Του
Ηλία Παπαναστασίου
Στο μεγάλο μας ταξίδι στη χώρα του Πινόκιο, θα κάνουμε τρεις στάσεις
για να τονίσουμε έμπρακτα και «παραδειγματικά» την υπαρξιακή και ακατάλυτη σχέση λατρείας και αγάπης των
Νεοελλήνων στην μυθολατρεία και ψευδολαγνεία που έχει αναχθεί σε επιστήμη και «θεατρικό
είδος τέχνης» για τα κάθε είδους δρώμενα σε αυτή την «μεγαλοφυή και πρωτοφανώς ιδιοφυή»
χώρα όπου η αλήθεια τιμωρείται ως «έγκλημα
καθοσιώσεως», το ψεύδος και η «φαντασιακού επιπέδου προπαγάνδα» επαινείται,
η δε αερολογία και μπουρδολογία κάθε είδους αμείβεται και ανταμείβεται με πρωτοφανή
ρυθμό και σε ασύλληπτα επίπεδα. Αλλά ας κάνουμε την πρώτη μας στάση.
Η στάση μας αναφέρεται
στην εμφάνιση του Υφυπουργού Μεταφορών Μιχάλη Παπαδόπουλου στο Σταθμαρχείο Λάρισας
και στην αγωνιώδη του προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, υποστηρίζοντας
–στο πανελλήνιο παρακαλώ...– πως η «Ελλάδα έχει τηλεδιοίκηση»(!). Όπως όμως φάνηκε,
αρκούσε τελικά μία μόνο εμφάνιση
τού υφυπουργού Μεταφορών, Μιχάλη Παπαδόπουλου, στο σταθμαρχείο της Λάρισας, μία
τοποθέτηση εργαζόμενου απέναντί του και μερικές επίμονες ερωτήσεις μίας
δημοσιογράφου, για να καταρριφθεί όλη η κυβερνητική προπαγάνδα γύρω από τον
τοπικό χειρισμό του σταθμού που παρακολουθεί μόνο για 8 χλμ. τα τρένα και
βαφτίζεται ψευδώς «τηλεδιοίκηση». (Από Ρεπορτάζ εφημερίδων). Όπως φάνηκε, η κυβέρνηση
Μητσοτάκη επέμενε με μανιακό και ψυχοπαθολογικό
τρόπο στα ψέματά της.