Μόνιμη επωδός της "δικής μας πλευράς" είναι οι περίπου 4.000 αυτοκτονίες των 3 τελευταίων χρόνων.
Τις χρησιμοποιούμε ως απόδειξη του επιχειρήματος πως "το Μνημόνιο σκοτώνει".
Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα τραγικό φαινόμενο που απασχολεί και τρομάζει φυσικά όλους μας.
Ξέρετε, όμως, κάτι;
Θεωρώ πως κάνουμε μεγάλο λάθος που επικεντρωνόμαστε μόνο εκεί.
Δε θα έπρεπε οι αυτοκτονίες να είναι η προμετωπίδα της αντίδρασής μας.
Υπάρχει ένα φαινόμενο πολύ χειρότερο, κατ' εμέ, και αποδεικνύει σαφέστερα και περίτρανα πως "το Μνημόνιο σκοτώνει".
Και είναι η ραγδαία αύξηση των θανάτων.
Των "φυσικών θανάτων", που λένε, μα δεν είναι καθόλου φυσικοί.
Μπορεί να μην έχουν την αμεσότητα του αίματος, όπως οι αυτοκτονίες, αλλά έχουν το ίδιο αποτέλεσμα και έχουν πολύ μεγαλύτερη έκταση.
"Θα συνέβαιναν έτσι κι αλλιώς" θα έλεγε διαφωνώντας κάποιος εμμονικός.
Όχι, δεν είναι έτσι.
Η τραγική αύξηση της θνησιμότητας και η επαπειλούμενη μείωση του προσδόκιμου ζωής είναι φαινόμενα που κανείς δε δικαιούται να παραβλέπει.
Πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, εξ αυτών των "φυσικών θανάτων" δε θα συνέβαιναν "φυσικώς", αν δεν βυθίζονταν στην απελπισία οι συνάνθρωποί μας.
Και αν στις αυτοκτονίες μπορεί κανείς να εκφράσει μία ένσταση περί "επιλογής", στους αμέτρητους "φυσικούς" θανάτους, όμως, που προκλήθηκαν άμεσα ή έμμεσα από εγκληματικές επιλογές των κυβερνώντων και των παρατρεχάμενών τους, δεν μπορεί κανείς να εκφράσει καμία ένσταση.
Τι μπορεί να πει κανείς για την καθηγήτρια που πέθανε προχθές από έμφραγμα στη Λάρισα, μία μέρα μετά τη γνωστοποίηση της ώθησής της σε "διαθεσιμότητα";
Την Παρασκευή ουσιαστικά την απέλυσε ο Μητσοτάκης, το Σάββατο έπαθε έμφραγμα και πέθανε.
Ξέρετε πόσες άλλες περιπτώσεις μπορώ να σας πω;
Για ανθρώπους, η καρδιά των οποίων δεν άντεξε την ασφυκτική πίεση της επιβίωσης μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, και έσβησαν πριν την ώρα τους;
Δε θέλω να αναφερθώ περαιτέρω σε περιπτώσεις.
Τις ξέρετε και τις ξέρω.
Και τις ξέρουν και τις αναφέρουν και πολλές έρευνες που έχουν γίνει από αρμόδια υγειονομικά ινστιτούτα ερευνών και συχνά φωνάζουν για το ανθρωπιστικό έγκλημα που διεξάγεται στη χώρα μας.
Αυτή η επελαύνουσα θνησιμότητα είναι μία απ' τις πολύ μεγάλες πληγές της κοινωνίας μας σήμερα.
Η οποία φυσικά αποδίδεται σε "φυσικά αίτια".
Όσο "φυσικό" δηλαδή μπορεί να είναι το εγκεφαλικό, ο καρκίνος ή το έμφραγμα...
• την επομένη της απόλυσής σου
• ή τη μέρα που ήρθε το χαράτσι και δεν είχες να το πληρώσεις
• ή τη μέρα που σου έκοψαν το ρεύμα
• ή τη μέρα που δεν είχες να ταΐσεις το παιδί σου
• ή τη μέρα που ο σπιτονοικοκύρης σου σού ανακοίνωσε πως θα σου κάνει έξωση αν δεν πληρώσεις τα χωστούμενα
• ή τη μέρα που η εισπρακτική εταιρεία σε απείλησε με φυλακή επειδή δεν είχες να εξοφλήσεις το δάνειό σου στην τράπεζα
• ή τη μέρα που ο εργοδότης σου σε εκβίασε για να δεχτείς πετσόκομμα του μισθού σου
• ή τη μέρα που τσακώθηκες γι' άλλη μια φορά με τον άντρα σου λόγω των συνεχών προβλημάτων που αντιμετωπίζετε
• ή τη μέρα που είδες το συνταξιούχο πατέρα σου να υποφέρει απ' τους πόνους και να μην έχει λεφτά για φάρμακα
• ή τη μέρα που είδες το 30χρονο άνεργο παιδί σου να κλαίει και να κλείνεται στο παιδικό του δωμάτιο...
Οι ηθικοί αυτουργοί αυτών των χιλιάδων άδικων και πρόωρων θανάτων είναι serial killers της πολιτικής που πρέπει να λογοδοτήσουν γι' αυτήν την αναίμακτη γενοκτονία που διεξάγεται στη χώρα μας.
Έχουμε μιλήσει αρκετά για τις χιλιάδες αυτοκτονίες.
Μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε, να φωνάξουμε, να ουρλιάξουμε και για τους χιλιάδες "φυσικούς θάνατους" από καρκίνο, εγκεφαλικά και εμφράγματα στην Ελλάδα της διεστραμμένης φτωχοποίησης;
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://odofragma-skas.blogspot.gr/2013/08/e.html
ΠΗΓΗ:
http://toixo-toixo.blogspot.gr/2013/07/blog-post_31.html
