Είναι το όνειρο κάθε λογικού ανθρώπου στην εποχή μας: να τρελαθεί!
Το σχέδιο είναι σαφές και το προτείνει ο Σταυρίδης σε μια παλιά ελληνική ταινία, ονόματι "Ευτυχώς τρελάθηκα".
Έχει ένα μαγαζί και χρωστάει σε όποιον μιλάει ελληνικά, γαλλικά, σουαχίλι κι αρβανίτικα.
Πάει να κάνει ένα καλό κόλπο για να σωθεί απ'τα χρέη, αλλά πριν το πετύχει, τον προλαβαίνει η αστυνομία που έρχεται στο μαγαζί για να τον συλλάβει για χρέη και να τον οδηγήσει στην ψυρρού, κλείνοντας και το μαγαζί.
Ο Σταυρίδης για να σωθεί, φτιάχνει ένα καπέλο από χαρτί, το κοτσάρει στην κεφάλα του, βάζει και το 'να χέρι μέσα απ'το πουκάμισο, σηκώνει και το φρύδι και κάνει τον Μεγάλο Ναπολέοντα.
Πουλάει τρέλα τοις μετρητοίς, σα να λέμε...
"Σιμυλασιόν" απεφάνθη ο ψυχίατρος και του 'κοψε παραπεμπτικό για "μέσα"!
Πιο μέσα δε γίνεται.
Όχι όμως Ψυρρού. Στο Δαφνί, με όλο τον καλό τον κόσμο.
Εκεί στο Δαφνί έχει το ακαταδίωκτο για τα χρέη του και κάνει και την πλακίτσα του με άλλους πάσχοντες από "χρεωγενή βοναπαρτισμό". (δική μου διάγνωση, έχω το copyright)
Στο μεταξύ, έχοντας τον χρόνο με το μέρος του, ρυθμίζει και τα χρέη του.
Μετά από λίγο βγαίνει ξεχρέωτος, υγιής, σινάμενος, κουνάμενος και συνεχίζει τη ζωή του!
Μακριά από χρέη, αστυνομίες και τοκογλύφους.
Αυτή θα μπορούσε να ήταν μια λύση.
Αν η ζωή ήταν σαν παλιά ελληνική ταινία, θα ήταν η ιδανικότερη λύση.
Για όλους όσοι χρωστούν τα μαλλιοκέφαλά τους στα ταμεία, στις εφορίες και στις τράπεζες.
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://odofragma-skas.blogspot.gr/2013/11/blog-post_278.html
ΠΗΓΗ:
http://toixo-toixo.blogspot.gr/2013/11/blog-post_22.html
