Οι κλεφτοκοτάδες της ιστορίας είναι τα ποικίλα και πολύχρωμα εκείνα μορμολύκεια τα οποία, επιχειρούν, σε κάθε κατάσταση, να τραβήξουν τσάμπα την αφρόκρεμα της ιστορίας. Το «είδος» αναπτύχθηκε επιδημικά μετά την πτώση της χούντας. Γεμίσαμε τότε κλεφτοκοτάδες της αντίστασης κατά της χούντας… Σήμερα το «είδος» αναπαράγεται, με «αντικαθεστωτική» μορφή μέσα στα ΜΜΕ. Πολλοί πλέον το παίζουν «αντικαθεστωτικοί αγωνιστές» με παραπολιτική φιλολογία και ποικίλα κουτσομπολιά κατά της κυβέρνησης των ανδρεικέλων.
Σε μια παλιά μας πολεμική κατά του δωσίλογου «εκσυγχρονισμού» (κράμα σημιτισμού και μητσοτακισμού) είχαμε παραθέσει ένα τσιτάτο του Μαρξ, από τη «18η Μπρυμαίρ», για να δείξουμε ότι οι σημερινοί υπάλληλοι του κεφαλαίου έχουν ξεπεράσει σε κυνισμό τους «φιλελεύθερους» προγόνους τους. Ο παλιός αστός, λέει ο Μαρξ, μπροστά στα βοναπαρτιστικά αδιέξοδά του, «ξεφωνίζει σαν τρελός στην κοινοβουλευτική δημοκρατία: “Καλύτερα ένα φρικτό τέλος παρά μια φρίκη δίχως τέλος”…» Τα σημερινά κυβερνητικά ανδρείκελα
Πανηγυρίζουν στην κυβέρνηση, πανηγυρίζουν τα κρατικοδίαιτα παράσιτα, πανηγυρίζουν και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, γιατί επιτύχαμε λέει επιμήκυνση αποπληρωμής των 110 δις ΕΥΡΩ. Και καλά να πανηγυρίζουν τα αφεντικά των ΜΜΕ, αλλά να πανηγυρίζουν και τα μισθοδοτούμενα....
παπαγαλάκια; Αυτό και αν είναι. Γιατί όμως πανηγυρίζετε;
Είναι γνωστό ότι το καθεστώς και τα κόμματά του, σε όλα τα ζητήματα, εμφανίζουν το μαύρο ως άσπρο. Αυτές οι ταχυδακτυλουργίες της απάτης ανυψώθηκαν από το «εκσυγχρονιστικό» κράτος και παρακράτος σε «επιστήμη», σε κεντρική κυβερνητική στρατηγική. Δεκαετίες τώρα τα κυβερνητικά κόμματα βάπτιζαν την κόλαση της ΕΕ σε παράδεισο. Επί σημιτισμού αυτή η κοροϊδία πήρε αυθάδεις διαστάσεις. Η ΕΕ και το ευρώ, μας διατυμπάνιζαν λυσσαλέα και ασταμάτητα, είναι το παραδεισένιο όνειρο. Ο εφιάλτης ήταν όνειρο προς υλοποίηση!!! Τα σημερινά κυβερνητικά ανδρείκελα και οι δημοσιογραφικές πόρνες τους έχουν ξεπεράσει κάθε ιστορικό προηγούμενο ταχυδακτυλουργίας.
1.Στην Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού, αναγνωρίζεται ο θεόσδοτος χαρακτήρας της εξουσίας, «ίνα μη ο κόσμος εις ακοσμίαν εμπέση» (Ισίδωρος Πηλουσιώτης, 5ος αι. Ε.Π. 78, 657), ελέγχεται όμως συχνά η πτωτική κατανόηση και χρήση της. Γι’ αυτό υπογραμμίζεται η σχετικότητα και ο πνευματικός της χαραχτήρας για την Εκκλησία (πρβλ. Α’ Κορ. 9, 12. Β’ Κορ. 10, 8. Β’ Θεσσ. 3, 9 κ.α.). Στην Κ.Δ. φανερώνεται,
Εκείνο που συναντά κανείς σήμερα μέσα στον κόσμο της πάλαι ποτέ αριστεράς είναι το αξιολύπητο γονάτισμά του μπροστά στις δυσκολίες και τους κινδύνους της ιστορίας: Ένα γονάτισμα το οποίο προέρχεται από την ενσωμάτωση αυτού του «αριστερού» κόσμου στον καπιταλιστικό κόσμο.
Αυτή την ενσωμάτωση πολλοί πρώην αριστεροί αγωνιστές δεν την έχουν συνειδητοποιήσει. Γι’ αυτό πιστεύουν ότι παραμένουν ακόμα αριστεροί. Αυτή η τραγική τους κατάσταση τούς έχει οδηγήσει σε μια δραματική πτώση του ηθικού και σε θρηνωδίες.
Γραμμένο το 2002. Αναδημοσιευμένο στο ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-3 Οι κοσμοπολίτες «αριστεροί» συγχέουν το διεθνισμό (όχι χωρίς ιδεολογική και πολιτική ιδιοτέλεια) με την κατηγορηματική άρνηση του εθνικού ζητήματος. Οι πολιτικά αφελείς παρασύρονται από το κουδούνισμα των λέξεων και με μια θεοκρατική προσήλωση υποκλίνονται στη λέξη «διεθνισμός» αφορίζοντας το «σκιάχτρο» του «εθνικού».
Έστω και πολύ καθυστερημένα αρχίζει να αναπτύσσεται κάποιος προβληματισμός και ΔΙΑΛΟΓΟΣ μέσα σε κάποιους χώρους της «αριστεράς» πάνω στα «εθνικά ζητήματα», τα αγρίως αφορεσμένα… Το παρακάτω κείμενο του Στάθη Κουβελάκη, στην «Εποχή» είναι αποκαλυπτικό. Περιττό να πούμε ότι χαιρετίζουμε αυτή την «αφύπνιση»!!! Εξάλλου αυτά τα ζητήματα τα έχουμε αναπτύξει διεξοδικά στο ΡΕΣΑΛΤΟ και ήταν αυτός ο «αριστερός» αφορισμός τους που δημιούργησε την ΑΝΑΓΚΗ έκδοσης του ΡΕΣΑΛΤΟ. Φυσικά αυτοί που συζητάνε σήμερα το «εθνικό» είναι, στην πλειονότητά τους, οι ίδιοι που μας αφόριζαν, σαν «εθνικιστές, με φανατικό τρόπο. ΕΧΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ….
Έχουν πουλήσει από το 2001 και το Ελληνικό FIR(!!) σε ιδιωτική εταιρία με έδρα το Λουξεμβούργο...Οι πάντες το έθαψαν-εμείς το ψάξαμε και αποκαλύπτουμε λεπτομέρειες.. ΠΗΓΗ
Με μια περίεργη απόφαση του υφυπουργού των Οικονομικών Γ. Φλωρίδη (αρ. 2/73348/0049 από 12-12-2001), που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 1660/12-12-2001 τεύχος Β', έχει δε ως τίτλο την αθώα και παραπλανητική φράση
"Τιτλοποίηση μελλοντικών εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την ασφάλεια της Αεροναυτιλίας (Eurocontrol), αποφασίζεται:
"αποδόμηση δεν είναι το να αποσυναρμολογήσεις τη δομή ενός κειμένου, αλλά μία υπόδειξη ότι το ίδιο το κείμενο έχει αποσυναρμολογήσει τον εαυτό του. Αυτό που φαίνεται ως η συμπαγής του βάση δεν είναι βράχος, αλλά αέρας" J. Hillis Miller
Ξαφνικά και σχεδόν απο το πουθενά ένας μυστήριος Αυστραλός κατασκευάζει μια ιστοσελίδα και βγάζει στην δημοσιότητα 700.000 απόρρητα έγγραφα των ΗΠΑ που αφορούσαν τον πόλεμο στο Ιράκ.
O φόβος είναι ένα ιδεώδες μέσο
για την άσκηση εξουσίας Ντήτερ Ντουμ
Αυτό που ζούμε σήμερα είναι ένας γενικευμένος και ολοκληρωτικός κατακλυσμός τρόμου. Οι εστίες αυτής της βιομηχανίας του τρόμου είναι τα ΜΜΕ. Ιδιαίτερα το τρομο-θέαμα έχει πάρει αποκρουστικές, ψυχωτικές διαστάσεις. Εδώ, πλέον, «ξερνιέται» ο καθημερινός φασισμός, όχι κατά δόσεις, αλλά ολοκληρωτικά, σαν καθημερινή νεροποντή που κατακλύζει τα πάντα. Αν παρακολουθήσει κανείς τα «δελτία των 8» και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων θα βρεθεί μπροστά σε μια μακάβρια σκηνοθεσία παραγωγής και σποράς του τρόμου. Οι ύαινες αυτής της βιομηχανοποιημένης σκηνοθεσίας, τα έμμισθα τσιράκια των «νταβάδων», υποδύονται τους ρόλους τους με μαύρες φορεσιές πένθους και με τα δάκρυα της υστερικής υποκρισίας για το μεγάλο κακό που μας βρήκε και για το «φέρετρο-Ελλάς» που θα σωθεί μόνο όταν κηδευτεί!!!
Πρέπει κάποτε να πάψουμε να τρέφουμε και να καλλιεργούμε αυταπάτες σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουμε να μιλάμε ακόμα περί τυχαίων ολισθημάτων ή «γκαφών» του Βαρθολομαίου. Ο Βαρθολομαίος κινείται σχεδιασμένα, «προγραμματισμένα» και ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ πάνω στις ράγες της πλανητικής Νέας Τάξης. Προωθεί συστηματικά και σταθερά τους εφιαλτικούς σχεδιασμούς της αμερικανοκρατίας και των πολυεθνικών μηχανισμών του χρήματος. Είναι άπειρες πλέον οι ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ και είναι ανεπίτρεπτο να σπέρνουμε αυταπάτες περί «γκαφών».
Αποκαλυπτικότατο είναι και το παρακάτω κείμενα αν του αφαιρέσουμε τα «ρητορικά», ντροπαλά του ψευδώνυμα περί «γκάφας».
Οι ντόπιοι εφιάλτες και οι διεθνείς τοκογλύφοι γράφουν -εδώ και τώρα- τις μελανότερες και οδυνηρότερες, για το παρόν και το μέλλον του λαού μας και τόπου μας, σελίδες. Ύστερα απ’ την προσφορά εκ μέρους της Αποστασίας και της Χούντας της μισής Κύπρου στους Τούρκους, τώρα οδηγούν την, «απ’ τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά», βγαλμένη Ελευθερία μας, «πικραμένη και ντροπιασμένη» στην ειρκτή του έσχατου εξευτελισμού και της έσχατης ένδειας.
Απεργία στις 30 Νοεμβρίου. Όλοι στην Ένωση Συντακτών. Όχι μόνο οι απολυμένοι.
Η δική μου η γενιά τελικά ήταν πολύ τυχερή. Ανδρώθηκε μεν στις σκληρές μέρες της δικτατορίας, αλλά έζησε δίπλα σε πολύ μεγάλους δημοσιογράφους. Ακόμη και οι εκδότες τότε είχαν ανάστημα. Πώς να μην κάνεις σύγκριση στο τότε με το σήμερα σ ΄ αυτή τη συγκλονιστική κατηφόρα που έχει πάρει ο κλάδος μας. Και δεν έχει πια τη δύναμη του συνδικαλιστικού κινήματος με μπροστάρηδες το Νίκο Καραντινό,το Καρατζά,τον Φάτση και να μην πάω παλιότερα στον Καραγιώργη στον Βάσο Γεωργίου που μας άφησαν υποθήκες αλλά δυστυχώς όχι τα γονίδια τους.
Θα αναδημοσιεύσουμε σειρά άρθρων του π. Γεωργίου Μεταλληνού τα οποία έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό.
Θα αρχίσουμε από το πρώτο τεύχος.
1.Η εποχή μας σφραγίζεται καθοριστικά από μια νέα ιστορική συγκυρία, τη Νέα Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων, ως στρατιωτικοπολιτική έκφραση της Νέας Εποχής, που ορίζεται αφετηριακά από τον πόλεμο του Κόλπου και την κατάρρευση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», το κενό του οποίου έσπευσε να καλύψει η αναδυθείσα παγκόσμια Μονοκρατορία, η Pax Americana, που μεταφέρει τον κόσμο μας αναδρομικά στην ενότητα της Pax Romana και σ’ ό,τι αυτή μπορεί να περικλείει για τον άνθρωπο και τον κόσμο. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, η ανθρωπότητα εντάχθηκε σ’ ένα παγκόσμιο σύστημα πολιτικής και αξιών, που ελέγχει και διαμορφώνει καθολικά, μέσω της ενιαιοποιούμενης παιδείας και των κατευθυνόμενων Μ.Μ.Ε., τον άνθρωπο και την κοινωνία ως πλανητικό άνθρωπο και πλανητική-ολιστική κοινωνία.
Με τη Ντόρα έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές. Δεν ήταν δυνατόν να μην αναλύσουμε πολύπλευρα αυτή τη μοχθηρή γκριμάτσα της νεοταξικής αχρειότητας. Θα φιλοτεχνήσουμε το πορτρέτο της μέσα από την αναδημοσίευση κάποιων αποσπασμάτων μας. Θα ξεκινήσουμε με την εύστοχη «περίληψη» του Στάθη από τη σημερινή «Ε» «Η Ντόρα δεν είναι χθεσινή.
Μέσα στο γενικότερο κλίμα της ανησυχίας για την πορεία της οικονομίας, των εργασιακών, των εθνικών θεμάτων κλπ, έριξε την βόμβα του κι Αλέκος Παπαδόπουλος. Ο πρώην υπουργός μιλώντας σε εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ είπε μεταξύ άλλων πως η Ελλάδα τελεί υπό χρεοκοπία κι ότι το 2011 θα είναι εφιαλτική χρονιά (για μας, δεν φαντάζομαι για τον ίδιο). Πρότεινε επίσης μέτρα - σοκ
Ένα από τα ψευδώνυμα της δικτατορίας των ισχυρών του χρήματος είναι η «συναίνεση». Αυτή η μαγική λεξούλα κατέχει σήμερα την αποκλειστικότητα του εξουσιαστικού λόγου. Όπως έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα μας η «συναίνεση» είναι το ντροπαλό ψευδώνυμο της «έκτακτης ανάγκης». Συναίνεση σημαίνει, αν θέλουμε να ακριβολογούμε, συμφωνία και επιστράτευση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων πάνω σε ένα κοινό στόχο. Και σήμερα αυτός ο στόχος είναι συγκεκριμένος:Για να σωθεί και να επιβιώσει η Ελλάδα (δηλαδή, για να είμαστε ακριβολόγοι, για να διασωθούν τα κέρδη των μαφιών του χρήματος και για να επιτευχθεί η ολοκληρωτική λεηλασία της ελληνικής κοινωνίας) ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ «οικουμενική αποδοχή» και «συναίνεση». Μπροστά σ’ αυτό το «έκτακτο» και «επείγον», η πολιτική και κομματική ανεξαρτησία - γιατί όχι και οι δημοκρατικές ελευθερίες- είναι πολυτέλεια... Σήμερα είναι τόσο «έκτακτη» και «επείγουσα» η κατάσταση που οι «νταβάδες» (διεθνείς και εγχώριοι) και τα πολύχρωμα ανδρείκελά τους (κυβερνητικά, κομματικά, δημοσιογραφικά) δεν κρατάνε πλέον ούτε τα προσχήματα. Ούτε τα ντροπαλά ψευδώνυμα.
Το πιο σταθερό και σύνηθες δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι δεν διδασκόμαστε από αυτήν. Ας συνοψίσουμε κάποιες «κατηγορητικές προσταγές» της ιστορίας που δεν μας έχουν διδάξει και αφορούν το ζήτημα που πραγματευόμαστε. α).Οι μεγάλες τομές στην ιστορία της ανθρωπότητας προχώρησαν με επαναστατικές ρήξεις. ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ, δεν άλλαξε τίποτα ριζικά μέσα στις κοινωνίες με τυπικές πλειοψηφίες και μειοψηφίες, δηλαδή με εκλογές και ψηφοδέλτια.
Του Νεοκλή Θεοδωρόπουλου Το περιβόητο “Ίδρυμα” ΕΛΙΑΜΕΠ ανέλαβε να “φιλοξενήσει” την πολλοστή επανεμφάνιση του κυρίου Αλέκου Παπαδόπουλου, ώστε να ανακοινώσει, να συμβουλεύσει ως “ειδικός” και να μας προσφέρει τη “συνταγή” για την ελληνική κρίση… Μια απλή αναδρομή στο ιστολόγιό μας, για τη “δράση” του ΕΛΙΑΜΕΠ, έδωσε αποτελέσματα… Ένα «περίεργο» ίδρυμα, που σχετίζεται με τα μαύρα δολάρια των ΗΠΑ, για την υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν…
Για να δημιουργηθεί πολιτική κίνηση κινηματική πρέπει να υπάρχουν και οι ανάλογες κινηματικές προϋποθέσεις. (μια σειρά άρθρων πάνω στη διαλεκτική σχέση: Οργάνωση- λαϊκό κίνημα)
Το έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές: Η ιδεολογική και πολιτική σύγχυση που ζούμε είναι δίχως ιστορικό προηγούμενο. Έχουμε φτάσει σε τέτοια πολιτική κατάπτωση που θεωρούμε τη θεωρητική γνώση και τη γνώση της ιστορίας των λαϊκών κινημάτων ενοχλητική πολυτέλεια. Πιστεύουμε αφελώς ότι μπορεί να υποκαταστήσουμε το κενό της πολιτικής γνώσης, αλλά και το «κενό» των λαϊκών κινημάτων με το να δημιουργούμε πολιτικά σχήματα, μέτωπα, κινήσεις κλπ, με αυτό-αναγορεύσεις, έτσι στον αέρα και ξεκάρφωτα από την ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ των λαϊκών κινημάτων. Το χειρότερο:
1.Οι επιχειρούμενες συνήθως προσεγγίσεις του προσώπου και του έργου του Στρατηγού Μακρυγιάννη από τους κάθε είδους ερευνητές του (ιστορικούς, πολιτειολόγους, κοινωνιολόγους, φιλοσόφους κλπ.) διακρίνονται για την αντιφατικότητά τους. Γιατί ποικίλλουν οι αφετηριακές ιδεολογικές τοποθετήσεις των ερευνητών και κάθε φορά ο φτωχός Μακρυγιάννης θεωρείται μέσα από διαφορετικό ιδεολογικό πρίσμα. Και είναι γεγονός ότι έχει επανειλημμένα δεινοπαθήσει, γιατί δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιχειρούν να «χρησιμοποιήσουν» τα κείμενα του Μακρυγιάννη για να στηρίξουν –και σ’ αυτόν- το ιδεολογικό τους «πιστεύω». Το φοβερότερο σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι ο τεμαχισμός του Μακρυγιάννη, όταν λείπουν τα κατάλληλα κλειδιά ερμηνείας του, και τα οποία πρέπει να αναζητηθούν στα ίδια τα κείμενά του.
Βγήκε από το λαγούμι του και ο άλλος «χιτλεράκος» του νεοφιλελευθερισμού για να «καπαρώσει» μια θέση στο «οικουμενικό μέτωπο» των «νταβάδων» που προωθείται για να μπει ο ελληνικός λαός στο γύψο και να «ιδιωτικοποιηθεί» η Ελλάδα: Την «ιδιωτικοποίηση», βεβαίως τη βαπτίζουν «εθνική σωτηρία»!!! Μιλάμε για τον Αλέκο Παπαδόπουλο, τον μοχθηρό αυτό «εκσυγχρονιστή», που την αχαλίνωτη νεοφιλελεύθερη αυθάδειά του, μόνο η ομηρική του αυτοϊκανοποίηση την ξεπερνά. Αυτός, λοιπόν, ο «χιτλεράκος» της κερδοσκοπικής ασυδοσίας των πολυεθνικών ζητάει κυβερνητικό σχήμα τεχνοκρατών και πολιτικών, διορισμένο από τη Βουλή με θητεία χωρίς όριο!!!
Πριν από πέντε χρόνια: ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-2 Η Ελευθερία είναι πάντα η ελευθερία για εκείνον που σκέφτεται διαφορετικά, ενώ όταν γίνεται προνόμιο, παύει να είναι ελευθερία. Σήμερα, στην Ελλάδα, η ελευθερία του λόγου τείνει να συρρικνωθεί στους οπαδούς τoυ καθεστώτος και στους απολογητές του χρήματος. Για να είμαστε πιο ακριβολόγοι δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου.Υπάρχει μια γλώσσα με πολλές φωνές, δηλαδή μια πολυφωνική μονογλωσσία: Η γλώσσα των τιμών και των συναλλαγών, η πλουραλιστική μονοφωνία του αυτοκρατορικού λόγου.
Θα παραθέσουμε ένα κείμενα, ακόμα, από την παλιά συζήτηση για την εκπομπή του Τσίμα που πάει «γάντι» στην τωρινή εκπομπή του Φυντανίδη. Μια Εκπομπή, ακόμα πιο «λιπαρή» και «εκσυγχρονιστικά» μοχθηρή: Προσαρμοσμένη στη φιλοσοφία των σημερινών κυβερνητικών ανδρεικέλων…
Το αγοραίο λίπος της ιντελλιγκέντσιας της Πλατείας Κολωνακίου
«ΟΛΟΙ οι κάλπικοι παράδες κατακλύζουν την αγορά του τηλεοπτικού εμπορικού θεάματος.
Ιδιαίτερα το «αριστερό» και «εκσυγχρονιστικό» κράτος και παρακράτος παρελαύνει στο τηλεοπτικό παζάρι και συνωστίζεται ανάμεσα στους πωλητές της «αντιστασιακής» πραμάτειας, αλλά και του ψεύδους.
Αυτά που καταναλώνονται, τα περισσότερα είναι παραχαράξεις του Πολυτεχνείου και ψεύδη, ασύστολα ψεύδη.
Το πλήθος που συνωστίζεται στις τηλεοπτικές πασαρέλες πουλάει απλώς όλα τα «κουρέλια και τους σπάγκους του παζαριού του»…
Αυτή η πολιτική αυθάδεια αποτυπώνεται χρόνο με το χρόνο όλο και πιο μοχθηρά. Φέτος, μάλλον, θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Τα ανδρείκελα της κατοχής και η ξεπουλημένη «αριστερά»
μήπως μπορείτε εσείς να του στείλλετε
αλλά και να ξαναδημοσιεύσετε, σας παρακαλώ,
το επισυναπτόμενο υλικό που δημοσιεύσατε, πέρυσ, στο ΡΕΣΑΛΤΟ;;Θα είναι μια μικρή, πικρή, διόρθωση στο ιλαροτραγικό αφιερώμά του στη ΝΕΤ, της Κυριακής, για τα Γράμματα και τις Τέχνες στη δικτατορία.. Κάκιστο αντίγραφο της αντίστοιχης κάκιστης εκπομπής του κ.Τσίμα.. Έτσι για το καλό της κακομοίρας της Ιστορίας του τόπου μας.. 23.11.10
ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ το εύστοχο σχόλιο του ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗ!!! Έχουμε γράψει γι’ αυτή την εκπομπή πολλές φορές:Ένα πολιτιστικό υποπροϊόν της «κουλτούρας» της αγοράς, μια χοάνη αφυδάτωσης και ισοπέδωσης των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων μέσα σε ένα αγοραίο πολτό καταναλωτικού κιτσαριού και με τις κατάλληλες, χαζοχαρούμενες γλάστρες. Η εκπομπή αυτή αποτελεί το χαρακτηριστικό, τυπικό δείγμα, της νεοταξικής ισοπέδωσης των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων και εξευτελισμού των δημιουργών.
Για άλλο ένα Σάββατο ο Σπύρος Παπαδόπουλος και οι προσκεκλημένοι του(κατα κανόνα οι ίδιες φάτσες) ξαναχτύπησαν.
Ενώ η κατοχική κυβέρνηση του πασοκ κάνει περικοπές ακόμα και στα νοσοκομεία για αυτούς υπάρχουν λεφτά για γλέντια αλλά πως να μν υπάρχουν όταν η εκπομπή έχει υψηλούς καλεσμένους όπως ο Πάγκαλος. Στο τραπέζι και οι γνωστοί θαμώνες της εκπομπής Μίμης Ανδρουλάκης, Λευτέρης Παπαδόπουλος και Λιάνης δηλαδή το πασοκ σε όλες τις αποχρώσεις.
Δίπλα τους ο Ρέμος και διάφορες γλάστρες της τηλεόρασης. Η συνηθισμένη αθλιότητα της εκπομπής αλλά το πολύ θλιβερό αυτή τη φορά ήταν η παρουσία του Μίκη Θεοδοράκη αφού η εκπομπή γινόταν προς τιμήν του και η ομήγυρη διασκέδαζε με τα τραγούδια του. Άλλο ένα μεγάλο ατόπημα του Μίκη.
Πριν από πέντε χρόνια ακριβώς: Ρεσάλτο, τεύχος-1
Το άρθρο της Σύνταξης
Στο ίδιο τεύχος υπάρχουν και οι θέσεις του περιοδικού. Διαβάστε ΕΔΩ
Όχι σε αυτούς που παίζουν το τέλος μας Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ τραγωδία της παρακµής δεν έχει την πηγή της στην αποσύνθεση του υπάρχοντος, αλλά στο γεγονός ότι δεν υπάρχει καµιά πολιτική δύναµη που να προωθεί και να αγωνίζεται για κάτι το αληθινά καινούργιο. Σε μια εποχή που η πλανητική εξουσία έχει επιφέρει τεράστιες οπισθοδρομικές ανατροπές σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό και πνευματικό επίπεδο (απειλεί ακόμα και τους «μηχανισμούς» της σκέψης), οι διαχειριστές του πολιτικού και πνευματικού κατεστημένου και του «αριστερού», αποτελούν την ιδεολογική εμπροσθοφυλακή της παγκοσμιοποίησης, παρέχοντας απλόχερα το «προοδευτικό» και «αριστερό» άλλοθι στους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις της πλανητικής εξουσίας: Της Νέας Τάξης.
Μια σημαντική είδηση πέρασε στα «ψιλά». Διαβάζουμε στην «Ελευθεροτυπία», Πέμπτη 18 Νοεμβρίου:
«ΚΑΜΙΝΗΣ ΚΑΙ ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΖΟΥΝ Ένα γεύμα βγάζει κίνημα «αδεσμεύτων» Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
«Κίνημα αδέσμευτων δημάρχων»; Μπορεί να το δούμε και αυτό εάν έχει συνέχεια η συνεννόηση που έκαναν χθες Γ. Καμίνης και Γ. Μπουτάρης για συνάντηση στη Θεσσαλονίκη των δημάρχων που εξελέγησαν χωρίς κομματική ταυτότητα.
Οι νεοεκλεγέντες δήμαρχοι Αθήνας και Θεσσαλονίκης έφαγαν χθες το μεσημέρι μαζί και συζήτησαν πολλά μετά την επιτυχία τους να εκπορθήσουν τους δύο μεγαλύτερους δήμους -«κάστρα» της Νέας Δημοκρατίας. Το γεγονός ότι πολλοί ήταν οι δήμαρχοι που κατάφεραν να εκλεγούν ως ανεξάρτητοι και να επικρατήσουν έναντι των επισήμων κομματικών υποψηφίων, συζητήθηκε έντονα μετά τις πρόσφατες εκλογές.
Από τη χθεσινή συνάντηση στην Αθήνα, στην οποία συμμετείχε και υψηλόβαθμο στέλεχος δημοσιογραφικού συγκροτήματος, Καμίνης και Μπουτάρης διαπίστωσαν πλήρη ταύτιση απόψεων, ενώ συμφώνησαν να συναντηθούν σύντομα στη Θεσσαλονίκη με άλλους ανεξάρτητους δημάρχους όπως ο Γιάννης Δημαράς (Πάτρα), ο Φίλιππος Φίλιος (Ιωάννινα), ο Πέτρος Αγγελίδης (Σέρρες) κ.ά.». Βεβαίως η εφημερίδα αποκρύβει, λόγω της αστικής δημοσιογραφικής «δεοντολογίας», το «υψηλόβαθμο στέλεχος δημοσιογραφικού συγκροτήματος»!!! Και όμως εδώ βρίσκεται το ζουμί: Η τεράστια σημειολογική αξία της είδησης!!!
Ένα επίκαιρο άρθρο γραμμένο το Νοέμβριο του 2006 (τεύχος 10 του Ρεσάλτο), με την αιχμηρή και λογοτεχνική πένα του Ηλία Σιαμέλα. ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ… Του Ηλία Σιαμέλα
Παπά, αν έρθει μια μελαχρινή
να την… ξομολογήσεις
Πρόσεξε, μην τυχόν και την αφήσεις
να μεταλάβει η αμαρτωλή!
Δε νήστεψε μια μέρα το ύποπτο χαμόγελο! Γεώργιος Δροσίνης (Η Αμαρτωλή)
(Παράφραση) Είναι η Ντόρα Μπακογιάννη. «Υπουργός», λέει, των «εξωτερικών» της Μητσοτακέικης Ελλάδας. Απέναντί της είναι ένα ανδρείκελο, «υπουργός», λέει, «εξωτερικών» των κατοχικών δυνάμεων του Ιράκ, κάποιος «κύριος» Ζεμπαρί.
Τελικά αύριο Τρίτη (23 Νοεμβρίου) θα κυκλοφορήσει το τεύχος. Θα είναι το τελευταίο. Το άρθρο της Σύνταξης:
Με αυτό το τεύχος το ΡΕΣΑΛΤΟ κλείνει τα πέντε χρόνια του. Πέντε χρόνια πολύ δύσκολα, αλλά και πολύ δημιουργικά. Πιστεύουμε ότι αναδείξαμε, επεξεργαστήκαμε και εξειδικεύσαμε αναλυτικά τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας και τους μεγάλους κινδύνους που μας απειλούν. Το σπουδαιότερο:«σπάσαμε» τα ποικίλα ταμπού, τα καθεστωτικά στερεότυπα και τις πανοπλίες της φοβίας που είχαν σφυρηλατήσει οι «μπράβοι» της Νέας Τάξης με τις «προοδευτικές» και «αριστερές» μεταμφιέσεις. Το πρωταρχικό έργο της ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗΣ των θεωρητικών και πολιτικών γνώσεων, καθώς και της απελευθέρωσης από τα τρομοκρατικά κλισέ του καθεστώτος, έχει συντελεστεί. Ο Κύκλος πλέον του περιοδικού πάνω στη θεωρητική και πολιτική επεξεργασία ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ.
Γράφει: Ο Καλαμπόκας Μανόλης Ιατρός Ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου, όπου το σύνθημα «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία» φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ, δεν ήταν δυνατόν να παραβλέψω το γεγονός της δημόσιας προσευχής χιλιάδων μουσουλμάνων στα Προπύλαια αλλά και σε άλλα κεντρικά σημεία της πόλης μας.
Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι το μητσοτακέικο αποτυπώνει πιο ακραία και καταχρηστικά, αλλά και πιο μοχθηρά την παρακμή και τη σήψη των αστικών κοινοβουλευτικών θεσμών, όλη την αχρειότητα του αστικού κόσμου και των θεσμών του. Ένα «σύμβολο», βεβαίως της καθεστωτικής μοχθηρίας, του αμοραλισμού και του δωσιλογισμού, όταν ολόκληρο το κυβερνητικό οικοδόμημα είναι «μητσοτακισμός» (η αυθάδεια τους ψεύδους, του αμοραλισμού και του δωσιλογισμού), επιβιώνει και φυτοζωεί από το νόμο της αδράνειας, αλλά ποτέ δεν μπορεί να αναπτυχθεί και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο.
ΟΙ παρακάτω αποκαλύψεις είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ και πολύ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ!
Δεν έχουμε, βεβαίως, καμία εμπιστοσύνη στη «δημοσιογραφία» του Χαρδαβέλλα, ούτε το τι παιχνίδια μπορεί να κρύβονται πίσω από τέτοιες «αποκαλύψεις».
Ωστόσο αυτές είναι συγκεκριμένες και συνταρακτικές και ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ θέτουν το ΑΙΤΗΜΑ μιας επίσημης απάντησης τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από τα κόμματα.
Δεν μπορεί να το παίζουν όλοι Στρουθοκάμηλοι…
Νεκρική σιγή έχει πέσει σχετικά με τη νέα στρατηγική (ή αναδιάρθρωση) του ΝΑΤΟ που με τόσο υπερβάλλοντα ζήλο χειροκρότησε ο κατοχικός μας πρωθυπουργός!!! Με «υπερβάλλοντα ζήλο» ΣΙΩΠΗΣΑΝ και όλα τα κόμματα, όπως και τα πολύχρωμα «αριστερά» παπαγαλάκια. Η «νέα στρατηγική αντίληψη» του ΝΑΤΟ είναι το κράτος και μάλιστα το στρατιωτικό κράτος του υπερεθνικού κεφαλαίου, δηλαδή της Νέας Τάξης. Υπάρχει, βεβαίως,
Τον θυμάστε τον «κέλτικο τίγρη της οικονομίας»; Ετσι αποκαλούσαν την Ιρλανδία στο ΠΑΣΟΚ επί εποχής Σημίτη. Μετά ήρθε η ΝΔ. Ηταν τότε, το 2007, που ο υπουργός οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης, μιλώντας στο Ελληνο-Αμερικανικό Επιμελητήριο, δήλωνε:
Καλό είναι να γίνονται κάποιες επαναλήψεις στα γραπτά για να τα εμπεδώνουμε.
Θα παραθέσουμε δύο κείμανά μας γραμμένα το Φεβρουάριο του 2010.
Όπως θα διαπιστώσετε, τότε, το ανδρείκελο ο πρωθυπουργός μας έλεγε τη Μέρκελ και το Σαρκοζί «ιππότες» που βοηθούν την Ελλάδα.
Τώρα άλλαξε το τροπάριο!!! Βρίσκονται ΕΔΩ
Ευρωπαϊκή Ένωση: Ο «παράδεισος» ήταν κόλαση Πάνω από 25 χρόνια οι σειρήνες του κατεστημένου (Πολιτικοί, ΜΜΕ και διανόηση) εμφάνιζαν την ένταξή μας στην Ε.Ε. ως σωτηρία μας.
Επί «εκσυγχρονισμού» αυτή η προπαγάνδα πήρε αποκρουστικές διαστάσεις. Επέβαλαν τότε μια σκληρή λιτότητα για να περάσουμε τις πύλες του παραδείσου. Τον εφιάλτη που επέβαλαν στον ελληνικό λαό και αυτόν που θα ερχόταν με την ένταξή μας στην Ε.Ε. τον εμφάνιζαν σα όνειρο προς υλοποίηση. Το λάκκο των λεόντων τον παρουσίαζαν σαν γη της επαγγελίας.
Σήμερα αφιέρωσα αρκετό χρόνο για να διαβάσω τις ιντερνετικές εκδόσεις των εφημερίδων της Ιρλανδίας. Είναι απίστευτο το πόσες ομοιότητες υπάρχουν με όσα περάσαμε εμείς τους τελευταίους μήνες. Με μία μόνο διαφορά:ότι το ΔΝΤ δεν πρόλαβε ακόμη να λαδώσει/αγοράσει/χρηματίσει κάποιο μεγάλο κανάλι της χώρας, οπότε οι δημοσιογράφοι, στο σύνολό τους είναι εχθρικοί απέναντι στο ΔΝΤ και ...
δεν συκοφαντούν πολιτικούς αντιπάλους (ακόμη, μέχρι να πέσουν τα πρώτα "πακέτα" από τη γνωστή πρεσβεία, οπότε θα ανακαλύψουν κι αυτοί, ότι για όλα φταίει ο .... Καραμανλής).
(διαβάστε και σχετικό άρθρο του Newsblog, εδώ>) Ολα είναι όμοια:
Κάποιοι συνεχίζουν να μην θέλουν ακόμα να αντιληφτούν ότι η κρίση είναι κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος: Μια κρίση αδιέξοδη και διαρκώς εντεινόμενη που οξύνει στο έπακρο τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς των ισχυρών και κλαδεύει αγρίως τα αδύνατα κλαδιά. Από την πρώτη στιγμή της κρίσης είχαμε αναλύσει σε σωρεία άρθρων ότι στις παγκόσμιες καπιταλιστικές κρίσεις «κλαδεύονται» τα αδύνατα κλαδιά και οι ισχυροί προσπαθούν να διασωθούν με το ολοκληρωτικό ξεζούμισμα των λαών και τη χρεοκοπία των αδύνατων. Είχαμε υπογραμμίσει ότι όλα αυτά που λέγονται για τη χρεοκοπία της χώρας μας είναι παραμύθια, ότι η ίδια η ΕΕ είχε οδηγήσει την Ελλάδα στη θέση του «αδύνατο κρίκου», συνακόλουθα στο πρώτο θύμα της κρίσης και της χρεοκοπίας. Η κυβέρνηση και τα κόμματα, όλα τα κόμματα,
Οι σημερινοί «διεθνιστές» και «αντιεθνικιστές» υποδύονται «αριστερούς» και «μαρξιστικούς» ρόλους, θορυβούν «επαναστατικά», αλλά είναι παντελώς ανίκανοι να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας θεωρητικής συζήτησης. Γι αυτό αφορίζουν και μιλάνε πάντα με αξιώματα και «αριστερά αποφθέγματα». Έτσι γίνονται οι καλύτεροι προπαγανδιστές των νέων πλανητικών ιδεών, δίχως οι περισσότεροι να το αντιλαμβάνονται. Προπαγανδίζουν τη σύγχρονη δουλεία σαν ελευθερία… Θα προβούμε σε κάποιες παρατηρήσεις πάνω στην έννοια της «ισότητας» και της «ελευθερίας», που δείχνει το πώς τα γενικά αφηρημένα αξιώματα γίνονται οχήματα νεοταξικής ενσωμάτωσης. Πρώτη παρατήρηση.
Πολιτικό Κοράκι Το πήραμε από ΛΙΣΤΟΝ Προβλήθηκε ως το νέο πανευρωπαϊκό θαύμα. Ο τίγρης. Για την Ιρλανδία ο λόγος. Μέλος του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε. Από σήμερα φιλοξενεί την τριμερή αποστολή της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.
Μάθαμε -λέει- ν’ αγνοούμε ηθελημένα την πραγματικότητα άλλων εθνοτήτων και θρησκειών πέρα από την - τοπικά – κυρίαρχη, και τώρα πρέπει να ξεμάθουμε. Θα το αναλάβει αυτό η Ντόρα, με συμπαραστάτες τα ΜΜΕ, τους πολιτικούς ολόκληρου του φάσματος και την εκκλησιαστική ιεραρχία, που ακόμα μια φορά αποδεικνύεται θλιβερά κατώτερη των περιστάσεων. Συγκεκριμένα ο αρμόδιος υφυπουργός Παιδείας (η υπουργός, ποιεί τη νήσσα) Γ. Καλός δέχεται μεν το Τζαμί αλλά όχι στο Μοναστηράκι. Ο Μάνος, ο Ανδριανόπουλος, το ΠΑΣΟΚ, ο Συνασπισμός εκδηλώθηκαν υπέρ της πρότασης ενώ το ΚΚΕ βγαίνει δυναμικά με άλλες …πολεοδομικές προτάσεις: Θέλει το τζαμί στο Γκάζι! Απ’ την πλευρά της Εκκλησίας
Τα κτυπήματα και οι τρομοκρατικές πιέσεις έρχονται ενορχηστρωμένα και συνδυασμένα. Τώρα ήρθε και η έκθεση του Μεγάλου Αδελφού (Στέιτ Ντιπάρτμεντ) για να δώσει και αυτή το «τρομοκρατικό» της παρόν στα τεκταινόμενα. Τα υπερατλαντικά κέντρα της Νέας Τάξης
Τα σημερινά έχουν δρομολογηθεί από παλιά. Το Ρεσάλτο από το Μάιο του 2006, στο τεύχος-6 έχει καταπιαστεί με το θέμα. Παραθέτουμε το άρθρο της Σύνταξης και θα ακολουθήσει ένα εξαίρετο κείμενο του Δημήτρη Τουμπάνη Θέλουν στην Ακρόπολη Τζαμί
Η φαρέτρα του φασισμού ήταν και είναι η αριστερή δημαγωγία. Ο ιστορικός φασισμός είχε καταφύγει στη σοσιαλ-δημαγωγία για να πετύχει τους σκοπούς του. Ο φασισμός του παρόντος, η Νέα Τάξη, αναπαλαιώνει την πολιτική του Χίτλερ και του Μουσολίνι, χρησιμοποιώντας το ίδιο όχημα: Το σφετερισμό αριστερών εννοιών και τη δημαγωγική εκμετάλλευση σοσιαλιστικών στερεοτύπων. Ο σύγχρονος ευρω-ατλαντικός φασισμός είναι πιο εκλεπτυσμένος, πιο ύπουλος, πιο δόλιος, και πιο μακάβριος. Εμφανίζει προσωπείο «προοδευτικό» και «αντιφασιστικό» και χρησιμοποιεί για τους σκοπούς του όχι απλώς την αριστερή δημαγωγία, αλλά και την ηττημένη αριστερά.
Η ανέγερση του Τζαμιού στο Βοτανικό αποτελεί το θεμέλιο λίθο της Εθνοκτονίας μας.
Κλιμακώνονται και επιταχύνονται οι διαδικασίες της διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού έθνους. Το ελληνικό κράτος, τα ελληνικά κόμματα και τα ελληνικά ιερατεία της προπαγάνδας δεν ΕΠΙΚΥΡΩΝΟΥΝ απλώς της διάλυση του ελληνικού έθους, αλλά και την προωθούν με υπερβάλλοντα ζήλο. Αφού ΟΛΟΙ αγωνίστηκαν για την αλλοδαπή ΚΑΤΟΧΗ μας, αφού επικύρωσαν και τα νομικά εργαλεία της κατοχής μας (Ιθαγένεια και Καλλικράτης), τώρα προωθούν πρακτικά και τα «ιδεολογικά υλικά» (πνευματικά θεμέλια) της κατοχής μας, με πρώτο το μουσουλμανικό Τζαμί. Η συνταγή είναι η γνωστή, αυτή που εφαρμόστηκε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας:Πρώτα τα Τζαμιά, μετά τα μουσουλμανικά πανεπιστήμια, μετά η μουσουλμανική αυτονομία και στο τέλος η ανεξαρτησία.