ΤουΗλία Παπαναστασίου
Διαβάζουμε στον τύπο τις δηλώσεις Γάλλου Υπουργού που μάλλον παριστάνει τον Ναπολέοντα:
«Δεν μπορεί να υπάρχουν κόκκινες γραμμές στη στήριξη της Ουκρανίας,
δηλώνει ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Jean-Noël Barrot. «Έχει καθοριστεί η
αρχή... τα μηνύματά μας προς τον Πρόεδρο Zelensky έχουν γίνει καλώς
αποδεκτά», δήλωσε ο Barrot. Ταυτόχρονα, υπογράμμισε ότι οι δυτικοί
σύμμαχοι δεν πρέπει να επιβάλουν περιορισμούς στη στήριξη της Ουκρανίας
κατά της Ρωσίας και «να θέτουν ή να εκφράζουν κόκκινες γραμμές».
«Θα στηρίξουμε την Ουκρανία με ένταση και για όσο διάστημα είναι
απαραίτητο. Γιατί; Επειδή διακυβεύεται η ασφάλειά μας. Κάθε φορά που ο
ρωσικός στρατός προχωράει κατά ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο, η απειλή
πλησιάζει κατά ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο στην Ευρώπη», δήλωσε.»
(Banking news, 23/11/2024).
Έτσι, από την Γαλλία του 1789 και της Άλωσης της Βαστίλης και την Γαλλία της Παρισινής Κομμούνας του 1871, μεταπηδήσαμε στην εποχή της «Φιλελεύθερης Παράνοιας» του Μακρόν που παριστάνει τον ηγέτη και του Υπουργού Μπαρό που υποδύεται τον ρόλο του στρατηγού του Ναπολέοντα, Νέυ. Φαίνεται πως 212 χρόνια μετά την συντριβή της Grande Armée (Μεγάλης Στρατιάς) του Ναπολέοντα όπου ο Γαλλικός Στρατός κουρεύτηκε «γουλί» 5 φορές –από 500.000 Γάλλοι στρατιώτες, γύρισαν πίσω 100.000– έμειναν τεράστια απωθημένα συμπλέγματα στους Γάλλους από το στραπάτσο που έπαθαν στην Ρωσία. Το ίδιο βέβαια «μαρτύριο απωθημένων» παρατηρούμε και στους δύστυχους Γερμανούς μετά τον «κάζο» της ολικής συντριβής του Γερμανικού στρατού στον πόλεμο του 1941-45, όταν οι Σοβιετικές στρατιές των Ζούκωφ, Βασιλιέφσκυ κ.α. πήραν φαλάγγι τους πανικόβλητους Γερμανούς από την Μόσχα έως το Βερολίνο.