Του Σημάτη Παναγιώτη
Τα εγκαίνια της αιρέσεως του Οικουμενισμού
και η Πρωτοχρονιάτικη Πίτα
Λίγες μέρες έμειναν για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.
Πανάρχαια η συνήθεια της Πρωτοχρονιάτικης πίτας. Κάθε χρονιά με την είσοδο του Νέου Έτους, οι διάφοροι σύλλογοι, μετά κάποιο χρονικό διάστημα ημερών ή και εβδομάδων, κόβουν την βασιλόπιτα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και όταν ένα νέο κατάστημα ανοίγει: συνηθίζεται να κάνει εγκαίνια, είτε την ίδια μέρα, είτε κάποια στιγμή μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Εν τω μεταξύ ο Νέος χρόνος κυλάει, το νέο κατάστημα πουλάει, πιθανόν να έχει κάνει και μεγάλο τζίρο.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει –μεταφορικά– και με την παναίρεση του Οικουμενισμού. Καταστήματα και υποκαταστήματά του έχουν ανοίξει εδώ και δεκαετίες. Το ένα είναι κεντρικό και μεγαλόπρεπο, τα άλλα γωνιακά και ευήλια. Τα υποκαταστήματα πολλά και με πελατεία που ολοένα αυξάνει. Και οι πελάτες στους οποίους στοχεύουν οι Διευθυντές των καταστημάτων, είναι κυρίως τα μέλη της ανά την οικουμένη Ορθόδοξης Εκκλησίας, τα οποία δειλά στην αρχή, πιο θαρρετά στη συνέχεια, «ψωνίζουν» την αίρεση.
Κάποιοι ορθόδοξοι διαμαρτύρονται ότι πουλά «μολυσμένες» διδασκαλίες.
Αλλά η «ορθόδοξη» αστυνομία και αγορανομία αδρανούν, γιατί τα διευθυντικά στελέχη τους είναι πελάτες του Καταστήματος και ισχυρίζονται, ότι η αίρεση δεν έχει ακόμα νομική υπόσταση.
-Περιμένετε, δικαιολογούνται, πρώτα να γίνουν τα ΕΓΚΑΙΝΙΑ, να επισημοποιηθεί η αίρεση και μετά θα πάρουμε μέτρα.
Εν τω μεταξύ η αίρεση του Οικουμενισμού υπάρχει και λειτουργεί, αλλά τα Εγκαίνια σκοπίμως αναβάλλονται.
Τα «μαγαζιά» διαφημίζουν τα προϊόντα τους Ιντερνετικά και εμπεδώνουν τη φιλοσοφία τους. Και οι αγοραστές αφομοιώνουν προοδευτικά και έμπρακτα τις κακόδοξες ιδέες. Στις προθήκες καταστημάτων και παραρτημάτων της Α.Ε. Οικουμενισμός υπάρχουν οι πληροφορίες με τα προϊόντα της αιρέσεως:
• Πάνω απ’ όλα η αγάπη. Η Αλήθεια μπορεί να περιμένει. Παπικοί και ορθόδοξοι είμαστε Μία Εκκλησία, αλλά διηρημένη, ή «αδελφές εκκλησίες». Αποτελούμε και οι δυό ένα διπνεύμονο τέρας, είμαστε η Εκκλησία των «δύο πνευμόνων».
• Μας ενώνει με τους παπικούς και προτεστάντες το κοινό βάπτισμα.
• Συμπροσευχόμαστε για να γίνει ευρύτερα αποδεκτή η μοιχική ένωσή μας. Ο καθένας θα έχει τα έθιμά του και τις ιδέες του, αλλά θα αποτελούμε κοινή «επιχείρηση». Δηλαδή, μιλάμε ειλικρινά, ξεκάθαρα και παγκοσμιοποιητικά: αναβιώνουμε ένα σύγχρονο πολυπολιτισμικό θρησκευτικό συγκρητισμό.
• Για να μην κακοκαρδίσουμε τους ανταγωνιστές μας των άλλων θρησκειών, δεν θα τους καλούμε στην Αλήθεια του Χριστού, αλλά θα τους παραμυθιάζουμε, ότι και αυτοί έχουν τον ίδιο Θεό με μας, μόνο που τον νιώθουν διαφορετικά. Γι’ αυτό πηγαίνουμε στις Συναγωγές τους ή στα Ραμαζάνια και τα δείπνα τους, ανάβουμε αδελφικά μαζί τους την «επτάφωτη λυχνία», συμψάλλουμε τους «χαρούμενους» ύμνους τους και δωρίζουμε το «Ιερό» Κοράνιο με πατριαρχική «αρχοντιά».
Όσο για τα ΕΓΚΑΙΝΙΑ και το κόψιμο της πίτας δεν βιαζόμαστε. Όταν αυξηθεί η πελατεία μας και τα περιθώρια αντίδρασης στην κυριαρχία μας θα ελαχιστοποιηθούν, τότε θα τους βάλουμε να ασχολούνται με τα οικονομικά, το χάραγμα ή άλλα ζωτικά, βιοτικής σημασίας θέματα. Και όταν έλθει το «πλήρωμα του χρόνου» θα κάνουμε μεγαλόπρεπα τα εγκαίνια, απομονώνοντας κάποιους φανατικούς φονταμενταλιστές, που πάντα στην ιστορία υπήρχαν!
Το στίγμα το δίνει ο αρχηγέτης της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος (5/12/2010):
«Ως προς τον διαθρησκειακό διάλογο, είναι το πιστεύω μας, …το Πατριαρχείο μας, πέραν των διαλόγων που έχει με τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες» κάνει και τον «διάλογο και με το Ισλάμ και με τον Ιουδαϊσμό. Εμένα με επικρίνουν γιατί έχω σχέσεις με τον Πάπα, ότι έχω σχέσεις με το Ισλάμ… Δεν με επηρεάζει αυτό. Εγώ συνεχίζω το έργο μου κατά συνείδηση και ας επικρίνουν οι ακραίοι…» ή οι «καυχώμενοι συμπλεγματικοί», κατά τον Μέγα Αρχιδιάκονό του κ. Μάξιμο.
Τα πρόσφατα αυτά λόγια του κ. Βαρθολομαίου, φωτίζονται καλύτερα με όσα αποκαλύπτονται από παλαιότερες δηλώσεις του:
Δεν έχει σημασία σε ποιο Θεό πιστεύουμε. Όλοι λατρεύουμε τον ίδιο Θεό. Η κάθε θρησκεία είναι διαφορετικός δρόμος για τον ίδιο Θεό.
Κατά σύμπτωση, το ίδιο διακηρύσσει και η Μασονία. Οικουμενισμός και Μασονία συναντιόνται στον πόλεμο κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, κατά της Μίας Αλήθειας που έφερε ο Χριστός με τη Γέννησή Του.
* * *
Σε δυο μέρες θα γιορτάσουμε και πάλι την Γέννηση του Χριστού. Στα Χριστουγεννιάτικα Μηνύματα των Επισκόπων ουδεμία αναφορά στην παναίρεση του Οικουμενισμού. Πώς, άλλωστε, θα μπορούσαν να κατηγορήσουν κάτι, με το οποίο έχουν ταυτισθεί;
Θα ψάχνει κι εφέτος ο μνήστωρ Ιωσήφ με την Παρθένο Μαρία για κατάλυμα. Πόσους, όμως, κεντρικούς ορθόδοξους Ναούς θα προσπεράσουν, γιατί μέσα σ’ αυτούς θα υπάρχει βερμπαλισμός αγάπης και οικουμενιστική «αλήθεια»; Θα καταλήξουν, βέβαια και πάλι, μετά από 2010 χρόνια, σε κάποια φάτνη. Τη φτωχική φάτνη ενός ναού, χωρίς πολυέλαιους, ίσως, και διάκοσμο, χωρίς χρυσοστόλιστα άμφια και διαμαντοστόλιστες μίτρες, χωρίς μερσεντές και μετοχές σε τράπεζες, χωρίς συμφωνικές ορχήστρες και νταλάριες μελωδίες.
Θα καταλήξουν σε κάποιες φάτνες, στις οποίες, μαζί με την ψυχική προετοιμασία, την μετάνοια και την προσδοκία του Εμμανουήλ, θα συμπορεύεται και η ομολογία στην ΜΙΑ Αδιαίρετη Εκκλησία για την οποία ένανθρώπησε ο «μεγάλης βουλής άγγελος». Η διπνεύμονη ή πολυπνεύμονη «εκκλησία» των Οικουμενιστών και όσων ενόχως την ανέχονται η συμπορεύονται μαζί της, δεν έχει σχέση με την δική Του Εκκλησία, την δική Του Αγάπη και τη δική Του Αλήθεια.
Η Α.Ε. Οικουμενισμός συγκροτεί την προφητευθείσα «εκκλησία πονηρευομένων». Ας μας φωτίσει «ο εν Σπηλαίω γεννηθείς και εν Φάτνη ανακλιθείς» Ιησούς Χριστός να το εννοήσουμε.
