Και
Η αχρειότητα των «ίσων αποστάσεων»
Γράφαμε τον Ιανουάριο του 2009 στην ενότητα:
«ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου»
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=19432#19432
Η απάτη των «ίσων αποστάσεων»
Όσοι δεν μπορούν να υποστηρίξουν ανοικτά την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα του Ισραήλ καταφεύγουν στο γνωστό τέχνασμα των «ίσων αποστάσεων». Αυτό δεν έκαναν όταν η μιλιταριστική θηριωδία του ΝΑΤΟ ισοπέδωνε τη Σερβία και το Ιράκ;
Με τη θεωρία των «ίσων αποστάσεων» επιχειρούν να εξωραΐσουν το κτηνώδες έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος των Παλαιστινίων. Η δήθεν αμεροληψία τους είναι σκανδαλωδώς μεροληπτική υπέρ του Ισραήλ. Πρακτικά αποβαίνει υπέρ της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Το να ακροβατείς ανάμεσα στη βαρβαρότητα του Ισραήλ και τις απελπισμένες πράξεις βίας των Παλαιστινίων δεν δικαιολογείς μόνο και καθαγιάζεις το σιωνιστικό έγκλημα, αλλά αναπαράγεις και όλα τα ύπουλα ιδεολογήματα του νόμου και της «τάξεως» που είναι επενδυμένα με τη μικροαστική ηθική της «μη βίας».
Αυτή η μικροαστική ηθική ρητορική απλοποιεί τον κόσμου υπό μορφή εξίσωσης καταλύοντας έτσι κάθε διαλεκτική, ταχυδακτυλουργικά αναστρέφοντας την πραγματικότητα. Στη σφαίρα της πολιτικής ενισχύει και νομιμοποιείται το status. Η θεωρία αυτή της Μη-Βίας εκφράζεται με τις εξισώσεις: «Η βία είναι βία», «οι σφαίρες είναι σφαίρες», «ο πόλεμος είναι πόλεμος»
Τι σημαίνουν αυτές οι απλοποιήσεις; Ότι εξισώνεται η καθεστωτική βία εκείνων που θέλουν να διατηρήσουν τις απάνθρωπες σχέσεις του καπιταλισμού με τη βία της επανάστασης που τείνει να καταργήσει αυτές τις σχέσεις. Εξισώνεται η ιμπεριαλιστική βία με τη βία της αντίστασης, η βία του κράτους με τη βία των λαϊκών εξεγέρσεων, η βία της αστυνομίας με τη βία των απεργών και διαδηλωτών. Εξισώνεται ο θάνατος ενός τυράννου με το θάνατο ενός εξεγερμένου σκλάβου, ο θάνατος ενός αγωνιστή με το θάνατο του δημίου του.
Ιδεολογικά, αναπαράγουμε τον πιο γλυκερό ταξικό πατσιφισμό. Είναι σαν να λέμε στους καταπιεσμένους όταν εξεγείρονται: Όχι βία! Δηλαδή όχι βία κατά της βίας! Που σημαίνει αποδοχή της νόμιμης καθεστωτικής βίας. Η θεωρία, λοιπόν, της μη-βίας ενώ δεν εμποδίζει την ιμπεριαλιστική θηριωδία να σκορπάει το θάνατο και τα όργανα καταστολής να σπάνε τα κεφάλια των διαδηλωτών ρίχνει τους πολίτες σε μια παθητικότητα εντελώς ασυμβίβαστη με την αναγκαιότητα του αγώνα τους. Έτσι πρακτικά η γενική και αφηρημένη καταδίκη της βίας αποβαίνει αποκλειστικά κατά της επαναστατικής βίας -δηλαδή του μοναδικού μέσου που μπορεί να ανατρέψει ριζικά όλες της υφιστάμενες μορφές βίας.
Ευτυχώς βεβαίως που η ιστορία δεν ακολουθεί τις σπαραξικάρδιες ηθικολογίες και τους υποκριτικούς θρήνους των «ανθρωπιστών», γιατί θα είχαμε μείνει στην εποχή των σπηλαίων...
Την ίδια απλουστευτική μέθοδο ακολουθούν και οι «ντροπαλοί», αλλά φανεροί υποστηρικτές της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας του Ισραήλ. Έτσι με το τέχνασμα αυτό των τυπικών αναλογιών αφαιρείται η ουσία και εξισώνονται τα πρωτεύοντα με τα δευτερεύοντα στοιχεία της πραγματικότητας. Αυτό οδηγεί σε μια στάση «ουδετερότητας» που εκφράζεται με το σύνθημα «να σταματήσει ο πόλεμος». Σύνθημα που εξισώνει την αυτοάμυνα ενός λαού με τη θηριώδη ιμπεριαλιστική επίθεση του αφανισμού του.
Όταν το ιμπεριαλιστικό Ισραήλ επιτίθεται με θηριώδη τρόπο κατά του Παλαιστινιακού λαού, αυτός ο λαός δεν έχει την πολυτέλεια της ουδετερότητας. Θα αμυνθεί με κάθε μέσον και με κομάντος αυτοκτονίας. Και όταν εξισώνεις τη βία αυτή των θυμάτων της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας με την βία και τρομοκρατία του Ισραήλ τότε είσαι (ανεξάρτητα από τις ανθρωπιστικές σου ρητορείες) με το ιμπεριαλιστικό Ισραήλ.
Εδώ διώκεται βάναυσα και δολοφονείται ένας λαός και τα τσιράκια του σιωνισμού μας πιπιλίζουν με τις γλυκερές ανθρωπιστικές ηθικολογίες.
Άς έρθουμε τώρα στην παγκόσμια και εγχώρια υποκρισία μπροστά στην ιμπεριαλιστική θηριωδία του Ισραήλ.
Το ίδιο τέχνασμα των «ίσων αποστάσεων» από όλες τις καθεστωτικές δυνάμεις.
Ας αρχίσουμε με τη βροντώδη υποκρισία του Δρούτσα.
Μας λέει:
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ καμία δικαιολογία για τη χρήση τέτοιας έκτασης βίας»!
Παραλείπει, στην παρλαπίπα αυτή, να μας διευκρινίσει τούτο:
Ποια «δικαιολογία» θα φαινόταν ικανοποιητική στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και ποια «έκταση βίας» θα του ήταν αποδεκτή;
Δεν μας διευκρινίζει ακόμα:
Υπάρχει μήπως καμία δικαιολογία για τον αποκλεισμό της Γάζας; Για τους εποικισμούς; Για τις συνεχείς επιθέσεις εναντίον του παλαιστινιακού λαού;
`Η αυτή η «έκταση» βίας είναι αποδεκτή;
Κι αν δεν είναι αποδεκτή τι δουλειά έχουμε να κάνουμε στρατιωτικές ασκήσεις με τη δολοφονική μηχανή που λέγεται «ισραηλινός στρατός»; Τι δουλειά έχουν τα δικά μας πολεμικά πλοία να τους βοηθάνε;
Στην ίδια γραμμή και οι ευαίσθητου ευρωπαίοι.
Μείνανε κι αυτοί «έκπληκτοι» από τη βαρβαρότητα της επίθεσης και τους βγαίνει το ...ανθρωπιστικό τους. Μία από τα ίδια, δηλαδή, με όσα έλεγαν και έκαναν για τις επιθέσεις στο Λίβανο.
Να λοιπόν πώς πονηρά «παίζουν» πάνω στο τέχνασμα απάτης: Των ίσων αποστάσεων…
Βεβαίως, ξέρουν πολύ καλά το τι γίνεται, τι συμφέροντα υποκινούν την ιμπεριαλιστική θηριωδία, το τι παίζεται στην περιοχή (όπως άλλωστε ξέρει και ο μέσος Ελληνας χωρίς να χρειάζεται να είναι ...διεθνολόγος).
ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ το τι είναι το Ισραήλ, ποιοι το «φύτεψαν» στα παλαιστινιακά εδάφη, γιατί το «φύτεψαν», καθώς και τις αιματηρές προβοκάτσιες αυτού του ιμπεριαλιστικού φυλακίου των ΗΠΑ.
ΣΙΩΠΟΥΝ σκανδαλωδώς ΟΛΟΙ πάνω σε αυτά τα ουσιώδη.
Η σιωπή τους και η υποκρισία τους καλύπτεται από τη «θεωρία» των «ίσων αποστάσεων»: Ταύτιση των θυτών με τα θύματα.
Τακτική ίσων αποστάσεων από θύτη και θύματα, τηρεί για μια ακόμα φορά η ελληνική κυβέρνηση απέναντι στη νέα ισραηλινή θηριωδία.
Γ. Παπανδρέου έκανε λόγο για «καταδικαστέα και απαράδεκτα» γεγονότα που «δεν μπορεί να δικαιολογηθούν» αλλά δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην «ασφάλεια του Ισραήλ και όλης της περιοχής», που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στο πλαίσιο της «αναζήτησης λύσης στα προβλήματα της περιοχής».
Πεταλωτής: «η κυβέρνηση καταδικάζει τη χρήση βίας» αλλά επιφυλάχθηκε καθώς όπως είπε «για να προβούμε σε οποιαδήποτε ενέργεια, θα πρέπει πρώτα να έχουμε πλήρη εικόνα και επίσημη ενημέρωση».
Μιλάνε για «γεγονότα που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν» (!), για γενική καταδίκη της «βίας» (!), το παίζουν μωρές παρθένες (δεν γνωρίζουν ακόμα) ΚΑΙ τονίζουν ιδιαίτερα την «ασφάλεια του Ισραήλ (της θηριώδους ιμπεριαλιστικής κακουργίας)!!!
Στο μεταξύ, σε τίποτα δεν αμφισβητείται η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ, που τελευταία έχει αναβαθμιστεί, καθώς η ελληνική κυβέρνηση, παίζοντας στο παιχνίδι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, δηλώνει πρόθυμη να συνδράμει στην προετοιμασία της πολεμικής μηχανής του ισραηλινού κράτους, μετά και το μερικό πάγωμα της τουρκοϊσραηλινής στρατιωτικής συνεργασίας.
Να σημειωθεί ότι στην ευρύτερη περιοχή της χτεσινής επίθεσης πλέει η ελληνική κανονιοφόρος «Μαχητής», που συμμετέχει στην επιχείρηση «Unifil», «επιτήρησης» - αποκλεισμού των ακτών του Λιβάνου, η οποία ξεκίνησε υπό τον μανδύα του ΟΗΕ το καλοκαίρι του 2006.
Αντ. Σαμαράς. Αυτός έκανε λόγο για «θλιβερά γεγονότα» αποφεύγοντας ΟΧΙ μόνο να καταδικάσει ευθέως τη νέα σφαγή του ισραηλινού στρατού, αλλά και να εξηγήσει στον ελληνικό λαό τι παίζεται εκεί…
ΛΑ.Ο.Σ. Αυτό ανέφερε ότι «το Ισραήλ έχει χάσει από μακρού το μέτρο. Κάθε φορά, γίνεται και πιο βίαιο» για να προσθέσει κάπως φιλικά πως «όπου τυχόν και αν έχει κάποιο δίκιο, το χάνει από τις όλο και πιο βάναυσες ενέργειές του».
Η αυθάδεια της κουτοπόνηρης απάτης: «έχει χάσει το μέτρο» (αν δεν το είχε χάσει μια χαρά θα ήταν τα πράγματα) ΚΑΙ ταυτόχρονα με το να χέσει το μέτρο χάνει και το τυχόν δίκιο του: ξετσίπωτη αποδοχή ότι έχει και κάποιο δίκιο!!!
ΣΥΡΙΖΑ: καταδικάζει τη «δολοφονική επίθεση της κυβέρνησης του Ισραήλ, το οποίο πρέπει να δώσει λόγο στη διεθνή δικαιοσύνη για το νέο έγκλημά του».
«Διεθνή δικαιοσύνη»: το άντρο του πλανητικού ιμπεριαλισμού και της θηριώδους απάτης. Η Δικαιοσύνη που διώκει και καταδικάζει τους αγωνιστές ως τρομοκράτες!!!
Και αυτοί αυτό-ονομάζονται αριστεροί!!!
Και προσκολλήθηκε και ο Μίκης!!!
ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ…
Πηγή:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4606
