Η γοητεία της μπουρζουαζίας
Είναι ιστορικά γνωστή η πρακτική της εξαγοράς και διάβρωσης προοδευτικών και αριστερών διανοουμένων και δημοσιογράφων από τα πολυεθνικά ιδρύματα του κεφαλαίου.
Το έργο αυτό της εκπόρνευσης της διανόησης, ιδιαίτερα της «αριστερής», ξεκινάει από παλιά…
Άνθισε στα χρόνια της χούντας με την υπόγεια δράση του διαβόητου «ιδρύματος FORD».
Τότε πολλοί του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου υποκλίθηκαν μπροστά στη γοητεία των αργυρίων του «ιδρύματος».
Άλλοι, λίγοι, κατάγγειλαν αυτή την εξαγορά και διάβρωση και αντιστάθηκαν.
Αναλυτικές λεπτομέρειες διαβάστε στα κείμενα με γενικό τίτλο:
FORD-SOROS: Τα «φιλεύσπλαχνα» αμερικανικά Ιδρύματα
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3225
Το έργο του «ιδρύματος Φορντ» το συνέχισε, το επέκτεινε και το «εμπλούτισε» ο έτερος διαβόητος «προστάτης» των «ελευθεριών» και των «ατομικών δικαιωμάτων»: Ο χρηματιστής Σόρος…
Στα χρόνια της «εκσυγχρονιστικής» παθολογίας γεμίσαμε από πολυπλόκαμα δίκτυα ιμπεριαλιστικών ιδρυμάτων, με κυριότερα αυτά του Σόρος.
Τα «ιδρύματα» αυτά δεν επέκτειναν απλώς τις πρακτικές «Φορντ», αλλά ξαπλώθηκαν σε όλο το φάσμα της κοινωνικής, πολιτικής, πολιτιστικής και πνευματικής ζωής.
Οι αποδέκτες της «φιλευσπλαχνίας» αυτών των «ιδρυμάτων» αποτέλεσαν τους «μπράβους» τους, οι οποίοι με υπερβάλλοντα ζήλο «εκτελούσαν» τις αυτοκρατορικές «εντολές» και κυρίως την «ανθρωπιστική» και «αντιρατσιστική» φιλοσοφία των χορηγών τους…
Πλημμυρίσαμε από ασπόνδυλα όντα που συνδύαζαν το τερπνόν με το ωφέλιμο: Τις μπίζνες με την προώθηση των «νέων Ιδεών»: Της Νέας Τάξης…
Το τελειοποιημένο «μοντέλο» αυτής της αυτοκρατορικής στρατηγικής (των ««φιλεύσπλαχνων» χρηματιστών, των κυβερνήσεων και των μυστικών υπηρεσιών) ήταν οι ΜΚΟ!!!
Γι αυτές έχουμε γράψει άπειρα κείμενα. Διαβάστε κάποια βασικά ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8431
Θα παραθέσουμε και ένα άλλο ενδεικτικό, που αφορά τους «αγέρωχους» διανοουμένους και κρατικοδίαιτους «καλλιτέχνες». Το αλιεύσαμε από δω:
http://unfucker.wordpress.com/2014/02/25/%CE%BC-%CE%BA-%CE%BF-%CE%BC%CF%80%CE%AF%CE%B6%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B5%CF%82/
Μ.Κ.Ο (Μπίζνες, Κραουνάκηδων Όμορφες)
Μέσα στο σκάνδαλο των ΜΚΟ που έσκασε και όλοι έπεσαν πάλι από τα σύννεφα, αποκαλύφθηκε ότι μεταξύ των ευνοημένων ήταν και ο δήθεν "ποιοτικός καλλιτέχνης" Σταμάτης Κραουνάκης. Η θεατρική του ομάδα Σπείρα-Σπείρα ήταν κι αυτή ΜΚΟ και μάλιστα είχε λάβει επιδότηση επί κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ύψους 250.000 ευρώ.
Έτσι εκεί που είχαμε μη κυβερνητικές οργανώσεις για την κλιματική αλλαγή στον Μαυρίκιο, την αποναρκοθέτηση και την εκπαίδευση δημοσιογράφων στην Γεωργία, προέκυψε και ένας γνωστός μουσικός που μάλιστα έπαιζε τον ρόλο του αντιμνημονιακού και του αντικυβερνητικού, να εκμεταλλεύεται τις συνθήκες της εποχής, προδίδοντας τις αρχές που πρέπει να έχει ούτως ή άλλως ένας καλλιτέχνης.
Αν και ποτέ δεν συμπαθούσα ανθρώπους σαν τον Κραουνάκη, δηλαδή νάρκισσους και junkies της αναγνώρισης, δεν γίνεται να μην αναγνωρίσω την θέση που του έδωσε το σύστημα. Είναι από αυτούς που επειδή δεν παίζουν σκυλάδικα θεωρούνται ανώτεροι, αλλά διψάνε για εξουσία, για αποδοχή από τους κατέχοντες. Φλέγονται περισσότερο να παίξουν μουσική μπροστά στις ελίτ, την μπουρζουαζία και τους ατσαλάκωτους, παρά να εκφράζουν την λαϊκή τέχνη των λούμπεν (όπως τους θεωρούν στο μυαλό τους).
Καμία έκπληξη δεν πρέπει να σχηματίζεται στο πρόσωπο όσων γνωρίζουν τι πρεσβεύει ο κάθε Κραουνάκης αυτής της χώρας. Κατ’ επίφαση καλλιτέχνες που δεν πατάνε σε στέρεο έδαφος, αλλά μεταλλάσσονται ανάλογα με το προσωπικό τους όφελος, πρόθυμοι αυλικοί και διασκεδαστές της εξουσίας που δίνουν άλλοθι στην υποκουλτούρα της μαζικής ιδεολογίας. Αλλά και αρκετά ευέλικτοι ωσάν γυμνοσιάλαγκες, να θωπεύσουν το θυμικό κάποιας επαναστατικότητας.
Ο Κραουνάκης πιστεύει μάλλον πως έχει το ακαταλόγιστο, πως δικαιούται να λάβει επιχορηγήσεις με οποιονδήποτε τρόπο, λες και του το χρωστάνε, λες και η εναλλακτικότητά που ο ίδιος προωθεί έχει τιμολόγιο. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες στην Ελλάδα γίνονται υποχείρια και προπαγανδιστές, ανεξαρτήτως του πολιτικού χώρου που κινούνται. Δεν μπορεί κανένας σ’ αυτές τις εποχές να φορά τον μανδύα της αθωότητας, ούτε να καπηλεύεται τις ευαισθησίες ή την αγανάκτηση.
Βέβαια, το πανηγύρι των ΜΚΟ ήταν αν όχι γνωστό, σίγουρα γεννούσε υποψίες βάσιμες για το που διοχετεύονταν τόσα κονδύλια.
Αλλά ούτε ποτέ καταγράφηκε ο ακριβής αριθμός τους, ούτε αν παρήγαγαν έργο, ούτε, ούτε, ούτε…Απλά ήταν ένα νέο πεδίο για μπίζνες. Και μέσα σ’ αυτό κάποιοι προκειμένου να παριστάνουν τις “αντι-” περσόνες και να εξυπηρετούν τον ρόλο που τους αποδόθηκε για την συντήρηση της ελληνικής παραίσθησης, ξέχασαν πως να είναι συνεπείς προς το κοινό τους.
