώς και πολλοί άλλοι από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες οργανώσεις που μπαίνουν στη διαδικασία να συμμετέχουν σε κοινές εκδηλώσεις με τους εκπροσώπους του "αριστερού" ρεύματος με θέμα την ενότητα της αριστεράς κτλ.
Δίνουν πάτημα και άλλοθι αριστεροσύνης στους εντός ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλο ένα παράδειγμα προσπάθειας του "αριστερού" ρεύματος να συμβιβαστούν τα ασυμβίβαστα πολτοποιώντας τη λογική και τη σκέψη είναι το εξής: Στην iskra ιστοσελίδα που εκφράζει τον Λαφαζάνη φιλοξενούνται διάφορα κείμενα εντελώς άλλης λογικής και γραμμής από του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αν δεν γινόταν για να ξεγελάσει και να φέρει σύγχυση.
Γιατί ένα από αυτά είναι του Λένιν για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης κείμενο που έχουμε και εμείς αναρτήσει παλιότερα.
Είναι προφανές για όποιον διαβάσει το κείμενο ότι ο Λένιν πολύ πριν καν η ΕΟΚ υπάρξει ως ιδέα στα κεφάλια των αστών πολιτικών, προσεγγίζοντας διορατικά και μεθοδολογικά το ζήτημα συμπέρανε και πρόβλεψε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια ενοποίησης των ευρωπαϊκών χώρων σε καπιταλιστικό καθεστώς θα είχε είτε αντιδραστικό αποτέλεσμα είτε θα ήταν αδύνατη. Κάθε σχόλιο περιττεύει για την ευστοχία των προβλέψεων.
Ο Λένιν μας λέει "Στον καπιταλισμό όμως δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς εκτός από τη δύναμη. Ο καπιταλισμός σημαίνει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αναρχία στην παραγωγή. Το να κηρύσσει κανείς μιά ''δίκαιη'' μοιρασιά του εισοδήματος σε μιά τέτοια βάση είναι προυντονισμός, στενοκεφαλιά μικροαστού και φιλισταίου."
Η καπιταλιστική ενωμένη Ευρώπη είναι προκατοβολικά και apriori αντιδραστική για τον Λένιν.
Για το κόμμα όμως στο οποίο είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ο Λαφαζάνης και σύμφωνα με τα λόγια του Τσίπρα ''δεν έχει καμία σχέση η Ευρώπη των λαών που οραματίστηκαν πριν από πολλά χρόνια οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης''.
δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν καλή ιδέα και η "δουλειά" στράβωσε στην πορεία. μια άποψη που προφανώς είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτήν του Λένιν.
Όμως ο Λαφαζάνης προσπαθεί να μας πείσει ότι Τσίπρας και Λένιν συμβιβάζονται
Ως πότε θα ανεχόμαστε τέτοιες αλχημείες να κρύβονται κάτω από τις επικλήσεις για την ενότητα της "αριστεράς";
